19 september, 2020

Een vies motel


Ik zit alleen met mijn borreltje en cola onder de luifel te tikken.

Manlief kijkt in de gemeenschappelijke ruimte naar de voorlaatste etappe van De Tour.

We waren vergeten het Canal Digitaal  abonnement te verlengen. Dat is niet de eerste -en zal zeker niet de laatste keer zijn. Ik heb er snel een maand aan vastgeplakt, maar dat betekent dat we pas morgen weer kunnen kijken. Zaterdagavond wordt dus weer ouderwets spelletjesavond.

Om nou te zeggen dat ik vandaag een rustdag heb gehad……………neen.

De weersverwachtingen voor de komende dagen zijn niet optimaal. Regen (hard nodig) en koeler.

Dus hup, het beddengoed en andere was in de machine. Buiten drogen was er niet bij, dan maar SFR.8,- in de droger.

De caravan ging ik met sop en zeem te lijf en ’s middags, toen het droog was maakte ik de auto van binnen schoon. Manlief mag straks het reservoir van de stofzuiger legen.

Toch heb ik wel een verhaaltje. Of liever gezegd een anekdote gerelateerd aan het heden.

We liepen gisteren op weg naar ↑ de pizzeria (zie herfstmenu) langs een motel. Niet echt een gezellig ding.↓


Manlief: “Herinner jij je Motel 6 nog? Doet jou dit daar niet aan denken?”

“Nou en of.”

Wat ik op het parkeerterrein zag versterkte het beeld dat ik van dit motel had.

Een knul met een Noord-Afrikaans uiterlijk en een avontuurlijk geschoren kapsel speelde met zijn telefoon naast zijn pride and joy, een Mercedes XXXSuperLoBo. 

Een meisje in “werkkleding” stond tegen hem aan te ratelen, haar leeftijd verdoezeld door tien lagen make-up.

Verder laat ik het aan uw verbeelding over.

“Tja schat, wij wilden toen de goedkoopste motels. Het was onze eerste reis door de VS. Wat een avontuur.”

Manlief: “Ik heb daar in dat motel geen oog dichtgedaan. Weet je nog die motorbende. De herrie. En de koplampen die bij ons nar binnen schenen. Jezus, ik scheet in mijn broek.”

“Ja, ik kan die kamer nog uittekenen. Twee queen size beds. Geen stoelen of tafel. De bedden vastgeketend aan de muur en hetzelfde met het mini-tv’tje. Het leek een gevangeniscel.”

P.: “Daarna hebben we nooit meer een Motel 6 genomen.”

Na de heerlijke pizza’s wandelden we dezelfde weg terug.

De Mercedes XXXSuperLoBo was weg.

Vanuit de caravan kon ik het kamermeisje de kamers zien schoonmaken. 

Ik vraag me gniffelend af of er een tip is achtergelaten.

*****

Geen opmerkingen: