Plat bij het meer of steil in de bossen

Het werd het laatste omdat, zoals eerder gezegd, er met de auto geen doorkomen aan is.

Het eerste stuk was prima te doen, maar het werd allengs smaller. Gelukkig had ik mijn stok bij me.

Dit is zo lachwekkend: Jacky die hard van haar drollen wegloopt. Ze schaamt zich ervoor.

P. deed een Olga Commandeurtje. 

Verstopplaats van het leger?  Of dikke duim van manlief? 

Dat laatste.

Ik heb het, terwijl ik hier op de wifi-plek naast het winkeltje zit, gevraagd aan de bazin.

Het is een waterreservoir.

Bij de brug zijn we omgedraaid. Toen ik nog wat foto’s wilde maken van twee kleine watervalletjes begon Jacky smekend te piepen. “Kom nou – kom nou.”

Mijn hart smolt. 

↑Me and my shadow.

↓Even later, op een griezelig smal stuk vertikte ze het weer om door te lopen. Pas toen ik aansloot liep ze verder. Normaal voorop en trekkend, nu braaf volgend.

⇣Kijk, we kwamen nog een enthousiasteling tegen.

Nu even iets anders.

Er stond een jeugdig Brits stelletje (in een tent) achter ons.

 Vanuit Zwitserland moeten zij bij thuiskomst twee weken in quarantaine. God mag weten waarom, maar okee….

Ze deden hun plan uit de doeken waarmee ze de quarantaine kunnen ontlopen. 

Vanmorgen zijn ze vertrokken naar Zermatt waar ze twee dagen blijven. 

Daarna gaan ze naar het Comomeer, Italië. Vervolgens de Dolomieten en dan via Oostenrijk en Duitsland naar Frankrijk om vanuit Calais over te steken. 

Ze moeten dan nog twee dagen thuisblijven.

Heel slim bedacht, maar ze realiseerden zich dondersgoed dat iedere dag de bakens verzet kunnen worden.

Manlief wilde ook graag naar Italië, maar het is mij een berg te ver. 

Vanuit hier zijn wij, als het moet, in een dag thuis.

*******