"Nee toch?!"

We mogen weer oppassen.

Een lange dag, want we worden om 8.30 uur verwacht.

Manlief moet voor controle naar de Daniel den Hoed (daarover morgen meer) en zet mij voordien af bij het oppasadres.

Mop is blij mij te zien. In zijn begroeting zit een en al liefde.

Vanaf dat ik binnen ben totdat hij in zijn bedje ligt staat zijn mond niet stil.

Niet alleen praat hij zelf, ook herhaalt hij alles wat ik zeg.

Vermoeiend, maar ook uiterst amusant.

Geen onvertogen woord, de hele dag niet.

Zoonlief had vele knuffelnamen. Ieder tante, oom, opa en oma verzon er wel een voor hem.

Mop is mijn Tutti, oftewel mijn alles.

Hij glundert wanneer ik hem zo noem en wil dan knuffelen.

Mooi dat hij die associatie meteen legt.

Ik ben oma Tutti.

We zijn de hele morgen samen.

Mop vindt dat we eerst moeten schoonmaken. Hij reikt mij een vegertje aan en begint de eetkamertoelen te verplaatsen. We gaan aan de gang.

Ik heb behoefte aan koffie. 

Ook Mop moet nodig drinken. Zijn beker is snel te vinden (dit keer zijn er geen instructies achtergelaten, dus improviseer ik er lustig op los) - en in de ijskast staat een fles suikervrije siroop.

Die leng ik aan met veel water.

Mop drinkt de beker achter elkaar leeg. Hij glundert.

Daarom begin ik aan mijzelf te twijfelen, maar houd het de hele dag bij de frambozensiroop. En Mop heb ik nog nooit zo goed zien drinken.

Regelmatig moet ik naar dingen zoeken.

Mijn kleinzoon zit me op de hielen (hij wijkt geen moment van mijn zijde) en zoekt mee. Samen komen we eruit.

Daarna gaan we naar boven.

Hij (2½) haalt de was uit de wasmachine en stopt alles in de droger.

De krachtsinspanningsgeluiden zijn dolkomisch.

Tot slot: hè hè.

Nog voor ik het weet heeft hij de machine gestart.

Ik strijk een was weg, terwijl hij op zijn eigen strijkplankje aan de gang gaat met de zakdoek van mijn zoon/zijn vader.

We kletsen een uur in de wind.

Op weg naar beneden verzin ik - hem even op de pot te zetten.

Nee heb ik, ja kan ik krijgen.

"Ga je even een plas doen?" 

Ongelovig herhaalt hij pas doen?

Dan: "Nee toch?!"

Bij deze terukerende reactie kost het mij moeite mijn lachen in te houden. 

Het is de intonatie waarmee hij Nee toch zegt. Ik ben benieuwd van wie hij dit heeft overgenomen.

Maar ik zet door en samen komen we eruit. Hij wil wel, maar dan met zijn knuffel.

Ik ga akkoord en laat hem alleen op het potje - terwijl ik in zijn slaapkamer rustig afwacht.

Bingo!!

Een plas.

>>>>Over het potje kan ik kort zijn.

Zeven uit zeven, waaronder een enorme poep die je door de foto heen ruikt.

God, wat ben ik trots op mijn kleinzoon.

Hijzelf lijkt niet echt onder de indruk, maar is blij dat ik blij ben.<<<<

We gaan boodschappen doen.

Ik duw zijn fietsje. Goed sturen is er niet bij, waardoor ik continu moet corrigeren.

Mijn gewrichten beginnen zich te verzetten. Ze zijn aan het middagslaapje van Mop toe.

Dan ineens: "Bang. Mop bang."

"Bang?? Waarom ben je bang, Tutti? Je hoeft niet bang te zijn."

"Tomsy" (hond)

Ik leid zijn gedachten af, maar vraag mij op weg terug wel af waar hij bang voor is, of dat dit weer een woord van voorbijgaande aard is.

Maar binnen begint hij weer over bang.

Ik laat Tomsy uit de bench en dan is het goed.

Na de warme maaltijd is het tijd om naar bed te gaan. 

"Oma optillen. Mop is moe. Knuffelen oma."

Weer protesteren de gewrichten, maar ik til hem met luid gekreun op. 

Dat kreunen helpt. Het is een soort van toegangscode voor mijn spieren en pezen: ze gaan akkoord.

Onze lome ogen ontmoeten elkaar. We glimlachen.

Het is een moment waar ik emotioneel en intens gelukkig van word. Hij duwt zijn slaap tegen mijn mond.

Zijn liefde, aanhankelijkheid, vertrouwen en overgave raken me.

Na een middagslaap van drie uur is opa inmiddels gearriveerd.

Tijd voor spelletjes.

We willen puzzelen. Manlief zoekt. Ik zoek.

Uiteindelijk vraag ik het maar aan Mop.

"Tutti, heb jij een puzzel?"

"Puzzel'," herhaalt hij

"Ja, puzzel. Waar is de puzzel."

"In de koelkast."

Hij loopt naar zijn keukentje en pakt een puzzel uit een kastje.

Na de spelletjes wil hij toch weer schoonmaken.

Aangezien ik in de (echte) keuken aan het avondeten ben begonnen, moet manlief de grootouder honneurs waarnemen.

Maar die regelt dat vanuit zijn stoel. 

Mop's vrolijke hoofd verschijnt in het raam van zijn tent.

Wij schieten in de lach.

Hij roept.

"Sop! Oma, sop! "

"El, hij wil sop."

"Ik ben bezig. Speel jij nou maar eens vadertje en moedertje."

"Oma....sop," hoor ik weer vanuit de tent.

"El, hij wil sop."

"Sop, oma."

"Sop, sop, sop."

"Crackertjes," roep ik.

Mop komt meteen zijn tent uit.

Na het eten mag de tv aan.

Sesamstraat.

Hij wil met opa kijken.

Ze zitten naast elkaar op de bank.

Ik zie vanuit de keuken een klein knuistje op de oude knie van mijn man liggen.

Ik smelt.

Mop is zo geconcentreerd aan het kijken.

Zijn ogen trekken Ienemiene uit de beeldbuis.

Als manlief de hond gaat uitlaten moet ik zijn plaats innemen.

"Kom, oma. Sitten."

Hij nestelt zich tegen mij aan en ook ik krijg een knuisje op mijn bovenbeen.

Ik kus zijn blonde bolletje.

Mijn liefde wint het van de moeheid.

De dag eindigt met bad en bed.

Dan komt zijn papa thuis.

Het is goed!!

*****