"Als de IT het begeeft zijn we kapot," begon echtgenoot de dag vrolijk.
Ik zat te whatsappen met vriendinnen.
"Zal ik wat boeken brengen," vroeg J.
Ze noemde titels. Ik zette de speaker aan.
Manlief knikte of schudde neen.
Tien minuten later lag er een stapel boeken voor de deur.
"Gelezen vóór het Corona-tijdperk," riep J. door de brievenbus.
Ik moest wat boodschappen wegbrengen buiten de stad en dacht rustig de A13 te kunnen nemen.
Kwam ik verdorie toch in een file terecht.
Vrachtwagen met pech.
Hij moest naar de kapper en nam plaats op een eetkamerstoel.
"Kun je het nog?"
Het was weer even wennen, maar hij heeft krullen en dat is makkelijker dan stijl haar.
Ik heb hem en zoonlief minstens tien jaar zelf geknipt. Als je krap bij kas zit is dat het eerste waar je op bezuinigt.
We hebben via e-mail contact met onze dermatoloog in het Ikazia.
Hij doet alleen nog telefonische consulten en ziet een enkel spoedje.
Binnenkort wordt hij ingezet op de Spoedeisende Hulp.
Dat geeft de urgentie nog eens duidelijk aan.
"Ben je verkouden," vraag manlief wanneer ik drie keer een kriebel weg brobeer te niezen.
Ineens heb ik het door: hooikoorts.
Gelukkig heb ik nog een nieuwe spray liggen.
Twee weken geleden belde ik de politie.
Naast Tropicana verzamelen zich 's avonds veel auto's voor een "lachparty."
Dat is al maanden aan de gang.
Maar vooral in het weekend is het feest.
De politie raadde me aan te bellen wanneer het aan de gang was. In feite hebben wij er geen last van, we zien het van een afstand.
Woon je er recht achter, dan dreunt je bed op het ritme van raps.
Maar afgelopen weekend zal er toch melding gemaakt zijn. Misschien wel door het schip dat er lag en dat zondag ineens weg was.
Die mensen moeten er gek van geworden zijn.
Gisteren stonden ze er dan: de bekende gele borden.
Maar zoals we dat continu om ons heen zien: het maakt geen indruk.
Ik ben altijd degene die het initiatief neemt opzij te stappen. Dan maak ik een enorme boog.
Fietsers zijn het ergste.
Die denken blijkbaar "als ik maar hard fiets kan mij niks gebeuren."
Ik had de bloemist aan de telefoon.
P. had namelijk bedacht mij te verwennen:
"Zolang we in quarantaine zijn, mag jij iedere week een bos bloemen laten bezorgen. Ga het maar regelen."
Dat liet ik mij geen twee keer zeggen.
"Ik hoor dat jullie het zwaar hebben," zei ik.
"Ach mevrouw, we hebben het nog nooit zo druk gehad."
"Dat is toch mooi?"
"Heel lastig ook, want de winkel is niet groot en dan wil iedereen binnen bloemen uitzoeken waarbij ze geen rekening houden met de anderhalve meter. Dat maakt het zwaar."
Ik zag het voor me.
Je kunt bij Naturals inderdaad niet met meerdere klanten tegelijk in de winkel zijn zonder elkaar aan te raken.
Voor het weekend vrees ik het ergste: 17℃??
"Haal de bbq maar tevoorschijn," zei Ed - de weerman van RTVRijnmond.
>>>Daar is Mop.
Hij bedankt ons keurig voor de handpoppen en lijkt ermee in zijn nopjes.
"Dag oma. Dank j'el"
Hij kust het beeldscherm.
Ik beantwoord zijn kus.<<<
💋
Geen opmerkingen:
Een reactie posten