De camping is okee, maar niet bijzonder. De relief wardens (invallers) zijn liever lui dan moe. En hij houdt niet van Schotten. Wat doe je
daar dan?
Maar wij zijn overdag op pad, dus het maakt niet zoveel uit.
Tijdens onze uitstapjes, waar wij intens van genieten, zit
Tutti achterin filmpjes te kijken op mijn iPad (wat ik voor onze rust toelaat,
maar wat mij al twee extra data betalingen aan YouFone heeft gekost).
Dat wordt thuis afkicken voor hem en daar heb ik hem op voorbereid.
Zodra we bij een bezienswaardigheid stoppen moet hij de iPad wegleggen. Dat gaat onder protest, maar hij begrijpt mijn donkere blik onmiddellijk en ziet ook de redelijkheid ervan in. Eenmaal buiten de auto toont hij een en al interesse.
Zoals hieronder de foto's aangeven.
Ik stuur manlief met
hem op pad naar Urquhart Castle, aan Loch Ness. Dat is een uur heen en een uur terug. Zo kan ik
de caravan opnieuw de onze maken en een enorme lading was wegwerken.
Inderdaad komen ze na twee uur terug. Teleurgesteld.
“Het was erg saai oma. We mochten er niet in.”
Wat blijkt: je moet van tevoren tickets kopen. Volgens
manlief zag het zwart van de mensen.
Een tegenvaller die Tutti goed verwerkt. Hij noemt zijn
grootvader een “goede chauffeur.”
Aan het einde van de dag landt zoonlief op Inverness, een
handzaam klein vliegveldje waar de KLM vanuit Amsterdam rechtstreeks op vliegt. Een prijzige vlucht!
We eten gezellig met elkaar in het hotel. Een landelijk hotel, op een perfecte locatie met een weergaloos uitzicht, maar zwaar in verval. Hun kamer kijkt uit op een blinde muur. Typisch een geval van “uiterlijke schijn bedriegt.” Ik heb er een onplezierig gesprek over met een tandenloze manager, die mij iets te nabij komt.
Het restaurant is voor een hotel-restaurant prima – met een
uitgebreide keuze.
Zondag bezoeken we het prachtige 15e eeuwse Cawdor Castle
In de gift shop: “Oma, mag ik iets kopen?”
“Nee, ik heb geen geld meer – we kijken alleen.”
“Maar ik wil iets voor papa en mama kopen”
“Heb je geld, Tutti?”
“Nee, maar jij kan toch betalen?!”
“Ik heb al gezegd dat ik daar geen geld voor heb.”
Dan zie ik een kaars en wil die wel kopen. Hij gaat akkoord.
Bij de kassa ziet hij dat ik een flapje neerleg. Ik krijg een hand vol munten
terug”, waar ik overigens niet zo blij mee ben..
“Kijk oma, nu heb je veel meer geld dan eerst."
*****
Mijn rechterknie tape ik ter ondersteuning. We maken een lange wandeling met Jacky. Tutti houdt de riem vast. Ik ben moe na een lange dag.
"Zullen we teruggaan, Tutti?"
"Nee, want ik wil nog verder lopen en jij kunt dat ook - want jij hebt je pleister op."
*****
Hij wil aan alle kanten helpen bij het (vertrek) opbreken -en opbouwen (aankomst).
"O, oma - dus jij doet de taakjes binnen en opa doet de taakjes buiten."
"Taakjes" - die houden wij erin.
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten