De route:
Over de Boompjes langs de Erasmusbrug (een lastig druk anderhalve meter punt) via de oever, Wereldmuseum, langs de Veerhaven - buitenom over de Westerkade naar de ingang van Het Park tot Chalet Suisse (dat tot groot verdriet van iedere Rotterdammer niet meer Chalet Suisse is), rechts af over de statige Parklaan terug.
Ik vraag mij af of er ooit een moment komt dat wij geen bouwkranen meer zien.
Dit is gewoonlijk de tijd dat de stad uit zijn voegen barst van toeristen.
(De haven ligt normaliter vol met cruisseschepen. Passagiers belegeren de stad en stappen op de Spido.)
Mooi eerbetoon aan DE ondernemers van Rotterdam.
Mooiste foto: een van deze twee.
Ach, deze huizen aan de Westerkade zijn ook gerestaureerd.
In het huis naast de zonneschermen woonde mijn vriendin O. Een gigantisch pand met schitterend uitzicht. Nu woont er de zoon (ook arts) van Daniël den Hoed.
Een selfie, als bewijs dat ik er echt geweest ben, met de SS Rotterdam op de achtergrond.
Treffende foto wel, zie ik nu.
Deze ambulance had even rust. En volgens de dappere mannen was het een rustige dag.
Ze vonden dat het goed ging in Rotterdam. "We kunnen het prima aan."
Een frietje, een ijsje, een broodje bal - maar wel op anderhalve meter.
Hoe zou Wilhelmina ons nu toespreken?, vroeg ik me af toen ik haar passeerde.
Chalet Suisse blijft voor mij altijd Chalet Suisse. De echte Rotterdammer weet dan meteen wat ik bedoel.
Rechtsaf de statige Parklaan op.
Er wordt mijns inziens wel erg veel (extreem dure) kantoorruimte aangeboden.
Manlief vindt dat ze er maar appartementen van moeten maken.
En zo liep ik (shortcut) uit het verleden terug naar het heden, door een stil straatje achter de Zalmhaven.
Daar heb ik geen stappenteller voor nodig.
En met mijn stops voor foto's heb ik er twee uur over gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten