Ik moest kijken

Met een jetlag hoofd zit ik dit stukje te typen.

Vannacht werd ik om 2 uur wakker. Dan ben ik ook niet meer in slaap te krijgen.

Leeftijd dingetje.

Tot ergernis van manlief zette ik de tv aan mijn voeteneinde aan.

Hij zette een snurkconcert in.

Het was Superbowl night. Dat is een tien keer opgeblazen Champions League finale. 

Amerikanen zitten thuis aan de buis gekluisterd. Er worden parties georganiseerd en de pizzabezorgers hebben een gouden avond.

Ik kijk nooit naar American football omdat het mij allemaal veel te lang duurt en ik nog steeds de regels niet ken.

Ja, ik weet wat een touchdown is, maar daar houdt het bij op.

En toch.....

Ik keek even, haakte af bij de reclame (wij krijgen nooit de Amerikaanse reclame te zien) en probeerde weer te slapen. 

Dat lukte niet, dus zette ik de televisie weer aan.

Het was halftime en nog steeds stonden de San Fransisco 49ers met maar 10-3 voor tegen de Kansas City Chiefs, die de vorige twee edities ook gewonnen hadden.

Usher verzorgde de halftime show. 

OMG - wat een spektakel. Niet mijn muziek, maar wat een danser!!

En het ballet - ongelooflijk. De onnavolgbare vaart die in die show zat - zoiets heb ik nog nooit gezien. 

Ik zette na de show de tv weer uit, maar de slaap bleef weg.

Om manlief niet verder te irriteren pakte ik mijn iPad en tussen mijn slaappogingen door zag ik het belangrijkste van de wedstrijd.

Het scoren ging uiterst moeizaam. Het was een fysiek zwaar bevochten strijd. Verbazingwekkend dat die tackels geen zware verwondingen veroorzaken.

Ontevreden Travis Kelce (vriendje van Taylor Swift) viel de 65-jarige Kansas-coach, die er als tachtig uitziet, aan op het moment dat het niet goed ging.

Pas in de derde quarter maakte Kansas gelijk.

Waardoor ik altijd de interesse kwijtraak komt omdat vier quarters vier uur duren!!

Ze komen een paar meter vooruit, worden getackeld en dan ligt het spel weer stil.

In de laatste quarter kwam San Fransisco weer voor te staan.

Maar Kansas bleef er, onder aanvoering van de fantastische quarterback Patrick Mahomes↑, in geloven.

 Geen moment zag ik verslagenheid in de ogen van de spelers, die vurig werden aangemoedigd door Mahomes.

Boeiend om dat te volgen.

Toen er nog twee minuten te gaan waren in de officiële speeltijd zette ik mijn iPad weer aan.

Het zag er slecht uit voor Kansas. De tijd tikte weg.

Serieus, een paar seconden voor het eind scoorde Kansas de gelijkmaker.

Met een stand van 19-19 ging de 15 minuten durende overtime in.

En weer nam SF de voorsprong.

Er gebeurde echt van alles. Om iedere centimeter werd gestreden van beide kanten.

Kansas wist bijna kruipend met nog vier seconden op de klok de winnende drie punten te scoren.

Het was een thriller, maar wel een sportieve.