Adieu Zellenberg.
Een kop koffie en een krentebol op de kamer en wegwezen.
Het hotel was nog in diepe rust toen wij om 7.30 uur vertrokken.
Manlief achtte dit de langste rit.
Maarrrr.................op zondag rijden heeft veel voordelen en als u de foto's goed bekijkt ziet u wel welke.
Ruim binnen het uur reden we door Bazel, of zoals de GPS-dame (die ik Greet noem) zegt: Bazèl.
Het verliep zo vlot en relaxed. Wat rijdt deze auto geweldig. Alsof je over de weg zweeft.
In de verte doemden de besneeuwde bergen op. Dat zien we zomers nooit.
Bij Stans nam ik het stuur over en vroeg manlief de camera ter hand te nemen. Mopperend deed hij dat, maar hij klaagde over het tegenlicht.
Wat gelukt is, plaats ik.
De passen zijn nog dicht en we konden zonder enig oponthoud door de Gotthardtunnel.
Om 11.30 uur begonnen de magen te knorren.
Vlak voor de Italiaanse grens (Coldrerio) aten we crackers met brie. Héérlijk. En konden we ongestoord gebruik van de wc maken.
In het seizoen ziet het hier zwart van de auto's, campers, caravans en bussen.
Nu waren wij de enigen op het mega grote parkeerterrein.
Rond drieën arriveerden we bij het hotel, even buiten Bologna.
In het weekend is dit, op congressen ingestelde, resort betaalbaar.
We hebben een suite.
Met een volle tank uit Zellenberg vertrokken en pas hier in Bologna weer getankt.
Benzineprijs €2,29 per liter.
We zijn bijna 1300 km van huis.
Terug op de kamer, na een wandeling in de omgeving, zien we het angstaanjagend nieuws op BBC News.
Poetin daagt uit, maar wij gaan door.
Slava Ukraini!
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten