Bijkomen en bijpraten

Er liggen drie hectische dagen achter ons waar we als een berg tegenop zagen.

Maandag:

Foto's van de Oosterschelde en Zierikzee.

Elf jaar geleden lieten we Jacky hier voor het eerst los en leerden we haar gehoorzamen. Dat is goed gelukt.

Maandag moesten we de tijd tussen tandarts in Den-Haag en fysio in Zierikzee hier doden.

Vanwege de NAVO-top waren we heel vroeg van de camping vertrokken, maar er was bijna niemand op de weg.

Dus moesten we anderhalf uur wachten.

En 's middags nog eens anderhalf uur.

Dinsdag moesten we weer naar de Shurgard om spullen weg te brengen.

Maar eerst langs de schade expert voor de schade aan de deur.

Valt mij reuze mee. De auto wordt begin oktober weer opgekalefaterd.

In Kamperland zit een uitstekende (franchise) Albert Heijn in een leuk winkelcentrumpje met ook een goede viswinkel waar ik haring kocht. Heerlijk met een koude borrel.

We zien een zelfverzekerde koning een duidelijke verhaal in uitstekend Engels afsteken.

Mooie beelden van de NAVO-top. Trump tevreden en de VS blijft binnenboord.

En toen moesten we weer gaan inpakken want woensdagochtend wilden we vroeg naar Nieuwerkerk a/d IJssel om de caravan weg te brengen. Er was een hele lijst af te werken met als belangrijkste een nieuwe schotel en televisie.

We waren er al tegen tienen.

Daarna naar Kralingen om een bestelling op te halen. Vervolgens naar Hillegersberg waar recepten klaar zouden liggen bij de apotheek.

Natuurlijk weer de verkeerde, dus daar moest ik nog eens werk van maken. Telefoontjes naar specialist en huisarts: "Goh ja -dat is niet goed. Geen idee wie het verkeerd heeft doorgegeven aan de apotheek."

Godzijdank kon ik die wel woensdag ophalen.

Hup, Tutti van school ophalen. Hij zou met opa gaan golfen.

Eerst gezellig lunchen op de club.

Zoonlief caddiede zijn zoon. Zo leuk om drie generaties op de eerste tee te fotograferen.

Om drie uur brachten wij hem naar huis en reden naar Zoetermeer.

We logeerden in het Golden Tulip aldaar. Die maakten goed gebruik van de hotelschaarste vanwege de NAVO-top. Ik betaalde bijna €300,- voor een kleine kamer. Geen gezelig buurt, maar het hotel zag er goed uit.

Ontbijt was goed.

Tussendoor weer even afstemmen op de NAVO-top.

's Avonds gezellig met de kinderen onze 49ste trouwdag gevierd bij the Lake House (grens Rotterdam en Bergschenhoek).

Een leuke locatie met groot terras aan het water en ideaal voor kinderen vanwege de speeltuin. Maar behoorlijk aan de prijs.

We hadden elkaar maanden niet gezien dus er was veel te bepraten.

Onder andere over de bril van manlief, die 's middags weer eens gevallen was. Ik had het eerder met schoondochter besproken. Hij heeft een dubbelfocusbril en daar wijd ik de struikelpartijen aan.

Gelukkig zijn de gevaarlijke konijnenholen inmiddels gevuld met zand.

Maar kabels en snoeren blijven struikelblokken. Daar leggen we dan iets opvallends neer.

Als ik ga opperen twee brillen te nemen - voor veraf -en lezen - dan weet ik dat ik een onverbiddelijk nee te horen krijg.

Dus bracht schoondochter het te berde en tot mijn stomme verbazing protesteerde manlief niet. Hij vond het zelfs een goed idee.

Vanmorgen (donderdag), na een goed ontbijt, haalden we vast wat logeerspullen bij schoondochter op.

Daarna weer naar de apotheek en door naar de caravandealer.

Het ziet er allemaal goed uit.

De tien punten zijn keurig afgewerkt.

Daarom konden we begin van de middag terugkeren op de camping. Volle wegen naar en op Schouwen-Duiveland.

Concert at Sea begint vnaavond.

We hebben de caravan anders neergezet - beter ten opzichte van de zon.

Nadat we hem hadden neergezet reden we direct naar Kamperland (naar het leuke winkelcentrum), waar ook een opticien zit.

Manlief mag morgen of overmorgen een nieuwe bril ophalen. Hij kan dan meteen bij Etos een leesbrilletje uitzoeken.

↑De lens van mijn telefoon zag het niet scherp.

↑Over Concert at Sea gesproken: een mega grote camper - een soort rijdend ziekenhuis - staat achter ons.

Wij mochten een kijkje binnen nemen. Het is ongelooflijk ingenieus ingericht met inklapbare ziekenhuisbedden.

Vrijwilligers (bijna 2 voor 1 gehandicapte) gaan met deze mensen (die zich individueel hebben opgegeven en elkaar niet kennen) naar Concert at Sea.

Morgen komt Tutti twee nachtjes logeren.

Hij verheugt zich erop en wij ook. Oma zal het zwembad in moeten.

Inmiddels is alles weer ingericht, opgeruimd en heb ik de kastjes opnieuw ingedeeld.

Morgen met de sopdoek door de caravan en 's middags Tutti in Numansdorp ophalen.

Maar nu fijn televisie kijken.

Terug in het Zeeuwse

Na bijna 7000 kilometer zijn de nomaden terug in het land.

Bij de Eurotunnel was weer een vertraging. Om daar zonder enige beschutting te staan wachten tot het licht op groen springt is geen pret.

Een oud Peugootje begaf het dan ook en moest weggeduwd worden uit de rij. Of de twee jonge mannen ooit Frankrijk gehaald hebben weet ik niet. 

Maar ook bij de Westerscheldetunnel was het mis.

Een onverklaarbare file van 4 kilometer is ook een file.

Dus was het bijna zeven uur dat we in Kortgene op de camping arriveerden.

Het is hier bomvol en geenszins rustig.

Drie keer per dag komt er een kinderoptocht voorbij. Vanavond is er bier, wurst en muziek op het plein.

De voertaal is Duits.

Het is een gigantisch groot park met ik weet niet hoeveel speeltuinen, zwembaden, snackbar, restaurant, winkel, wasserette, aanlegsteiger, bootverhuur.

We waren lichtelijk geradbraakt toen we ons om 19.55 uur meldden bij het restaurant met terras over het water.

De bazin snauwde dat ze om 20 uur gingen sluiten. De twee serveersters waren gastvrijer en brachten nog twee menu's.

De garnalenkroketten waren lekker. Bier en sneeuwwitje ook.

De rest was matig en te duur.

We zijn blij met onze extra luxe plaats naast een boom.

Ideaal dat ik niets in de caravan hoef te doen.

Was, afwas, drinkwater, afvoerputje - het komt goed van pas.

Op de luxe badkamer is niets aan te merken.

↑Alleen troffen we, toen we terugkwamen van het eten, een dood konijntje achter de caravan aan.

Het was blijkbaar al de tweede die dag. Leek op Mixamortose.

De receptie was natuurlijk allang dicht, maar er is altijd een "alarm"bel.

Mevrouw wilde het doorschuiven naar de volgende dag, maar dat vond ik met dit weer onacceptabel vanwege Jacky.

Ze hebben het diezelfde avond weggehaald.

De service is trouwens uitstekend. Wij kunnen eindelijk televisie kijken omdat er een kabelaansluiting is.

W moesten wel een nieuwe kabel komen volgens de handige Paardekreek-techneut. Hij heeft hem voor ons aangesloten en de televisie ingesteld.

↑Gisteravond voor het eerst buiten gekookt.

↓Vanmorgen heeft manlief volkoren brood gekocht. Daar keek ik na tien weken toast zo naaruit.

Gisteravond heb ik de bloedrukmeter maar eens gepakt.

Bij beiden was hij laag. Voor mensen met hypertensie zelfs erg laag.

We moeten ook veel meer drinken en zouter eten.

Vandaag halen we de twee liter vocht wel. 

Na een drukke vrijdag met een lijst vol boodschappen en een to do list is het vandaag blijf zitten waar je zit en verroer je niet. 

Manlief kan dat beter dan ik.

Hij zat nog geen minuut en kreeg een kledder vogelpoep op zijn schone broek. 

Schone broek, omdat hij gisteren op dezelfde plaats onder vuur was genomen door een duif.

Dus de parasol dient twee doelen.

******

UK - dag 51, 52 en 53 (Suffolk/Kent)

↑Gerst, uitzicht bij de uitgang van de camping.

We wilden op deze laatste dag (dinsdag) in Essex toch nog wat zien, na de verloren dag van maandag.

Waarom verloren?

Wel, we zagen de ferry Harwich-Hoek van Holland eigenlijk helemaal niet zitten. Die vaart om 9 uur weg en komt begin van de avond aan. Dan moeten we nog zeker twee uur rijden naar Zeeland. Voor Jacky is het fijn dat ze in de hut mag, maar wij kunnen geen kant op. En dat met dit schitterende weer. Plus - ik moet van alles meenemen om de dag door te komen.

Maar na een telefoontje op maandagochtend met het boekingskantoor daalde de stemming. We zouden al ons geld kwijt zijn.

De camping waar we op stonden (zie rode stip) was echt niet op 25 minuten rijden zoals de warden zei.

 Dus besloten we op zoek te gaan naar campings dichtbij Harwich. Liefst binnen 15 minuten aangezien we er om 7 uur moeten zijn.

 Dat zijn er niet veel. Je komt dan op een boerenveld terecht. Als het goed weer is hoeft dat geen probleem te zijn. Maar helemaal geen sanitair is met dit weer voor mij onoverkomelijk.

Toch boekte ik er twee (voor de heen -en terugreis). Manlief vond het een goed idee de route te gaan verkennen. Nou mensen – dat werden me een zoektochten. Vreselijk. 

In dit deel van Essex moet je het met tweebaanswegen doen of nog erger. En zoals manlief terecht opmerkte: “er is geen 100 meter rechtuit.” Zie op de kaart hoever de blauwe M25 is.

Over 10 kilometer doe je minstens een half uur.

Kortom: we waren na drie uur dolen kapot en geïrriteerd.

“Zie maar of je de Eurotunnel kunt boeken en een camping in Hythe kunt boeken.” De camping, waar we vorig jaar ook stonden, was geen probleem. Maar de Eurotunnel…………

De nog beschikbare tijden waren zeer beperkt en voor ons niet ideaal. Desondanks geboekt.

Ik heb er een maandsalaris voor moeten betalen, heen -en terug. Eigen schuld dikke bult.

Gewoon altijd de Shuttle nemen, zeker van -en naar Zeeland.

Dinsdag.

Van Lavenham wordt beweerd dat het de oudste stad van Engeland is.

Het floreerde in de 15e en 16e eeuw vanwege de wolhandel.

Lavenham Guildhall

↑Opmerkelijk scheef, dat huis in het midden.

Het was een tropische dag, dus de ventilator kwam onder de bank vandaan.

Vanmorgen om half tien vertrokken we naar Hythe. Ik was blij dat we daar weggingen. 

Het sanitair werd niet schoongemaakt. Het was geen CAMC.

Pas om 11 uur reden we de M25 op.

Onbegrijpelijk dat een grote veerhaven als Harwich geen snelle toegangswegen heeft.

Het verliep allemaal vlot.

Via de M25 en de M20 (die uitkomt in Folkestone) bereikten we Hythe tegen enen.

We zijn vaker op deze grote CAMC camping geweest waar veel reizigers van -en naar Europa staan.

Het is maar 20 minuten naar Folkestone.

Op de kaart is het een en al blauw van snelwegen.

↕Over de Dartford bridge (Thames).

Ik heb wat dure hindernissen moeten nemen, maar ik ben opgelucht dat we het toch op deze manier doen.