Hoezo vuurwerkvrij?

Beste lezers, voor de laatste keer vanuit Rotterdam wens ik u een vreedzaam 2025 toe.

Ja, natuurlijk ook een gezond en gelukkig nieuwjaar, maar ik realiseer mij heel goed dat zulks niet voor iedereen is weggelegd en dus heb ik er moeite mee dat zo stellig te vermelden.

U merkt het: ik ben niet erg positief gestemd en dat heeft meerdere redenen.

Laat ik er een understatement tegenaan gooien: 2024 was al geen best jaar qua vrede en veiligheid.

2025 lijkt mij niet veel beter te worden met Trump/Musk aan het roer in het machtigste land op aarde. Of moet ik het omdraaien, want het lijkt erop dat Musk zijn tentakels al heeft uitgeslagen naar Europa.

Hij zal via zijn machtige medium X zeker invloed gaan uitoefenen op komende verkiezingen in Europese landen. Daar vrees ik voor.

Mijn hoop is dat de eigenzinige Trump snel genoeg krijgt van de hielenlikkers die zich aan hem vastklampen.

Maar ik ben bang dat hij niet meer onder de macht van Elon Musk uit kan komen.

Maar oudjaar liep in eigen land ook weer goed uit de klauwen. Ligt het nou aan mij of werkt het verbod inderdaad averechts?

Geen verkoop, een landelijk verbod en zware straffen zou wellicht beter werken in plaats van lokale verboden.

Wij waren naar Cadzand gevlucht, vooral voor Jacky.

Ik kan u zeggen: het was vreselijk.

De hond was niet kalm te krijgen en heeft van acht tot twee uur 's nachts lopen, liggen, zitten beven en hijgen.

Ze is tien jaar oud en ik vreesde echt dat haar hart het zou begeven.

 

Ze wilde bij me, maar dan ook weer niet.

Kortom, ze wist niet waar ze het zoeken moest en wij werden er ook bloednerveus van. 

Dus zijn we om tien uur naar de ongezellige slaapkamer gegaanen hebben haar mand tussen ons in gezet. 

Ik ben huilend om een uur of vijf in slaap gevallen met Jacky in mijn armen.

Ze ademde eindelijk weer gewoon.

We hadden tot de derde januari geboekt, maar we zijn de volgende dag direct weggegaan.

Geen moment hebben we ons prettig in dat huis gevoeld.

Het was vies (zie vorige blog), verouderd en ongezellig.

Ik heb meerdere e-mails gestuurd met foto's - maar ze hadden het te druk om daar op te reageren.

Je kunt je niet voorstellen dat de schoonmaakploeg ↓dit mist?

€1787,75 kostte deze onpret ons!!!!

Volgend jaar weer een hotel en dan ver van de bewoonde wereld af.

We gaan een drukke tijd tegemoet. Er moet nog veel geregeld en uitgezocht worden.

Komende week wacht manlief nog een vervelend medisch onderzoek. als de uitslag goed is, dan kan hij de pijn en het ongemak snel vergeten.

Ook laat hij een PSA-test doen.

Ouderdom komt met gebreken, maar misschien als je er op tijd bij bent....

We wachten nu al een maand op de gordelroos vaccinaties die hopelijk nog in januari binnenkomen.

Heel belangrijk voor mensen van onze leeftijd.

Schandelijk dat we het zelf moeten betalen. Het is een financiële barrière voor veel mensen.

Na twee maanden volgt een tweede prik.

In mijn hoofd is het dus allesbehalve voorjaar.

"De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens."

Ik leef van dag naar dag en zie wat er op mijn pad komt.

Januari is nou eenmaal de somberste maand van het jaar.

******

Poetsvakantie

En met poets bedoel ik geen grap, of het moet wel een heel vieze zijn.

We zijn gisteren in dichte mist (en dan rijden er nog echt veel auto's zonder licht!) naar Cadzand getogen: het knalwerk in Rotterdam ontvluchtend.

De auto was tot de nok toe ingepakt.

Ik had echt alles meegenomen, want dat is het nadeel van de huisje huren: je moet echt je hele huishouden meenemen - van zout tot aan handdoeken.

In de paasvakantie hadden we een prima ervaring met de Roompot, dus had ik ook nu weer een huis gehuurd.

Voor zes personen, zodat we wat meer ruimte hebben.

We hadden met bijbetaling een twaalfuurtje geboekt, dan heb je nog wat aan je dag.

Normaliter stroomt het park om 16 uur vol.

Het eerste wat opviel waren drie koffiezetapparaten.

Op het eerste gezicht zag het er goed uit, maar toen ik in de douche beneden kwam schrok ik toch wel.

De muur is zwaar beschadigd. Dat moet lekkage geven.

We hebben een verouderd huis gekregen, dat werd al snel duidelijk en dat bevestigde de technische man ook die uitleg kwam geven over de combi-oven, waarvan de symbolen verdwenen waren.

"Dit is geen restyle huisje," zei hij. "U moet dit melden."

Vervolgens nam ook hij foto's.

Toen ik de smerigheid op het rolgoerdijn in de keuken zag ben ik naar de receptie gegaan met de foto's.

De medewerkers zijn zeer hulpvaardig en vriendelijk, maar ze kunnen er nu niets aan doen.

Ja, ons ontzien van de borgsom. That's all.

Niet alleen ik was chagrijnig (mede vanwege de pijn in mijn geopereerde voet). Ook Jacky kon haar draai niet vinden.

Dat kan ermee te maken hebben dat dit een "hondenhuis" is en zij de lucht van haar voorgangers niet lekker vindt.

Dus maar snel naar de kust.

Cadzand heeft de centenpest. Er blijft maar gebouwd worden, voornamelijk voor gefortuneerde Belgen.

Want Vlaams is hier de voertaal.

Ik ben blij dat ik plaids heb meegenomen om over de smoezelige banken te gooien.

De layout is prima en oogt gezellig.

We hebben genoeg ruimte met drie tweepersoons slaapkamers, twee wc's en maar liefst drie badkamers.

Ook over drie tv's en prima wifi mogen we niet klagen.

Ook de bestelservice van de bakker op het park werkt goed en het brood is heerlijk.

We gaan dat ook op oudjaar met de oliebollen proberen.

Al het bestek is in de vaatwasser gegaan en de besteklade heb ik schoongemaakt.

Ieder bordje, ieder glas, ieder bekertje, ieder..... is eerst onder de hete kraan gegaan.

De vaatwasser is waardeloos. Ik zet hem voor de zekerheid op de hoogste temperatuur.

De vorige hond heeft zijn/haar sporen op de trap achtergelaten.

De tegelwand in de wc moest ik ook schoonmaken.

Vandaag (zaterdag) hebben we een heerlijke wandeling gemaakt.

Het had gevroren.

Hoewel het laatste woord nog niet gezegd is over dit huisje kunnen we na de eerste stressvolle dag toch relaxen.

Nu maar hopen dat ook Jacky haar rust kan vinden, want die heeft vannacht geen oog dichtgedaan naast haar baasje. En ik moet mijn pootje nu echt even rust gaan geven, want de laatste weken heb ik het gewoon overbelast.

Het is heerlijk stil en er is een 💥 verbod.

*******

Niet wachten, meteen doen

Heb ik iets leuks te melden.

Jawel: het appartement is verkocht!!

We wonen hier nog drie maanden en dan begint ons zwerversbestaan.

↓Het kabinet is vrijdag opgehaald. We hopen/denken dat er toch nog een bestemming is gevonden.

De kamer lijkt ineens twee keer zo groot. En opvallend: er kwam geen stof tevoorschijn.

Manlief is goedgekeurd voor zijn 75+ rijbewijs wat vooral voor hem een enorme opluchting is.

We zijn continu lijstjes aan het maken en dingen aan het regelen, zoals het opzeggen van KPN, wat nog niet kan - dus dat komt dan weer in de agenda.

In de garage stapelen de dozen zich gestaag op.

Ook de caravanstalling hebben we leeggehaald zodat de eigenaar een popelende wachtende een plezier kan doen.

Tegen de gewoonte in lukte het me toch wat geld terug te krijgen.

↓Morgen brengen we mijn fiets naar de berging in Middelburg. Daarna naar de fysio in Zierikzee.

Mijn auto hebben we een paar weken geleden aan de dealer terugverkocht. Of had ik dat al verteld?

Mijn hoofd tolt.

Gisteren lagen er vier berichten van de notaris (van de kopers) in de inbox.

Vanmorgen moest ik weer een enorme lijst digitaal invullen. Er werden weer documenten gevraagd die opgezocht moesten worden.

Enfin, meteen aangepakt!

Per 1 april mogen de nieuwe bewoners genieten van deze unieke locatie.

Onze Nederlandse onderkomens ter overbrugging zijn ook geboekt. Ik kan wel zeggen dat dat een relaxt gevoel geeft.

Misschien belachelijk, maar ik heb ook de oven en de afzuigkap (filters vervangen) aangepakt.

Ik ben nu eenmaal een poetser. Wij zijn zelf ook kopers (geweest).

Zondag vonden we ontspanning in Den-Haag: eten bij de Poentjak👍.

De pittige Sumatra rijsttafel was overheerlijk.

↓Eerst de kerstmarkt waar de ontspanning al snel oversloeg in stress.

Het was mij echt veel te druk.

U kunt er tot 23 december nog naartoe.

Ik was sinds april niet meer in onze stad geweest, maar vanwege de naderende kerstdagen moest ik er toch aan geloven.

Dit was de eerste keer dat ik een echt lange wandeling maakte sinds de operatie aan mijn voet.

Het ging goed, maar ik kwam wel met pijn thuis.

Je moet was overhebben voor bloemen, wat nieuwe kleren en lekkers van Speckers.

Vorige week waren we al bij Hanos voor de nodige kerstinkopen.

Onze schoondochter eet vegetarisch en heeft veel dieetbeperkingen, dus dat wordt een uitdaging.

Ik maak een kerstbuffet met voor iedereen wat lekkers.

↓De kaassoezen zijn in ieder geval lekker.

Keuzes die gepaard gaan met irritatie, verdriet en vooral veel herinneringen

↑Laat ik maar met deze herinnering in huis vallen.

Het was 1975, we woonden in een zogenaamde drive-inwoning in Herhugowaard.

We hadden geen cent te makken. Ik was zwanger van zoonlief die in februari 1976 het levenslicht zou zien.

De naaimachine was mijn trouwe bondgenoot. Ik maakte alles zelf.

Zo ook deze badcape die ik een paar dagen geleden uit de lade met oude doeken viste.

Oude doeken heb ik nodig om fragile spullen in te pakken.

Ik dacht de cape nog even te wassen op 30℃ met een wit shirt.

Dat had ik beter niet kunnen doen 😁.

Maar dankzij nuttig gebruik gaat de cape voor de zoveelste keer mee naar een volgend adres.

Van antiekliefhebbers naar antiek vervreemders - dat zijn wij.

U wil niet weten hoeveel er, sinds we kleiner zijn gaan wonen, is weggegaan. Ik vraag het eerst aan zoonlief, maar ik wil het niet opdringen. Zij hebben hun eigen smaak en vol is vol.

Antiek heeft anno 2024 generlei waarde meer, vooral grote stukken leveren niets op.

Neem nou ons 18e eeuwse Domburgse kabinet↑.

Hoe die loodzware kast ooit via trappen op de derde verdieping van de Bergsingel is gekomen weet ik niet, maar iedereen was weg van het prachtige meubel. We kregen zelfs biedingen die ver boven de aankoopprijs van 2000,- gulden lagen.

Manlief kocht hem in 1975 in Domburg bij een antiquair.

Trots dat hij was, vooral omdat het een pronkstuk was.

Hij is na de Bergsingel nog acht keer met ons meeverhuisd. Een kwelling voor de verhuizers, die vaak eigenwijs waren en de aanwijzingen van manlief (hoe de kast gedemonteerd moest worden) negeerden.

Maar nu gaan we scheiden van de kast. Hij past niet in het nieuwe appartement.

Niemand wil hem.

We hebben het echt geprobeerd: bij vrienden, familie, op Facebook, opkopers, veilinghuizen en zelfs kringloopwinkels.

Het is onmogelijk voor ons om hem zelf uit elkaar te halen, dus komt de verhuizer dat voor ons doen en zal dit historische, robuuste meubel bij grof vuil eindigen.

Dat doet intens veel pijn!!!

Van 9 - 15 uur ben ik bezig geweest met het inpakken. Het was loodzwaar werk.

Maar het is volbracht en ik denk dat dit de grootste klus van de verhuizing was.

Ik pakte in en manlief zette vijftien dozen in de garage. 

"Ga je nou al die glaasjes van oma Egmond weer meenemen?"

"Jij hoeft ze niet in de pakken."

Ik kan die Jugendstil glaasjes waar oma haar advocaatje uit lepelde maar niet wegdoen.

Van het niet antieke klokje wilde ik al langere tijd af. Het heeft geen geschiedenis. De messing opwindsleutels en slinger waren niet op te poetsen. 

Maar ook was het klokje, ondanks een dure reparatie in Schoonhoven, van slag of stond vaak stil.

Mijn ouders hadden wel een erfstuk van de ten Bruggencate kant.

Mijn moeder had een "stilstand fobie."

Wanneer ze een paar dagen niet thuis waren/was vroeg ze mensen de klok op tijd op te trekken. De stilstaande klok associeerde ze met de dood. Het bracht ongeluk.

Daar moest is aan denken toen manlief, tegen zijn zin in, het klokje van de muur haalde.

Hij vond het mooi. Ik niet.

Dat de kast nu wordt weggehaald betekent niet dat wij verhuizen.

We hebben nog een paar drukke maanden voor de boeg, maar deze hindernis is genomen.

******

Zo ver is het echt niet

Veel tijd om te bloggen heb ik niet gehad.

De dagen zijn goed gevuld. Doktoren, tandarts, opruimen, weggooien, wegbrengen, autootje verkopen, dagelijks contact met de verkoopmakelaar.....

We zijn per 1 april "homeless," dus het plannen is begonnen.

↑Daarbij hoort ook een grotere, nieuwe caravan waar we een half jaar fatsoenlijk in kunnen wonen, dus met twee vaste bedden.

Ook dat hebben we deze week geregeld. 

Vandaag stond een op en neertje naar Zeeland geprogrammeerd.

Om 10.45 uur reden we weg uit Rotterdam. Om 14.45 uur waren we weer terug.

Dus zo ver is het niet.

We hebben vast wat spullen uit de garage naar Shurgard in Middelburg gebracht waar we met een fikse korting een ruime stalling hebben gehuurd.

Na Middelburg door naar onze toekomstige woonplaats. Het inmiddels kale terrein lijkt "bouwklaar."

Deze stilte in de populaire badplaats duurt niet lang, maar is wel heel bijzonder.

In Zoutelande was het stralend weer. Jacky kon weer even haar energie kwijt en genoot daar intens van.

Ook op het strand kon je een kanon afschieten.

 

Een paar splinternieuwe laarzen: waarom liggen die hier naar de vuilnisbak op het parkeerterrein?

Terug in de Randstad.

↑Dit zal ik echt missen..........als kiespijn.