We zijn neergestreken in ons geliefde Port-en-Bessin (tussen Juno beach en Omaha beach).
Heerlijk om terug te zijn.
's Avonds aten we fruits de mer in het dorp. Heerlijk, gezellig peuzelen.
We voelden de ontspanning terugkeren in lijf en hoofd.
Vanmorgen deed ik boodschappen bij Leclerc in Bayeux.
Alles staat in het teken van het D-Day lustrum.
Kijk eens naar de merchandise.
Big business, waar ook ik voor door de knieën ging.
↑Zelfs het personeel draagr D-Day kledij.
Nu even over de camping, waar momenteel drie caravans en verder alleen campers staan.
Gisteren trof ik bij het inchecken een Nederlands echtpaar.
Ze spraken geen Frans, maar ook het Engels liet very to wish over.
Ik kwam onze vriendin Gaëlle te hulp.
Het stel wilde eigenlijk in Bayeux kamperen, maar die camping bleek vol. De vrouw was argwanend of het hier wel goed was. Ze zouden maar twee nachten blijven.
Ik zei dat het een geluk bij een ongeluk was dat ze op deze heerlijke camping terecht waren gekomen en dat het dorp en de winkels binnen loopafstand lagen.
Gaëlle liet ze een plaats uitzoeken.
"Het is goedkoop," zei de vrouw - "Maar voor wifi moeten we betalen."
Ik hield mijn mond. Wij betalen niets, omdat we hier drie weken staan.
Manlief sprak de man vandaag.
"Heeft u het naar uw zin?"
"Ja hoor - maar de plaatsen zijn wel klein," klonk de zeurstem.
"Weet u waar ik de wc kan legen?"
↓Manlief liet het hem zien.
↑"O, maar daar moet ik één euro voor betalen. Maar ik zie geen gleuf waar ik een munt in kan doen?"
"Une heure betekent één uur," legde manlief uit.
Om nou te zeggen dat ze er ongeschoold uitzien - neen.
Maar het zijn wel zeurpieten.
Ik liep langs hun caravan toen ze "toevallig" beiden naar buiten kwamen.
"Hallo."
"Goedenmiddag................bevalt het?"
"Ja, zeker!" (Niets over de te kleine plaats) "Maar het mag wel wat mooier weer worden."
Ik moest een onaardig antwoord inslikken en negeerde de zeurkous.
Wij boffen enorm met onze ruime plaats. In tegenstelling tot de meesten staan wij, vaste gasten, hier wel drie weken.
En wat zijn we blij met ons nieuwe, simpele luifeltje.
Vanmiddag fietste de vrouw langs. Ze stapte even af:
"U had helemaal gelijk, hoor. Wat is het hier leuk zeg!" Ze doelde op het dorp en de omgeving.
"Ik heb tegen mijn kleindochter gezegd dat ze niet naar Italië moeten gaan, maar hier moeten komen."
"Nou, dat vind ik leuk om te horen."
"Ja, we willen langer blijven."
"Dan raad ik u aan snel bij te boeken, want ik weet dat het heel druk gaat worden."
"O - denkt u?"
Ik knikte.
Toen ze doorfietste naar hun caravan zei manlief lachend: "hoorde ik nou iets positiefs?"
Later, wij zaten te modderen met de televisie ontvangst, stond ze ineens voor het raam te zwaaien met twee armen.
"Joehoe - het is gelukt hoor!!"
Ik stak mijn duim op.
Na een geslaagde hap op de nieuwe placemats moest er afgewassen worden.
En raadt eens wie ik bij de afwasplaats aantrof???
Juist ja.
"U bent toch die Nederlandse mevrouw?"
"Inderdaad," antwoordde ik eerlijk.
"Nou, bedankt voor uw advies hoor."
"Oh, dus het is gelukt met de verlenging?"
"Nou, het duurde wel een half uur want de plaats was al gereserveerd. Wij moesten dan verplaatsen - maar dat wilde ik niet en toen is hij die andere mensen op een andere plaats gaan zetten. Maar dat was niet zo makkelijk."
"Nou, dan heeft u inderdaad geluk gehad."
De zon schijnt en de hemel is strakblauw.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten