In mijn kinderjaren (het songfestival ESF is één jaar jonger dan ik) mocht ik met natte haartjes kijken.
Ik geloof dat er twaalf landen meededen?
We waren in grote spanning. Het was gezellig. Er was lekkers.
Mijn muzikale vader lette vooral op het orkest en of het wel goed ging met het vocale gedeelte.
Milly Scott bijvoorbeeld vonden wij een geweldige zangeres met haar donkere soulstem.
Ze werd in 1966 vijftiende van de achttien deelnemers met maar twee gegunde punten.
Wat was er nou mis met het refrein?
Tong-ki tong ti-ki tong-tong-tong
Ri-ki tong-tong-tong ti-ki kong-kong
Ri kong-tong ti-ki tong-tong-rong
Ti-ki tong-tong-tong
Ri-ki tong-tong-tong ti-ki kong-kong
Ri kong-tong ti-ki tong-tong-rong
Ti-ki tong-tong-tong
Is dat veel slechter dan
Welkom in Europa, blijf hier tot ik doodgaEuro-pa-pa, Euro-pa-paWelkom in Europa, blijf hier tot ik doodgaEuro-pa-pa, Euro-pa-pa
Negen jaar na Scott won Ding-a-Dong.
Dat waren de leuke, sportieve jaren van het ESF.
Er is veel veranderd sinds de voormalige oostbloklanden erbij zijn gekomen. Ineens gingen buurlanden elkaar twaalf punten geven. Politiek deed zijn intrede.
Het festival dat in 1966 maar een weekend in beslag nam is nu een evenement dat maar liefst twee weken duurt.
Ze repeteren iedere dag in hun outfits. Moeten die tussendoor niet gewassen worden, vraag ik mij dan af.
Kortom: ik kijk al jaren niet meer naar die monsterlijk uitgedoste clowns.
Als ik kijk, dan is het naar de puntentelling en dan het liefs op de BBC.
Na de roerige week in Amsterdam met die pro-Palestijnse betogingen verwachtte ik niet dat het ook in Malmö zo uit de hand zou lopen.
Israël mocht niet meedoen van andere landen, maar daar dacht de EBU anders over.
Al vooraf zag je dat het uit de rails zou lopen.
Teksten moesten veranderd worden, ieder teken van protest werd verboden en boegeroep werd ingenieus weggefilterd.
Het Eurovisiesongfestival leek voor enfant terrible Joost Klein voortvarend te verlopen.
Echter, van de (kritische) pers moest hij niets hebben...............totdat diezelfde pers een kritische vraag aan de Israëlische deelnmer stelde waar zij eigenlijk geen antwoord op wilde geven.
Toen kwam Joost onder zijn vlag vandaan en zette de zangeres onder druk.
Dat vond ik een uiterst pijnlijk en vervelend voorval.
Wat er vervolgens gebeurde, met diskwalificatie tot gevolg, verbaasde mij niets.
Je zag het aankomen.
Ook al weten we nog steeds niet wat er echt is gebeurd: deze dwarsligger had daar niets te zoeken.
Het Eurovisiesongfestival is een mediaspectakel. Heb je daar geen zin in, doe dan niet mee!!
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten