Gisteren hebben voor het eerst (restaurant) eten laten bezorgen.
Mangiare bezorgde keurig op tijd.
Ik had alles koud besteld.
De cannelloni kon zo de oven in.
Het was goed, maar tamelijk aan de prijs voor zulke kleine porties.
Ondertussen hield ik via Facebook bij hoe het onze vrienden uit Michigan verging, onderweg naar huis.
Wij waren jarenlang buren op het strand van Naples.
Zij huren een soort stacaravan van januari tot april (de drukste maanden van het jaar), om zo de bitterkoude winters in Michigan te ontvluchten.
Voordat we hun namen wisten, was hij voor ons het vissertje.
Manlief tekende hem zelfs. Toen we elkaar beter leerden kennen hebben we hem de tekening tijdens een lunch gegeven.
Ze waren er verguld mee.
Met de pandemie braken ook onzekere tijden aan.
We gaan zo snel mogelijk terug, mailde ze toen.
Maar ik bleef op facebook berichtjes vanuit Naples zien.
Ze wachtte op medicijnen, zo was de reden. Wij zouden zeggen, nou dat komt wel goed als we thuis zijn: een simpel telefoontje naar de huisarts....
Maar in de VS zit dat toch iets anders.
Dus bleven ze in Florida tot G. haar medicijnen had ontvangen.......en langer.
Maar toen werd het onaangenaam met temperaturen boven de 35℃ en zowel de stranden als de zwembaden die werden gesloten.
Ze mailde mij twee weken geleden dat 1 mei de vertrekdatum zou zijn, maar dat werd dus vervroegd.
Inmiddels zijn ze thuis.
Het was geen makkelijke reis.
Iedere staat heeft zijn eigen Corona-protocol. Sommige hebben hun grenzen gesloten.
Ik weet ook niet welke route ze genomen hebben, maar W. zal wel uitgevogeld hebben hoe ze het snelst, zonder de wet te overtreden, thuis konden komen.
Spannend wel, want ook gouverneurs nemen onverwachte beslissingen, en dan zal je maar vast komen te zitten in Georgia of Kentucky......
Er moest toch gegeten worden. In de propvolle auto slapen was ook geen optie.
"We hadden eigen lakens en dekkleden bij ons om op de bedden te leggen. We hebben alles eerst schoongemaakt. Bizarre, angstige tijden.
We zijn twee keer gestopt bij McDonalds, dat was wel het engste. We probeerden alles met desinfecterende doekjes af te vegen en in de auto te eten.
Ik had genoeg broodjes voor twee dagen moeten meenemen."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten