Na het gezellige etentje met Richard nodigde hij ons uit voor een rondleiding over zijn landerijen.
Daar zijn we, in zijn "werktruck" wel ruim een uur mee zoet geweest.
Richard heeft met zijn twee broers zo'n 900 acres.
Het zijn drie aparte bedrijven.
Wat ze gezamelijk doen is de Farm Shop en het gebruik van de landbouwwerktuigen.
Dat betekent dat ieder 300 acres heeft.
300 acres = ruim 121 hectare.
In Nederland heeft een gemiddelde boer 61 hectare.
Op die landerijen staan ook een aantal karakteristieke huizen die hij verhuurt.
Het meeste vlees gaat naar de Farm Shop.
Onze zondagse kleren hadden we voor deze rit, dwars over de velden, maar achterwege gelaten.
Het was razend interessant en de tranen van ontroering schoten in mijn ogen toen ik de schoonheid van dit alles aanschouwde.
Manlief, voormalig bankier van menig boer, stelde goede vragen waardoor het ook nog eens een educatief uitje werd.
↑Red ruby Devon cattle. Ik vind ze prachtig.
↓"That's my son's house," zei Richard terwijl we door het buurtschap Kestle reden. Deze zoon werkt al mee in het bedrijf en heeft zelf ook alweer voor opvolging gezorgd.
Richard's jongste aanwinst, een zwarte labrador, mocht mee.
De andere drie honden zaten thuis in de kennel.
Ja, ik vind dat zielig. Maar Richard ziet ze als werkhonden (voor de jacht) die altijd vies zijn.
Maar wel héél erg lief.
Jacky en ik zaten achterin en werden behoorlijk door elkaar geschud. Ze vloog regelmatig van mijn schoot af.
De groente die in de Farm Shop wordt verkocht komt ook van zijn grond.
↑De combines hadden net hun werk gedaan.
Richard verbouwt graan waar hij zijn koeien mee voert.
Vanwege het gehobbel zijn niet alle foto's scherp.
Deze bijvoorbeeld, van het mais. Ik wilden hem toch laten zien.
Want waarom verbouwt hij mais?
Om de fazanten te trekken.
Dit is zijn jachtterrein.
Er leven 4000 fazanten (hij heeft ze allemaal geringd).
De honden werden helemaal gek toen we hier reden.
En weer een ander veld, met kalveren die de auto van verre al herkenden en meteen op ons afkwamen.
Richard ging bijvoeren.
Binnen no time was hij ingesloten door zijn vee.
Hij telde of ze er allemaal wel waren en dat was gelukkig zo.
En weer door naar de volgende wei.
Richard moest zeker tien keer de auto uit om de hekken te openen en te sluiten.
↓Deze lammeren in februari.
↕Dit veld leent hij uit aan een aardappelboer.
↑Deze schapen gaan, hoe bijzonder, in oktober lammeren.
Ze zijn allemaal gescand.
Het lammeren gebeurt gemakshalve in de stal.
Rode verf op hun kont betekent één lam, blauwe verf betekent twee lammeren.
Jacky genoot wanneer ze haar neus buiten het raam mocht steken.
↓Ook dit stuk land met broccoli heeft hij uitgeleend en hij vond dat het er niet allemaal goed bijstond.
Hij stapte zelfs uit om te kijken hoe de bloemkolen erbij stonden.
En zo reden we van uitzicht naar uitzicht. Het was wat heiig.
Met dit heuvelachtige land doet hij weinig, behalve er grazers neerzetten.
↕"If you want to buy that land - it's for sale."
25 acres = 10 hectares voor £250.000,- = €296.000,-
Ik heb even gegoogled. In Nederland kost één hectare grasland €69.400,-
Conclusie: dit zou in Nederland dus €694.000 moeten opbrengen. Zonder zulk uitzicht.
Om even in perspectief te zetten wat deze boer bezit: bouwgrond in Nederland kost €90.900 per hectare.
Op deze wei grazen koeien en schapen. De koeien hebben net gekalfd of gaan dat ieder moment doen.
En weer doorkruisten we een stuk land waar momenteel niets op staat.
↑Ja, zo scheef ging het zo nu en dan.
We kwamen bij de fazantenkooi waar Richard ze op lekkernijen trakteert en waar ze vrij in -en uit kunnen fladderen.
Dus niet opgesloten.
↑In deze bussen langs het pad zit voer waar ze gretig van eten.
Ja, wandelpad: modder en boomstronken - daar reed hij over.
↓Jacky en ik maar shaken achterin.
Om dit stuk bos goed bij te houden moet Richard hulp van buitenaf inroepen. Hij heeft er de machinerieën niet voor.
Het was voor ons echt zo leerzaam, leuk en interessant. Vooral omdat hij van ieder dier het hoe en wat weet.
Uit het enthousiasme waarmee hij ons rondleidde -en van uitleg voorzag konden we opmaken dat hij geniet van zijn werk.
Een trotse, tevreden boer.
Ik ga hem vanavond nasi goreng voorzetten......met pindasaus.
Wat de boer niet kent eet hij toch.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten