11 januari, 2024

Ik denk nog ieder dag even terug


We zijn alweer ruim een week terug, maar iedere dag verlang ik wel even naar Normandië.
Het hotel in Courseulles was op ons lijf geschreven.
Geen overdreven luxe, maar degelijk en goed.

Wij hadden een suite in het hoofdgebouw en daar boften we mee - op de twee trappen na.
Geen onderburen, geen bovenburen en geen buren.

Ik weet niet hoeveel kamers er nog aan de andere zijde van het gebouw zijn, maar hooguit twee of drie.
De andere gasten worden ondergebracht in vier dependances (60 kamers). Ook zijn er drie vakantiewoningen in aanbouw.
Zij moeten in de winter dus altijd een jas aan om naar het restaurant te komen.


Voor het negengangen oudejaarsdiner/feest schoven maar liefst 300 feestelijk uitgedoste gasten aan, verdeeld over drie zalen.
Een dj draaide klassiekers, zowel Frans als Engels.
Het is lang geleden dat ik zo'n feest heb meegemaakt. Wat kunnen die Fransen dansen. Mijn mond viel open.

En geen enkele vuurwerkknal gehoord!!

Vanaf ons tafeltje in het vaste hoekje konden we de boel mooi overzien en kon ik een paar dansjes niet weerstaan. 

Het personeel werkte zich helemaal uit de naad. Diep ontzag voor de organisatie.
Het maakte ons verblijf een feest.


De foto's van het overheerlijke eten is een mix van alles.


Maar is het oudejaarsdiner.


Er zat nog kaas tussen, waarvan geen foto.

We moesten wel onze glazen houden wanneer er een andere wijn werd geschonken. Ook bij de twee opeenvolgende visgerechten werd ons gevraagd het couvert nog eens te gebruiken.

Het is geen sterrenrestaurant, maar een traditioneel Frans visrestaurant.


Ook het ontbijt was iedere ochtend een feest. Voor Franse begrippen uitgebreid en kwalitatief goed: met vers uitgeperste sinasappels en een Lavazza koffiemachine.

Een herhaling waard!!
Maar dan wel met een overnachting onderweg, want 700 kilometer rijden in de winter is geen pretje.
*****

Geen opmerkingen: