We lieten na het ontbijt de boel de boel en reden naar Omaha Beach.
Vroeg dus.
Het leek goed te gaan, totdat we vlak voor Colleville in de file belandden.
Ik zag een klein zijweggetje en dat reden we in.
We reden door een buurtschap met beeldige huizen en konden op een open plek de auto parkeren.
Bij een splitsing kozen wij een pad naar beneden.
Op naar het strand. Er stond een Oostenrijker wild te kamperen. Twee mannen lagen in de open lucht te slapen.
Op de tafel stonden de restanten van een uitbundige avond.
Wow, wat een unieke plek voor een zomerhuisje - hoe eenvoudig ook.
Ja hoor - ons strand van Colleville-sur-Mer.
Daar konden we zo naartoe lopen, maar dat vond manlief toch te ver.
Schitterende natuur.
En toen de klim terug naar de splitsing. Die viel tegen.
Manlief ging in de auto zitten terwijl ik bij de splitsing rechtsaf sloeg - naar een terrein vol Duitse bunkers.
Ik had geen idee van deze locatie.
Alles is behouden gebleven: ook het gangenstelsel dat van bunker naar bunker loopt.
Van hieruit werden de geallieerden dus ook opgewacht.
↑En toen vlogen zij weer over. Altijd indrukwekkend en zo dichtbij.
Dat zijweggetje was dus niet verkeerd, gezien de tegemoetkomende file - echt gigantisch lang (op weg naar Omaha Beach)
Wij zijn de rest van de dag op de camping gebleven. Je kon nergens naartoe.
Maandag, na het weekend, wagen we ons weer op DE stranden.
Vanmiddag was het langverwachte defilé in Port-en-Bessin.
Er was geen politie om het gewone verkeer tegen te houden en de boel in goede banen te leiden. Ook de beloofde muziek ontbrak. De voertuigen waren niet heel erg bijzonder.
Een soort van tegenvaller dus.
Maar het weer was weer perfect.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten