De eerste - 600 km - etappe

Een blogje vanuit een zonovergoten Zellenberg (Elzas).

De knoop in de buik vanwege mijn schuldgevoel verdween al rijdende. Er waren meer grijze muizen onderweg naar zon, sneeuw, of strand. Ik weet het niet – maar Italië roept ons.

Vanmorgen om 8.15 uur vertrokken we. Voor het eerst ging de GPS aan. 

Onzin, want wij kennen de route uit ons hoofd en waren in de veronderstelling dat we ook via “onze route” geleid zouden worden.

Niet dus: GPS pakt de goedkoopste route en die is zeker niet via de Péage, waar wij zo’n handig vignet voor hebben.

  

Trouwens: in Luxemburg maakten we gebruik van een fors goedkopere benzineprijzen.

We moesten dus van de GPS langs Metz en Nancy: een drukke weg met een maximum snelheid van 110 km. - waar je dondersgoed op je snelheid moet letten. Op grote stukken mag je maar 80/90 km.

Ik zat achter het stuur en werd er behoorlijk gaar van.

↕Het vignet konden we toch nog gebruiken voor de 7 km. lange tunnel tussen de Vogezen en de Elzas.

↓Dat er daarna nog een colletje getrokken moest worden hadden we niet verwacht.

↕Om 15 uur kwamen we bij het hotel aan. Hier laden we twee nachten de batterijen op voor de volgende twee lange etappes naar Rome. 

De suite is geweldig. Groot, schoon, goede bedden – met balkon.

De ontvangst was hartelijk. De kamer(s) werd(en) eerst getoond. We hadden keuze.

↓Wat een verschil met oktober toen de oogst in volle gang was. Er is nog geen knop te zien.

De benen moesten even in beweging komen. Jacky kon heerlijk los rennen.

De achterkant van ons hotel.↓

Zellenberg.

↕De buurtbieb.

↑Hupsakee, de ramen wagenwijd open. Laat de lente binnenkomen.

Ik ben blij met het weer. Heerlijk om even de benen te strekken en het voorjaar op te snuiven.

******