De camping liep leeg, zo leek het vanmorgen.
Florent ging direct op de maaier aan het werk.
Maar er stonden ook nieuwkomers voor de poort.
De drukte verplaatst zich van de kust naar het binnenland, daar waar de bevrijding later kwam.
We zijn er achtergekomen dat Amerikanen zich tegen betaling laten rondrijden in Jeeps: een leuk centje bijverdienen.
De Britse begraafplaats in Bayeux wordt tot mijn grote verdriet helemaal ingebouwd.
Geef die mannen de rust die ze verdienen en zet die woonwijk elders.
Via binnenweggetjes, om de verkeersdrukte te vermijden, ging het naar de Canadese begraafplaats.
Mooi landschap, maar niet voor iemand die momenteel een doos Kleenex per dag versnuit.
De restanten van de ceremonies waren nog duidelijk aanwezig.
Wij komen graag op deze prachtige begraafplaats.
De ligging, de mooie grafzerken en de omvang van deze rustplaats vinden we aangenaam.
Bovenop de stenen lagen apparaatjes die 's avonds licht geven.
Verder binnendoor, door dorpjes waar van alles (zoals braderieën, markten en shows) werden georganiseerd.
Op deze kleine Britse begraafplaats, ook prachtig landelijk gelegen, waren we nog nooit geweest.
Het verbaasde me wel dat hier niet veel aan D-Day was gedaan.
Kan nog gebeuren natuurlijk.
Bij deze twee graven, gebroederlijk naast elkaar, kreeg ik een brok in mijn keel.
Mijn moedershart sloeg over: twee zonen gesneuveld voor onze vrijheid.
Sprakeloos keek ik naar de foto's van twee jonge helden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten