Fietsen

Het aantal fietsongelukken neemt toe.

De elektrische fiets krijgt de schuld.

Ik protesteer.

In studentenstad Rotterdam geef ik de buitenlandse, merendeel Aziatische, studenten de schuld van het "fietsleed."

Ze vinden het prachtig en kijken hun ogen uit in deze fietsstad.

De rijwielhandelaren hier in Kralingen rijzen de pan uit.

Vanuit hun prachtige onderkomens (op de mooiste locaties) stappen de studenten onvoorbereid op de tweewieler.

Giechelend.

Ze hebben geen flauwe notie waar ze moeten -of mogen fietsen.

Ze weten de weg in Rotterdam niet.

Ze leren geen Nederlandse verkeersregels.

Ze zijn onzeker en kunnen de fiets nauwelijks onder controle houden.

L E V E N S G E V A A R L I J K!!

Wij als fietsende burgers moeten ogen in ons rug hebben.

En een heel harde stem.

*****

NVVE

"Als je me maar niet in Huize Avondrood stopt."

We maken er grappen over.

Met humor overleef je je eigen dood.

Naast de chemo was een tegengif in de vorm van een forse dosis galgenhumor levensreddend.

Testamenten, levenstestament, NVVE.

We hebben het er druk mee, maar de hoge stappen zijn gezet.

Het (gratis) half uur met de consulent van de NVVE hadden we meer dan nodig.

Het geeft je een beter inzicht en de tips zijn zeer behulpzaam.

Vrijdag leggen we de documenten voor aan onze huisarts.

Dan hebben we rust.

De maatschappij vergrijst.

Wij zitten in het laatste kwartaal van ons leven.

Manlief vindt dat hij al enorm veel meer tijd heeft gekregen dan hij in 2002, toen de diagnose CLL werd gesteld, had verwacht.

Om ons heen vallen "de poppetjes" om.

Ik wil niet uitzichtloos, ondragelijk lijden.

Ik wil geen ontluisterende toekomst.

Ik wil, net als mijn tante B., met deskundige hulp op tijd rustig inslapen.

Humaan.

Waardig.

Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn geliefden.

Wat een zegening dat we in een land wonen waar we dit allemaal kunnen regelen.

*******

Microsoft Monopoly

Een nieuwe laptop zonder tekstprogramma is onhandig.

Op mijn oude pc en laptop had ik Word, maar dat was een zwaar verouderd programma en bovendien had ik er geen code meer van.

Dus zocht ik op Amazon naar dit Microsoft product.

Hee - ik koop veel online en graag bij Amazon: om de beste deals eruit te halen.

 Altijd naar grote tevredenheid.

Deze sleutel werd keurig afgeleverd op mijn vakantieadres in Yorkshire.

Niets zo eenvoudig dan een nummer intikken en op enter te drukken zou je zeggen.

Het lukte mij echter niet. Er werd iets geblokkeerd.

Ten einde raad zocht ik online contact met Microsoft en voordat ik het wist zat ik in een zogenaamde chat met een technisch wonder die Engels met een Indiase tongval sprak.

Ik kreeg excuses en een aantal links die ik alleen maar hoefde te openen.

Ook werd mij een link toegestuurd voor het geval ik weer vastliep. Zo kon ik weer in contact met de helpdesk treden.

De chat werd vastgelegd, zo zei hij.

Nou ja, die links brachten mij wel bij Office, maar daar kon ik verder niets mee beginnen.

Het activeren lukte niet.

Eenmaal terug in Nederland zocht ik telefonisch contact met Microsoft.

De wachttijd zou 6-10 minuten bedragen.

Na een uur heb ik opgehangen en ben weer online gegaan in de hoop contact te maken.

Dat lukte, al duurde deze chat lang omdat de medewerker tegelijk andere klanten hielp.

Slecht teken zou je zeggen.

Ik kan er heel kort zijn. 

Wat ik ook probeerde en hoe ik het ook probeerde uit te leggen, er kwam één antwoord;

Zie uw geld terug te krijgen en koop alleen bij Microsoft.

Vooral dat laatste werd er meerdere keren ingepeperd.

Ik zou een "onzuiver" product hebben gekocht?

Wat zijn collega overseas (die nooit had gezegd dat ik een dubieus product had proberen te downloaden) was onjuist en bij die conclusie bleef hij. 

Ik werd niet geholpen. Er werd niet naar een oplossing gezocht.

Maar het kostte een hele middag en ik was geestelijk doodop. Machteloze tranen biggelden over mijn wangen.

Opgeven staat niet in mijn vocabulaire.

Daarom zocht ik een paar dagen later contact met Amazon en de trader van het product.

Die begreep niet waarom het product werd geweigerd door Microsoft. Hij verzocht mij meer informatie toe te sturen.

Die kreeg hij, evenals de verwijzing naar de twee chats met Microsoft.

Maar vervolgens bleef het stil.  Ook na herhaalde verzoeken het geld nu toch maar eens terug te storten.

Toch waagde ik nog één poging via een andere link op Amazon.

Daar werd direct op gereageerd in de vorm van een keurige, uitgebreide (waarschijnlijk standaard) e-mail, waarin spijt betuigd werd en met het verzoek de sleutel terug te sturen.

Dat deed ik.

Op vrijdag ging de sleutel op de post. De woensdag erop was het geld teruggestort.

Hulde aan Amazon!!!

Ik verdom het iets van Microsoft te kopen.

Inmiddels heb ik een manier om al mijn opgeslagen documenten te openen:

heel simpel, via wordpad.

******

Hudson's Bay Rotterdam

Tegenvaller

Jacky heeft al bijna drie jaar een wratachtig ding op haar oor.

Ik was er niet gerust op. Volgens mij groeide het.

Bij de laatste controle liet ik het aan de dierenarts zien.

Die wist er niets van te maken. Wij moesten zelf uitmaken of we het weg wilden laten halen.

Ik vertrouwde het niet en dus stuurde ik na de vakantie een e-mail met bovenstaande foto naar de dierenarts.

Er kwam geen reactie.

Nogmaals dan maar.

Nog steeds geen antwoord.

Na een week maar eens gebeld met de praktijk.

Mijn e-mails waren wel ontvangen, maar niet gelezen.

Enfin, we maakten een afspraak voor een ingreep.

Jacky's gebit zou tegelijkertijd gereinigd worden.

Na vijf dagen mocht de kap af.

Maar ik vond dat er behoorlijk veel draad was gebruikt en dat leek niet echt op te lossen.

Dus belde ik de praktijk om advies in te willigen.

"Is er geen vervolgafspraak met u gemaakt?"

Nee, die was niet gemaakt.

Niets over een uitslag van het weefsel, dat naar de patholoog was gestuurd.

Vandaag, tien dagen na de ingreep, zijn de meeste hechtingen er alsnog uitgehaald.

Het is geen onschuldig wratje.

Over een maand terug. 

Ik ben nog alerter en hoop dat de dierenartsenpraktijk in het vervolg ook wat adequater zal handelen.

Rotterdam in beweging

Gelukkig, het pand van V&D staat niet meer leeg.

Hudsons Bay heeft met veel bombarie zijn intrek genomen.

Ik was van plan er een kijkje te nemen maar ik had mijn handen vol aankopen en het regende pijpenstelen.

Er verdwijnt een begrip uit het straatbeeld van de stad.

Jac A. van Zanten gaat de Karel Doormanstraat na maar liefst 61 jaar!! verlaten.

Ja, dan ben je een begrip.

Ik kocht hier ooit mijn eerste potje lemon curd, dat toentertijd nog nergens verkrijgbaar was.

Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik geen trouwe klant was.

Als je iedere zomer een paar weken in Groot-Brittannië vertoeft, struin je daar alle winkeltjes af.

In het VK wemelt het van de Van Zantens. 

Dolblij met mijn aankopen. maar ook met de smaak van weemoed verliet ik deze, ik mag wel zeggen, unieke winkel.

De uitverkoop stopt in de derde week van september.

Er zijn ook al prachtige kerstartikelen te koop.

De eigenaresse vertelde mij dat niet eens alles uitgestald staat.

Ook voor mij werd er het nodige uit de kelder gehaald.

De winkel sluit weliswaar, maar de webshop blijft bestaan.

Jac A van Zanten

Ook Jacky is tevreden met zijn nieuwe, zachte vriend. 

******

Irma

Irma is haar naam. Ze is de dochter van Harvey.

Geboren voor de kust van Afrika, zoals al haar voorouders.

Ze groeit boven warme zeeën en oceanen.

Wanneer ze het Caribisch gebied heeft bereikt is ze uitgegroeid tot een monster van categorie 5.

Zwaarder kan niet.

Ze wordt gevolgd door José.

Hij gaat vooral voor nattigheid zorgen.

Ons geliefde Florida blijft waarschijnlijk niet gespaard.

Ik zie iedereen water inslaan en in de file bij de tankstations staan.
Met lieve mailtjes probeer ik mijn vrienden een hart onder de riem te steken.

Opvallend dat ook afgelopen jaar Florida te kampen heeft gehad met de langste droogte ooit.

Forse branden in het zuidwesten bleven dan ook niet uit.

Er staan al de nodige blogjes over deze natuurmonsters op Vertelsels.

Zoals deze uit 2015.

Het is weer zover: hurricane season.

Bill doet dit jaar de aftrap. Hij schijnt richting Bermuda op te trekken en heeft een kracht van zo'n tweehonderd kilometer.

In tegenstelling tot andere orkanen zal Bill Florida niet aandoen. Mocht hij Noord-Amerika willen raken dan is het Canada.

Het is een warme, droge zomer geweest zo rapporteren onze vrienden in Florida. Zij berusten in het feit dan klimatologische calamiteiten hun ten deel (kunnen) vallen.

Wat zo lang duurt is het opruimen van de rotzooi. De locale overheden zijn continu aan het ruzieën over wie en wat eerst.

Kijk naar het (aan zijn lot overgelaten) New Orleans.

Tegen de tijd dat iedereen goed en wel gesetteld is, strijkt de volgende orkaan neer. Claudette en Danny staan als who's next op de ongewenste gastenlijst.

En deze uit 2008

In 1992 zagen we - op weg naar Key West - de ravage die Andrew had aangericht.

In 2005 reden we door Katrina's visitekaartje (dat jaar werd de V.S. vijf maal geteisterd) had achtergelaten.

Wij hebben het één keer - in Naples -Florida - aan den lijve ondervonden wat een hurricane is. Uitgerekend op de dag van onze thuisreis.

Ik herken deze foto's dan ook. Hamsterende mensen. Het eerste wat wordt ingeslagen is brandstof en water. Maar van paniek is bij de residenten geen sprake.

Keith heette de boosdoener in 2000.

Ik zat uren aan de telefoon en moest overal zelf achteraan. 

De luchtvaartmaatschappij deed niets voor ons. Ze wisten niet eens dat Tampa, Orlando en Ft. Myers gesloten waren.

 'Get in the car and drive', was hun advies.

Wij moesten uitwijken naar Ft. Lauderdale en konden met de laatste vlucht (voordat ook dat vliegveld werd gesloten) weg naar Detroit. Nog nooit heb ik zo'n chaos op een luchthaven gezien.

Een hurricane is angstaanjagend. 

Vooral de letterlijke stilte voor de storm heeft iets thrillerachtigs. 

Dan begint het voorprogramma met onbeschrijfelijke regenbuien en dito windstoten. Daar zaten wij in toen we naar Ft. Lauderdale vluchtten.

Angstaanjagend, want je bent alle controle kwijt. Je lot ligt in de handen van moeder natuur.

In 2005 gooide Wilma bijna roet in ons eten.

Het was op de dag van de overdracht van ons appartement dat zij zich aandiende in Naples.

Ik zat in de zenuwen. Hoe zat het met de verzekering, die wij op die dag hadden opgezegd?

In de uren voor de inslag had ik regelmatig contact met het notariskantoor. Het liep met een sisser af.

Tot slot een herinnering uit februari 2007

De business class van de Delta vlucht vanuit Atlanta zat vol met senatoren en de gouverneur van Louisiana, Kathleen Blanco.

De spanning was te snijden.
Mevrouw zat, toen we nog op de grond stonden, te telefoneren met de lastige pers.

Aangezien wij de enige "burgers" waren in de cabine vonden de dames en heren het nodig zichzelf aan ons voor te stellen.

Ik kreeg een security pin en een uitnodiging om hen te bezoeken in Louisiana.
Er werden adressen uitgewisseld.
Hoewel New Orleans op ons verlanglijstje stond (en nog steeds staat), is het er nooit van gekomen.

Katrina betekende ook het begin van het einde van de politieke loopbaan van Blanco.
(The first bit of star casting has been done for Katrina: American Crime Story, the miniseries sequel to The People v. O. J. Simpson: American Crime Story — and it's a big name: Annette Bening will take on the role of former Gov. Kathleen Blanco, according to Deadline Hollywood)

De lobby-reis naar Europa was een druppel op de gloeiende plaat.
Ze vertelde mij dat Wahington Louisiana liet verzuipen. God, wat was die vrouw ten einde raad.

"Wished we had Dutch engineers. Your knowledge. I visited the Deltaworks. Amazing achievement."
Ik durfde niet trots te zijn.

Ze probeerde te slapen: het maskertje en de koptelefoon van Delta moesten haar afsluiten van de rest van de wereld.

Haar, naar mijn inschatting, veel oudere man wilde naar "From here to eternity" kijken, maar wist zich geen raad met de apparatuur.
Met zijn koptelefoon op schreeuwde hij om hulp.

Aangezien ik ook niet kon slapen ben ik de hele nacht in de weer geweest om de oude man rustig te houden.
De gouverneur betuigde een paar uur later tijdens het ontbijt haar dank.
Ze gaf me iets, maar tien jaar na dato ben ik vergeten wat het was. 

Ik heb trouwens ook zo'n ramp op mijn naam staan. 
In 1973 richtte hurricane Ellen voor $28 miljoen aan schade aan. 

Een habbekrats vergeleken met wat Irma veroorzaakt. 
Maar Ellen was dan ook maar categorie drie.
******