Er lagen nog twee podiumbonnen, gekregen van de kinderen, in de la.
Gergiev, nog steeds mijn favoriete dirigent - samen met Simon Rattle, was in aantocht.
Dus ging ik ervoor zitten om met die bonnen kaarten te bestellen.
Nou mensen, dat gaat niet 1,2,3.
Je moet eerst via internet die bonnen activeren.
Daarna zoek je op de, aan de bonnen gekoppelde, podium site naar de voorstelling waar je naartoe wilt.
Het Gergiev Festival, dit jaar in het teken van Prokofjev, stond er niet bij.
Maar ik gaf niet op en ging op zoek naar de site van het festival.
Nergens stond dat ik die bonnen kon inwisselen en dus nam ik de gok.
Ik bestelde twee kaarten en koos meteen de plaatsen.
Bij het afrekenen popte te mogelijkheid podiumbonnen inwisselen op.
En dus zaten wij zaterdag (de slotavond) in een goed gevulde Grote Zaal van de Doelen te genieten van de drie pianoconcerten.
Een wereldorkest als het Rotterdams Philharmonisch verdient werelddirigenten en wereldpianisten.
dirigent Valery Gergiev
orkest Rotterdams Philharmonisch Orkest
Prokofjev Vijfde pianoconcert
piano Alexander Gavrylyuk
Prokofjev Vierde pianoconcert
piano Alexander Gavrylyuk
Alexander Gavrylyuk (geboren 1984 in Kharkiv)
Zijn ouders emigreerden naar Australië toe hij dertien was.
Check zijn staat van dienst even en je ziet dat hij een van de beste pianisten ter wereld is.
Zeldzaam: wat een virtuoos!
De vierde van Prokofjev is niet zijn meest populaire compositie maar wanneer je het verhaal erachter kent luister je er anders naar.
Een concert voor de linkerhand. Ik heb nog nooit zoiets gezien of gehoord.
Hij schreef het concert op verzoek van Paul Wittgenstein , een Oostenrijkse pianist die zijn rechterhand in de Eerste Wereldoorlog verloren had.
"Ik bedank je voor het concert, maar ik begrijp er geen enkele noot van, en ik zal het niet spelen" schreef die aan Prokofjev nadat hij het ontvangen had.
Dat deed hij ook niet en het werk bleef lange tijd onuitgevoerd.
De compositie beleefde haar première in 1956, drie jaar na het overlijden van de componist en 25 jaar nadat het voltooid was. Het was daarmee het enige pianoconcert van Prokofjev dat niet tijdens zijn leven werd uitgevoerd.
Gelukkig denken pianisten er tegenwoordig anders over dan Wittgenstein, want het werk heeft zonder meer bijzondere kenmerken. Het eerste en het vierde deel hebben een zekere vrolijkheid en geestigheid over zich, en er wordt zeker niet alleen "techniek" in ten toon gespreid.
Het Andante suggereert een meer persoonlijke betrokkenheid dan we in de langzame delen van andere composities van Prokofjev uit die tijd vinden.
Het enigszins sarcastische Moderato neemt de plaats in van een "sonata-allegro" en er is een duidelijke verwijzing naar Igor Stravinsky in te herkennen.
Het unieke korte vierde deel is een samenvatting van het eerste deel.
HIER te lezen en te beluisteren
Prokofjev Derde pianoconcert
piano Daniil Trifonov
Het werd een ongekend fantastische avond met luide ovaties en gulle toegiften.
Valery Gergiev wordt door velen verguisd vanwege zijn politieke voorkeur. Hij schijnt een vriend van Poetin te zijn.
Ik bewonder hem als dirigent.
In tegenstelling tot Jaap van Zweden is Gergiev een ingetogen dirigent.
Ingetogen geestdriftig.
Met kleine bewegingen stuurt de maestro het orkest grootse hoogte.
*****
