Stormachtig

We hadden Tutti een weekje te logeren.

Heel gezellig en heerlijk om hem na een half jaar weer te zien - maar ook stormachtig in ons kleine huisje. 

Daarbij: we waren eigenlijk nog niet bekomen van de reis, het in -en uitpakken en de verhuizing van caravan/opslag naar het huisje, afspraken, vaccinaties........

Dinsdag was de eerste kijkdag.

Manlief ging alleen. Het programma liep van 13 - 15.30 uur. Dat had onze kleinzoon niet volgehouden.

Ik had P. mijn camera gegeven en gevraagd veel foto's te maken.

Hij begreep de simpele uitleg.

Hoe hij het altijd voor elkaar krijgt weet ik niet, maar vandaag (toen ik foto's van de kust wilde maken) was mijn fototoestel totaal ontregeld.

Op de een of andere manier had hij hem op filmpjes van één minuut gezet.

Gisteren brachten we Tutti, via Zierikzee (fysio), terug naar Rotterdam.

Boven Schouwen hingen rond half elf al onheispellend luchten.

Nadat we hem hadden afgeleverd reden we naar Hillegersberg: opticien, Kruidvat, kaasboer en apotheek.

Daarna naar Kralingen: mijn biologische slager was dolblij mij te zien.

Niet alleen heeft hij de lekkerste schnitzels en kipfilet, ook is hij Nederlands kampioen gehaktballen geworden en die moest ik natuurlijk proeven.

Nou inderdaad: luchtige ballen - perfect gekruid.

Ik was perplex toen we door de Lusthofstraat reden.

Er is geen leegstand meer, maar ziet er uit als een gezellige, levendige winkelstraat met mooie shops en boutiekjes.

Hopelijk appreciëren de Kralingers het ook.

Carlier is, tot groot verdriet van vooral de oude Kralingers, verleden tijd.

Het prachtige Jugendstil pand staat leeg. 

Tegenwoordig heet de winkel Molendijk en is in een klein pandje in de Lusthofstraat te vinden. Hoe 

  de klanten hun bestellingen tijdens de feestdagen moeten halen is mij een raadsel.

Het is een pijpenla.

↑Maar de bitterkoekjes zijn nog steeds overheerlijk en op de terugweg (met lichtelijke weemoed) smulden we ervan.

Pas ter hoogte van Wissekerke ontmoetten we Benjamin.

Bij Meliskerke (rond vier uur) waren ze al bomen aan het weghalen.

Scholieren werden letterlijk van hun fiets geblazen.

Toch hebben we zwaardere stormen gehad.

Het levert in ieder geval mooie plaatjes op.

******

Herfstvakantie

Jameergenoeg heb ik geen foto's voor de grote opruim gemaakt, maar geloof me - er kon niets meer bij en spullen waren onvindbaar.

Er moest, nadat we twee weken geleden de opslag grotendeels leeghaalden en in het huisje en de schuur dumpten, nodig orde geschept worden.

Manlief is aan het golfen in Rotterdam. Ik was vroeg uit de veren, dus aan de arbeid.

Hij heeft zich ook al bij de Domburgsche gemeld wat ik alleen maar kan toejuichen. Niet alleen vanwege het sociale, mentale en fysieke aspect - maar we moeten elkaar ook ruimte geven.

In dit chalet gaat dat wat moeilijk.

Het is klein.

Nee, ik klaag niet - maar het is iets waar we beiden rekening mee moeten houden.

Voordeel is het buitenleven. Daar genieten we heel erg van.

Waar ik me wel over beklaag is het autoschadebedrijf.

Vorige week maandag bracht manlief de auto voor de Engelse parkeerbotsingen. Vandaag hebben we hem nog niet terug en zo gigantisch waren de schades nou ook weer niet.

Irritant dat we niet op de hoogte zijn gehouden. Er stond voor afgelopen maandag ook nog een grote beurt gepland.

We hebben een waardeloze vervangende auto gekregen.

Morgen moeten we onze auto terughebben, zo heb ik gesteld.

Het zuiden en de Duitsers hebben herfstvakantie.

↓Het park oogt stil, maar het is vol.

Serieus, de campings staan vol.

Volgende week ook nog. Daarna verwachten wij stilte.

Morgen komt Tutti een week logeren.

Daar verheugen we ons erg op. Ben heel benieuwd wat hij van Zoutelande vindt.

Ik heb het huis al helemaal schoon klaar voor zijn komst. Ook de boodschappen zijn binnen.

Zoonlief en schoondochter komen het weekend. Ze logeren in een hotel, vijf minuten van ons park.

Nu nog lekker Zeeuws weer en het belooft een perfect weekend te worden.

De (milde) herfst is een prachtig jaargetijde. 

↑Oei, je zal je sleutels maar kwijt zijn.

↑Ik was stomverbaasd toen vorige week de ramen werden gezeemd en een paar dagen later ging de maaier over de groene postzegel.

↑Lekker hoor, aardappels en uien bij de boer kopen.

Ik had niet genoeg munten in mijn portemonnee, maar kon het via een QR-code overmaken met mijn bank app.

Morgen naar de timmerman in Biggekerke die wat klussen gaat doen in ons nieuwe appartement.

Een vertrouwde naam die veel werk voor mijn schoonouders heeft gedaan. Inmiddels heeft de volgende generatie het overgenomen. De werkplaats is manlief's oude schooltje.

Hij reageerde heel leuk: "jouw vader heeft mij op de wereld gezet."

Jacky mist het baasje en kijkt hoopvol uit het raam.

Ik ga een borrel inschenken. Heb ik wel verdiend.

******

Contacten

Gisteren kregen we ons eerste bezoek uit Werendijke (de camping waar we vorig jaar stonden).

De voormalige boer met zijn vrouw brachten zelf geplukte zonnebloemen mee. Het schijnt een fantastisch bloeijaar te zijn.

Mijn schoonvader jaagde met de (toen nog jonge) boer, dus dan worden er veel herinneringen opgehaald. 

Heel gezellig en fijn om contacten te leggen.

Ze nodigden ons uit voor de fietsclub. Maar ik durf na tien jaar nog steeds niet echt op de pedalen te staan.

En vandaag hadden we een spontane, hartverwarmende ontmoeting.

Stapje voor stapje, schakel na schakel.

We reden afgelopen week nog een paar keer naar de stalling en naar de caravan.

Het chalet is nu naar onze zin ingericht met gezellige verlichting, de juiste huisraad zoals pannen, servies, bestek en glazen. Ik slaap onder mijn eigen dekbed en leg mijn hoofd op mijn eigen kussen.

Ook hebben we met behulp van de techinische man van het park de gordijnen uitgeklopt.

Tja, dat was nodig.

Het onderhoud is trouwens perfect. Ik haal iedere vrijdag een schoon lakenpakket. De ramen werden vrijdag gezeemd en de tuinmannen zijn continu in het park aan het werk.

De herfstvakanties in Nederland, Duitsland en België zijn begonnen.

Ondanks het grijze herfstweer vullen de campings zich gestaag.

Wat heerlijk om in de namiddag een strandwandeling te kunnen maken.

Ik heb nog nooit zoveel kwallen gezien.

Oostenwind. 

Jacky trok zich er gelukkig niets van aan.

Het nomadenbestaan zit erop

We kijken terug op een zware week, vooral fysiek.

↑Maandag mochten we de Coronaprik halen in de Zeelandhallen. 

Er moesten de nodige boodschappen gedaan worden en het leeghalen van de caravan, waar we een week voor nodig hadden, begon: dus naar de opslag.

's Avonds bij vriendin M. de post ophalen.

Inmiddels stonden we alleen op het veldje. Geen straf.

Dinsdag begon ik met het wassen van de zomerkleding. Wat een geluk dat ik de mogelijkheid had om drie machines te gebruiken.

En weer naar de opslag. Manlief haalde daar de fiets met lekke banden op die hij naar de fietsenmaker in Zoutelande bracht.

Woensdag naar Rotterdam: 

Griepprik en bloedafname (groot onderzoek bij mij).

Even langs onze oude flat om koffie met de conciërge te drinken en bij te praten. Jacky was zo blij haar weer te zien.

Daarna bevolkingsonderzoek: mammografie.

En toen in Hillegersberg: recepten ophalen bij de apotheek en Beemsterkaas kopen.

Manlief kon niet meer op zijn voet staan. Had niets gevoeld vanwege neuropathie - maar nu toch vreselijk pijn, dus waarschijnlijk gekneusd/verzwikt. 

Tutti opgehaald van de golf en 's avonds gezellig met elkaar gegeten bij de Italiaan.

Ik moest terugrijden naar Kortgene.

Doodmoe in bed en doodmoe vroeg opgestaan.

Vertrek uit Kortgene. Ik moest alles doen.

Manlief klaagde over zijn buik (had te vet gegeten) en kon nauwelijks lopen.

Dus moest ik de caravan leeghalen en schoonmaken. Ook nog twee wassen draaien, drogen en strijken - en de auto inpakken. Ik had het vertrek weten te rekken met een uur, maar later dan 12 uur mocht het niet worden.

Een ware uitputtingsslag.

Dramatisch was de rit naar de caravanstalling.

Manlief had de GPS ingesteld die ons dwars door het boerenland over smalle weggetjes leidden. Ik heb heel wat vloeken laten horen.

We logeerden een nacht in een hotel in Dishoek, tussen Vlissingen en Zoutelande - vlak naast de strandopgang.

Mensen zaten nog heerlijk te lunchen op het terras.

We lagen net een uur in bed (middagdut) toen de telefoon ging.

De keukenleverancier die al begon over levering. Hallo, het dak zat er nog niet eens op!

Dat was dus niet fijn wakker worden.

Dan maar lang onder de douche om te kunnen ontspannen.

Het eten was prima maar zeer prijzig.

Een gezellig familiehotel. Kamer/badkamer prima, maar wel gehorig.

Het ontbijtbuffet was prima.

Exact om 10 uur, wij waren bijna klaar - maar moesten de koffie nog opdrinken - werden we weggebonjourd.

Dat hebben we nog nooit meegemaakt: "ik ga uw tafel afruimen."

Echt erg onvriendelijk.

Ons huisje in Zoutelande waar we een half jaar zullen wonen mochten we al om 11 uur betrekken. Dat was fantastisch.

Het zag erg tip top uit!!

Toen begon het gesjouw en gesleep weer.

Naar de opslag en de auto volladen.

Morgen moeten we nog een keer.

Manlief haalde de gerepareerde fiets op en was zo verstandig een helm aan te schaffen.

Er is veel veranderd sinds wij tien jaar geleden voor het laatst op de fiets stapten.

Zoutelande staat dit weekend op zijn kop. Zo druk is het zelfs in de zomer niet.

Kustmarathonweekend

↓Editie.nl was er ook.

Terwijl er lange rijen vrouwen bij de wc's stonden die vervolgens koukleumend moesten wachten, zaten wij heerlijk aan de mosselen.

De pan ging schoon leeg.

En vrijdag is nog maar het begin.

Het wordt noodweer, dus afwachten hoe dit gaat verlopen.