28 februari, 2011

Vreugde en verdriet.


Vandaag bij thuiskomst troffen wij tussen de post een rouwannonce van mijn lievelingstante.
Ze is tijdens onze vakantie gestorven. Helaas heeft niemand mij op de hoogte gebracht - waardoor deze verjaardag gemarkeerd wordt door een rouwrandje.

Mijn laatste bezoek aan tante M. was in juli.
Het gevoel dat ik haar veel vaker had moeten bezoeken bekruipt mij.

Ze belde me altijd op deze dag - mijn verjaardag.
"Dag kind." Ik hoor 't haar zeggen.

"Dag tante M."
***

Vluchten naar................



Van Brussel naar.....................TRIPOLI???

Jazeker.

Onvoorstelbaar, onwaarschijnlijk, onwaarachtig.

Tien minuten later:


27 februari, 2011

Hoezo......schrikken.

***************************************************
Vanmorgen, op weg naar het vliegveld passeerden we het tankstation waar ik vier weken geleden een foto van maakte en dit blogje over schreef: SCHRIKKEN.

Vanmorgen had ik mijn camera niet paraat, maar het prijsbord was aanzienlijk veranderd: $3,46.
Dat is ook het enige waar de Amerikanen zich druk over maken, want verder is Libië en de rest van het
Midden-Oosten een ver van mijn bed show.

Dankzij een nieuwe bh moest ik in Ft. Myers van top tot teen gefouilleerd worden.
Of waren het de knopjes op mijn rok. Hoe dan ook, het was weer een ervaring - zal ik maar zeggen.

Koffers overweight (= $150,- boete per koffer) – vliegtuig overbooked.
Voor de koffer ging ik vrijuit omdat we Business Class vlogen.

Jammer dat P. direct naar huis wilde. Vrijwilligers werd het volgende aantrekkelijke aanbod gedaan: een voucher ter waarde van $400,-, een First Class ticket voor de volgende dag en een overnachting in een hotel.
Wat te denken van een extra dag in de zon.

Aan boord werd ons gevraagd de ionizer (purifier), die altijd om onze nek hangt en die de lucht filtert, af te doen. Dat was even schrikken, want we voelen ons al jaren (gezondheidshalve) veilig met dat apparaatje.

Sinds een jaar is dat American regulation (op de heenweg  heeft niemand er iets van gezegd).
Eén keer heeft een batterij vlam gevat, waarna het op de lijst van vuurgevaarlijke apparaten werd geplaatst
How about laptops en andere - op batterijen werkende - apparaten?.

Ik kon in een eindeloze discussie met de purser gaan over gezondheidsverklaringen en de leukemie van manlief – ze bleef I’m sorry zeggen. Ze kon ook niet anders.

Wat slaan ze toch door met die stompzinnige paniekmaatregelen!!

We kregen een mondkapje aangeboden, maar daar bedankte mijn strontverkouden echtgenoot hartelijk voor.

Toen de purser vroeg of we haar wilden waarschuwen wanneer P. zuurstof nodig had stikten we zowat van het lachen.
*****************************************************************************************************

Cheesecake Factory


Na deze gezonde -en lekkere maaltijdsalade ging ik toch door de knieën.

26 februari, 2011

1979-2011

****************************
Tweeëndertig jaar geleden lag ik (op het tijdstip dat ik dit schrijf) klaarwakker in een ziekenhuisbed in Alkmaar.
Een paar uur later zou een gynaecoloog mij inleiden en moest ik proberen een nieuw leven op de wereld te zetten.

Na negen moeizame maanden had mijn gemakzuchtige huisarts me dan toch om één voor twaalf ingestuurd. Een week lang was mijn buik gekoppeld aan machines die aangaven dat het slecht met me ging.

Ik had een zwangerschapsvergiftiging, maar over de uitgerekende datum konden de gynaecologen van het AMC het niet eens worden.

Op 25 februari werd ik van zaal, waar ik met acht vrouwen lag, naar een eenpersoonskamer gebracht. Daar kwam een gynaecoloog mij vertellen dat ik de volgende dag een kindje zou krijgen.

Nou ja…………………krijgen.

Ik moest er wel wat voor doen. En mijn arme echtgenoot zat hulpeloos toe te kijken of liep te ijsberen door de verloskamer.

Nee – prettig bevallen was mij niet gegeven. Eens maar nooit weer was dan ook het advies van de gynaecoloog.

En genieten kon ik pas twee weken later - toen ik Jacob, die direct na de bevalling naar de couveuseafdeling was gebracht, mee naar huis mocht nemen.

Er gaat geen verjaardag van onze zoon voorbij of ik denk aan die ijskoude zesentwintigste februari in 1979.
****************************************************************************************************************************

Bloot nieuws

*******************************
Soms geloof ik mijn ogen en oren niet.

Wanneer een vriendin mijn opvattingen over seks liberal noemt, dan moet ik lachen.
Wanneer een andere vriendin zegt dat homoseksualiteit een ziekte is, dan moet ik mijn woede onderdrukken.
In discussie gaan heeft totaal geen zin.

Het grote Amerika, voorbeeld van het moderne leven, is in vele opzichten zo ongelooflijk preuts en bekrompen.

Twee voorbeelden:

1. Gisteren op het strand.

Ik gok dat het een Duitse blondine was die haar borsten even liet zien toen ze van bikinitopje wisselde. Het zal hooguit vijf tellen geduurd hebben.

Voor de conservatieve Amerikanen, die er in hun badpak met rokje onappetijtelijker uitzien dan deze slanke Europese, waren het vijf tellen te lang.
Ik was blij dat de vrouw van plan was om weg te gaan, want om mij heen hoorde ik boze, agressieve stemmen.

"Immoral, dirty, indecent, hooker, bad example for the kids, crazy Europeans:" buitenproportionele reacties van mensen die in hun garage waarschijnlijk een pistool of geweer hebben liggen.

2. In een nieuwsuitzending van het lokale FOX was een item over nudisten.

Daar zakt je broek van af.
*********************************

25 februari, 2011

Half a man


Nog iemand die de weg kwijt is.

Charlie Sheen is uit Two and a Half Men gezet vanwege zijn onbetamelijke uitingen en schaamteloos (crimineel) gedrag.

De Telegraaf weet te melden dat Sheen een nieuwe show krijgt bij HBO. Maar daar heb ik - hier in de VS - (nog) niets van meegekregen.

Vooralsnog is dit spraakmakende interview (Sheen wist aanvankelijk niet dat hij live in de uitzending was) zijn laatste optreden.
********************

24 februari, 2011

Post van Orkater

*******************************************
Hooggeëerd publiek van Orkater, De Mexicaanse Hond, The Sadists, Via Berlin, Susies Haarlok en Graniet Film

Op 20 november schreeuwde het publiek met meer dan 100.000 mensen; niet tegen bezuinigingen, maar tegen buitenproportionele bezuinigingen op Cultuur.

Inmiddels draagt Cultuur al 50 miljoen euro bij aan de noodzakelijke bezuinigingen en dat loopt op tot zo’n 175 miljoen euro per jaar. Daarbovenop gaat de regering nog eens 125 miljoen bezuinigen. Daar merkt u nu niets van, maar vanaf het volgend seizoen worden de kaartjes fors duurder en twee seizoenen later is het grootste deel van de huidige theater-, dans- en muziekgezelschappen verdwenen en nog een jaar later is de Nederlandse filmproductie gehalveerd. Het is duidelijk, die 125 miljoen moet van tafel. De regering hoefde niet te luisteren naar uw schreeuw, maar uw stem kan zij niet negeren. In het stemhokje kunt u in alle rust uw stem laten gelden.


Uw stem telt twee maal. Op provinciaal niveau: de provincie draagt bij aan het regionale aanbod van kunst en cultuur. Regionaal erfgoed, bibliotheken, amateurkunst, cultuureducatie aan kinderen en jongeren, jeugdtheater, maar ook instellingen voor beeldende kunst, festivals, theater- en muziekgroepen ontvangen een bijdrage van de provincie. Die steun is hard nodig om de bevolking kwaliteit in de buurt te kunnen bieden. Op www.nadeschreeuwnudestem.nl vindt u een kieswijzer met een korte samenvatting van de cultuurstandpunten van alle provinciale partijen. Via de Provinciale Staten kiest u óók een nieuwe Eerste Kamer. Mocht u zich niet in de plannen van het huidige kabinet kunnen vinden stem dan op één van de oppositiepartijen. Liberaal, socialistisch, christelijk, diervriendelijk; keuze genoeg zou ik zeggen.

Met vriendelijke groet,
Marc van Warmerdam
(directeur van Orkater)

Op de slaapbank


Vanmorgen vroeg ons kamermeisje opgetogen of zoonlief er was.
Ze had een beslapen slaapbank aangetroffen en haar conclusies getrokken.

Helaas.
Een rottig virus is P's lijf binnengeslopen en heeft derhalve mij uit het echtelijk hotelbed verdreven.

Vier dagen voor onze terugreis is manlief ziek geworden.
Door zijn leukemie kan een eenvoudige verkoudheid voor de nodige complicaties zorgen.

Ik heb er wel een pijnlijke rug voor over.
Als de antibiotica voor P. maar in de tas kan blijven.
******************

23 februari, 2011

Straatkrant


Iedere dag loop ik - op weg naar het strand - langs dit prachtige huis.
Een miljoenenvilla in een miljoenenlaan.

Iedere dag struikel ik bijna over de krant.
Blijkbaar is de krantenjongen geen "ball player," want hij haalt de oprijlaan niet eens.

De bewoner moet nu helemaal naar de straat lopen om zijn krant van het trottoir op te rapen:

De straatkrant.
*************

22 februari, 2011

Nog meer spam

Geachte klant,
 
Wij gedetecteerd onregelmatige activiteit op uw account de Rabobank op 22 februari 2011. Voor uw bescherming,
moet u deze activiteit te controleren voordat u kunt doorgaan met uw account.
Om toegang te krijgen uw verklaring, klikt u gewoon op de link hieronder.
Deze instructie is gestuurd naar alle klanten en de bank is verplicht om te volgen.

Dank u,
Klanten Support Service.
Rabobank Nederlands (NL)

Dit is overduidelijk spam. Ik heb namelijk geen rekening bij Rabo. Om over het taalgebruik nog maar te zwijgen.

De link heb ik dan ook veiligheidshalve weggehaald.

In augustus werden we meerdere keren gepest. Toen betrof het post van "ABN Amro."

Onbegrijpelijk dat dit door alle filters heen weet te glippen.
******************************************************************************

Voor de bakker


Iedere dag wordt er bij Publix (u weet wel: where shopping is a pleasure) gebakken.
En iedere ochtend ruik en zie ik die slechte heerlijkheden die ik mijzelf verboden heb.

Deze dame legt de laatste hand aan de Key Lime Pies.
Heus, daar moet je voor naar Florida komen.

Vertelsels heb ik met heel veel trucs weer op de rails gezet.
Daar ben ik vier uur mee bezig geweest en ik hoop nu maar dat ik morgen de truc nog weet.

Het wordt voortaan een omslachtig werkje - maar voorlopig is het voor de bakker.

Aandachttrekkers 4


Sorry lieve lezers, ik ben weer (hopelijk tijdelijk) terug bij waar ik vijf jaar geleden begon.

Google wil mij laten betalen voor het uploaden van foto's. Even wist ik dat te omzeilen, maar ze weten me blijkbaar te vinden en maken me het bloggen onmogelijk.

Totdat ik de oplossing heb gevonden moet u het met een ouderwetse layout doen.
Dit blogje moet gaan over een verstrooide wereld: maar eerlijk gezegd ben ik behoorlijk verstrooid.
-
Het Midden-Oosten roert zich (to say the least).
Niemand weet raad met de situaties die in de verschillende landen ontstaan. Ook de gevolgen zijn niet te overzien en dat maakt het allemaal behoorlijk angstaanjagend.
-
Ondertussen gaat er in Londen een prins trouwen en is dáár geen sprake van een opstand.
Nou ja, er schijnt een relletje te zijn over de uitnodigingen.
-
Ook hier in de VS lusten ze er pap van.
Rare wereld.
******

21 februari, 2011

Spam?mail

******************************
Sehr geehrte Damen und Herren,

hiermit möchte ich Ihnen mitteilen das Sie eine exklusive Türkei Wellness Reise gewonnen haben.

Ihre 8 tägige Wellness/Badereise in die Türkei für max. 4 Personen hat einen Wert von 1496,-- EUR,

exclusiv der Buchungsgebühr und Kerosinzuschlag / Pax Tax.

Folgende Leistungen sind in Ihrem Preis enthalten:

- Flug mit renommierten Fluggesellschaft nach Antalya und zurück

- 20 Kg Freigepäck

- Verpflegung an Bord

- Transfers Flughafen Antalya - Hotel - Flughafen

- Begleitung eines deutschsprachigen Reiseleiters während des gesamten Aufenthaltes

- Begrüßungs Getränk bei der Ankunft in Ihrem Hotel

- 4 Übernachtungen im 5 Sterne Hotel in der Region Belek

- 1 Übernachtung in einem Thermal Hotel

- 2 Übernachtungen im 5 Sterne Hotel in der Region Kemer

- Inklusive Frühstück

- Inklusive Nutzung des Türkischen Bades

- Inklusive Nutzung des Thermal Bades

- Inklusive Nutzung des Sauna

- Inklusive Nutzung des Dampfbad

- Inklusive Nutzung des Hallenbad

- Inklusive Nutzung des Fitnessraum

- Moderne klimatisierte Reisebusse

- Reisepreissicherungsschein

**************************************************************
Ihre Nummer: XXXXXX
Bestätigung unter: www.sauerland-reisen.com
**************************************************************
Bei Fragen zu Ihrer Reise wenden Sie sich bitte direkt an das Reisebüro

Bitte melden Sie Ihren Gewinn bis zum 26.2.11 an.

Viele Grüsse

Ihre XXXXXXXXXX
Reisen Support Center
**************************************************************
Mensen, ik kan mijn nieuwsgierigheid toch niet onderdrukken.
Is dit echt of spam?
Hebben jullie deze mail ook ontvangen??
**************************************************************

Qui rit?


Wie kent ze niet: de in aluminiumfolie verpakte puntjes zachte kaas.
Een ideale vakantieganger - La vache qui rit. 
In de ene hand een broodje, in de andere een puntje zachte kaas.

Ook manlief dacht dat het een lekkere versnapering zou zijn voor op het strand. 
Dus toog ik naar de supermarkt - want ik wist dat La vache daar te koop was.
Maar natuurlijk lag het niet meer op de gebruikelijke plek naast de koeling met de kazen.

Dus ging ik het even aan een medewerker van Publix - where shopping is a pleasure - vragen.

Ik: "Little cheeses in a round box."

Hij: "Do you have a name?"

Ik: : "Yeah, El...uhh.... La vache qui rit"
Dat laatste probeerde ik met mijn beste Amerikaanse accent uit te spreken

Hij keek me aan alsof ik Chinees sprak.

Ik herhaalde het met een nog zwaardere AR.

Hij: "All the cheeses are over there." Zijn vinger wees naar de koeling, maar ik wist van vorige jaren dat La vache niet in een koeling lag.

Voor mijn allerlaatste poging ging ik wel heel ver.
Geluidentaal.
Als hij het dan nog niet begreep, dan moest ik maar aannemen dat het product uit het assortiment was gehaald.

Ik deed het heel zachtjes, in de hoop dat anderen het niet zouden horen: "Boeeeee."

Er verscheen een big smile op zijn gezicht.
"Ahh, you mean:"

Natuurlijk - De lachende koe.

Waarom verkopen ze dat in Nederland niet?!
**********

20 februari, 2011

Van Z naar A

***************************************
Jaren geleden ontbeten wij regelmatig bij The Clock.

Na de scrambled eggs & pancakes liepen we naar het ernaast gelegen Zee's Golf, een grote winkel vol mooie golfspullen. Voor echtgenoot en zoonlief een snoepwinkel.

De store werd gerund door een vrouwelijke manager. Ze hielp ons graag, ook al waren we alleen maar uit op (uitver)koopjes.

Wij komen al enige jaren niet meer bij The Clock en ook niet meer bij Zee's. Er zijn in de omgeving betere ontbijtrestaurants gekomen en veel meer golfstores.

The Clock loopt nog steeds, maar Zee's heeft het niet gered. De zaak is al twee jaar weg.

Vandaag zag ik haar opeens: de manager. Bij de slagerij van de supermarkt. Ze had een witte overall aan en een netje over het haar.
Ze was karbonades aan het voorverpakken, aan de lopende band.

Was het vorig jaar een makelaar die we in de outfit van een derderangs restaurant zagen lopen - nu liep ik weer tegen een "crisisgeval" aan.

De vrouw in de slagerij vroeg of ik kon vinden wat ik zocht. Nog net zo vriendelijk en attent als toen ze bij Zee's werkte.

Ik knikte - maar durfde haar verder niet aan te spreken. Aan de ene kant vond ik dat laf van mijzelf, maar aan de andere kant - zij herkende mij blijkbaar niet.

Wat had ik dan moeten zeggen? "How are you today?"

Dat zegt hier iedereen de hele dag al tegen elkaar.

Waarschijnlijk om pijnlijke vragen uit de weg te gaan.
**********************************************************************************************

19 februari, 2011

Vernederend einde


Zsa Zsa Gabor is stervende.
De 94-jarige glamourstar moet haar benen af laten zetten om (figuurlijk) op de been te blijven.

Haar huidige man - Prinz Erectiestan zum Impotentstein - blijkt toch niet haar droomprins. Hij verkoopt al Zsa Zsa's bont om zo de doktersrekeningen te kunnen betalen.


Debbie Reynolds, nog maar 69 jaar oud en evenals Zsa Zsa een superster in haar tijd, moet haar miljoenencollectie filmkostuums, (waaronder die van Elisabeth Taylor's Cleopatra) laten veilen - om haar oude dag veilig te stellen.

Nu weet ik weer waarom ik niet permanent in dit land wil wonen.
********************

16 februari, 2011

Pazzo's


Het was geen verrassing.
Ik had al een maand geleden deze all/old time favourite geboekt.

In de bar hoorde ik iemand de ware woorden zeggen: "this in Naples."
Hoewel de naam anders doet vermoeden is Pazzo's een typisch "Ralph Lauren" restaurant - wat de mannen betreft.
De vrouwen zitten goed in de bling bling.

Op Valentijnsdag waren er opvallend veel tafels van drie.
Een man met echtgenote plus (stief)dochter.

Mijn ogen gingen het hele restaurant af. Het zat vol smeuïge verhalen.

Aan iedere tafel was wel iemand "gelift."
Meestal de vrouw.

Ik zeg meestal, omdat aan mijn tafel een gelifte man zat - ook niet helemaal het resultaat wat ik verwacht had.
Maar goed - dat was geen cosmetische ingreep.


Even dacht ik Vanessa te herkennen.
Al die strakgetrokken gezichten lijken op elkaar. Al die volgespoten lippen staan continu in z'n voor(t)uit.

Maar die avond was ze Vanepsa.

Ze zat er met een jonge, blonde vrouw. Vermoedelijk haar dochter.
Hoewel dat door Vanepsa's mismaakte gezicht niet meer te achterhalen was.

Iedereen was vrolijk (met andere woorden lichtelijk aangeschoten).
Toen ik "mijn neus ging poederen" werd ik staande gehouden door een niet onaantrekkelijke, oudere "Ralph Lauren."

Hij greep me bij m'n (blubber)arm en zei: "You look great in red."
Op dat moment vloekte mijn gezicht bij mijn jasje - maar ik was gevleid.

Eerlijk gezegd voelde ik mij de hele avond heerlijk in mijn "natuurlijke" lijf.
Echtgenoot kneep zo nu en dan in een zijkussentje of legde zijn hand op een stevige dij.
Het was tenslotte Valentijnsdag.

Ik nipte aan mijn Rob Roy toen de flirt langs onze tafel liep.
Het sloeg me even aan alle kanten uit.

"She looks great," zei hij richting echtgenoot. 
Diens opgetrokken ogen keken nog verbaasder. Wie is dat?"

Ik haalde mijn brede schouders op en was razend benieuwd naar welke tafel "Ralph" zou lopen.
"Oh, my gosh," mompelde ik in mijzelf.
Maar P. hoorde het.
"Wat is er, El?"

"Ralph hoort bij Vanepsa."
**************

14 februari, 2011

En dan nu weer even serieus

**************************************************************
Want hoewel wij hier in de VS van de sunshine genieten, hangen er elders in de wereld donkere wolken.
Her en der kan zomaar de bliksem inslaan.

Jullie in het verre Nederland zitten vast weer te genieten van verkiezingsdebatten.
Genietze!
Ik kan ze missen als kiespijn.

Geert Wilders doet in die debatten niet mee?
Hij trekt zich zo'n zielige cartoon in het linkse Joop aan en denkt hiermee "de linkerkant" te straffen?
Kom op zeg.....................

Die cartoon doet mij helemaal niets.
Waarom niet?
Omdat het geen orginele cartoon is.
Zowel links als rechts halen er te pas en te onpas de Tweede Wereldoorlog bij. Daar begin ik zolangzamerhand immuun voor te raken.

Joop past middelen toe die het doorgaans van "rechts" onacceptabel vindt. Alleen genereren die cartoons - hoe hard ze ook zijn - bij mij altijd een grinnikeffect.
Wees orgineel en zoek een andere stok.

Dat Van Jole geen gevoel voor humor heeft was mij bekend. Met zo'n zielige cartoon benadrukt hij dat nogmaals.

Wat een klein land met kleine mensen!
********************************************

Aandachttrekkers 4


Golf een elitaire sport?
Tja, wat zal ik zeggen.
Womanizer, multimiljonair, meervoudig Majorwinnaar Nick Faldo doet heel anders denken.

In de baan geldt een dresscode. Maar als co-presentator bij CBS - zittend naast "tip top" Jim Nantz - mag de 53-jarige SIR Nick zich in een broek met scheuren vertonen.
Het zal ongetwijfeld disignerkleding zijn, uitgezocht door zijn (zoveelste) jeugdige wederhelft. 


Zet de heren in het vervolg maar achter een tafel.
*********************

13 februari, 2011

Ontluiken


Bijna veertig jaar heb ik tegen de luikjes aangekeken waar ik in 1973 verliefd op werd.
Ik realiseer mij dat dat de grootste tijd van ons samenzijn is.

Maar de luikjes werden te zwaar en P. kon de ballast niet meer aan: de luikjes irriteerden.
Dus greep de plastisch chirurg vier weken geleden in.


Alles went.
Zelfs een gelifte vent.
****************

Aandachttrekkers 3


Mijn vriendin J. houdt van (kitscherige) spreukborden.

Deze heeft ze speciaal voor mij neergezet.
***********************

12 februari, 2011

Eten met een luchtje


Wij gaan eten bij "the Red Lobster" - een keten van visrestaurants.
Goed - maar absoluut geen top.
Opvallend: de kaart is exact hetzelfde als tien jaar geleden. Niet zo heel erg - maar dertig dollar voor een gegrilde grouper is voor een restaurant als dit toch wat aan de prijzige kant. Temeer wij weten dat de vis nooit vers is.

Goed - dus het blijft bij een cocktail en wij wandelen naar de overkant - waar een Italiaan zit, die vorig jaar is geopend en waar wij toen (ondanks de waardeloze service) heerlijk gegeten hebben.

Ik ben ervan overtuigd dat het vol is, maar het tegendeel blijkt het geval.
Luchtje1: Zelfs the Lovers seat is nog vrij en daar nemen wij dus plaats. P. bestelt gezellig een flesje Soave.

Luchtje 2: Onze serveerster, die beweert in het duurste en beste restaurant op Third Street gewerkt te hebben (het ligt op mijn lippen haar te vragen wat ze dan hier dan doet), krijgt de fles niet ontkurkt. P. is de beroerste niet....

Luchtje 3: Er wordt opvallend vaak gevraagd waar wij vandaan komen en argeloos (of vol goed vertrouwen) als wij zijn geven wij eerlijk antwoord.

Luchtje 4: De serveerster kent de kaart (nog) niet en schuift iedere fout af op ons accent.
Huh? Ons accent wordt in de UK altijd herkend als Amerikaans. 

Goed - de tante maakt dus fout op fout. Als je duidelijk zegt NO cheese en je krijgt wel cheese - dan heeft dat meer met haar gehoor dan mijn accent te maken.
Enfin, het excuus wordt verlegd van accent naar ten hours shift.

Luchtje 5: De telefoon gaat.
In plaats van dat de baas het elders beantwoordt - doet hij dat vlak voor onze tafel. 

Het betreft een annulering voor 21 februari. Ik begrijp dat de ouders van degeen die gereserveerd heeft niet naar Florida kunnen komen vanwege gezondheidsproblemen. De man neemt de moeite om de reserving ruimschoots op tijd te annuleren. Bedankt, zouden wij zeggen.

De baas is meedogenloos en eist een $50,- cancellation fee.
Wij kijken elkaar aan. Dit hebben wij nog nooit gehoord.
Maar de Italiaan zet druk op de ketel. "Zorg maar voor vervanging, anders gaat je dat vijftig dollar kosten."

Luchtje 6: Entertainment.
Er is een zanger ingehuurd. Een donkere man met een blonde achtergrondzangeres.
Zielig. Ik kan niet anders zeggen. Maar tegelijk ook lachwekkend.
Zij klimt met moeite op een barkruk en bestelt een wodka.
Hij komt onze kant op.
"Oh nee," hoor ik P. zuchten.

Zoals gewoonlijk neem ik het gesprek voor mijn rekening. "Can you sing a Lou Rawls song?," vraag ik hem.
Ik weet niet waarom ik hem dat vraag. Ik ben helemaal geen fan van Lou Rawls, maar dat is de eerste naam die mij te binnen schiet.

De C-artiest begint een vreselijk opschepverhaal. Hij heeft Lou nog gekend toen die backing vocals deed en eigenlijk was Lou helemaal geen goede zanger.
Daarentegen is hij dat wel.

Enfin, de cocktail van the Red Lobster gecombineerd met de Soave geven mij een soort van onbarmhartige lef. Ik klets deze trieste schnabbelaar in één klap plat: "Oh yeah?! And what are you doing here then - in this empty reataurant in Naples, Florida?"


Luchtje 7 stinkt als een beerput: Het betreft onze rekening.
Ten eerste lijkt de kassa vals afgesteld. Als je van één plus één drie weet te maken, dan knoei je.
Als je vervolgens 18% tip inclusief berekent (terwijl op het menu staat dat alleen groepen van zeven of meer zodanig worden belast), dan ben je de boel goed aan 't belazeren.

De bonnetjes zijn het bewijs en de Italiaan krijgt aan mij nog een zware dobber als hij anders durft te beweren.

Ik geef hem een koekje van eigen deeg: TiramisEL!
***************************

Spiegelbeeld

11 februari, 2011

President's Day (rectificatie)


Oorspronkelijk werd de verjaardag van George Washington, op 22 februari, gevierd.
Na de Amerikaanse Burgeroorlog vond men dat ook Abraham Lincoln's geboortedag (12 februari) geëerd moest worden.

En zo werd uiteindelijk de derde maandag in februari een feestdag ter ere van alle presidenten.
Vergelijk het maar met 30 april.

Tussen twee haakjes: Donald Trump overweegt een gooi te doen naar het presidentschap.

Gisteren leek het in Egypte ook President's Day.
De hele wereld volgt CNN op de voet. Maar ook CNN weet zich geen raad met de situatie en moet zichzelf keer op keer corrigeren.

De president zou aftreden.
En toen weer niet.
En toen weer wel.

Moebarak is nog steeds president, maar heeft een deel van zijn taken afgestaan aan de vicepresident.
Toch?

Moebarak: ik denk niet dat zijn verjaardag ooit nog geëerd zal worden.
-------
14.20 uur: Nog geen uur nadat ik bovenstaand blogje had geplaatst trad de president van Egypte af.
Er wordt gejuicht............................voor een onzekere toekomst.
****************

10 februari, 2011

Preitje


Vanavond eten we nasi.
In mijn nasi moet prei.

Maar voor prei moet ik hier diep in de buidel tasten.
Deze mini-uitvoering kocht ik voor $1,75.

Daar gaan we dan ook eens echt van genieten.
********************

Betutteling


Prins Willem Alexander houdt zich bezig met water.
Maxima doet iets met microkredieten.
Laurentine zet kinderen aan het lezen.

Voor Michelle Obama is ook iets gevonden.
Obesitas bestrijden.

De first lady vindt dat de Amerikanen gezonder moeten gaan eten.
Prima.

Kinderen in achterstandswijken, wier ouders twee of meer jobs hebben, krijgen op school een goed ontbijt.
Prima.

Ik kan nu ook vlees kopen dat niet is ingespoten met antibiotica en andere troep.
Prima.

Organic products zijn in iedere supermarkt te krijgen.
Prima.

Alles voor een gezonde maaltijd is te krijgen, maar dan moet je wel een gezonde bankrekening hebben.

Wij zijn in Nederland verwend met het grote (betaalbare) aanbod van verse groenten.

Hier kost een komkommer drie dollar!!
Is het gek dat men dan een "Happy Meal" gaat halen?
Dat vult tenminste de knorrende maag.
Een broodje, vlees, een blaadje sla, een schijfje tomaat, een ringetje ui, een stukje augurk, frietjes en een Coke voor $2,99.

Dus mevrouw Obama heeft makkelijk praten.
Gezond eten is gewoon duur.

Wat ik echt betutteling vind is het volgende:
Mrs. Obama vindt dat de porties in restaurants kleiner moeten worden.
Okee - ze zijn vaak aan de ruime kant (om er maar eens een understatement tegenaan te gooien).

Maar de (volgens vele Amerikanen te glamoureuze) presidentsvrouw gaat hier toch wel te ver in.
Geen Amerikaan laat zich zijn One Lbs. Porterhouse Steak ontzeggen.

En weer kan een fabrikant zijn deuren sluiten:
The doggy bag provider. 
*******************************

Aandachttrekkers 2


09 februari, 2011

Interviewtechniek


De verschrikkelijke Bill O'Reilly van FOX-News interviewde afgelopen zondag vóór de Superbowl de president.

Bill zou Bill niet zijn als hij niet zou interrumperen.
President of geen president.

************************************************

Aandachttrekkers 1


Weer zo'n grijze baby die graag gefotografeerd wil worden.

Ik ben de beroerdste niet.....
*****************

Sophia


Vandaag.
*******************

08 februari, 2011

Boer zoekt ruzie


Nederland lijkt weer helemaal in de ban van Boer Zoekt Vrouw (BZV), een programma waar ik nooit voor thuis ben gebleven.
Dat opgewonden stemmetje van kindvrouwtje Yvonne Jaspers irriteert me mateloos.

Ik lees en hoor dat de grootste criticasters het over BZV hebben.
Schreef één columnist enkele weken geleden nog dat hij op het tijdstip dat BZV wordt uitgezonden "bezet" is, nu lees ik toch een column waaruit ik opmaak dat ook hij (terwijl hij het haat) iedere zondagavond op de KRO afstemt.

"Goh, waarom is BZV zo populair" vroeg Jan Mulder zich een paar weken geleden in DWDD af.
Het antwoord werd niet gegeven.
Daarom doe ik dat.

BZV is een typisch voorbeeld van "feel good tv."
En daar wil Nederland graag naar kijken. Zeker in slechte tijden.
Daarom scoort RTL4 zo goed. Het zijn de ouderwetse TROS-achtige avondvullende tv-shows die gezelligheid in de huiskamer brengen.

In Nederland zitten we rond etenstijd meestal naar DWDD te kijken - waar ik de laatste tijd nauwelijks meer om kon lachen.

Hier in de VS zien we hoe de wereld van the Bunkers door draait en Archie doordraait.
Boer zoekt ruzie.

Dat is en blijft leuk.
**************

07 februari, 2011

A lot for sale


A lot for sale heeft in de VS wel een heel dubbele betekenis.

Er staat gigantisch veel te koop.
Enig herstel in de huizenmarkt is in deze contreien nauwelijks merkbaar, ondanks wat Obama zijn "fellow countrymen" wil doen geloven.

Dit is het derde jaar dat ik foto's maak van een in aanbouw zijnde kitscherige woning.
Al twee jaar gebeurt er niets meer. Het geld is op.
En de buurman heeft a lot for sale.

In dezelfde straat nog a lot for sale.

Wij zijn gisteren weer een "open house" gaan bekijken in een populaire, voor ons altijd onbereikbaar dure buurt - direct aan de Golf van Mexico.
Een 2BR-2BA condo kostte hier vijf jaar geleden vijf ton.
Nu $295.000,-.
Als we $250.000 bieden hebben we het hoogstwaarschijnlijk.

Maar dan begint het pas.

Ik praat niet over de maandelijkse energiekosten, want die vielen altijd wel mee.
Wat te denken van de VvE en jaarlijkse belasting.

De grootste financiële aanslag komt van de verzekering, die voor buitenlanders astronimisch duur is - zeker in een orkaangevoelige staat.
Ik betaalde tien jaar geleden voor onze condo landinwaarts al $500,- per kwartaal.

Nee, een huis kopen is het probleem niet.
De maandelijkse lasten is een heel ander verhaal.

Vandaar dat veel verkopers hun huis afbreken.
Dan zijn ze van dat hierboven beschreven kostenplaatje af.
Ze hoeven alleen een stuk grond te verkopen.
A lot for sale.

Naples kent hierdoor vele kale plekken.
Het is een triest beeld, wat de dramatische toestand waarin dit land verkeert niet beter kan weergeven.

Een land dat is kaalgeslagen.
*****************************

Bumperstickers 1

Chicken, Ajam, Kip


Je zou zeggen dat alles hier te krijgen is.

Ja, dat is ook zo - maar voor ons Nederlanders toch ook weer niet.

Afgelopen week maakte ik een perfecte zuurkoolschotel - inclusief een overheerlijke rookworst. Alle ingrediënten waren bij Publix te krijgen. Ze zijn goed op de Duitsers ingesteld met wurst & sauerkraut.

Wat niet te krijgen is:?
Indonesisch.

Boy oh boy en dat is iets waar wij, in dit warme klimaat, juist nu ontzettend veel zin in hebben. Een lekkere pittige hap.

Jaren geleden, toen mijn tante en oom hier nog woonden, moest ik sambal en ketjap voor ze meenemen.

Nu heb ik wat zakjes specerijen voor onszelf meegenomen.

Zaterdag is gewoonlijk onze brooddag.

Dus zette ik kipfilet in de Conimex marinade en ik maakte een pindasaus.
Lekker met stokbrood en sla.
************************

06 februari, 2011

Superbowl


Het tweede belangrijkste evenement na Kerstmis, zo hoorde ik op het nieuws: the Superbowl.
De finale van het Football seizoen.

Green Bay Packers.

vs
the Pittsburgh Steelers


Mijn outfit zegt genoeg.

GO PACKERS!!!!!


05 februari, 2011

Outletten


Kent u die uitdrukking, lieve Vertelsellezertjes?
Outletten.

Het is een prettig tijdverdrijf voor een bewolkte zaterdag in het warme Florida. Dan ga ik met een boodschappenlijstje naar de Miromar Outlets. Daar word ik heel blij van.

Want hoewel ik moet constateren dat de dagelijkse boodschappen in de VS een stuk duurder zijn geworden, het kopen van (Amerikaanse) merkkleding en cosmetica blijft echt een lucratieve bezigheid.

Gelukkig heb ik maar één - niet veeleisende - zoon die al twintig jaar Dockers draagt.
Dockers kosten in Nederland €85,-
Hier koop ik ze voor gemiddeld $35,-. Dat is ongeveer €30,-

Daar gaat vanzelf de zon van schijnen en dus duik ik snel het zwembad in.
************************