31 januari, 2010

Zondag

**************************
Vandaag werd ik om half negen wakker en ik realiseerde mij dat Feyenoord - Ajax al gespeeld was. Snel de laptop aan om te zien hoe het was afgelopen. Niet slecht moet ik eerlijk zeggen. Feyenoord maakt duidelijk vorderingen.

Dit land maakt zich op voor de Superbowl - volgende week in Miami. Het zal me benieuwen of ook Naples volstroomt met toeschouwers.


Vandaag is het allesbehalve zonnig. Voor Florida begrippen is het koud. Wij hebben genoeg aan een trui. Goed weer om boodschappen te doen.

Ik hoop dat we die parasol snel kunnen opzetten.

Wat betreft de auto: ik had een Compact besteld bij Alamo. We weten inmiddels dat de Compact de meest verhuurde auto is en dat die dus vaak niet leverbaar is. Zodra ze een gunstige prijs voor een upgrade gaan aanbieden weten wij hoe laat het is.

Dat was nu ook het geval. We hadden een magere keuze tussen een Nissan en een Toyota. De baliemedewerker probeerde het zo onaantrekkelijk mogelijk voor te stellen, maar wij hielden onze poot stijf.

Met het contract liep ik naar het wagenpark van Alamo. Ene Steve kwam meteen op me af.

"Compact," zei ik.
"Sorry, we're out of Compacts. You can pick either an Intermediate or a Fullsize. Just pick what you want."

Just pick what you want. Dat hoeven ze tegen mij maar één keer te zeggen.

30 januari, 2010

Welcome to the USA??

*************************************************************************
Wat een teleurstelling: geen bodyscan. Dat had ik nou wel eens mee willen maken.
Wel een grondige controle van de handbagage. Alles ging open en er werden steekproefsgewijs mensen gefouilleerd. Blijkbaar was iedereen zo goed voorbereid op de security dat het poortje stil bleef.

KLM, Northwest en Delta: vorig jaar vlogen ze nog apart naar Atlanta - nu allemaal in één propvol toestel. Gevolg: klagende zakenmensen die niet meer hadden kunnen boeken voor business class.

Vanwege het ruimtegebrek bij de gate moest het grondpersoneel ons eerder aan boord laten. Beetje armoedig kwam het wel over, temeer we daar nog een uur aan de grond stonden. De champagne maakte veel goed.

Ik denk dat wij ergens bij Zandvoort opstegen. Amerikaanse medepassagiers begrepen helemaal niets van het lange taxiën. Bijna tien uur duurde de vlucht naar Atlanta. Ik zag “Inglorious Bastards” en “Public Enemies.” Geen slechte films, maar ook niet heel erg bijzonder.

Na zo’n 7300 kilometer landden we keurig op tijd in Atlanta. Een Indiaas duwmannetje stond met een rolstoel voor P. klaar.
Het kon allemaal niet mooier. Om kwart over drie stonden we bij the immigration. Opgelucht, want nu haalden we zeker onze vlucht van 16.25 uur naar Fort Myers.

“Things seem to be working out well,” bleek wat voorbarig gezegd.

“I don’t think so,” zei de chagrijnige beambte met een akelige toon van voldoening in zijn stem. “They gave you the wrong forms.”
Geen "hoe was your trip" of "welcome." Zelfs geen "how's the weather in Holland." (een standaard vraag)

“Wrong forms?"
Ik heb in de loop der jaren -tig van deze groene formulieren ingevuld. Wat was er fout aan?

!!Er zijn dus nieuwe formulieren. Weliswaar ook groen, maar met andere en meer vragen!!

Jezus, P. ging door het lint. Het Indiase duwmannetje rende weg om de juiste formulieren te halen en op schoot vulden wij die in. P. zette zijn paspoortnummer op een verkeerde regel en begon tegen mij te schreeuwen. Ik schreeuwde terug.

We vreesden “The Orange room” weer. The Orange Room is een strafkamer voor mensen die hun visa verkeerd hebben ingevuld of wiens fingerprints niet goed te zien zijn (dat hebben wij dus een keer mee moeten maken).

Trouwens: Delta krijgt een boete voor het uitdelen van verkeerde visumformulieren.

U denkt misschien dat wij voor het eerst reizen. Integendeel.

Maar het zit ons ALTIJD tegen. ALTIJD.
En ik wordt doodziek van die vijandige ontvangst in de VS. Je bent bij voorbaat verdacht.

Een vraag die ons ook nog nooit is gesteld: “how are you going to support yourselves.” Manlief begreep de vraag en reageerde snel: “with creditcards”.

Godzijdank gingen de fingerprints dit keer goed. Omdat P. in een rolstoel zat mocht hij ook niet gaan staan om recht voor die scanner te komen. Het Indiase duwmannetje pakte P’s trillende hand en zette de juiste vingers op de scan.

Toen mochten we door en kreeg P. een vriendelijke reprimande van het Indiase duwmannetje. “Sir, you must never shout at immigration. Don’t get so nervous, sir.” Ik duwde een tien dollar biljet in zijn hand.
Hij overdreef een beetje, maar de machtsbeluste stempelaars in Atlanta werken op onze zenuwen en volgens mij genieten ze daarvan.

Vanwege de doorvlucht moesten we weer door de security.
Ook hier allemaal brave passagiers, dus geen alarmerende geluiden van het poortje. Desondanks wilde een dikke negerin, die zich in haar uniform nog veel groter voelde, mij betasten. Ze ging grondig en tergend langzaam te werk durf ik wel te zeggen. Ik stond mijzelf te verbijten, het was misselijkmakend.

Je moet wat overhebben voor een vakantie in Florida.
*******************************************************************************

We zijn er


Na drieëntwintig uur in touw te zijn geweest had ik de energie niet meer om een Vertelseltje te schrijven, laat staan foutloos.

Nu moeten er de nodige boodschappen worden gedaan en vanmiddag vlieg ik mijn beste (Amerikaanse) vriendin Jill in de armen.

Maar het verslag van de (niet vlekkeloze) reis komt nog, want vanwege al die nieuwe regels ging dat gepaard met de nodige strubbelingen. Zoals een suffe stewardess, die de verkeerde (oude) formulieren gaf, waardoor we even in de problemen kwamen bij de - toch al niet te gastvrije - immigration.

Wel vast een fotootje om in de stemming te geraken.

Gemeen hè?!

29 januari, 2010

Dat je het maar weet

**************************************************************************
Goed, we zijn ingecheckt en wachten nu in de lounge tot we naar de gate mogen. Even een paar opmerkelijke zaken die voor de VS gelden. Wij vliegen al zo'n twintig jaar één of meer keren per jaar naar dat land, maar dit jaar zijn de regels toch weer anders.

Als je je visum via ESTA hebt aangevraagd (is verplicht), maak er dan een uitdraai van. Op internet staat wel dat het niet hoeft, maar wat was ik blij dat ik de visa had uitgeprint. Manlief stond namelijk niet aangemeld in het systeem. Doordat ik het bewijs kon overhandigen was het snel opgelost - anders had P. zich via internet wéér moeten aanmelden.
Uitprinten dus!!!

Ja, het is allemaal een stuk strenger op Schiphol. Ik ben benieuwd hoe het straks met die bodyscan gaat.

Alle vloeistoffen die je koopt mogen in de handbagage. MAARRRRRRRR - heb je in de VS een doorvlucht, dan moet je het in je koffer doen. Lastig, zeker als je weinig overstaptijd hebt zoals wij.

Wij vliegen nu naar Atlanta en dan zou ik daar dus mijn taxfree parfum in de koffer moeten doen voordat we die weer inchecken voor het laatste traject naar Fort Myers. No way.

Nog wat - de prijzen zijn helemaal niet zo gunstig. Zo is de scheercrème van Clinique bij de Bijenkorf goedkoper dan hier in de taxfree shop.

Dit alles in de haast. Dat je het maar weet!!

28 januari, 2010

Op weg

**************************
Om klokslag drie uur haalde de RTC ons op. Een uur later stond ik aan de receptiebalie van het Radisson Blu Schiphol.

Kortom, de start van ons jaarlijkse maandje Florida.

Na jarenlang trouwe gasten te zijn geweest van NH proberen we eens iets anders. NH rekende vorig jaar ineens vijf euro per persoon voor de luchthavenshuttle, de superior room was waardeloos en ook voor internet moest ik fors betalen.

Dit hotel is wel van een heel ander kaliber. Internet en shuttle zijn gratis en de kamers zijn comfortabeler. Bar, lounge en restaurant hebben meer allure. Booking.com biedt kamers ver onder de gebruikelijke prijs aan. Vooral wanneer je vooruit betaald is er een mooie deal te maken.

Op de afrit naar Hoofddorp gebeurde er iets vervelends.
Wij zaten achter een vrachtwagen. Ineens klonk er een sirene achter ons. De taxichauffeur ging er vanuit dat de politieauto ons zou inhalen via de vluchtstrook. Er was namelijk ruimte genoeg.
Nu is de regel dat je zo snel mogelijk de weg moet vrijmaken, maar aangezien de vrachtwagen voor ons ook gewoon zijn weg vervolgde, deed de taxi dat ook.

De sirene plakte op de bumper. "Gaat er dan langs," riep de taxichauffeur eingszins paniekerig.
Wij sloegen bij de stoplichten rechtsaf, de politieauto linksaf.

Toen zag ik iets wat ik nog nooit had gezien. De agent wees met zijn vinger naar zijn voorhoofd.

Het is wellicht niet goed wat de taxi en de vrachtauto deden, maar ze blokkeerden niets en niemand. Het korte lontjes gebaar van oom agent was bespottelijk.

Goed voorbeeld doet goed volgen.

27 januari, 2010

TV-TIP

*********************************
Woensdagavond is crimi-avond. Midsomer Murders is helaas uitgedraaid.
Dalgliesh, Bergerac, Frost, Mrs. Marple, Morse, Lewis.........................het zijn mijn televisiehelden. 


Vanavond gaat George Gently van start om 21.25 uur op Nederland 1.

George Gently is een Scotland Yard-detective van de oude stempel die zich probeert te verzoenen met het feit dat de grens tussen politie-agent en crimineel steeds vager begint te worden. Hij is een van de weinigen die het als zijn taak ziet om het land nog te dienen. Het is 1964, de vooravond van de seksuele revolutie. De toename van drugsgebruik zal het werk van de politie aanzienlijk veranderen.

De serie is gebaseerd op de boeken van Alan Hunter en werd gefilmd op locatie in Dublin.

Hoofdrolspeler Martin Shaw was ook te zien in de politieserie the Chief.
*************************************************************************

26 januari, 2010

Saabfan

Oh, wat een mooi bericht: Saab overgenomen door Spyker.

Dat klinkt toch heel wat beter dan Opel.

Kraamverbod 2

************************************
Voordat je het weet zit je middenin een politiek debat. Mijn blogje van gisteren, de door mij gestarte discussie op LinkedIn en de e-mails aan de Rotterdamse raadsleden hebben tot veel adequate reacties geleid. Dat typeert de Rotterdammer!!

Op LinkedIn wordt de discussie (nou ja - iedereen is tegen het plan) volop gevoerd. Het is alleen leuk en verrassend hoe verschillend de argumenten zijn.

Gisteravond reageerde het Groen Links raadslid Rodermans als eerste. Tegen het plan!!

Vandaag kwam er een reactie van de SP. Tegen het plan!!

Ook de e-mail van PvdA'er Leo Bruijn gaf mij een goed gevoel:

Geachte mevrouw ten Bruggencate,

Ik begrijp uw onrust en uw verontwaardiging. Het is om diezelfde reden, dat ik namens de PvdA hierover een spoeddebat heb aangevraagd voor aanstaande donderdag. Het College zal dan dit standpunt moeten uitleggen. Het ligt overigens genuanceerder dan in de Metro werd voorgesteld. Wij zijn niet tegen verfraaïng van het centrum; alleen als dat betekent dat de karakteristieke gezellige stalletjes dan geheel zouden moeten verdwijnen, dan vindt men ons op hun weg. Graag praat ik u telefonisch bij over het standpunt van de PvdA, mijn nummer vindt u onderaan deze mail.
Met vriendelijke groet, Leo Bruijn.


Inmiddels heeft het (prettige) telefoongesprek plaatsgehad. 
We zaten op één lijn. Het vertrouwen dat dit idiote plan donderdag van de tafel wordt geveegd is (bij mij) toegenomen.
 
Opvallend: Links reageerde meteen!

25 januari, 2010

Kraamverbod

*************************************
Vanmiddag kocht ik een bloemetje bij "mijn" bloemenstalletje op de Oude Binnenweg.
"Wilt u misschien even tekenen voor het behoud van de kraampjes in Rotterdam," vroeg de verkoopster. "De PvdA wil ons weg hebben. Ze willen de stad clean maken."

Ik tekende onmiddellijk.

Er moet veel uit het straatbeeld verdwijnen. Heel veel, maar niet de kramen. De kramen zijn gezellig, ze verhogen de sfeer in de stad en doen niemand kwaad.

Wat heerlijk om op een koude winterdag de verleidelijke, nostalgische geur van oliebollen op te vangen. De beste oliebollenbakker van Nederland heeft een kraam op de hoek van de Heemraadssingel. Moet dus weg.
Nog meer beton komt daarvoor in de plaats. Om maar te zwijgen over de gigantisch hoge huurprijzen.

Haring koop en eet ik bij de kraam op de Meent. De bloemenstallen kunnen op mijn kladizie rekenen. De friteskraam weet ik te weerstaan.
De PvdA verloochent al jaren haar eigen beginselen: opkomen voor de kleine man. Mijn hoop is gevestigd op de andere partijen. De kleine middenstander verwacht geen woorden, maar daden van de VVD en Leefbaar Rotterdam.



ROTTERDAM - Ondernemers van kramen en karren in het centrum van Rotterdam krijgen de wacht aangezegd. Hun kramen zouden de stad een rommelige aanblik geven. De gemeente zal de vergunningen niet verlengen, zodat de laatste verkopers uiterlijk in 2013 weg zullen zijn, meldt RTV Rijnmond.


"Het zou goed zijn als al die losse kraampjes weggaan en daar mooie kiosken van kwaliteit voor in de plaats komen'', zegt wethouder Schrijer. bron AD

Nu ben ik niet zo'n actievoerder.
Toch wil ik het bij die ene handtekening niet laten. Op LinkedIn - Rotterdam My City!! - heb ik een oproep tot protest gedaan. Vanavond ga ik de raadsleden aanschrijven.

Met de verkiezingen in het vooruitzicht zal de PvdA toch uit een ander vaatje moeten tappen.

Mensen, ik heb hier echt de pest over in. Het zojuist gekochte boeket kan mij niet opfleuren. Integendeel, wanneer ik ernaar kijk zie ik een steriele stad. "Clean" noemde de bloemenverkoopster het.
En dat sloeg niet op de politiek.

Als excuus wordt valse concurrentie aangedragen.
Flauwekul. Sinds wanneer bekommert de PvdA zich om dure winkeliers.

Ik heb het vermoeden dat het om, die in aanbouw zijnde, "Markthal" gaat waar de projectontwikkelaar is uitgestapt. Dat project ligt zwaar op de gemeentelijke maag.
Voor niet-Rotterdammers: de markt krijgt een permanente overdekte bestemming.

Maar ik wil mijn bloemetje en fruit bij het stalletje op de hoek kopen.
****************************************************************************

24 januari, 2010

Mary Poppins


De enige echte!

Zoekplaatje


Op Twitter plaatste iemand deze foto. Ik vroeg waar dit bijzondere gebouw stond/staat. Helaas, dat bleef onbekend. Ook Google maakte mij niet veel wijzer.
Het is een conservatorium.

Weet iemand waar dit gebouw staat?

Klachten afhandelen

***************************************************
Mijn vriendin I. mailde mij dat haar kinderen ook slechte ervaringen hadden gehad met de Thalys. Hun klachten kwamen overeen met die van ons. Ter herinnering: onze heenreis en terugreis

Vandaag vroeg een andere vriendin hoe het met ons ging. Ze doelde op de maag-darmexplosie, enkele uren na de treinreis. Aangezien mijn lief zich nog steeds lamlendig voelt gooien wij het op het NORO-virus.

"En nog iets van de Thalys gehoord?"

Jazeker, lees maar even mee.

Vooreerst onze verontschuldigingen voor de onaangename ervaringen die U had met Thalys op 28/12 en tevens onze verontschuldigingen voor de laattijdige reactie: wij kregen echter een toevloed aan e-mails te verwerken in de laatste weken en behandelen ze per datum van aankomst.
---
Thalys heeft inderdaad een onfortuinlijke periode gehad tijdens het voorbije winteroffensief waarbij er veel vertragingen waren en er tevens verschillende treinstellen uit circulatie moesten genomen worden wegens averij (gebroken vensters wegens ijs-inslag). Dit laatste (het gebrek aan treinstellen die qua veiligheid 100% in orde zijn) heeft onze exploitatie-afdeling meermaals voor de verscheurende keuze gesteld om ofwel een niet-gereinigd treinstel onmiddellijk terug te laten vertrekken met andere reizigers, ofwel het treinstel - zoals normaal voorzien - in het atelier te laten reinigen en de reizigers nog een supplementaire wachttijd te geven. Veelal werd voor de eerste mogelijkheid geopteerd en derhalve zijn er dus wel degelijk niet-gereinigde treinstellen onmiddellijk terug in dienst genomen. Hopelijk kan U begrip opbrengen voor deze ingreep waarvan U helaas ook het slachtoffer was.
---
Wat de attitude van het treinpersoneel betreft hebben wij Uw opmerkingen overgemaakt aan de verantwoordelijke voor het Nederlandse treinpersoneel die niet zal aarzelen om het desbetreffende personeel te interpelleren.
---
Ik maak hier dus uit op dat wij niet de enige ontevreden reizigers zijn geweest. De Thalys is zondermeer de snelste verbinding met Parijs.
Als u tweeëneenhalf uur uw plas of poep kunt ophouden en niets aanraakt, dan is dit beslist de beste manier om in de Franse hoofdstad te komen.
*************************************************************

23 januari, 2010

Mental coaching

*****************************************
Onder het motto beter goed gejat dan slecht bedacht plaats ik deze column van Wim de Bie.


Een rare voorpagina van de Volkskrant

De Volkskrant drukt vandaag (zaterdag 23 01 2010) prominent op de voorpagina een artikel af met de kop ‘De Joodse collaborateurs’. Op zo’n plek en met zo’n volume wordt de suggestie gewekt of een sensationeel nieuwe kijk op de holocaust wordt geboden.


Het artikel blijkt te gaan over het boek ‘Vogelvrij, de jacht op de Joodse onderduiker’ van Sytze van der Zee. Elders in de krant wordt op bijna twee pagina’s nog eens aandacht aan het maandag te verschijnen boek geschonken.


Het onderwerp is niet nieuw. Lou de Jong schreef in zijn befaamde geschiedschrijving over het verraad binnen eigen kring, maar niet uitvoerig. Dat doet Van der Zee wel - hij stelt vast dat ‘zeker 120 in Nederland wonende Joden’ tijdens de bezetting met de Duitsers hebben samengewerkt bij het opsporen van onderduikers. lees verder

Uitgeveild



Vannacht heb ik nog even naar de benefietshow gekeken, die door ondere andere George Clooney was georganiseerd. Voor Amerikaanse begrippen was het een sobere, ingetogen uitzending met zo nu en dan een tearjerker vanuit Haïti. Echt of onecht - er was werk van gemaakt. Nu maar hopen dat de opbrengst net zo opzienbarend is.

Mijn aandeel in de Twitterveiling was minder succesvol.
Daar zit sinds gisteren, wat inkomsten betreft, niet veel beweging meer in. Ook in de categorie boeken staan de meeste artikelen nog op nul.

Mijn eerste aanmelding werd niet goed verwerkt. Na vier tevergeefse pogingen dat te corrigeren heb ik (ten einde raad) een tweede exemplaar geplaatst. Ook dat ging niet vlekkeloos.
Ook de datum (tot wanneer er geboden kan worden) leidde tot misverstanden en misverstanden maken mij onzeker en zenuwachtig. Normaal gesproken gaat de veiling door tot 31 januari, maar dan zitten wij (hopelijk) in de VS.

Kortom, het werd een gedoe. Vandaar dat ik, in goede samenspraak met de redactie, mijn aanbod heb ingetrokken.
Ik verwijt niemand iets. Het is allemaal vrijwilligerswerk en de druk is hoog. Twee dames moesten op één dag zeshonderd mails verwerken.

Laat onverlet dat ik geheel achter dit soort initiatieven sta. Er zijn nog hele leuke dingen op de Twitterveiling te koop zijn. Bijvoorbeeld deze: Portrettekening.

Je creatief/actief inzetten voor een goed doel - er iets voor willen doen - heeft mijn voorkeur boven (gedachteloos) storten.

PS


Voor wie mijn opmerking in het vorige blogje niet heeft begrepen.

Heeft Beckham ballen?

Zien wij Anita Witzier dit met Jan Smit doen?

22 januari, 2010

Ongelooflijk!!

*********************************
Hennie Huisman, die al enige jaren in dienst is van de EO, gelooft niet in een God die Haïti zonder reden veranderd heeft in een puinhoop. ,,Daar wil ik niet eens in geloven'', zei de televisieman op Radio 555. bron

"Nee Henny, ik ook niet. En dan hebben we het hier nog maar over een natuurramp. Henny, je moest eens weten waar mensen, die in een god geloven, toe in staat zijn. Weet je dat wel, Henny?

Of is Henny gewoon een beetje dom."

Misrekening

*********************************
De grote televisie-actie voor Haïti heeft zo'n drieëntachtig miljoen euro opgebracht. Dat is incusief de verdubbeling van Koenders. Onzin! Het komt uit uw en mijn portemonnee. Gewoon belastinggeld.

Ik hoorde zojuist dat de algemene opinie negatief is. Men gelooft niet zo in deze actie voor een land dat wordt geregeerd en geteisterd door corruptie. De hulpverlening oogt chaotisch. Er zijn veel te veel media die hulverleners in de weg lopen en hard mee-eten van het VN-voedsel.

En misschien worden Nederlanders een beetje kriegel van het braafste jongetje van de klas imago. De Amerikanen zijn veel minder goedgeefs. Larry King haalde met zijn "celebs" een schamele vijf miljoen dollar op.
Ook de Twitterveiling levert minder op dan ik had verwacht. De bekende Twitteraars zijn opmerkelijk stil. Okee, Maxime Verhagen heeft een das ter veiling aangeboden, maar al die andere politici en showsterren doen niets.

Nog een tegenvaller: de Rekenkamer zal, in tegenstelling tot wat Balkenende eerder had toegezegd, niet controleren of de inzamelingsopbrengst in Haïti goed besteed wordt. Zoiets voedt de achterdocht.

Vannacht om twee uur kunnen we op Nederland 3 meegenieten van de benefietshow 'Hope for Haïti', gepresenteerd door George Clooney en Wyclef Jean.
Ik ben benieuwd of mijn eerdere uitspraak over de krenterige Amerikanen geloochenstraft wordt.

Sorry Beau, Jeroen, Linda en Reinout - daar kijk ik nou wel naar.
***********************************************************************

21 januari, 2010

Twitterveiling

******************************
Aangezien ik maandelijks aan een andere hulporganisatie doneer, doe ik niet mee aan de landelijke actie. Ik ben dat soort "feestelijke" uitzendingen een beetje zat.

Echter, ik heb mijn gesigneerde boek twee maal aangeboden op de Twitterveiling.

Daar staan nog veel meer leuke aanbiedingen op. Zo biedt Halina Reijn kaartjes aan voor haar voorstelling La voix Humaine - inclusief een meet&greet achteraf.

Ga dus naar die leuke veilingsite en geniet!!

Mensen die via de Twitterveiling op mijn blog terecht zijn gekomen heet ik van harte welkom. In de linkerkolom en in deze LINK staat alles wat u wilt weten over "Weg van mijn moeder."

Tot 27 januari: bieden maar.....................................
********************************************************************

20 januari, 2010

Betutteling

*********************************
Daar gaan we weer. De overheid heeft weer iets normen-en waardenachtigs gevonden: Aardig doen.

We moeten aardig doen tegen elkaar.
Nou, ik kan u nu alvast verklappen dat zoiets alleen de geestelijke zorgverleners blij maakt. Ik heb mijn therapeut al gebeld.
"Hee Ellen, ik dacht eigenlijk dat het goed met je ging."
"Het ging prima met mij totdat ik hoorde dat ik aardig moet doen."
"Maar jij bent toch een aardig mens?"
"Ja - dat dacht ik ook, maar ik doe niet altijd aardig. If you know what I mean."

Aardig doen. De KLM interpreteert dat wel op een hele bijzondere manier.
Dikke mensen moeten een tweede stoel betalen. Noem het een obesitas-taks. Nog zo'n betutteling en tevens een schandelijke manier om het toestel vol te krijgen.

Ik vind mijzelf dik en ik vind die stoelen in de economy class dwangbuizen. Het is wel eens voorgekomen dat ik de gordel niet dicht kon krijgen. Met het schaamrood op de kaken vroeg ik de stewardess om hulp. Blijkbaar was ik niet de enige en gelukkig waren er genoeg verlengstukken aan boord. Ze kwam mij later geruststellen: de kist kwam uit Japan, vandaar............................

Goed, stel dat iemand van tweehonderd kilo straks twee stoelen betaalt. Hij/zij klapt dat de leuning omhoog waardoor een dij en een bil op de andere stoel kan rusten. Ik stel mij voor dat de bilnaad precies boven ruimte tussen de twee stoelen hangt. Niet echt comfortabel.
En welke gordel gebruiken ze?

Wat ik mij trouwens ook afvraag: krijgen ze dan ook dubbel te eten en te drinken?
Handig als je geen keuze kunt maken tussen chicken or beef.

Procedure

*******************************************
De bel gaat. Het is de postbode. Hij brengt mij twee aangetekende stukken. Ik slaak een zucht van verlichting: de creditcards.
Hij knikt beamend.

“Waar moet ik tekenen?”
“Mijnheer moet tekenen.”
“Mijnheer is niet thuis.”
“Dan komt mijn collega morgen weer langs om het aan te bieden.”
“Morgen is mijnheer er ook niet. Hij werkt namelijk."
“Nou, de procedure blijft hetzelfde, maar dan laat mijn collega een ophaalbericht achter. Mijnheer kan het dan vrijdag ophalen bij de dichtstbijzijnde TNT-vestiging.”
“Waarom laat u het bericht nu niet achter. Zoals ik al zei: hij werkt.”
Het is alsof ik tegen een muur praat.

“De procedure………………………………………………” Hij herhaalt letterlijk wat hij eerder heeft gezegd.
Eens te meer stuit ik op een barricade van regels en bepalingen. Ze zijn onpraktisch, onlogisch en kostbaar.
Mijn laatste poging: "Als mijn man mij nou machtigt om mogen voor die stukken te tekenen?"

De postbode schudt neen. Het heeft geen zin mij verder te verzetten. Ik moet het positief bekijken. De stress van de creditcards valt in ieder geval weg.

Daarbij vergeleken is dit ergernisje peanuts.

19 januari, 2010

Eerste lentekriebEL


Gestoord eten

***********************************
Is het u wel eens overkomen?
U zit gezellig met uw partner, vriend of vriendin te eten en aan de tafel naast u zit iemand om een praatje verlegen. Nou ja, praatje. Laat ik het maar gerust een woordenbombardement noemen.

Meestal begint het onschuldig, "De Tiramisu is hier heerlijk. Die kan ik u echt aanbevelen."

Je knikt beleefd en maakt vervolgens een onvergeeflijke fout. Je antwoordt: "Ik doe aan de lijn."
Ook nog eens een onzin antwoord. Je doet helemaal niet aan de lijn.

Van die vijf woordjes maakt de eenling dankbaar gebruik. Voor je het weet hoor je verhalen over heldhaftige reddingswerkzaamheden in Verweggiestan en relaties met men in very high places. Niet alleen jij hoort ze, het hele restaurant hoort ze. Maar het hele restaurant zit niet naast deze naar contact hunkerende ziel. 

Je probeert fluisterend een - voor de buurman onverstaanbaar - gesprek met je tafelgenoot te beginnen. Tevergeefs.
De opdringerigheid van de man kent geen grenzen. Je verbeeldt je dat zijn praatspuug je overgare pasta bereikt. Je duwt het bord vol walging van je af .

Wanneer de ober je volle bord weghaalt lieg je dat het te veel is. "De rekening graag."
Je disgenoot knikt instemmend en verontschuldigt zich. Terwijl hij naar de wc gaat zoek je naar je portemonnee.

De buurman begint meteen te zeveren over hoe duur alles toch is. Het blijkt een opstapje naar de kredietcrisis.
Je voelt dat je op het punt van ontploffen staat in dit bomvolle restaurant. Uit pure wanhoop leg je een flap van vijftig euro op het schoteltje met pepermuntjes. Je gunt zelfs de slechte keuken een fooi van acht euro.

Je weet niet hoe snel je weg moet komen. 'Grazie, grazie,' hoor je de Rotterdamse ober roepen.

Is u dat ook wel eens overkomen?

18 januari, 2010

Interview



Ruim een maand geleden mailde mijn uitgever Perry Pierik van Aspekt mij: Wim Huijser, Aspekt auteur, wil groot aandacht besteden aan je boek in toBe - een glossy over leven en dood. Hij neemt contact met je op.

ToBe, ik had er nog nooit van gehoord.

Inderdaad, kort daarop nam Wim Huijser, de nieuwe hoofdredacteur van toBe Magazine, contact met mij op. Een paar dagen later ontving ik het blad, dat twee keer per jaar verschijnt.
Het voortraject via Wim Huijser liep uiterst plezierig. Ik, als "interviewgroentje," werd op mijn gemak gesteld.

Ingrid Kortooms, een ervaren bladenjournaliste en -zoals ik nu op Wikipedia lees - dochter van schrijver Toon Kortooms, zou mij interviewen.

Vorige week belde Ingrid om een afspraak te maken. Ze klonk enthousiast en wilde dolgraag weten wat nu fictie en non-fictie was. Die vraag krijg ik graag.
Mijn antwoord is steevast: Ware gebeurtenissen als fundament voor het verhaal - de rest maakt het een roman. Het klinkt cryptisch. Uit de vele (verschillende) reacties maak ik op dat iedereen het zijne eruit haalt. Dat begint al bij de interpretaties van de titel. Leuk.

Vandaag was het dan zover. Goed voorbereid met naslagwerken, documenten, foto's, thee en pindarotsjes wachtte ik de journaliste op.

Ingrid zou hier om half drie zijn, maar "dankzij" haar TomTom (door mij omgedoopt tot DomDom) was zij het spoor totaal bijster. Om drie uur belde ze op om op de ouderwetse manier uitgelegd te krijgen hoe ze hier moest komen. Vijf minuten later ging de bel.

Over het interview kan ik kort zijn: het was een aangenaam gesprek. Ingrid kreeg een kijkje in mijn leven, fantasie en schrijfkeuken. Ze stelde mij op mijn gemak waardoor het ook een "natuurlijk" gesprek werd.

Het artikel (in de rubriek Dossier) over de totstandkoming van "Weg van mijn moeder" verschijnt in het aprilnummer van toBe Magazine.
Voor wie onbekend is met toBe: dit stemmige-maar geenszins sombere tijdschrift met een prachtige layout heeft een oplage van rond de 110.000 = honderdtienduizend en is verkrijgbaar bij Bruna en AKO-filialen.

Aan het idee dat straks wellicht zo'n honderdduizend lezers kennis nemen van mijn debuutroman zal ik wel nooit kunnen wennen.
****************************************************************************************************************************************

17 januari, 2010

A(l)s

*******************
A(l)s de overheid eerder had ingegrepen bij de uitbraak van Q-koorts was het doden van tienduizenden zwangere geiten niet nodig geweest  Dat stelde het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) zondag in het NOS-journaal........ lees verder

As is verbrande geit.

Kaartenkwestie

********************************************
Wij gaan over een week naar de VS, het land waar een creditcard onontbeerlijk is. In hotels en bij autoverhuurders willen ze je creditcard als "onderpand."

We maakten vorig jaar mee dat iemand een huurauto vooruit contant wilde betalen. Dat mocht, maar ook wilde Alamo een kopie van zijn creditcard, als een vorm van garantie, maken.
De man kwam met zijn bankcard en een stapel dollars, maar hij had geen creditcard bij zich. Ook wij vonden dat nogal merkwaardig. Een Amerikaan zonder creditcard wekt achterdocht. Hij kreeg de auto dus ook niet mee.

Onze creditcards verlopen binnenkort. Ja, inderdaad - precies wanneer wij in de VS zijn. Ik zag de bui al enkele maanden geleden hangen en heb de maatschappij daar schriftelijk van op de hoogte gebracht.
Ik kreeg een standaardbrief terug. "Dan moet u het door iemand na laten sturen."
Uhhh??
En als onze post nou wordt bewaard door TNT?

Iets anders:
Mijn creditcard verloopt dus volgende maand. Met die kaart probeerde ik een tijdje geleden een hotel voor juli 2010 te boeken. Dat ging niet.
Handig.................dus niet. Irritant, dat wel.

Manlief heeft alsnog gebeld. Antwoord: de creditcards zijn op 29 december verstuurd en u moet rekening houden met een "route" van zeven werkdagen. Telt u even met mij mee?

Zo houdt een stukje plastic onze gemoederen bezig.

16 januari, 2010

RE, RE, RE, RE......................................



De premier reageerde op het rapport van de commissie Davids. Een reactie die verbaasd en verontwaardigd werd ontvangen, ook door de coalitiepartner PvdA.

Politici, media, bloggers, nou ja Jan en alleman reageerde op de reactie van JPB en vervolgens op de reactie van Mariëtte Hamer. Ik ook.
Het ging nauwelijks over de inhoud van dat rapport. Nee, de reacties waren belangrijker.

Iedereen keek elkaar aan: "Wat is jouw reactie?"
Sommige reacties op reacties waren voorspelbaar: "Dit kabinet moet opstappen." Wilders dacht een voet tussen de deur te hebben en probeerde de reacties van Balkenende, Bos en Hamer te laten botsen. Hij faalde. Balkenende kwam met een herziene reactie - een compromisreactie (ik noem dat een draaikontreactie) - iets waar het CDA goed in is.

Vandaag lees ik dat Willibrord Davids heeft gereageerd op de reactie van de premier: "Voorzitter Willibrord Davids van de Onderzoekscommissie-Irak vindt dat premier Balkenende deze week „niet zuiver” heeft gereageerd op sommige conclusies van zijn rapport." .......gehele tekst.

Er komen nog een paar pittige debatten in de Tweede Kamer - over Uruzgan, maar ook over de inhoud van het rapport Davids. De reactie van de commissievoorzitter zal daarbij zeker worden meegenomen.

Reactie roept reactie op. Daarover debatteerde ons parlement deze week.

Dat resulteerde in nog meer reacties.

15 januari, 2010

See you later, Bobby

De Amerikaanse zanger en liedjesschrijver Bobby Charles is op 71-jarige leeftijd overleden.
Charles werd vooral bekend door liedjes die hij voor anderen schreef, zoals See You Later Alligator. Dit lied werd een hit door de vertolking van Bill Haley en the Comets.

Grijze muizen weer



14 januari, 2010

Fun


Edgar Vos

**************************************
Het zal begin jaren negentig zijn geweest dat ik voor het eerst bij Edgar Vos binnenstapte. Hij "maakte" couture voor grote maten. Ik kocht een tuniekblouse en voelde me de koningin te rijk.

De "extra large confectie met een couture-tintje" was een uitkomst voor flinke dames.

Een paar jaar later ontmoette ik Edgar tijdens een modeshow in het Badhotel te Domburg - georganiseerd door ABNAmro voor haar vrouwelijke Zeeuwse relaties. P. werkte toen bij AAB, dus ik was mede-gastvrouw.
Het was een ongedwongen, leuke middag. Dat was mede te danken aan de alleraardigste, pretentieloze, spraakzame Edgar Vos.



Hij vertelde mij dat zijn "forse" moeder de aanleiding was geweest dat hij "een lijn voor grote maten" was begonnen. De onbegrensde adoratie voor zijn moeder zal waarschijnlijk stammen uit zijn tijd in een Jappenkamp.

Toen Edgar Vos een winkel opende in Rotterdam liep ik er regelmatig binnen, maar zelden slaagde ik. In zijn filosofie dat ruime kleding de bolle rondingen zou camoufleren heb ik lang geloofd. Maar wanneer ik mijzelf in de passpiegel zag met zo'n tentblouse aan, schrok ik.

Zo heb ik de kleding die hij voor Erica Terpstra ontwierp nooit flatteus gevonden. Het maakte haar nog reusachtiger en mij ook.
Een andere nadeel: Vos gebruikte synthetische stoffen in de zuurstokkleuren. Waarschijnlijk om de stelling dat alleen zwart afkleedt te ontkrachten. Durf een kleur te dragen, of zoiets.

Hoe dan ook: in de lange warme winterjas van Edgar Vos, die ik al drie jaar draag, voel ik mij behaaglijk.

Adieu Edgar!
*************************

13 januari, 2010

Annie en Bernhard

*********************************************
Mag ik mijn mening bijstellen over deze twee Nederlandse series? Ik heb me namelijk een beetje vergist.
De tweede aflevering van Annie heb ik met grote tegenzin uitgekeken. Alleen Annemarie Prins blijft me boeien, de rest vind ik hoogst irritant. Het is me ook te fictief en sprookjesachtig, waardoor de geloofwaardigheid totaal verdwijnt. Heeft dit iets van doen met de biografie die Annejet van der Zijl over Annie M.G. publiceerde?

Ook Bernhard, Schavuit van Oranje leek mij na aflevering één een niet te missen serie. In DWDD werden Daan Schuurmans en Eric Schneider de hemel in geprezen vanwege hun vertolking van respectievelijk de jonge -en de oude Bernhard.



Aflevering twee was een regelrechte aanfluiting. Ik verwijs even naar de column van CHIMSKY over deze serie.

Het werd een kolderieke, ongeloofwaardige vertoning, maar wel één die regelrecht in het repertoire van Jiskefet past.
************************************************************************************

12 januari, 2010

Rits



Het ging er weer (on)gemeen hard aan toe bij de Rijdende Rechter. Meester Visser moest (ik denk een tijdje geleden) beslissen over het lot van twee bokken: Hans en Black Jack - kampioendekkers.

Er was een winnaar en een verliezer. Maar na de massale Q - moord zijn er alleen maar verliezers.

PvdActie??

*************************************
Mariëtte Hamer durfde zich voor de camera boos uit te laten over de reactie van de premier op het rapport Davids.

Natuurlijk komen de grappen en grollen meteen los, zoals deze: met zo'n rapport blijf je zitten. 

Of er nog een parlementaire enquête volgt, of dat de premier gedwongen wordt op te stappen is vooralsnog koffiedik kijken. Voor dat laatste moet de PvdA wel meedoen met de oppositie. Ik vind dat ze die gok moeten wagen. Een beetje lef tonen kan geen kwaad - zo bewijst ook de populariteit van Geert Wilders.

Het zal mij benieuwen of Hamer haar daadkrachtige woorden niet inslikt en hoe valt de reactie van Wouter Bos uit? Verkiezingen zou de partij slecht uitkomen gezien de peilingen.

En daar speculeert de uitgekookte Balkenende op.

Davids' oordeel



Ik verwacht dat Balkenende nu als de wiedeweerga zijn paadje gaat schoonvegen.

11 januari, 2010

Pillengedoe



Mijn schoonvader was apotheekhoudend huisarts in een pittoreske Zeeuwse badplaats. Zijn pillenkeukentje leek op die van de filmdokter Pulder.
Mooie bruine potten, stopflessen, weegschaaltjes met gewichtjes, spatels en de onontbeerlijke vijzel. Hij maakte de smeerseltjes en drankjes zelf. Het sleuteltje van het magische gifkastje lag op een geheime plaats.
De artsenbezoeker kreeg na gedane zaken een glaasje sherry.

Vandaag haalde ik mijn driemaandelijkse portie medicijnen op. Tegenwoordig schrijf ik op alle doosjes wat het is of waarvoor het dient. De apothekers geven namelijk (gedwongen) niet het merk dat de huisarts voorschrijft.

Selokeen wordt voorgeschreven, maar de apotheker mag dat merk niet geven. Te duur.
Imigran wordt voorgeschreven, maar de apotheker mag dat merk niet geven. Te duur.
Noroxin wordt voorgeschreven, maar de apotheker mag dat merk niet geven. Te duur.
Tamiflu wordt voorgeschreven, maar maar de apotheker mag dat merk niet geven. Te duur.

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Bij het vullen van mijn pillendoosjes raakte ik laatst in verwarring toen ik - voor mij onbekende - pilletjes uit de strip drukte. Na het lezen van de bijsluiter bleek het om een goedkoop alternatief voor Selokeen te gaan. De zoveelste. Sandos had plaats moeten maken voor Actavis. Big chance dat het over drie maanden weer anders is.

Een jaar geleden overkwam mij hetzelfde met een maagzuurremmer. Ik kreeg ineens de goedkope variant.
Okee, geen probleem als ik het weet. Maar de doordrukstrip was van een inferieure kwaliteit. De capsules kwamen er kapot uit.
"Moet u er eerst een gaatje in prikken," was de oplossing van de apotheek.
Nee dus.
Ik heb mijn huisarts gevraagd nadrukkelijk het originele medicijn voor te schrijven en dan kan het blijkbaar wel.

Gelukkig ben ik (nog) bij machte oplettend en achterdochtig te zijn.
Pillen - ik kan niet meer zonder ze. Zowel de artsen, als de apotheek, als de minister, als de zorgverzekering, als de pharmaceutische industrie weten dat.

10 januari, 2010

Op Schouwen

***********************************
Gisteravond ging ik met een donkere wolk in mijn hoofd naar bed. Vanmorgen stond ik op met hoofdpijn. Het sneeuwde.

Anderen kunnen aan de hand van jeukende of trekkende littekens voorspellen wat voor weer het wordt. Mijn hoofd signaleert sneeuw.

Toch maar even een frisse neus halen.

Duizenden ganzen hebben bezit genomen van de landerijen tussen Brouwershaven en Scharendijke.

Rotganzen, zullen de boeren ongetwijfeld zeggen.


Arm schaap?



10 januari, maar er zijn mensen die moeite hebben met het loslaten van de kerstsfeer.


Schaatsen achter de duinen.

Het doorkijkje van P.



09 januari, 2010

Winternieuws

*************************************
Het weer houdt het nieuws in haar greep. Iedereen mag sneeuw -en ijsfoto's naar de NOS sturen.

Sneeuwstormen, sneeuwjachten, gevoelstemperaturen van min dertig, wel of geen tekort aan strooizout, de uitgeschakelde bouwvak, het daklozenprobleem, wel of geen Elfstedentocht, te verwachten hoge energierekeningen, verkeershinder, vogels wel of niet bijvoeren, bevroren waterleidingen, winkels die niet bevoorraad worden, galopskiën, enzovoorts. En dat nieuws is in de andere Europese landen niet anders.

Het is stil in de hoek van de milieubeweging.

Ik weet ook even niet wat ik moet schrijven. Wij kijken naar schaatsen in een hal, zowel in Noorwegen (EK) als in Groningen (NK sprint).

Vroeger noteerden mijn vader, boer en ik alle tijden in een speciaal daarvoor gemaakte pagina van de krant. Maar dat is "oudemutsenpraat."
Fred Racké en Theo Koomen zijn dood. Ria en Bart zijn de huidige deskundigen.


De Noren zijn lid van de NSB. De Italianen worden gesteund door de Polizia.


Op Twitter is de stemming ook behoorlijk bevroren:
UmarEbru: lieve twittervriendjes en vriendinnetjes. ik vind @meilivos een dom wijf en ben klaar met reageren op de ebruumarvsmeilivos discussie. thx!

Hè gezellig - haardje en kaarsjes aan.
"Schenk mij nog maar een lekker jong borreltje in, schat."
****************************************************************************

Patience


......leidt altijd tot gekibbel

08 januari, 2010

Vogeltjes voeren


Ik had brood gestrooid voor hongerige vogeltjes.


Deze ekster bleef op veilige afstand


De mereltjes in eerste instantie ook, maar blijkbaar knorden de maagjes overtuigend hard.


Papa waagde zich in de tuin en genoot van de overvloed


Mama volgde en at haar buikje ongestoord vol


Nou ja, ongestoord. Deze twee "helden" durfden niet in de tuin te landen, maar hadden het voorzien op de volgebekte merels en wachtten tot bij ons de gordijnen dicht gingen.

07 januari, 2010

Te Leen Bakker

****************************************
Bij de opfrisbeurt van ons Zeeuwse onderkomen horen ook nieuwe lappen over de bank en de stoelen.
Grand foulards genaamd.

Dus toog ik gisteren naar Leen Bakker te Zierikzee. Een allervriendelijkste, hulpvaardige jongeman stond mij bij met raad. Ik had namelijk helemaal geen idee van maten en liet mij door de verkoper voorlichten.

"Is het een grote tweezitsbank, of een kleine."
"Een gewone. Maar de stoel is wel een forse fauteuil."
"Tja, dan raad ik u toch deze twee aan. Als het niet goed is mag u ze terugbrengen."

Dat was een gedeeltelijke opluchting. Veel zin om de volgende dag de gladheid weer op te zoeken had ik niet.
Toen bedacht ik iets.
"U verkoopt ook meubels. Waarom proberen we ze niet even uit? Bespaart ons beide veel moeite."
"Dat mag niet, mevrouw."
"Dat mag niet?"
"Nee, ik zou het wel willen - maar dan krijg ik gedonder met de manager. U en wij mogen de artikelen hier in de winkel niet uit de verpakking halen."

Ik kon niet anders dan de slappe lach krijgen. Thuis mag het wel uit de verpakking, maar in de winkel - waar men kan zien dat het goed gaat - mag het niet.
"Maar we doen het daarna toch weer in de verpakking?"
"Ja, maar toch mag ik het niet doen."

Het was mij duidelijk dat volharden geen zin had. Regels zijn regels en daar hield deze verkoper zich aan. Dus nam ik de twee grand foulards van hem in ontvangst en snuffelde nog wat verder over de afdeling.

Ineens hoorde ik achter mij: "U had ze gewoon over een bank moeten gooien en als ze er iets van hadden gezegd gewoon hard moeten weglopen. Ik haal altijd alles uit de verpakking als ik twijfel."
De mevrouw voegde demonstratief de daad bij het woord en trok een paar kousen (ja LB verkoopt ook kleren) uit de verpakking.
"Daar ben ik dan waarschijnlijk toch te netjes voor," antwoordde ik enigszins overrompeld en liep door naar de kassa.

"Als u wilt terugbrengen of ruilen, moet het wel weer precies zo opgevouwen zijn - hoor. Wij kunnen er niet aan beginnen om alles weer opnieuw in te pakken."
Het klonk als een dreigement en ik werd al zenuwachtig bij het idee dat mijn vouwkunst geen voldoende zou halen.
"Nou ja, als het maar weer netjes ingepakt is."
Dat klonk heel wat beter.

Ik betaalde en liep de winkel uit.

"Maar ik ben normaal gesproken ook heel netjes hoor," nam ik op de deurmat nog even mee.

06 januari, 2010

Undercoverjounalistiek

*************************************************
Kent u die uitdrukking, beste lezers.
Undercoverjournalistiek.

Het is helemaal van deze tijd. Ergens weten binnen te dringen en daar via de media alarm over slaan.

Zo werden al eerder zwakke plekken in de beveiliging op Schiphol aangetroffen en was het werkpaleis van de koningin een easy target.

En nu was het een HP-journaliste gelukt zonder screening een stageplek binnen de PVV te verwerven. Daar is nu een hele heisa over en HP/De Tijd is spekkoper.
"Ik had Geert Wilders kunnen doden," gaat er altijd in.

Verwerpelijke journalistiek?
Ach, dat weet ik niet. Het is een handige manier om je blad/krant te verkopen. Het doel heiligt de middelen zal ik maar zeggen.

Het lijkt mij alleen allemaal zo overtrokken. Ik bedoel, dat vinden van zwakke plekken in de beveiliging van mensen.

Zo zat ik een paar maanden geleden in de Rotterdamsche Schouwburg drie stoelen van Hare Majesteit verwijderd. Er was nul komma nul controle. Ik, evenals honderden anderen, had haar van alles kunnen aandoen.
En dan de volgende dag op mijn blog schrijven: "Ik had de koningin kunnen doden."

Daarvoor hoefde ik niet eens undercover te gaan.
******************************************************************

05 januari, 2010

Strooi goed

****************************
Eindelijk heeft Snoepy winterbanden ondergebonden gekregen. Manlief wilde daar eerst niet aan.
"De winter is zo voorbij. We rijden nauwelijks. De hele maand februari zijn we in Florida."
Die smoezen heb ik nu eindelijk kunnen doorbreken. Ik zag mijzelf al de hele ijstijd opgesloten in die wolkenkrabber. No way.

Maar ik moest dus wel even laten zien dat Snoepy die banden ook echt nodig heeft. Dus ging ik gisteren in een sneeuwstorm de weg op. In de achteruitrijspiegel zag ik een bange man mij weifelend nazwaaien.

Op de snelweg tussen het Zuidplein en de Haringvlietbrug had ik het niet breed. Beide weghelften waren besneeuwd. Sporen ontbraken.
Er was (nog) niet gestrooid. Ongelukken ontstaan door mensen die angstig rijden en te vaak op hun rem gaan staan terwijl ze zestig kilometer rijden.
Ik besloot dus dapper in de linkerbaan te blijven en tachtig te handhaven, mijn vingers krampachtig om het stuur geperst .

Snoepy vond het allemaal best. Ze mocht eindelijk weer eens een luchtje scheppen en liet haar nieuwe schoeisel de sneeuw trotseren. Bizar dat de provinciale wegen wel schoon waren.
Ha, en in Zeeland regende het. Het verschil tussen onder -en boven nul.



Maar zie de kleine paden en wegen. Het zijn ijsbanen - levensgevaarlijk. Zelfs de winterbanden hebben daar geen grip op.
Bij Fixet verkopen ze (nep) strooizout voor €15,- per zakje. Zeeuwse boeren, die niet op hun erf kunnen lopen, kopen dat spul grif.



Geen strooizout genoeg?
Onzin zegt Het Parool. Amsterdam heeft voldoende tot juni.

Dat verbaast mij niets.
Een bouwput heeft geen strooizout nodig.

Op de valreep

                                  , maar deze wil ik jullie niet onthouden.

H A P P Y N E W Y E A R

04 januari, 2010

Straatterreur

****************************
Het zal de zomer van 1929 zijn geweest.
Siem van negen en Klaas van zeven lopen zich te vervelen in de Voorstraat, de straat van Egmond aan Zee. Het is een warme vakantiedag. Ze slenteren tegen de stroom strandgangers in.
Dan knalt Siem met zijn hoofd tegen een lantaarnpaal en zakt in elkaar. Klaas slaakt een angstkreet en knielt neer naast zijn grote broer.

Toeristen snellen te hulp. "Veldwachter, veldwachter," roept iemand.
En ja, daar hoort Klaas het bekende politiefluitje. Hij port Siem in zijn zij: "Wegwezen."
De jongens rennen lachend weg, een verbouwereerd groepje mensen achterlatend.

Schavuit Siem was mijn vader, belhamel Klaas mijn oom.
En de veldwachter??
Dat was mijn opa.
*************
Het zal eind december in 1963 zijn geweest.
Bart van zestien neemt het met zijn Kralingse vriendjes op tegen de vetkuiven uit Crooswijk. Die komen te voet of op buikschuivers onze kerstbomen jatten en jagen ons de schrik aan met rotjes en gillende keukenmeiden.
Er moeten tuinslangen aan te pas komen om de straten nozemvrij te maken.

Bart was mijn broer, de man met de tuinslang mijn vader.
*************
Het zal in diezelfde tijd zijn geweest dat wij in the Westside Story zien hoe the Jets en the Sharks elkaar te lijf gaan.
Maar dat is ver weg, in Amerika - het land waar alles fictie lijkt, het land waar vechten normaal is.
*************
Het zal oudejaarsdag in 1978 zijn geweest.
Een familie, wonende aan een afgelegen landweg in de Hoeksche Waard, wordt de hele dag getreiterd door rotjesgooiende jongeren uit Rotterdam. De oude man is telkens te laat buiten om de jongens in de kraag te grijpen.

's Avonds kijkt de hele familie naar Wim Kan.
Dan klinkt er een oorverdovende knal waar je hart van stilstaat. Het lijkt alsof de ramen van het dijkhuis het zullen begeven. De kleinkinderen gillen het uit.
De oude man (voormalig Nederlands kampioen kogelstoten) verandert in de Hulk, maar dan de witte versie.

De daders staan nog lachend en brullend voor het huis na te genieten van hun aanslag.
"Nee, niet doen schat," schreeuwt de vrouw haar man na.
Te laat. De eerste kaakstoot is gegeven. "Krrrak," klinkt het. Dan volgt er een pijnlijke gil. Het geteisem laat hun bierflesjes vallen en maakt zich uit de voeten.

Het betrof natuurlijk weer mijn vader, die in zijn eentje een hele terreurbende te lijf ging en dat later uit eigen beweging aan de politie meldde.
*************
Het is eind 2009 - begin 2010.
Ik heb het over Culemborg. Molukkers en Marokkanen maken daar (liefst 's nachts) de straten onveilig. Ze tuigen elkaar en onschuldige mensen af.
De politie is telkens te laat. Ze kan geen grip op de situatie krijgen.

In Osdorp worden bewoners keer op keer bedreigd, beroofd en geterroriseerd. Het zijn gangs - bendes.

Ik vind het angstaanjagend veel op the Westside Story gaan lijken - maar dan echt.
*************

03 januari, 2010

02 januari, 2010

Schoon

                       genoeg heb ik ervan.

Dacht ik gisteren nog "dit gaat nooit meer over," vandaag heb ik de grote schoonmaak gedaan. Alle sporen van kerst, mufheid, kots en poep zijn rigoreus door mij weggepoetst.

Ik ben schoon, manlief is schoon - we zijn beiden vijf kilo afgevallen en hopen dit nooit meer mee te maken.
Het huis is schoon - er is zo'n vijf kilo aan afval naar de container gegaan en het huis ademt rust uit.
2010 begint schoon.

Heb ik iedereen al een voorspoedig en vooral veilig nieuwjaar gewenst?!

Want wat betreft dat laatste zijn we in de laatste dagen van 2009 wel weer even wakker geschud.
Ik denk dat wij eind januari als een van de eersten door de bodyscan gaan. Heel goed!! Dat ding had er al acht jaar moeten staan.
Maar niet alleen op Schiphol. Terroristen hebben het (vooralsnog) gemunt op Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen en die doen volgens mij niet alleen Nederland aan...........................

Maar goed - evenals in 2001 vliegen wij a month after naar de VS. Hebben wij altijd.

Oudejaarsnacht is in Rotterdam gelukkig bijna overal feestelijk verlopen. Zo gammel als wij waren, het vuurwerk vanaf de achtentwintigste gadeslaan, met een glaasje water, was werkelijk fantastisch. We kwamen ogen te kort. Vanwege het vorstheldere weer reikte ons zicht tot Den-Haag en Zoetermeer.

Veilig voel(d)en de hulpverleners zich echter niet. Het maakt mij ziedend.
Hoe ziek ben je als je ambulancepersoneel bedreigt, vuurwerk naar politie gooit of brandweermensen het werk onmogelijk maakt.

De viering van nieuwjaarsnacht is in onze regio verlopen 'zonder grote incidenten'. Dat zeggen politiewoordvoerders van de korpsen Rotterdam-Rijnmond en Zuid-Holland Zuid. Er zijn 157 aanhoudingen verricht, bijna twee keer zoveel als vorig jaar. (Bron RTV RIJNMOND)



In Rotterdam is snelrecht toegepast. De rechter had wat mij betreft nog strengere straffen mogen uitdelen.
Er waren maar liefst elfhonderd politieagenten en garde, hier op het Churchillplein stonden de hele avond ambulances gereed om uit te rukken. Niets werd in nultien aan het toeval overgelaten.
Volgens de politiebond een situatie die niet gebruikelijk moet-en kan worden.

Mevrouw de minister, als ik u een tip voor een goed voornemen mag geven:

Bezuinig niet op onze veiligheid.