Zaterdag:
's Middags zag de lucht er dreigend uit.
Wat was ik blij dat ik vrijdag, tegen de zin van manlief in, alles had schoongemaakt en ingepakt.
Alleen het wasrek met wat ondergoed stond er nog.
Het was nog net niet droog, maar daar verzon ik iets op: de föhn.
Iedere dag - gedurende drie weken zagen we dit, op weg naar welke bestemming dan ook.
We zullen het enorm missen.
We waren op weg naar dat heerlijke visrestaurant waar we donderdag zo hadden genoten.
Het is een heel leuk restaurant en we keken enorm uit naar een lekker visje.
Vooraf had ik een garnalencocktail met een erg pikante saus. Ik begreep bij de eerste hap al waarom die saus zo "hot" was.
↓De garnalen waren koud en waterig.
De vrouwelijke manager zag dat ik het niet had opgegeten en bood iets anders aan, of ze wilde het van de rekening halen.
Ik stak hand in eigen boezem en zei dat ik verkeerd gekozen had.
↑Manlief had sardientjes op bruschetta met een tomatensaus. Daar was hij tevreden over.
Een gerecht dat helemaal niets voor mij is.
↑Als hoofdgerecht nam ik "roasted plaice."
De schol zag er bleekjes uit en was slap en soppig.
↓Manlief at pasta met gamba's.
Toen kwam de mannelijke manager, aan wie ik mij al eerder had geërgerd, op onze tafel af.
Eerder had hij één tafel op het oog met blijkbaar deftige mensen die hij zijn aandacht gunde. De andere tafels negeerde hij volkomen.
Maar mijn bord trok nu toch zijn aandacht. Hij vond het heel vervelend dat het niet naar mijn zin was.
Wat ik nog veel vervelender vond was zijn kleffe hand die van mijn hand naar mijn schouder ging en weer terug.
Bij iedere zin kwam die hand.
Mijn bord ging naar de keuken en ik wilde maar een ding.............weg.
Maar ik was nog niet van zijn handen af.
Hij kwam namens de kok zijn excuses overbrengen. Ik had net tegen manlief gezegd dat hij van mij af moest blijven.
Hupsakee, weer op mijn schouders.
Ik maakte een wegtrekkende beweging, maar de hand ging zocht een andere ledemaat.
Terwijl ik dit zit te tikken voel ik het weer.
Zo jammer, want donderdag was het top.
Maar toen at ik vis zonder "cover-ups."
Mijn eten is van de rekening geschrapt.
*****
Manlief wilde om 8 uur vertrekken en zette de wekker op 7 uur.
Maar eenmaal in bed las ik de route nog eens en zei dat we niet zo vroeg weg hoefden te rijden.
We hadden al, vanwege het slechte weer, afgesproken niet te douchen - maar ons te wassen.
Manlief had een onrustige nacht. Eerst moest de schotel om 1 uur ingeklapt worden vanwege de wind.
Hij werd voor dag en dauw wakker en zag aan de overkant mensen hun kleddernatte tent in de stromende regen inpakken.
Vreselijk.
Het was een flinke tent en een kleine auto waar ze met z'n drieën in moesten.
Alles drijfnat. Tot op het bot.
Later vond ik de helft van hun bagage bij de vuilnisbakken.
Pure wanhoop.
Ik overdacht hoe wij het gingen aanpakken zonder doordrenkt te raken.
Eerst alles binnen doen: wassen, aankleden, yoghurt met crüesli, koffie, hond eten geven.
Daarna de regenpakken aan, Jacky uitlaten en meteen in de auto zetten, pootjes indraaien, electra eruit, caravan aankoppelen en wegwezen.
Mijn taktiek pakte goed uit.
Vanmorgen om 8.45 uur verlieten we met een dubbel gevoel Kestle Farm.
↓We reden door de Bodmin Moors in een ware "Jamaica Inn setting."
De reis van vierenhalf uur verliep zonder problemen.
In Dorset klaarde de lucht zienderogen op.
En dit is de C&CC Verwood, aan de rand van de New Forest, maar nog wel in Dorset.
Het is even wennen aan de kleinere plaatsen, maar de faciliteiten zijn uitstekend.
Alles is net iets comfortabeler.
Het is een nieuwe ervaring voor ons.
Dit is, en dat merk je aan alles, ook een camping voor seizoenhouders.
We zijn hier twee volle dagen en er is veel te zien/doen.
Daar verheug ik me op.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten