Twee dagen in één blog

 We staan alweer in de startblokken voor een betrekkelijk lange rit op een drukke maandagmorgen naar Broadway (Cotswolds).

Er is veel regen gevallen in het Lake District, maar gedurende de uitstapjes hebben we daar nauwelijks last van gehad.

We hebben (met ons vijven) vooral veel plezier gehad, wat wel duidelijk wordt uit de foto’s.

Niets dan lof over deze camping in Troutbeck. 

De locatie is perfect en de voorzieningen zijn van superieure kwaliteit. 

Maar daar hangt een prijskaartje aan van gbp 105,- (voor 3 dagen!!!) wat altijd nog goedkoper is dan een “luxe” hotelkamer in het deftige Keswick van gbp 150,- per nacht waar je het raam met behulp van een theekop open moet houden.

Het was vandaag vechten tegen de wind aan de westkust.

Heerlijk uitwaaien.

In Whitehaven, waar bijna de gehele horeca te koop staat, hebben we heerlijk geluncht.

Om een foto te kunnen maken van nog een uitstervend ras - genaamd "middle of nowhere super" - kocht ik hier een gedeukt blik tomatensoep en gooide ik munten in de local charity bussen.

 

In Hawkshead, een snoezig "Beatrix Potter" plaatsje waar we vorig jaar ook waren konden we om vier uur op de valreep nog een kop thee krijgen.

Idioot, want om vier uur begint tea time.

En van die originele teksten voor honden kan ik geen genoeg krijgen.

Daar mogen ze wat mij betreft een wedstrijd voor uitschrijven.

Rotel de botel

Achter de camping in Stirling lag een weide. 

Een koe met kind en een tiental schapen graasden er vredig...........totdat ik duidelijk paniek hoorde in het blaten van moeder koe.

De schapen kwamen naar het hek rennen dat hun terrein van de camping scheidde.

Onze buurman en ik stonden tegelijk bij het hek.

Een stel idioten liep tussen de dieren. 

Duitsers. 

Ze hadden me daar toch een lol en maakten de beesten duidelijk bang.

In mijn beste Duits riep ik dat ze het veld moesten verlaten en de dieren hun rust moesten gunnen. 

Ik kreeg respons dat allesbehalve vriendelijk was.

Het was weer even oorlog, maar ik won – want ze verlieten de weide toen meer kampeerders zich achter het hek schaarden.

Buurman was razend en ging naar de receptie. Toen hij terugkwam waren ze al weg, maar vanuit de verte werd er nog nagegalmd.

“Die zitten in die bus met aanhanger,” zei manlief. Hij wees naar een rode combinatie.

Ik had nog nooit van een Rotel-bus gehoord. 

U?

Waarschijnlijk mensen die zich geen hotel kunnen veroorloven. Met mooi weer zitten ze buiten, bij slecht weer zitten ze in de bus.

Op internet heb ik even opgezocht hoe ze slapen. 

In een capsule. Ik zou er claustrofobie van krijgen.

Ze waren vanmorgen al weg toen wij wakker werden.

P. wilde pas na het spitsuur weg (Glasgow), dus dat werd 9.10 uur. Het was geen pretje om in dit weer te rijden.

Water, wind, spoorvorming, slecht zicht en vrachtwagens die je van de weg blazen (of zuigen), het werd een krampachtige rit.

  

Onderweg zijn we ook niet gestopt.

Op de A66 (aan de andere kant) tussen de M6 en Keswick stond een lange file.

 Om 12.15 arriveerden we op een uitstekende Caravan Club Camping, even buiten Keswick – in Troutbeck Head.

Hier gaan we, met onverwacht bezoek uit Nederland, drie dagen genieten van het Lake District……………………..en heel veel regen.

Op naar Stirling

Mocht u denken dat ik alleen voor u blog, dan heeft u het mis.

"Vertelsels" zie ik als mijn dagboek waarin ik u laat meelezen. Maar ik noteer zaken die ik later opzoek. Ze komen (jaren later) van pas.

Zo ook vandaag (donderdag). 

Deze route moeten we de volgende keer nemen en de camping in Stirling is een uitstekende doorreis camping.

Voor de statistieken:

Vertrokken om 8.15 uur uit een heel nat Morvich. Om 9.45 uur (anderhalf uur later) bij de afslag naar de A86 (een prettige/rustige weg) die uitkomt bij Dalwhinnie (onze favoriete Single Malt) en de A9 (10.45 uur).

Om 12 uur passeerden we Perth. Na 295 km arriveerden we om 13.15 uur op onze camping in Stirling.

Stirling is niet bijzonder gezellig - is allesbehalve toeristisch, maar heeft wel een geweldig winkelcentrum en alle supermarkten aan de A91 zijn erg handig. Ik heb weer voor een jaar thee ingeslagen bij M&S foodhall.

Stirling Castle trekt veel toeristen. 

Bussen vol (Aziaten) bezoeken dit 14e eeuwse kasteel, voornamelijk omdat de naam van Queen Mary eraan verbonden is. Haar vader liet het bouwen.

Exterieur is mooi, maar binnen loop je van de ene expositie naar de volgende.

Ja, dan ga ik wel naar een museum. Ik wil geschiedenis ruiken.

Het lijkt zo nu en dan op een Walt Disney attractie met bezoekers die zich op een houten troon laten fotograferen. Dat geeft mooi het nep-niveau aan.

Jammer!!

Morgen terug naar het Lake District voor drie dagen.

****