15 juni, 2024

Partir, c'est mourir un peu


Eerst nog een campingpraatje.
Dit oudere stel uit Caen (vlakbij dus) was twee weken onze buur. Zulke lieve mensen.
Hij kon zo uit een cartoon komen. Een klein mannetje op te grote sloffen met een visserspetje op en een pijpje in zijn mond.
"Papa fume une pipe:" het was de eerste zin die ik leerde in de vierde klas van de lagere school.
Hij vond het prachtig toen ik hem dat vertelde.

↕Ze hadden een hele oude inklapbare caravan.
Toen ze uitpakten zag ik een hele huisraad tevoorschijn komen, inclusief keukenstoelen.
Iedere zondag kwamen de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen voor le déjeuner naar de camping.

De mannen deden daarna een dutje terwijl de vrouwen de gigantische afwas gingen doen.
En daarna gingen ze allemaal wandelen naar het dorp.


Manlief voelt zich beroerder dan beroerd.
Mijn handen zijn ruw van het wassen. Ik slik preventief paracetamol.
Laat me maar ziek worden wanneer we thuis zijn.

Maar omdat het gisterochtend nog prachtig weer was wist ik hem toch over te halen voor een wandeling die ik eerder had gemaakt.
Niet moeilijk en niet ver.


Het uitzicht blijft weergaloos.


Vanmorgen heb ik ingepakt en de caravan van binnen schoongemaakt.
Ik heb foto's van alle kastjes gemaakt.
Er wacht ons nog een vakantie in the UK, dus het was een beetje uitzoeken.

Maar eerst een paar weken naar huis voor dokters, dierenarts, garage, kapper en tandartsen.
Dat worden nog drukke weken. 


De pootjes zijn ingedraaid, de elektra is eraf, de caravan is omgekeerd: kortom startklaar.
Voor 24 dagen betaalden we €565,60. Dat is echt voordelig.

We logeren vannacht in een hotel in Port-en-Bessin en halen morgenochtend vroeg de caravan op.


Gezien de toestand in de wereld kan ik alleen maar hopen dat we volgend jaar terug kunnen keren naar dit magnifieke oord.

Het was in één woord geweldig.
*****

Geen opmerkingen: