↑Na wederom een heerlijke maaltijd in the Bell, nabij onze camping (niet goedkoop wel goed) vertrokken we zondag naar Cornwall. Ik was blij dat we weg konden uit Clent Hills. Die camping ligt mooi, maar er stond gewoon verkeerd volk. Zo lag er pal voor onze caravan een leeg sigarettendoosje. Ik heb me er geen moment op mijn gemak gevoeld.
Het werd een rit die in plaats van vier uur bijna zes uur duurde. Oorzaak was de rotonde naar een parkeerplaats/tankstation, waarvoor je altijd de snelweg af moet. Dan kom je op een rotonde met zes overvolle banen terecht. Manlief was dit keer de navigator, maar het verliep dramatisch.
Ik belandde op de verkeerde baan en had links en rechts (begrijpelijk) geïrriteerde automobilisten naast me. Ik kon geen kant op, behalve de verkeerde kant.
Zo kwamen we weer om de M5 terug naar het noorden. Ik pakte de eerste afslag om terug te keren, maar dat ging ook niet vanzelfsprekend. Toen we uiteindelijk het station en parkeerplaats (waar ik Jacky nodig moest uitlaten) hadden gevonden, waren alle parkeerplaatsen bezet. Bij “the coaches” was nog volop plaats. Er was geen bus te bekennen, dus voor 5 minuten………………
Maar toen kwam er zo’n extra large bus en die parkeerde uit een soort van protest pal naast ons. Er waren ECHT nog 10 stroken vrij mensen!!
Uit die bus kwamen bejaarde dagjesmensen. Manlief ging voor ons uitstekende spiegels staan, zodat ze daar niet tegenaan liepen. Ik dacht op dat moment echt even aan “Mr. Bean.”
Jacky liet haar hoge nood gelukkig snel gaan.
Boer Richard had ons pitch keurig gemaaid. Altijd fijn om op bekend terrein te komen.
Met mooi weer zetten we alles op. Opvallend hoe leeg de camping was in een drukbezocht Cornwall.
De vakanties zijn nog volop ingang en we werden gewaarschuwd voor de drukte, hoewel je daar op een boerencamping veel minder last van hebt.
Maar toch...
We zijn nauwelijks Nederlanders tegengekomen op onze reis. ↑Duitsers daarentegen meer. En die golfen graag.
Alles ziet er bij deze boer picobello uit en de boel wordt goed schoongemaakt iedere ochtend.
↑Een betere uitlaatplaats voor Jacky kun je je niet wensen. Ze kan hier heerlijk achter een bal aan rennen.
Vanmorgen hebben we alles weer af moeten breken. Het stormt
en het regent met vlagen.
Vandaag dus geen televisie.
Die single track roads (mijn zoon noemt het fietspaden 😀) vind ik geen feest.
Op naar Portmellion.↓ Echt een favoriete plek.
We bezoeken dit plaat(s)je sinds jaar en dag, zelfs al toen we nog als gezin kampeerden.
Op weg naar ↕Mevagissey, waar je over de hoofden kon lopen - zo druk.
Maar wel weer via een single track road, volgens manlief geschikt voor vrachtwagens.
In Mevagissey, met honderden voetgangers lopend over deze straat, ging het fout.
TEGENLIGGERS.
Het was schaakmat. Neus aan neus.
Niemand kon een kant op.
Heel vreemd, maar ik bleef heel kalm en kreeg zelfs de slappe lach.
Geen moment paniek.
Een jonge winkelier wilde helpen, maar manlief zag geen kans een bocht te maken naar een steeg.
Die tegenliggers moesten achteruit waar wel ruimte was. Ze weigerden.
Ik was inmiddels uitgestapt en probeerde met de winkelier naar een oplossing te vinden.
Een vrouw (toeriste) gilde dat ze zich niet zouden verroeren en dat wij achteruit de helling op moesten (2 meter breed, 3 kilometer lang).
Uiteindelijk gingen ze akkoord met mijn voorstel. De winkelier en een andere auto zouden een doodlopend straatje inrijden. Wij zouden volgen en dan konden de tegenliggers door.
Maar dan moest de man van de gillerd een meter naar achter, waar hij genoeg ruimte voor had.
Zijn gilwijf bleef gillen: "we are not moving one inch."
Ijzig kalm en met een grijns antwoordde ik: "well then we'll stay here till Christmas."
Toen zette hij zijn versnelling in de achteruit.
Ik ben, nadat de tegenliggers door waren, het verkeer gaan regelen. Zo wisten we uit deze benarde, knotsgekke situatie te komen.
De wandeling hebben we bij onze camping gemaakt. Daar zijn zat mogelijkheden voor.
De nieuwe buurman met zoontje moest echt in noodweer zijn tent opzetten.
Al dat super lichte nieuwerwetse tentenspul vliegt zo uit je handen. Hij is er vijf uur mee bezig geweest.
Kleddernat en kleddernatte spullen.
Wij nestelden ons binnen met tea en scones en een Rotterdamse variant op Triviant - wat veel te makkelijk voor ons bleek.
Weg ermee.
Er liggen nog genoeg boeken op de plank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten