Even wat impressies van deze zonovergoten dag in Normandië.
We wandelden over het strand bij Colleville-sur-Mer. Jacky in ik liepen door naar Vierville, waar manlief ons op zou halen.
Jacky genoot van het pootje baden.
↑Er waren excursies op Omaha Beach. Ik zag mensen turen naar de zee en kon hun gedachten lezen.
"Dat ze dat voor onze vrijheid hebben overgehad!"
Daarom wil ik zo graag hier zijn, vanwege die beleving. Die heb ik niet wanneer ik in Nederland ben.
↓Bejaardengym in de zee.
Er is hard gewerkt om de omgeving bij de invasiestranden op te pimpen.
Het parkeerterrein in Colleville is vernieuwd. Dat was een kratergebied waar je je schokbrekers kapot reed.
↑En dit bankje is ook nieuw.
Wat te denken van dit nieuwe ↑ monument dat op 6 juni onthuld zou worden. Het staat op het voormalige parkeerterrein (waar wij altijd parkeren) in Vierville-sur-Mer, voor het oude monument↓.
In Vierville staan de tribunes ne tenten klaar voor de festiviteiten en de ceremonies.
De hele regio ademt D-Day.
En de familie Zeurpiet?
Nou - die hebben we vandaag twee keer aan huis gehad.
Vanmorgen hoorde ik haar buiten tegen manlief: "Ik mag het van mijn man niet komen vragen - maar ik doe het toch. Het lukt ons niet met de schotel om tv-ontvangst te krijgen."
(Zij hebben geen schotel op het dak, maar naast de caravan en zij staan onder bomen)
"Dat zal aan de bomen liggen," hoorde ik manlief zeggen.
"Ja, maar op de vorige camping zag hij wel drie sterretjes."
Geen idee wat ze daarmee bedoelde. Wij hebben ontvangst, maar ook niet alle zenders.
Er schijnt iets veranderd te zijn met de satelliet waardoor wij geen Astra 2 kunnen krijgen. Daar waren we gisteren mee bezig en daar gaan we maandag verder mee aan de gang.
"Tja, ik kan u niet helpen."
"Nee, nou - dan moeten we maar gaan fietsen."
Na onze strandwandeling was ik even naar Bayeux.
Manlief zat buiten te lezen toen ze weer op de fiets langskwamen.
Hij was weer niet blij (met haar) en liet zijn fiets vallen.
Zij kwam opnieuw naar manlief: "U zei toch dat er fietspaden waren? Waar zijn die dan?"
(In de receptie hangen kaarten)
"Mevrouw, ik ben geen fietser, maar ik weet dat ze er zijn. Daar zult u dus zelf even achteraan moeten gaan."
Daarna is het rustig gebleven. Wellicht heeft haar man haar caravan arrest opgelegd.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten