De dag begon met regendruppels en eindigde met zweetdruppels.
Mount Grace stond op mijn wenslijstje.
"Daar zijn we al geweest," zei manlief.
Ik herinnerde het me niet.
"Volgens mij hebben we alles in Yorkshire al gezien."
Het knaagde: dat ik het niet meer wist. Ik zal toch geen........
Pas toen ik het geruïneerde klooster zag wist ik het weer.
Aan te raden om te lezen: Mount Grace Priory 1398
Het is niet alleen de Carthusian priory (klooster), maar ook de kerk, het huis en de tuinen die dit een absoluut historisch succesnummer maken.
↑Mini cyclamen?
Die monniken hadden het goed bekeken.
Een eigen studiootje, cells genaamd, met (moes)tuin.
Unlike monks of other orders, who live in common, the Carthusians—to this day—live as hermits, each occupying his own cell (more like a small house), and coming together only for the nocturnal liturgical hours, and on Sundays and feast-days, in the church; the other hours are sung by each monk separately in his cell. Except for the singing of the liturgy and conversation "on grave subjects" during a weekly three-hour exercise walk, Carthusians are silent, and their diet is strictly vegetarian.
The monks at Mount Grace were very conscious of hygiene and sanitation; included in the reconstructed cell is a reconstructed latrine and visitors are able to investigate the ditches used as sewage systems.
↑Living
↓Slaapkamer.
↑Study, gebedsruimte
Wat bezit dit land toch onmetelijk veel juweeltjes.
Dit is er zeker een van.
Dankzij English Heritage en The National Trust.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten