De camping

Het is onvoorstelbaar stil op onze camping.

Dat ongeloof deel ik met de andere kampeerders. Aan de camping kan het niet liggen. Die is prachtig.

Vooral aan de trekkers met tentjes is gedacht. Zij kunnen bij slecht weer gebruik maken van een droog onderkomen met tv, snookertafel en ook een droogkamer voor natte kleding. Eigenlijk heb ik dat op andere campings niet gezien.

Wel ben ik erachter gekomen dat mensen bij aankomst vragen of er veel midges zijn, en die zijn er. Ik loop de hele dag te spuiten. De dagelijkse dosis extra vitamine B helpt geen sikkepit. Je ziet die krengen niet. Ze kunnen in de vacht van Jacky mee naar binnen liften.

Zie o.a mijn elleboog.

Maar de locatie is gewoon fantastisch.

Ik sprak de wardens, die hier al sinds 2021 gestationeerd zijn. Dit echtpaar werkt het liefst alleen, zonder andere couples. Iets wat ik mij goed voor kan stellen. Drie weken werken en een week vrij. Dan komt er een echtpaar invallen. Ook dat zijn altijd dezelfde mensen.

Volgend jaar wordt het sanitair vervangen.

Warden Judith hoopt dat de gebouwen blijven staan omdat ze authentiek zijn en in het landschap passen. Zij vertelde dat de CAMC de neiging heeft om fancy gebouwen neer te zetten. Maar kampeerders willen dat de boel schoon is en efficiënt werkt. Geen futiliteiten.

Ze hoopt dat de National Trust (die eigenaar van dit gebied is) er een stokje voor zal steken. Ja, er moet inderdaad het nodige vernieuwd worden, maar laat de buitenkant onaangetast.

Een keer per week komt de fish&chips kar. 

Maar wij verkiezen het Kintail hotel&restaurant.

↓Sinds gisteren staan wij helemaal alleen op ons stukje.

Vanuit de camping kun je heerlijke wandelingen maken. Waarschuwing: zonder Smidge wordt je opgevreten.

Maar 10 miles (15 km) naar de waterval is mij echt te gortig.