Van de motorische pk's naar de echte pk's

De maandag begon fris, maar droog en alleen al met dat feit waren we blij.

Kingston Lacy (1663) stond bovenaan het lijstje van de dag. Een interessant huis met veel kunst, inclusief Hollandsche meesters.

Voor mij een beetje over the top. Ik hou meer van huizen die persoonlijkheid uitstralen. Dit is een museum van meubels. Het kan niet op.

Nou het kon wel op. In de jaren ’80 moest de familie Bankes het afstaan aan de National Trust.

Wijnkelder

Bieb

↑Stof afnemen.

↕Breughel - maar welke?

↑Velázquez

↓Van Dijck

Daarna wilde ik naar Poole, hoewel ik niets van de stad wist.

We kwamen in een ongekende verkeerschaos terecht.

Met behulp van Google Maps probeerden we uit de drukte te komen, maar de route naar de New Forest ging van stad naar stad, naar dorp enzovoorts.

De stemming in de auto werd er niet beter op. Ik had de ochtend al in de stress gezeten vanwege een probleem met huisarts en apotheek. Daar gingen ook de nodige telefoontjes en e-mails mee gepaard.

Ja, terug naar de realiteit. Afspraken voor auto’s, afspraken met artsen, afspraken voor Covid vaccinaties en griepprikken – kortom de verlichte nummers staan alweer in de agenda.

En daar kwam ook nog dat verkeer bij. Ik verlang nu zelfs terug naar die kleine weggetjes in Cornwall en de smalle pasjes in de Yorkshire Dales.

Een uur later kwamen we in Lyndhurst terecht waar we dankzij thee met een kadetjesachtige scone weer energie kregen.

↓We pakten nog een stukje New Forest mee. 

Bij thuiskomst trof ik mijn wasrek op zijn kant. Hij stond met een haring vast aan de grond en gewaaid had het niet. Wel was de warden aan het maaien.

Tweede irritatie kwam van een strijkijzer waar iemand iets kleverigs mee had gestreken. Dat brandde nu regelrecht in een polo van manlief. 

Dan maar in de caravan strijken en proberen het shirt te redden.