Na drie verregende dagen scheen de zon vanmorgen door het dakraam.
Wat een heerlijkheid. Mijn was zal onder de luifel niet drogen, vrees ik. Ik laat het rustig hangen.
Na het ontbijt wilde ik een ander zonnetje zien........en horen.
Tutti - onze kleinzoon van bijna drie.
Ik kan wel janken dat ik hem niet tegen mij aan kan houden, maar ik klaag niet. Alle (groot)ouders voelen het enorme gemis van fysiek contact.
Whatsapp is een uitkomst.
"Hallo oma, ik ben aan het koken."
Tutti is dol op koken.
Hij houdt een kunststof prei voor de telefoon.
"Nee, ikke," hoor ik hem protesterend tegen zijn vader zeggen. Hij wil de telefoon vasthouden.
"Ja, maar dan ziet oma je niet."
"Doe ik zelf," klinkt het vasthoudend.
"Nu ziet oma alleen het plafond."
Oma (ik dus) doet ondertussen het huishouden in de caravan, maar kan alles volgen.
Opa neemt de honneurs waar. Doch opa is niet zo'n causeur. Die kijkt alleen maar vol liefde naar zijn kleinzoon en heeft geen woorden nodig.
"Opa, waar is oma nou?"
"Oma maakt de wc schoon."
Zodra ik mijn naam hoor gooi ik mijn hoofd voor de lens.
"Hallo oma. Ik ga voor jou koken oma."
Onze kleinzoon zegt, en dat vind ik heel bijzonder, na iedere zin - "oma, opa, papa of mama."
"Lekker schat, wat ga je voor me koken?"
"Tomatensoep, oma."
"Ik wil ook tomatensoep," zegt opa. "Met ballen."
"En nu ga ik cupcakes bakken, oma."
Ik versta iets anders, maar dat zal mijn dirty mind geweest zijn.
"Tutti, ik heb zo'n zin in een dikke kus."
Ik leg mijn lippen op mijn telefoon. Er komt een dikke smakkerd terug.
We kletsen nog een tijdje door, ook met onze zoon.
"Zo, nou gaan wij wandelen. Dag schat."
"Daaag, tot ziens oma."
Hij heeft de uitknop eerder te pakken dan zijn vader.
Wij rijden en wandelen en wandelen en rijden.
Heb je een klim gemaakt naar het kasteel, krijg je dit....↑
Dit is een uitgelezen wandelgebied, waar we zeker een keer naar terugkeren.
↑De laatste (regenachtige) dagen is er boven sneeuw gevallen.
Wijn kopen.
We zouden het niet doen, maar zaterdag aten we bij een sterrenkok en dronken we een overheerlijke pinot noir.
Ik maakte een foto van het etiket en vanmiddag hebben we de wijnboer opgezocht.
In het restaurant kostte deze wijn €40,-. Hier waren we €11,- kwijt.
Dat is leuk.................meegenomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten