30 april, 2007

Weekendje Amsterdam - deel 2

Zondag 29 april.
De dag des oordeels voor AZ, PSV en Ajax. De hoofdstad loopt weer vol - o.a. met Ajaxsupporters die zich een weg banen naar het Leidscheplein. Vol branie - waarmee ze hun onzekerheid trachten te verhullen - lopen ze langs ons op het Rembrandtplein. Wij aanschouwen in alle rust de sjokkende menigte. Iedereen kijkt ons jaloers aan - ze willen ook zo graag zitten, maar de mooiste plekjes zijn om 11 uur al bezet en eigenlijk moeten ze iets doen....... in de eindeloze rijen staan voor Madame Tussaud, de musea en andere bezienswaardigheden. Het is doodvermoeiend, maar daar zijn ze toch voor naar Amsterdam gekomen.
Het straatbeeld van Rotterdam wordt bepaald door allochtonen, dat van Amsterdam door buitenlanders. In het centrum van de hoofdstad zie je een enkele hoofddoek - in het centrum van de havenstad zie je enkel hoofddoeken.
De Engelse plaag is gelukkig huiswaarts gekeerd.
--------
Na het verkwikkende middagtukje en de verfrissende douche horen we de uitslagen. Het is Excelsior gelukt AZ (en die vervelende van Gaal) van het kamioenschap af te houden. Sterker nog - de derde plaats geeft niet eens recht op (voorrondes) Champions League. Hilarisch is de landstitel voor PSV. Ik gun het Ronald Koeman.
On top of that belt zoonlief vanuit Portugal. Hij heeft een hole in one gemaakt op de wereldberoemde Vale do Lobo. Die fortuinlijke slag zal hem ook een onfortuinlijk vermogen kosten waarna hij een stevige alcoholische kater cadeau krijgt.
--------
De avond is geheel vrijgehouden voor een etentje bij Quattro Gatti - jazeker die van de 10 van Johannes van Dam. Reserveren is noodzakelijk - evenals een grote dosis geduld.
Kleine kaart - mooie verse producten - verrassende combinaties - maar een 10 vind ik het niet waard. Er is plaats voor 22 gasten, doch de twee heren (kok en ober) laten vanavond niet meer verkopen ze niet meer dan één tafel per avond. Daar wordt je niet rijk van. Peters langoustines zijn te lang gekookt en daardoor papperig.
Het is zeker een aanrader - maar laat je niet (ver)leiden door recensies die een te hoog verwachtingspatroon scheppen.
Net als Johannes plaats ik de rekening die overigens alleen contant voldaan kan worden. Pinnen noch creditcard zijn mogelijk.
--------
We lopen via (de) Singel terug naar het hotel. Men is zich luidruchtig aan het voorbereiden op Koninginnedag. Door de grachten wordt naarstig proefgevaren.
Vier tienermeisjes hebben blijkbaar het kapitale, ouderlijk grachtenpand voor zichzelf. Met de nodige flessen hebben ze zich op het bordes geïnstalleerd. Het lijkt meer op exhibitioneren: de drank, de K-3 muziek, het aanstellerig gedrag en de schaarse kledij wijzen daarop. Als de troep maar is opgeruimd voordat pappie en mammie thuis komen.
Even verder, achter de roodverlichte ramen op de Nieuwezijds kijken de dames werkeloos toe hoe een 31-jaar getrouwd paar innig gearmd voorbij loopt. Ik hoop maar dat zij net zo gelukkig zijn als wij.

Weekendje Amsterdam - deel 1

Zaterdag 28 april: 12.38
We stappen op de trein naar 's lands hoofdstad en checken een uur later in bij het Victoria hotel. Het is druk in de stad - heel druk. Wij doen - als oude mensen - een middagtukje. Ons wacht een lange avond en Scooby moest vanochtend vroeg al naar haar hotel in Kruiningen gebracht worden.
16.00 uur.
We lopen, met nog duizenden anderen, via de Kalverstraat naar het Leidscheplein. Daar heeft een Engelse, dronken overmacht bezit van het plein genomen. Het komt niet eens in ons op daar te gaan zitten.
Op het terras van Americain weten we een prachtig plekje te bemachtigen en genieten van drank en spijzen.
"De familie Avenier" (deel 1 en 2) begint al om 19 uur en eindigt om 22.45 uur. Ik heb er eerder over geschreven.
Dat alles van Maria Goos kritiekloos geroemd wordt, vind ik zwaar overdreven.
Het gezelschap is inmiddels op drie voorstellingen (Dordrecht en Amsteveen) na uitgespeeld.
Delen 3 en 4 van dit familie-epos volgen in 2008. Het is vanzelfsprekend dat wij die ook willen en gaan zien.
Deel 1 is aantrekkelijk, er zit snelheid in en voor mensen die zich de jaren 50 nog kunnen herinneren is het zeer herkenbaar.
Met het opgelegde Brabantse dialect heb ik wat moeite.
Deel 2 is traag, langdradig en rommelig. Cynisme, tragiek en humor lopen als verwarde draden door het stuk heen. Het publiek heeft daar klaarblijkelijk moeite mee en reageert wijfelend.

Na de voorstelling spoeden wij ons naar de taxistandplaats aan het Leidscheplein waar we getuige zijn van een klein opstootje tussen taxichauffeurs en straal bezopen, heel vervelende Engelsen.
Gek dat ik - sinds "Nachtrit" - iedere keer aan die film moet denken wanneer ik een Amsterdamse taxi instap.
Bij Cor en Joyce van Rijn vieren wij met drank en paling Cors verjaardag. Het is gezellig - we kijken uit op de kermis. Amsterdam lijkt niet te willen gaan slapen. Om 2 uur lopen wij (dapper) terug naar ons hotel. De Britse hoerenlopers zwalken luidruchtig maar onverstaanbaar over straat, piesen tegen de oude gevels, kotsen in de vuilnisbakken en gooien hun bierblikjes achteloos op straat. Wij doen net of we het niet zien of horen.

27 april, 2007

Jorts mening

Van Jort Kelder onving ik een respons op mijn vorige stukjes over de overnamestrijd van ABN-AMRO. Hij linkte mij naar deze site:
http://www.quotenet.nl/2007/04/25/205136.php

Dat Jort hart voor de ABN-AMRO zaak heeft is overduidelijk, dat Jort weet waarover hij praat - nog meer.

26 april, 2007

Aandeelhoudersvergadering

Eind maart druppelen altijd de uitnodigingen voor aandeelhoudersvergaderingen binnen: zo ook van de ABN - AMRO.
Ooit ben ik op de uitnodiging van Unilever ingegaan. Het was abacadabra ìn veelvoud, maar de nazit was leuk. Nieuwe Unilever producten uitproberen. Ben & Jerry ijsjes en nieuwe Magnums werden uitgedeeld, waar ik mij ongans aan heb gegeten. Misselijk en 3 kilo zwaarder verliet ik de Doelen met het voornemen de machtigingen voortaan maar thuis te tekenen en op te sturen.
De daarop volgende jaren gingen de grote enveloppen direct de papierversnipperaar in. Nu heb ik daar wel spijt van, want wie had kunnen voorzien dat de doorgaans saaie, slaapverwekkende aandeelhoudersvergadering van ABN - AMRO uit zou draaien op het "Theater van de lach en de traan".

Hoofdrolspeler: P.P. de Vries van de VEB. Die man met het verkeerde brilletje, het foute pak en het nerd-achtige uiterlijk. Die man die schreeuwt om zichzelf het hardst te horen. Die man die totaal niets toevoegt, bijdraagt en 100 onnozele vragen stelt. Die man die alleen maar uit is om te stoken en ruzie te zoeken. Die man die denkt dat hij macht heeft en nu continu voor de camera's mag verschijnen om dat imago te versterken. Die man die het durft de voormalig CEO van Sears te beledigen, omdat hij daartoe zogenaamd bevoegd is. Die man, die de zaak alleen maar kwaad doet. Die man dus.
Groenink dreigde hem te laten verwijderen.
Dat had ik toch niet willen missen. Ik had hem namelijk tot de orde geroepen.
Echt waar??
Ja, echt waar.

In mijn eerdere reacties op de overnamestrijd heb ik mij toch kritisch uitgelaten over Groenink, die ook de baas van mijn man is. Ik heb voorzien dat de blijde maandag nog een staartje zou krijgen. Dat staartje kwispelt niet meer zoals afgelopen maandag, maar het is Groenink zijn eer te na met de staart tussen de benen af te druipen. Wel heeft hij met de verkoop van het lucratieve LaSalle zijn hand overspeelt en zal zich daarvoor moeten verantwoorden.

Manlief heeft op kantoor een deel van de vergadering kunnen volgen via een beeldscherm, doch verkoos de golfbaan boven het muffe kantoor.
Ik kan hem dat niet kwalijk nemen: alhoewel ik mij afvraag of hij over een jaar die keuze nog wel kan maken.

Boekentip

div>Zelf heb ik het nog niet gelezen. Dat kan ook niet want het ligt pas vanaf 1 mei in de boekenwinkel. De twee schrijvers waren te gast bij Desmet (Pieter Hilhorst, Llink) en wisten mijn nieuwsgierigheid op te wekken door hun enthousiasme. Vandaar dat ik het even post met link en al.

In Het geheim van de uitblinker proberen de psychologen Vittorio Busato en Frenk van Harreveld meer inzicht te krijgen in wat ‘uitblinkers’ in totaal verschillende domeinen met elkaar gemeen hebben. De auteurs interviewden daartoe zo’n twintig personen uit de wereld van sport, muziek, kunst, ondernemen en wetenschap wier talent en prestaties niet meer ter discussie staan.

Alle geïnterviewden reflecteren open over hun talent en wat zij denken gemeen te hebben met andere uitblinkers. Hoe verklaren zij hun prestaties? Hoe belangrijk is erkenning? Welke persoonlijkheidseigenschappen zijn cruciaal? Is uitblinken vooral een kwestie van inspiratie, of juist van transpiratie? Busato en Van Harreveld sluiten af met een populairwetenschappelijk essay waarin zij een psychologischer antwoord formuleren op de vraag wat het geheim van de uitblinker is.

Het geheim van de uitblinker bevat interviews met onder anderen Hans Teeuwen, Loek van Wely, Pierre Bokma, Frits van Oostrom, Marlies Dekkers, Joost Zwagerman, Rineke Dijkstra, Sergio Herman en Eddy Terstall.

25 april, 2007

Schoolpleinmoord

Het drama in Alkmaar houdt mij bezig: we kennen Alkmaar goed, daarom misschien.

Ik kruip in de huid van de ouders die of een telefoontje van de school krijgen of een politieagent bij de voordeur aantreffen. Uw zoon is in elkaar geslagen en naar het ziekenhuis gebracht. Dan die angstige uren waarin er van alles door je hoofd gaat. Het hele leven van de 16-jarige passeert de revue: je duikt in het (mooie, goede, fijne) verleden om de toekomst maar te kunnen ontwijken. Een paar uur later sterft hij.

Meteen heeft men het over bewakingscamera's - gaat er een vinger richting school - had dit verkomen kunnen worden?

Nee!!

De dader gebruikte zijn vuisten als wapen en sloeg binnen luttele seconden enkele malen op fatale organen. Wat had iemand daartegen kunnen ondernemen?
Ik heb te doen met de schoolleiding, niet alleen van Jan Arentsz maar overal in Nederland. Er wordt dan wel hardop geroepen dat een VT - massamoord hier ondenkbaar is, maar ondertussen heeft zich in de afgelopen jaren ook hier het nodige afgespeeld.
Dat geeft te denken.

23 april, 2007

Voor een appel en een ei

.....heeft Rijkman Groenink LaSalle (V.S.) verkocht, als de prijs die genoemd wordt waar is. Het is ver onder de taxatiewaarde en was juist een slagroom op de banktaart. Daar aasde RBS op. Nederland stelde niets voor en zou dan aan Fortis doorverkocht worden, terwijl Santanbar de Zuidamerikaanse kluif toegeworpen
zou krijgen. Gelukkig gaat dat scenario vooralsnog niet door.
Zou Groenink in die opsplitsing geen zin hebben gehad? Good for him.
Al bestaat de kans dat deze megagiga transactie nog een staartje gaat krijgen: Groenink is slim te werk gegaan.
Zoals het zich nu laat aanzien zullen er geen massale ontslagen vallen bij de reeds zwaar afgeslankte ABN-AMRO.
En weer bijten de toch al gefrustreerde Schotten in het zand ten faveure van hun eeuwige opponent Engeland.
Nederland en Schotland: het zou wel een super zuinige combinatie geweest zijn.

22 april, 2007

Arme Maddy

Van mijn goede vriendin Allison ontving ik een e-mail waaruit ik een passage graag op mijn blog plaats.

........Madison is doing a biography on Anne Frank. She has to read the book, do a report and present it (dressed as Anne Frank) in front of the class and parents.

Do you have any interesting facts about Anne Frank she can add to her report? She just began reading her book and the report is due on May 31.

When I reminded her you lived in Holland she asked if you knew Anne Frank...First I laughed then told her you are much younger than Anne Frank but may know of a website or have other information not in her book.


Enfin ik ben gaan zoeken en heb inderdaad het één en ander gevonden dat een goede aanvulling zou kunnen zijn. Vervolgens heb ik Allison eerlijk gezegd wat ik ervan vond.
Het is typisch Amerikaans om kinderen opdrachten te geven waar ze nog te jong voor zijn. Maddy is 9 jaar en mijns inziens - ondanks haar intelligentie - emotioneel nog niet klaar voor zo'n zwaar onderwerp. Uit de laatste zin van de e-mail valt al op te maken dat ze er in feite niets van begrijpt. Ook zo'n voordracht - verkleed als Anne Frank - is weer over the top. Ze kan zich nog helemaal niet verplaatsen in de puber Anne, laat staan dat ze ook maar iets van het onderwerp holocaust kan begrijpen.
Ik heb met Maddy te doen.

Anne Franks diary wordt er doorheen gejaagd en is over drie jaar alweer vergeten.

Zo ga je niet met geschiedenis om.

18 april, 2007

The killing fields

Virginia Tech is voor ons een begrip. The Hokies zijn altijd een geduchte tegenstander van the Tigers: Clemson Tigers wel te verstaan.
Zoon Jacob “studeerde” in Clemson, South Carolina en heeft heel wat wedstrijden tussen the Hokies en the Tigers gezien. Beide universiteiten staan bekend om hun sportprestaties en komen elkaar in alle disciplines (NCAA) tegen. “Go Tigers versus go Hokies”.
Eveneens liggen ze in zwaar christelijke staten, al valt Virginia niet onder/in the Bible Belt.

Op 20 april 1999 schoot een idioot in Columbine, Colorado een aantal magazijnen leeg op niets vermoedende scholieren.
Meteen werd mij door verontruste vrienden gevraagd of ik niet bang was voor Jacobs veiligheid. De rust was eigenlijk net weergekeerd, nadat Cobus & Friends een maand eerder door de politie betrapt waren met een biertje in de hand. Dit gebeurde tijdens een private party in een studentenhuis.
Dat akkefietje had mij behoorlijk van mijn stuk gebracht aangezien de politie van SC hard optreedt tegen drinkers onder de 21.
Weer een les over hoe vreemd het land in elkaar steekt. Er mag van alles niet, maar er gebeuren altijd van die extreme, explosieve dingen. Het zijn zulke tegenstellingen, zulke uitersten.
Minderjarigen worden de oorlog ingestuurd, mogen daar doden, maar nog geen druppel bier drinken. Hypocrisie in optima forma. Die jongens en meisjes moeten mijns inziens eerst verplicht seks en drank hebben genoten alvorens ze de kans lopen te sneuvelen in een land ver van huis.

Nee, ik was niet bang na dat bloedbad op the Columbine highschool: ik was er wel kapot van.
Een week na dat drama haalde ik Jacob op voor de zomervakantie. Op de campus werd gepatrouilleerd door politie en militairen. Bij de ingang van het baseballstadion werden we gefouilleerd en onze tassen doorzocht. Er waren her en der afscheidsfeesten waar ook beveiligingsagenten rondliepen. Het was een heftige reactie die ik later, na aanslagen, weer waarnam.
Even is iedereen in alle staten en alert en dan vervlakt het. Dat kan ook niet anders. Zelfs tegen één gek met een vuurwapen en een arsenaal munitie is niets doen.
Wás het maar een Bud Light geweest.

16 april, 2007

Getrouwd met de bank

Waarom die titel?
Omdat manlief op iedere stek de benaming "Mr. AMRO" en later "Mr. ABN-AMRO" opgespeld kreeg. Dat jargon stond mij niet altijd aan, maar was binnen het bankwezen heel gewoon.
Wanneer ik naar buiten kijk zie ik twee bankgebouwen die direct in het oog springen. Onze ABN-AMRO en Fortis.
Het oude gebouw aan de Coolsingel kan zelfs met de nieuwbouw erachter niet tornen aan de geweldenaar op het Weena. De bank der banken lijkt langzaam onder de geruchtenstroom over een eventuele overname te verschrompelen.
ABNAMRO bepaalt niet meer, er wordt voor haar bepaald. Rijkman Groenink heeft wat tumult gezaaid in het keurig grijze streepjes - rode bretels imperium. Het schip is roerloos en de inzittenden wachten gespannen af.

Eerst was er de maffia-achtige overnamestrijd met Anton Veneta. Ik meldde mij al voor onze zoveelste overplaatsing. "Ja hoor Friem, Verona of Venetië zie ik wel zitten. Dat is weer iets anders dan Riskmanagement in Rotterdam, of districtdirecteur in Leeuwarden, of rayondirecteur in Goes, of rayondirecteur in Oud-Beijerland, of directeur in Zierikzee, of KZR in Amsterdam of her-en der in Rotterdam." Ik schets in het kort het verloop van heden tot 1974. Peter is geboren AMRO.

We hebben het nodige meegemaakt bij DE bank. Natuurlijk knepen wij hem ook bij de fusie tussen ABN en AMRO, waarvan wij dachten dat de culturen wel zouden kunnen botsen.
Het is goed uitgevallen, ook voor ons. Alle reorganisaties daarop hebben we ook overleefd. Met nadruk zeg ik we, omdat het thuisfront ook behoorlijk te lijden heeft gehad onder de perikelen bij de bank.
Laat dit niet op een klaagzang gaan lijken: ik geef eerlijk toe dat de bank tot op heden een goede broodheer is (geweest). Het lijkt op een stoelendans waarbij Peter nog telkens een stoeltje weet te bezetten. Met zijn bijna 57 jaar is hij alleen niet zo vlug meer en zou bij de volgende ronde wel eens naast de stoel kunnen vallen of buiten de boot, om maar eens een andere metafoor uit dit verhaal terug te halen.

Twee jaar geleden in hartje Chicago zag ik overal het bekende ABN-AMRO logo. Dat gaf een, waarschijnlijk ongepast, trots gevoel. LaSalle staat al weer enige jaren in de ABN-AMRO stal en het geeft wel kriebels als je fier in de lucht het groengele embleem waarneemt.
Hoelang geleden is het dat ABN-AMRO in de race was om de Generale over te nemen? Werd dat toen niet Fortis?
Eén groot aandeelhouder houdt een lucifer bij het lont en de boel explodeert. Wie de resten opvangt is nog maar de vraag. Er staan wat buitenlandse gegadigden met hun armen wagenwijd open. De boel wordt gewoon verkwanseld, ik heb er geen andere woorden voor.

En wij??
Wij mogen onze winst uit de aandelen en opties opstrijken en verder afwachten wat er gaat gebeuren. Niet alleen is het de werkgever van mijn man, ook zijn wij klant.
Over de service van de bank was ik al lang niet meer te spreken, daarover heb ik mij al eerder beklaagd. Privé zitten we er al lang over te denken een move te maken, maar dan naar een kleiner instituut. Mocht het inderdaad Fortis worden, dan is die beslissing in ieder geval snel genomen.

Bron: http://www.nu.nl/
Groenink vervangt Loudon bij Shell
Uitgegeven: 8 maart 2007 11:35 Laatst gewijzigd: 8 maart 2007 12:41
DEN HAAG - ABN Amro-topman Rijkman Groenink gaat Aarnout Loudon vervangen in de zogeheten 'board' van oliemaatschappij Shell. In die functie vervult hij de rol van toezichthoudend directeur die zich niet bezighoudt met de dagelijkse operationele gang van zaken.De Nederlandse en Britse tak van Shell werden eind 2005 samengevoegd, waarbij oude bestuurslagen werden vervangen door een 'board' volgens het Angelsaksische model. Hierin zitten zowel de uitvoerende directeuren als niet-uitvoerende directeuren (toezichthouders). Het Nederlands-Britse bedrijf legt de voorgenomen benoeming ter goedkeuring voor aan de aandeelhouders op de jaarvergadering van 15 mei.

Hoe kan Groenink dit en zijn andere commissariaten er nog naast doen? Volgens mij is dat godsonmogelijk. Voor hem komt een eventuele overname dan ook op geen beter moment.
Deze analyse heb ik zo mild mogelijk trachten te formuleren.

12 april, 2007

Oneerlijk

Totaal overstuur zit ik dit stukje te schrijven.
Wat ik net op het nieuws hoorde doet de 28ste verdieping aan de Coolsingel schudden: Holleeder is door een, ingevlogen Belgische specialist, geopereerd.
Er staan - ik weet niet hoeveel - mensen op de wachtlijst voor zo'n operatie.

Ruim 5 jaar geleden werd er bij mijn moeder exact hetzelfde geconstateerd op 81 jarige leeftijd - lekke hartklep en disfunctioneren van de nieren. Mama - voormalig arts - legde mij toen het verband tussen de twee falende organen uit. Ze was er heilig van overtuigd dat haar goede conditie een operatie toeliet.
Het tegendeel bleek waar. De uiterst onbeholpen cardioloog vond, gezien haar leeftijd, dat zij niet meer in aanmerking kwam voor een operatie.
Het werd haar aldus gezegd (ik was erbij en zonk langzaam door de vloer): mevrouw ten Bruggencate, u heeft een mooie leeftijd bereikt. Ik wens u het beste.
Meer durfde de lafaard niet te zeggen en liet mijn moeder en mij in tranen achter. Ze was ten dode opgeschreven en stierf inderdaad 10 dagen later. Een vrouw die nog volop in het leven stond, de hele wereld rond reisde, sociaal en maatschappelijk nog actief was en die in de 2e WO voor de vrijheid van dit land gevochten had, werd als vuilnis aan de kant gezet.

Oké: "innocent till proven guilty" zeggen ze in de V.S. Maar de zaak Holleeder stinkt aan alle kanten en er kleeft aan zovele handen bloed. Het is een, bijna niet te volgen, vreemde zaak.
Nu worden we via de media op de hoogte gehouden van zijn gezondheidstoestand en lees ik dat hij vooral niet terug wil naar de gesloten afdeling in Vught. Heeft hij iets te willen?
Wat mij betreft mag hij naar het Hilton, maar dan wel Bangkok Hilton.

10 april, 2007

Vóór het eten de tent uit

In de aankondiging van het (heropende) Chalet Suisse staat dat ze een onvergetelijke avond garanderen. Dat klopt.
Wij hebben geweldige herinneringen aan het oude Chalet Suisse, waar ik als kind al met mijn ouders kwam. Het was het uitje van het jaar, waarvoor mijn vader diep in de buidel moest tasten met vier kinderen. Later hebben Peter en ik er het nodige gevierd en zelfs de derde generatie - Jacob - bewaart mooie herinneringen aan het gezellige, gastvrije etablissement.
Echter, enkele jaren geleden sloot het oorspronkelijk Zwitserse restaurant haar deuren en kwam er een soort piraten-feesttent in. Wij waren bijna ontroostbaar.
Door de enorme uitbreiding van de horeca in het Scheepvaartkwartier was Chalet Suisse haar monopoliepositie kwijt. De concurrentie van eigentijdse zaken als Kip, Loos, Zeezout, Nul10 e.v.a. zal Ch.S. de das om hebben gedaan, hoewel de locatie niet te overtreffen is.

Toen ik vorige week op www.iens.nl las dat Chalet Suisse weer in bedrijf was, boekte ik direct, verwachtingsvol een tafel voor 2e Paasdag. Hierbij het verslag.

19.30: Reservering. Het ziet er - ondanks dat het niet meer het oude interieur is - gezellig en sfeervol uit. Ontvangst van de manager is goed en gastvrij.
We gaan zitten en blijven zitten en zitten en zitten en zitten wachten. Iedereen die voorbij komt zegt terloops: "er komt zo iemand bij u".
Geharrewar bij de keuken, geharrewar onderling. Naast onze tafel staan twee serveersters te discussiëren over een gereseveerde tafel die is weggegeven aan "binnenvallers".
De pianist wordt voorzien van drank...........wij hebben nog niet eens iets kunnen bestellen.
Ik raak geagiteerd en mijn mannen vrezen het ergste.

19.45: Een boos kijkende serveerster komt naar onze tafel en vraagt verongelijkt waar onze aperitiefjes zijn. "Hebben we nog helemaal niet kunnen bestellen", antwoord ik.
"Zeg het dan nu maar", zegt ze ongeduldig. Een slechte start, ze heeft helemaal geen zin en is ronduit onbehoorlijk.

19.55: Nog geen drankjes - wel stokbrood met boter en de menukaarten - maar we sterven van de dorst. Ik spreek onze donderwolk aan. Drinken!!!!!!!!!!! Ze kijkt zogenaamd verwonderd naar onze lege tafel en weet binnen 2 minuten de bestelling te brengen. Tegelijkertijd vraagt ze op een dwingende toon of we willen bestellen. Ze staat met haar opschrijfboekje in de aanslag. Waarschijnlijk denkt ze "twee vliegen in één klap".
Verbaasd zeg ik: "nee we hebben nog geen keuze kunnen maken". Ze druipt af om nooit meer aan onze tafel te verschijnen.
Ondertussen blijft het onrustig bij de keuken en begint het op Fawlty Towers te lijken. Gerechten worden bij verkeerde tafels afgeleverd door zogenaamde "loopjongens". Er zijn 2 serveersters, een aantal loopjongens en de manager. Het is een zooitje.

20.10: Een andere serveerster komt onze bestelling opnemen en brengt de wijn kort daarop. "Gelukkig" denken wij positief.
Maar.........na 10 minuten komt ze met de teleurstellende mededeling voor Jacob dat de Salade Caprese is uitverkocht. Bij deze zou ik haar als tip willen meegeven: zorg dat je bij zo'n bericht de menukaart bij de hand hebt of biedt een mooi alternatief aan. Jaak moest nu à la minute iets anders verzinnen. Het broodmandje wordt weggehaald waardoor wij hoopvol denken dat het voorafje niet lang op zich zal laten wachten.
Inmiddels rijst er ook stoom op van de tafel naast ons. Daar wordt ijlings de manager ontboden. Eindeloos gedelibereer aan die tafel versterkt onze vrees dat het niet meer goed gaat komen.

20.30: Er wordt een nieuw mandje brood neergezet - waar wij niet om gevraagd hebben. Bij Peter rijst het sterke vermoeden dat het een zoethoudertje is.

20.40: Ik spreek de passerende serveerster met dreigende stem aan - "denkt u dat wij überhaupt nog iets te eten krijgen?" Ze knikt en rent naar de keuken.

20.50: De wijnfles is leeg, de maat vol. Ik ontbied de manager aan onze tafel. Peter neemt het over en is onverbiddelijk: "ik wil graag de drankjes afrekenen".
De manager biedt zijn excuses aan en zegt ons goed te kunnen begrijpen. Hij loopt weg, wij willen ook weg. Peter roept hem weer en dringt aan op de rekening. Dat kan de manager niet over zijn hart verkrijgen, zo zegt hij. Ik sta al met mijn jas aan. De andere gasten kijken ons vol ontzag en begrip aan. Die gratis drankjes geven alleen maar een nare bijsmaak.

Chalet Suisse is 5 weken geleden heropend - het excuus van kinderziektes gaat dus niet meer op. Of de keuken het niet aan kan, of dat het aan de karige bediening ligt? Ik weet het niet en hoef het ook niet te weten. Het is gewoon te slecht voor woorden.
Godzijdank kunnen we bij Loos (zie foto)nog terecht, waar we (zoals altijd) overheerlijk eten en de bediening professioneel en uiterst vriendelijk is.

Na mijn reactie op Iens komen nu ook de andere gasten in beweging. Onderstaand stukje onderschrijft onze ervaring en inderdaad zagen we - bij binnenkomst - deze tafel van zes geheel afgezonderd in de serre zitten. Niet erg gezellig.
"Nog nooit zo'n slechte ervaring gehad in een restaurant!
Van tevoren een tafel voor 6 gereserveerd en onder het mom dat er geen andere tafel voor zes is gedekt, werden we compleet afgezonderd van de weinige andere gasten in een koude, sfeerloze zaal gezet. Op ons verzoek toch een andere tafel voor ons gedekt.
Bediening is werkelijk bedroevend. Geen klasse, geen plezier in het werk en niet ingesteld op de klant. Geen welkom en geen uitgeleide (bij vervroegd vertrek).
Hoewel de produkten die men gebruikt wel goed zijn, kan er over de gerechten niet veel positiefs gezegd worden. Als er niet een gerecht voor een van ons vergeten was, dan was het wel of zeer flauw en waterig of gewoon koud. We hadden graag het driegangenmenu af willen maken, maar hebben na het hoofdgerecht, waar voor de tweede maal iemand na de anderen moest eten omdat er weer iets niet klopte, maar besloten het voor gezien te houden. De rekening is het enige dat snel op tafel kwam. Chalet Suisse kan op deze manier een herleving van oude glorie wel vergeten. Er valt heel wat te verbeteren."

07 april, 2007

Gelovige moralisten of moralistische gelovigen?

Eerst hadden we de boze moslims over de veelbesproken Deense cartoons. Er zaten m.i. ijzersterke grappen tussen, maar alla(h).
Ondertussen lees ik op de site van Max Pam een stuk over Mohammed B. die een misselijkmakende perversiteit bezit. Ik laat het aan u of u de link naar het artikel wilt openen.
http://www.maxpam.nl/2007/03/over-de-relatie-tussen-geloof-en-geweld/
Het is wel heel paradoxaal. Mohammed mag niet neukend getekend worden, maar Mohammed mag wel naar perverse filmpjes kijken. Als u deze laatste zinsnede niet begrijpt, dient u toch die link aan te klikken.

Nu is de C.U. tegen het plaatsen van een reclamebord met een schaars geklede dame in Utrecht. Het betreft een lingeriemerk. Stine Jensen valt de Chr. regeringspartij in deze bij en maakt zich (in de NRC van vandaag) ernstig zorgen over de toenemende pornoficatie. Ik maak mij juist ernstig zorgen over de vertrutting die we nu tegemoet gaan dankzij een partij als de C.U. Terug naar een maatschappij zoals Maarten 't Hart zo geweldig beschrijft in o.a. "de Jacobsladder", als het aan de griffo's ligt.

Maar nu zijn ook de katholieken in de V.S. boos omdat Jezus levensecht is nagemaakt in chocolade. Da's nog eens wat anders dan een eitje van Jamin.
http://video.msn.com/v/nl-nl/v.htm?g=eec4883a-3bb3-474f-b84e-5737bb70bdd3&f=&fg=email
Ook weer zo paradoxaal in ogenschouw nemend hoe Mel Gibson de laatste dagen van J.C. heeft verfilmd. Ik kan u verzekeren dat ik daarna enkele uren geen hap door mijn keel kon krijgen.

Conclusie: ik meld mij a.s. dinsdag aan bij de Humanisten.

Zacht of hard gekookt

Bij ons is eitje - tik een Paastraditie. "Hoeveel?", vraag ik altijd voor ik ze in het kokende water leg. Morgen ga ik met een gerust hart - zonder limiet - de verse Zeeuwse eitjes koken. Onderstaand stukje, dat op het GezondheidsNet stond, stelde mij gerust.........tot het tegendeel bewezen wordt.
Eieren: wel of niet?
Gebakken, gekookt, gepocheerd of geverfd en verstopt in de tuin. Wie lust er geen eitje bij het ontbijt? Toch smaken eieren door salmonella en vogelgriep lang niet iedereen goed meer. Ten onrechte, want van eieren kun je nauwelijks ziek worden. Ze zijn bovendien rijk aan eiwitten, vitamines en mineralen. Eieren zijn gezond. Waarom?
Van eieren word je niet dik. Een gemiddeld gekookt ei bevat maar 90 kcal.
Eieren bevatten anti-oxidanten die ouderdomsgebonden oogziekten kunnen tegengaan.
Eieren zijn rijk aan alle essentiële aminozuren in een goede. Bovendien zijn ze een bron van biologische, hoogwaardige eiwitten.
Tot slot bevatten eieren nuttige stoffen als ijzer, choline, foliumzuur, en de vitamines B2, B12, E en D.
Versheid
Om erachter te komen of een ei nog vers genoeg is om te eten, hoef je deze alleen maar in zout water te leggen. Hoe meer de bolle kant omhoog komt drijven, hoe ouder het ei. Als je een vers ei openbreekt, zie je een ronde, stevige dooier en doorzichtig eiwit dat weinig uitloopt. Voordat een ei in de winkel terecht komt, wordt er ook goed op de kwaliteit van het ei gelet. Om te controleren of een ei vers is, wordt er gekeken naar de luchtkamer van het ei. Deze wordt groter, naarmate het ei ouder wordt. Na zes weken is de luchtkamer zo groot, dat het ei in zijn geheel kan blijven drijven. Dan wordt het echt tijd om het ei weg te gooien. Cholesterolgehalte
Het idee dat veel eieren eten slecht is voor je cholesterolgehalte, is niet helemaal waar. Zolang je niet meer dan 300 mg cholesterol per dag binnen krijgt en weinig producten eet met verzadigde vetten, zit je goed. Bij een ei is het wit vrij van cholesterol, de eidooier bevat 200 mg. Je kunt dus zonder problemen twee tot drie eieren per week eten. Wil je iedere dag een eitje, dan moet je ervoor zorgen dat je zo min mogelijk andere producten eet waar veel cholesterol inzit. Dat zijn bijvoorbeeld vette vleeswaren en kazen, boter en margarines die hard worden in de koelkast, zoete snacks en tussendoortjes.
Salmonella
Salmonella is een darmbacterie die via besmet voedsel elk jaar ongeveer vijftigduizend mensen ziek maakt. Het grootste risico om ziek te worden, loop je als je eieren niet goed verhit of rauw ergens doorheen mengt. De bacterie leeft in de darmen van pluimvee en varkens en verspreidt zich via ontlasting. Mensen kunnen ook drager zijn en door slechte hygiëne levensmiddelen besmetten. Sommige soorten salmonella kunnen voedselvergiftiging veroorzaken. Dat merk je meestal binnen twaalf tot zesendertig uur. Diarree, buikkrampen, hoofdpijn, lichte koorts, rillingen, misselijkheid, slaperigheid en overgeven zijn de meest voorkomende klachten. Bij de meeste mensen verdwijnen de klachten weer na twee tot drie dagen. Maar bij ernstige ziekteverschijnselen is antibiotica noodzakelijk. Rust en veel drinken is over het algemeen de beste remedie om van de vergiftiging af te komen. Na besmetting kun je nog maandenlang drager zijn van de salmonella zonder dat je klachten ervaart. Let op: de salmonellabacterie kan dodelijk zijn als je uitdroogt of als de nierfunctie uitvalt. Loop dus niet te lang door met een voedselvergiftiging!Vogelgriep Het is vrijwel onmogelijk dat je door het eten van eieren besmet raakt met het vogelgriepvirus. Je kunt de ziekte alleen oplopen na intensief contact met zieke en dode vogels. Is een ei toch besmet is met het vogelgriep, dan overleeft het virus verhitting in de steel- of koekenpan niet.
Pasen

Eet je met Pasen wat meer eieren dan normaal? Dat is geen probleem. Op het cholesterolgehalte in je bloed heeft dit nauwelijks effect. Een eitje dat is beschilderd met eierverf of (vilt)stiften is, kun je zorgeloos naar binnen werken. Kook eieren wel hard (tenminste 9 minuten), zo voorkom je een salmonellabesmetting.
Nog enkele tips om met een nóg geruster gevoel een eitje te eten
-Schone eieren zijn langer houdbaar dan eieren waar vuil aanzit. De schaal van een ei is erg poreus en daardoor kunnen gemakkelijk bacteriën binnendringen.
-Bewaar eieren niet langer dan twee tot drie weken en leg ze in de koelkast.
-Voordat je gekoelde eieren eet, kun je ze het beste eerst op kamertemperatuur laten komen.
-Als er een bloedstipje te zien is in het ei, is er nog geen sprake van bevruchting. Het is niets meer dan wat bloed dat door het scheuren van een klein bloedvaatje in de eierstokken van de kip, in het ei terecht is gekomen. Met een natgemaakte lepel haal je het stukje er zo uit.
-Leg je ei niet naast sterk geurende levensmiddelen. Door de poreuze schaal neemt het ei heel snel de geur van deze producten over.
-Als je een vers ei schudt, hoor je niets. Is het ei oud, dan hoor je het klotsen.


Tenslotte wens ik iedereen gezellige en zonnige Paasdagen, met of zonder eieren.

06 april, 2007

DVD Paastip.

Onder andere verkrijgbaar bij http://www.vpro.nl/winkel/

A personal journey with Martin Scorsese through American movies is een film van Martin Scorsese en Michael Henry Wilson. In 1999 door de VPRO uitgezonden documentaire over de Amerikaanse filmgeschiedenis nu op dvd verkrijgbaar. Bijna 4 uur durende documentaire waarin Oscarwinnaar Martin Scorsese zijn liefde aan de Amerikaanse cinema verklaart door een rijkdom aan filmfragmenten te presenteren. Scorsese, misschien wel de meest hartstochtelijke cinefiel van alle grote filmregisseurs, heeft een meesterlijk relaas gemaakt van 's werelds grootste en krachtigste filmindustrie. Scorsese's liefde voor de film ontstond reeds in zijn vroege jeugd. Zijn passie voor het medium en zijn gedetailleerde kennis van de filmgeschiedenis maakt hem tot een fascinerend verteller. Dit 224 minuten durende overzicht bezit een rijkdom aan filmfragmenten die gepresenteerd worden in hun originele vorm. Er zitten klassiekers uit het tijdperk van de stille film bij (Intolerance, The Crowd), en ook voorbeelden van de belangrijkste Amerikaanse genres: westerns (van The Searchers tot Unforgiven), musicals (van Busby Berkeley tot All That Jazz) en misdaadfilms (van Public Enemy tot Point Blank). Natuurlijk ontbreken ook baanbrekende meesterwerken als Sunrise, Citizen Kane, en 2001 - A Space Odyssey niet.

Filmkenner Theodor Holman attendeerde mij tevens op II Mio Viaggio in Italia: ook een Scorsese documentaire - geheel gewijd aan Italiaanse cinema.

04 april, 2007

US - mail

Voor wie het vergeten is of niet gelezen heeft (27 februari - Hoogvliegers). De dag na mijn onverwachte, spontane ontmoeting met Ayaan H.A. op het vliegveld van Fort Myers, zaten wij met een zware delegatie van senatoren en Mrs. Governor uit Louisiana in de KL 622. Het was een bizarre, maar ontzettend leuke terugreis. De pin (gift van de gouverneur) waarmee ik probleemloos door de security van the Capitol kom, ligt in mijn kluisje. Wie weet heb ik die nog eens nodig.

Mijn Friem en Francis Heitmeier hadden elkaar al in de lounge getroffen waar de echte golffanaten gekluisterd aan de televisie zaten: het was de finale van de WK matchplay. We hadden een goed gesprek aan boord en hij - evenals de gouverneur - nodigde ons uit naar New Orleans te komen. We wisselden kaartjes uit en die obligate uitnodiging zag ik als de vanzelfsprekende formaliteit van zijn kant. Hij zou ons een week later wel weer vergeten zijn. Zo zijn Amerikanen nou eenmaal: heel hartelijk maar erg oppervlakkig.

Ik had het mis, heel erg mis.

Vlak voor onze verhuizing ontving ik onderstaand briefje van de hartelijke senator. De brief viste ik een uur geleden uit een nog volle verhuisdoos. Ik zit nu met een dilemma. Francis verwacht ons. Met zijn advies - in oktober te komen - weet ik niet goed raad.
Gisteren hoorde ik alarmerende berichten over het komende hurricaneseizoen. Men voorspelt een record aantal in the Carribean, dus dan moeten de zuidelijke staten er ook weer aan geloven. Inmiddels weten wij (uit persoonlijke ervaring) dat het hurricaneseizoen al in juli kan beginnen en tot ver in november kan duren. Wij schorten onze huizenjacht dus nog even op.

Louisiana is vel over been: zo ontzettend arm. Bush en zijn oorlogen in Irak en Afghanistan zijn catastrofaal voor het gehele land en de arme staten in het bijzonder. Gedurende onze tijd in Florida heb ik daar al uitgebreid over geschreven. De Amerikaanse economie drijft op Chinees kapitaal, hoewel het hun eer te na is dat toe te geven. Ze zijn bang voor de Chinezen en hun trots dreigt tevens hun ondergang aan het worden. Toegeven is falen en Amerika faalt niet.

Kapitaal is in Louisiana een utopie. Armoede is de realiteit.
Wel is men gelukkig met de politieke turnover - de $$ komen nu mondjesmaat binnen - doch de schulden rijzen de pan uit en met schulden kan je niets opbouwen.

Een staat in nood en een senator die aan mij denkt. Daar word ik nou verlegen van.