Beetje bedroefd nam ik afscheid van Rebecca en Stuart, de wardens van Hargill CAMC.
Het is een heerlijke camping en zo goed onderhouden door dit jonge stel. Maar ze zullen er, ook tot hun eigen verdriet, volgend jaar niet meer zijn.
Dat zijn de regels van de club, tenzij ze met minder salaris akkoord gaan.
Rebecca zal me mailen wat volgend jaar hun stek wordt.
Wij reden dwars door het Lake District naar onze bestemming voor een week.
Ravenglass: het zei ons niks. Zo'n nieuwe bestemming is altijd spannend.
De wandelmogelijkheden schijnen weergaloos te zijn.
Het is een boscamping. Daar ben ik geen fan van, maar gelukkig was er een plaats waar we wel tv-ontvangst hebben. We volgen namelijk de Olympische Spelen op de voet.
De weersverwachtingen voor komende week zijn niet best.
Het neerzetten van de caravan werd nog een dingetje. De wielen van de auto draaiden door in het grind.
Manlief heeft de waterpas altijd paraat.
"Hij staat goed, hoor El."
Nou, toen ik in de caravan stapte voelde ik het onmiddellijk. Minimaal, maar toch.
Maar manlief had gezegd dat hij recht stond, dus.....
Dus zei ik er heel voorzictig iets van.
Hij keek mij verbaasd maar ook schuldbewust aan.
"Merk je dat aan de wc-deur?"
"Nee, ik voelde het direct aan mijn balans."
"Maar het is echt mini-minimaal hoor, El."
Terwijl hij een dutje deed, gingen Jacky en ik de buurt ontdekken.
Ravenglass is niet meer dan een straat.
Er wonen nog geen 300 mensen, maar er zijn wel twee hotels en ik denk dat iedere bewoner wel een B&B licensie heeft.
Hoogtevrees belette mij over die brug te lopen.
En Jacky had er ook niet veel zin in.
"In the middle of nowhere" ben ik helemaal blij met de auto. De dichtsbijzijnde supermarkt is 18 kilometer verderop.
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten