Nog even terug naar donderdagavond toen we in het hotel dineerden. Vanuit mijn stoel keek ik uit op een vensterbank waar lampen op stonden.
Uit een van die lampen kwam een soort van lichtkegel. Denk aan een flikkerende vlam.
Ik attendeerde manlief erop, die het ook zag.
Hij liep naar het venster en keek naar boven, naar het plafond. Toen alarmeerde hij direct de bediening.
Lekkage!!
Meteen werden de lampen weggehaald, want ja - electriciteit en water.......
Dus dat hield de gemoederen wel bezig.
Gisteravond gingen we bij een voor ons bekend restaurant eten.
Het is geloof ik de vierde keer dat we aanschuiven bij Les Ménétriers. Ooit heb ik die in de groene Guide Michelin gevonden.
Het restaurant heeft een prettige, lichte uitstraling.
De eerste keer vonden we het fantastisch. De tweede keer waren we teleurgesteld dat het menu niet was aangepast.
Dat menu lijkt steeds kariger te worden. Alles straalt iets zunigs uit.
Op de kaart staan maar vier voorgerechten en vijf hoofdgerechten.
Volgens ons werkt alleen de chef (eigenaar) in de keuken.
Ook madame gaat steeds zuurder kijken. Misschien zou ik dat ook doen als je iedere tafel hetzelfde opdient, want iedereen neemt het menu van €38,-.
Daar staan de gerechten op die je ook à la carte kan eten en opvallend - allemaal hapjes die de chef van tevoren kan klaarmaken. Het is een kwestie van het bord mooi opmaken.
Vriendelijkheid is ver te zoeken.
We kregen wederom de kaaskoekjes en de zalmmousje bij het apéritif.
Het is allemaal wat vastgeroest.
Over de bereiding niets dan lof, maar heel bijzonder was het niet.
Het wijnadvies is altijd wel perfect. We hebben hier alleen maar uitstekend Elzassers gedronken, voor een zeer schappelijke prijs.
Nu ook weer: een heerlijke pinot gris.
Ook hier was de kerstversiering nog niet weggehaald.
Vanmorgen wisten we dat het een stralende dag zou worden.
Onze laatste dag in dit heerlijke gebied.
De wandelschoenen gingen aan.
Op naar de Vogezen, via de Col du Bonhomme (dik half uur rijden).
↓Ski's huren??
We hebben hier heerlijk gewandeld.
↑Le Lac Blanc
↓LeLac Noir
Er is hier voldoende te wandelen.
↑Een buurtschap middenin een natuurpark waar apartementgebouwen als deze geheel leeg staan: zoiets is bij ons ondenkbaar.
Het maakt derhalve helaas een vervallen, armoedige indruk.
Tijd voor een warm drankje met huisgemaakte myrtilles vlaai.
Het liep tegen tweeën. Er moesten nog boodschappen gedaan -en benzine getankt worden, dus op naar E. Leclerc bij Colmar.
Ook wilde ik nog graag langs een speciale wijnboer. Ik had gisteravond een foto van het etiket gemaakt.
Voor die heerlijke Pinot Gris (wel wat duurder dan Beblenheim) moesten we naar Hunawihr, wat op de route naar ons hotel ligt.
We werden alleraardigst ontvangen en konden het niet laten, nu we er toch waren, om nog wat andere wijnen te proeven.......en te kopen.
Maar hiemee was het het (wijn)feest nog niet ten einde.
↓We hadden nog iets te verzilveren: een cadeaubon voor drie flessen wijn, wat in de aanbieding van ons hotel zat (zie mijn blog van afgelopen woensdag).
Wat in het vat zit verzuurt niet en je moet een gegeven paard niet in de bek kijken.
Na deze welbestede laatste dag is het inpakken geblazen.
Vanavond hopelijk nog even genieten in het gezellige restaurant beneden en morgen met een bomvolle auto niet geblokkeerde wegen naar Nederland zien te vinden.
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten