31 maart, 2019

Koopjesjacht


Zuinig boodschappen doen: het is een uitdaging die ik graag aanga.

Het huis op wielen moet ingericht worden. Dekbedden, handdoeken, serviesgoed, keukenspul, zaklantaarns, stoelen, tafels, you name it.

(De) Action heeft er een fan bij. Maar ook in de "€1,- shop" mag ik graag grasduinenen.

Mijn uitpluizerij wordt bekroond wanneer ik elders het dienblad voor 3x de prijs (€0,99) zie liggen.
Alle artikelen op bovenstaande foto (ook vier placemats) kostten net onder -of net boven €1,-

Verbazingwekkend hoeveel geld je kunt uitsparen als je er maar even de tijd voor neemt om het uit te zoeken.
Voor mij is dit een sport!

"Zo komt Jan Splinter door de winter," hoor ik manlief zeggen.


Er moet nog een kookpit van het bekende merk "Campingaz" (voor buiten) komen en nu duik ik op het internet.

Bol: €39,00
Teun (kampeerwinkel): €39,95

Beslist is beslist een goede site om de beste prijs te vinden, en die vind ik.

Bij, de tot nu toe onbekende, Obelink (ook een kampeerwinkel) is de prijs €29,90.

Ik beland op een heerlijke website met de grootste sortering kampeerartikelen (voor de laagste prijs) die ik ooit gezien heb.


Er staan nog haringen, scheerlijnen, een gummy hamer en een leveler op het lijstje.

Met zeven artikelen halen we de €50,- voor de gratis verzending.

Er moeten badjassen komen (als we 's morgens gaan douchen op de camping) die niets mogen wegen.
Ik vind ze op de site van Lidl: voor €9,95.

Zo ook slippers (om schimmel te voorkomen). Bij Van Haren vind ik keurige Nike's voor €6,-

"Red je dat van je huishoudgeld?"

'Ja, dat lukt me.'
*****

28 maart, 2019

Ondergrondse ongemanierdheid


Het is alweer een tijdje geleden, maar het moet me toch van ’t hart.

We gingen met de metro naar de stad. Manlief droeg Jacky.
Ik had snel een zitplaats, maar hij niet.

Hij wilde op een stoel gaan zitten die bezet werd door een rugzak.
De metro ging rijden en mijn lief verloor zijn evenwicht.

Hij viel op de schoot van een jongeman, die meteen in de scheldstand schoot.
Ik veerde op, maar gelukkig zat hij......bovenop de rugzak.

“Kunt u niet uitkijken?”

Ik was stupéfait.

‘Ja, maar ik wil graag hier zitten. Kun je je rugzak misschien weghalen.’

“Dat kunt u ook gewoon vragen!”

Ik was sprakeloos.

‘Ja, dat doe ik toch? Zag je dan niet dat ik daar wilde gaan zitten.’

“U kunt het normaal vragen. Ik zit toch op mijn iPhone!”

Ik was sprakeloos.

“Omdat u oud bent hoeft u nog niet te denken dat iedereen zomaar rekening met u houdt.”

‘Je rugzak, het ging alleen maar om je rugzak.’

De hele metro keek toe en zweeg.

“U ziet toch dat ik met mijn iPhone bezig ben!!”

Ik kookte. Tranen van onmachtige woede drongen zich op.
Manlief keek me aan met een blik van zwijg alsjeblieft.

Gelukkig maakte mevrouw naast mij toch een opmerking.

“Sorry hoor, ik kan het niet laten,” fluisterde ze in mijn oor en toen hardop tegen de boze, ongemanierde jongen: 
“Je ziet die mijnheer toch, dan haal je je rugzak toch weg.”

“Neen. Hij kan het netjes vragen.”

Godzijdank waren we er. Maar in mijn hoofd bleef het nog even doorkoken.

En nu ik dit schrijf, begint het weer te borrelen.
****

25 maart, 2019

Rock in de polder



Ik hoorde het op RTV Rijnmond op de weg terug van de Hoeksche Waard.

Status Quo - een wereldnaam - geeft een concert in Strijen.

Strien doet me aan mijn moeder denken die iedere maandag ging bridgen in het dorpshuis.
Ik denk aan schuurfeesten met "dijkers."

Strijen Rocks. Zeker op 14 juni.
Dat is niet op een zondag.

Voor €56,50 kun je helemaal losgaan op oldtimers.

Heerlijk toch, voor de Vullejaegers!
******

21 maart, 2019

Bekentenis


Er zijn mensen die niet precies weten wat het Waterschap doet.

Nou, ik weet in ieder geval wat ze niet doen.

Deze levensgevaarlijke situatie duurt nu al jaren. Een paar geurpalen houden de konijnenplaag niet tegen.
Het is schandalig dat dit probleem niet grondig wordt aangepakt.


U heeft gisteren gestemd.
Voor Proviciale Staten -en Waterschap.

Mijn eerste bekentenis:
Ik heb niet gestemd.
Erg hè?!

Ja, dat vind ik zelf ook. 
Laat ik u een kijkje in mijn ziel geven, want heus - het geweten knaagt.

Bekentenis twee:
Ik zou op Forum voor Democratie hebben gestemd. 
Maar ik durfde niet. Het is nog een stap te ver.

De plannen voor Nederland spreken mij aan: 
het terugkrijgen van de Nederlandse cultuur, gematigd immigratiebeleid, kritischer naar Brussel kijken, geen lastenverzwaring voor de burger,.......(feitelijk het verkiezingsprogramma waar ooit de VVD de verkiezingen mee inging).
Ze zijn gematigder dan de (eentonige) PVV, maar ik vind Wilders veel sympatieker dan Baudet.

Mijn VVD bestaat niet meer. De laatste jaren hangen er alleen maar schandalen aan de partij en ook Rutte met die eeuwige positiviteit begint mij tegen te staan.

Ik stond voor hetzelfde dilemma als in 2002. Toen kleurde ik een VVD-vakje rood terwijl ik eigenlijk op de Pim Fortuyn wilde stemmen.
Voor mijn gevoel was dat ook toen een stap te ver. 
Achteraf was ik blij. Het werd een puinhoop.

Maar ik ben wel op Leefbaar Rotterdam gaan stemmen, een partij die Rotterdam ten goede veranderd heeft.

FvD heeft gisteren gewonnen, en hoe!!
Ik hoop dat ze het goed gaan doen.

Nog even over de uitzending van de staatsomroep - NPO.
Wat werd het een ongelooflijk slechte avond!!

Uitslagen??
Neen, ik heb de hele avond naar exit polls zitten kijken.
De VVD zou de grootste blijven.

Toen de echte uitslagen binnenkwamen kapte de NOS ermee.
Vanmorgen werd ik wakker en hoorde dat FvD de grootste partij in de Eerste Kamer is geworden.

In DWDD was de kijker met grote drang opgeroepen vooral (niet rechts) te gaan stemmen.
Het werd één grote anti-FvD uitzending. En daar zullen Baudet -en consorten Matthijs van Nieuwkerk nu erg dankbaar voor zijn.

Ook de politici konden het (evenals in voorgaande jaren met Fortuyn en Wilders) deze verkiezingen weer niet laten: 
en masse werd de aanval op Thierry Baudet geopend die daar alleen maar garen bij spon.

Ik ben heel benieuwd naar DWDD vanavond.
******

17 maart, 2019

Voorzorgsmaatregelen


Op dit moment is nog onduidelijk wanneer de Brexit een feit wordt, zo het ooit een feit wordt.

Voor regelmatige reizigers naar de overkant is het belangrijk te weten wat de regels gaan worden.
Met name wat het voor ons viervoetertje gaat betekenen.

Onze zeer attente dierenarts in Zierikzee belde om het volgende mede te delen.

U moet een geldige titerbepaling (bloedtest) laten doen om de antistoffen tegen rabiës aan te tonen. Dit moet ruim voor vertrek geregeld zijn. 

Het gaat als volgt:

We geven uw hond, kat of fret de rabiësvaccinatie en wachten 30 dagen (als uw dier de vaccinatie al heeft, slaan we deze stap over).
We nemen bloed af en sturen dit op naar een erkend laboratorium.De uitslag volgt na ongeveer 2 weken.
Na een goede uitslag mag uw dier pas 3 maanden later terug ons land in.
Is de uitslag niet goed, dan zijn er te weinig antistoffen gemeten. We geven dan opnieuw een vaccinatie. Wachten opnieuw 30 dagen met bloed afnemen en daarna weer 2 weken op de uitslag.
Wat ze vergat te zeggen was dat dit voor UK==>Europa verplicht is.

Vooralsnog verandert er niets voor Europa==>UK.


Spontaan met je huisdier op reis gaan is er dus niet meer bij.

Jacky's gebit wordt maandag onder narcose schoongemaakt. Ze mogen dan meteen de rabiës test bij haar doen. 

Just in case. 
*****

14 maart, 2019

Rijdend paleis voor een prikkie


Thee uit plastic koppen is niet lekker.
Dat geldt ook voor koffie. En voor ons borreltje.

In onze vorige caravans hadden we stenen koppen.
Als ik het mij goed herinner kwamen ze uit het kantoor van mijn vader.


Ik ging op zoek naar lichte theeglazen.
Bovenstaande kost bij de Hema €2,50 en dat vond ik te duur.

Blokker was nog duurder en Action verkocht ze niet.

Op naar de kringloopwinkel op de Mariniersweg: Piekfijn.
De naam kon niet treffender gekozen.

Het bracht een glimlach op mijn gezicht toen ik door de uitstalling liep: ik moest onbewust aan Frank en Rogier denken.


Al snuffelend kwam ik glazen uit mijn jeugd tegen, zoals dit Bols-glas.
Mijn tante en oom hadden die in huis. Ze vulden het met gin en tonic.
Sweet memories. 


Ik slaagde.
Vier thee/koffieglazen (exact dezelfde als van de Hema) + vier borrelglaasjes voor €2,50.

Lang leve de kringloopwinkel. Jammer dat ik er vaak te laat aan denk.

Cheers!!
****

12 maart, 2019

Ik word ook steeds EU-sceptischer.



De datum van vertrek nadert met rasse schreden.
De heenreis is uitgestippeld. De campings zijn uitgezocht. We houden ons aan deze route, maar of we hem helemaal uitrijden valt nog te bezien. Als we het ergens fantastisch hebben, dan blijven we.

Ik ben druk met de voorbereidingen bezig.
De reiskoorts loopt op.


Vandaag was ik in de ANWB-winkel voor een Zwitserland vignet.
Nou, het moesten er dus twee zijn vanwege de caravan.
Kassa ping: €67,10 (incl. ANWB korting)


De ANWB-mevrouw had weinig te doen en dus nam ze de tijd voor me.


"Dit is verplicht in verschillende Europese landen. Waar gaat u naartoe?"

'Naar Italië, via Frankrijk.'

"Heeft u een alcoholtest in de auto?"

'O, ja daar heb ik over gehoord. Neen dat hebben we niet.'


Dankzij de ANWB-mevrouw ligt het nu wel in het dasboardkastje.
Ze schreef nog iets op een papiertje. Je mag in Italië niet zomaar alle steden inrijden.

'Maar wij hebben een splinternieuwe auto!'

"Dan nog...."


Al die verschillende regels, het is om gek van te worden.

Zo is een disselslot (zodat je caravan niet gestolen kan worden) in Nederland verboden.
Zodra we de grens over zijn mogen we hem erop zetten.


Dankzij de ANWB folder kwam ik op het idee om een tolbadge aan te schaffen.

Dan zijn we van dat ellendige manoeuvreren in die smalle poortjes af. 
Blijkbaar had manlief daar ook over zitten piekeren. Hoe moet dat met een gevaarte van 7.35 meter achter je??

"Goed idee, El. Dat was namelijk wel een hoofdbreken."


Hoofdbrekens zullen we onderweg nog genoeg krijgen.
****

10 maart, 2019

Kokker - ellen (59) Curry met bamboescheuten


Pittige hap voor twee personen.

Uit de losse pols in deze volgorde:

olie of boter
kipfilet in stukjes
groene curry
(optioneel) gesnipperd rood pepertje
kokosmelk
spercieboontjes
(optioneel aubergine)
bamboescheuten (eerst afspoelen!)
1 eetlepel visolie.
verse basilicum

Heel makkelijk en heel lekker.
Met witte rijst, kroepoek en seroendeng.

07 maart, 2019

"You know I'm bad"



Waar ging het fout??


Michael Jackson: 
Zelfs mijn oude moeder vond zijn talenten groots. Ze vergeleek hem met Fred Astaire en dat wil wat zeggen.

Morgenavond zendt de VPRO de veelbesproken (blijkbaar schokkende) documentaire 
"Leaving Neverland" 
uit.

Ik weet, zonder één beeld gezien te hebben, waar het over gaat.

Als ik manlief voorleg waar we naar moeten kijken, Veronica Inside of de documentaire, weet ik het antwoord al.
"Neem maar op en kijk er in de nachtelijke uren maar naar, wanneer ik in 'dreamland' ben."

Ik zal zeker een keer kijken, want er borrelen zomaar wat vragen op waar ik antwoord op hoop te krijgen.
Bijvoorbeeld: waarom lieten de ouders van de jongens hun zonen bij Jackson slapen??
Dachten zij er financieel misschien beter van te worden?

Michael Jackson, kind van een tirannieke vader die zijn kinderen exploiteerde, was heel erg ziek!!
Maar wisten we dat al niet???

Er zijn meer grote artiesten die aan een soortgelijke ziekte lijden.

Ik denk aan mijn favoriete acteur: Kevin Spacey. Een smeerlap, maar nog steeds mijn favoriete acteur.

De muziek van Michael Jackson is door een groot aantal radiozenders verbannen.



Ik weet zeker dat er een tijd komt dat Jackson rehebaliteerd wordt.
Of ik er dan nog ben weet ik niet.

Maar zijn muziek is onsterfelijk.
*****

04 maart, 2019

WK schaatsen


Gisteravond was er tot mijn verrassing WK schaatsen op tv, vanuit Calgary.
Ik heb De Luizenmoeder (die wij al helemaal niet zo leuk meer vinden) opgenomen en ben onder mijn plaid gekropen. Net als vroeger.

"Schaatsen is een failliete sport," roept manlief al tijden.
Hij ging naar bed.
Voor het golfen was hij opgebleven, maar ik dram door.
Zijn woorden worden bevestigd door de in -en intriest beelden: lege tribunes en alleen maar Nederlandse reclames. 

De tijden van Ard en Keessie zijn allang niet meer.
Gordijnen dicht en jezelf een heel weekend opsluiten met de rondetijden op schoot.
De strijd met de Noren.

Maar ook voor de Olymische Spelen in Calgary kwam ik mijn bed uit.
Yvonne van Gennep, Jan Ykema, Leo Visser.

De tijden dat de Oostduitse en Amerikaanse dames op het ijs regeerden.

Ik kijk omdat ik het een prachtige sport vind.

Nog steeds.


Ik bleef wakker voor Patrick Roest.
"Een boerenjongen uit Lekkerkerk," was het commentaar tijdens de race tegen Sven Kramer.
Waarom? Het heeft iets denigrerends.
Ik dacht meteen aan het eeuwige de postbode wanneer Piet Kleine zijn rondjes schaatste.

What the fuck: Patrick is een held! Een ware wereldkampioen die door zijn trotse ouders werd omhelst.

Hem viel een applaus uit nog geen 100 handen ten deel.....

....en een diepe buiging van een 64-jarige fan in Rotterdam.
*****

02 maart, 2019

Vuurdoop


Gisteren hebben we de caravan opgehaald in Bergschenhoek.
We hadden om 11 uur afgesproken.

Van de weg af zagen we hem staan: de Sprite Cruzer. Oh God - wat een joekel. 
Gelukkig hoorde manlief mij niet.
We waren met twee volgeladen auto's.

Ik had al dagen migraine.
Spanning.

 >>We hebben tussen neus en lippen door ook besloten om ons huis in Zeeland bij een echte makelaar in de verkoop te doen. Zodoende kregen we deze week ladingen papier met een hondertal vragen.
Aangezien ik op het idee was gekomen om nu toch wat meer druk op de verkoop te zetten vond manlief dat ik het dan ook maar moest regelen.<<

Nou ja, vandaar die migraine.

Eerst wachtkoffie.
In de caravan stonden de radio -en tv aan.  
Gezellig.

Eenmaal binnen wist ik weer waarom we zo'n grote caravan hadden uitgezocht.
Wat een comfort!

Het gezellige zitje achter de grote ramen. De uitgebreide keuken met microwave, oven, aparte grill, drie gaspitten en electrische plaat en de 110 liter koelkast.
Wat een luxe.

Twee comfortable bedden.
En aan het einde een badkamer met aparte wc, wastafel -en douchecabine.

De uitleg van het instrumentarium binnen - en buiten de caravan nam veel tijd in beslag, ookal probeerde de verkoper er een verwarrend hoog tempo in te zetten - waar ik niet echt blij van werd.
Het duizelde.

Ik nam alles op, maar mijn telefoon vond het na tien minuten welletjes.
Het geheugen was vol.
Mijn geheugen trouwens ook.

"U kunt alles in deze mag terugvinden," zei de verkoper op een onrustbare geruststellende toon.


Ja, je zal maar in de plensende regen staan en je krijgt de pootjes niet uitgedraaid, dacht ik. Ga dan maar eerst rustig in de auto opzoeken op welke pagina's je de uitleg kunt vinden en zie het dan nog maar eens te begrijpen. Dat leidt tot ruzie.

Nu ik dit schrijf begint er weer een hamer aan de binnenkant van mijn hersenpan te timmeren.

Na de uitleg kregen wij de gelegenheid om de caravan van de nodige inventaris te voorzien.

Drie uur later vertrokken we met mappen vol informatie, contracten en garantiebewijzen en sleutels richting stalling.

Ik zou achter de combi aan rijden om te kijken of het allemaal goed ging.
Maar eerst natuurlijk de spiegels, het aankoppelen en de lichten testen.
Ging goed.

Manlief reed rustig weg. Ik, met een bonzend hart, achter hem aan.

Op vrijdagmiddag op een hobbelig industrieterrein vol bestelauto's en vrachtwagens vereist stuurmanskunsten.
Iedereen heeft haast om naar huis te komen. 

De eerste hindernis, een voorrangskruising, werd goed genomen. 
Er schoten wat auto's voor mij, waardoor ik even in paniek raakte omdat ik de route naar de stalling niet kende. Maar gelukkig stak de Sprite boven alles uit.

Wat ik het meeste vreesde (een week eerder hadden we bijna een fietser op de motorkap) was de, door een helling voorafgaande, onoverzichtelijke rotonde met een achter bosjes verscholen fietspad. 

Blijkbaar een punt (Bergweg-Zuid) waar veel ongelukken gebeuren, want daar kon ik genoeg plaatjes van vinden op Google.

De hellingproef ging goed en manlief nam ook deze hindernis feilloos.


Zonder verdere problemen bereikten we de stalling.
Ik vond het een prachtig gezicht hoe makkelijk de nieuwe Mitsubishi deze reus achter zich aantrok.

Manlief strubbelde even tegen toen ik hem een parkeerhaven aanwees (met heel ruimte) waar hij achteruit in moest zien te parkeren.
Hij deed het! Ik stond als Mrs. Bucket aanwijzingen te roepen.

'Naar rechts. Naar rechts.'

"Ik zie je niet," schreeuwde hij terug.

'Wat???'

"Je moet een de rechterkant gaan staan zodat ik je in mijn spiegel heb."

Nou ja, you get the pcture.

Hij slaagde met vlag en wimpel voor deze parkeeractie en dat gaf hem moed.


Ook hier moest het nodige op papier gezet worden.
Terwijl manlief serieus formulieren probeerde in te vullen kwam er een mevrouw klagen dat haar caravan onder het stof zat en dat werklui gereedschap op de dissel hadden gelegd.
Ze was duidelijk niet blij.
De receptioniste evenmin. Ze keek mij verontschuldigend aan.

"Zou onze spiksplinternieuwe caravan alstublieft op een veilige, schone plaats mogen staan waar geen bouwwerkzaamheden plaatsvinden?!"
Mijn vraag klonk meer als een bevel. 


Het uitlegfilmpje heb ik thuis op de laptop gezet.
Nu heeft mijn telefoon weer ruimte. 

Van iedere futiliteit maak ik een notitie.
Mijn brein heeft namelijk geen ruimte meer. Het loopt over.

De flexibiliteit, die ik tien jaar geleden nog had, is weg.

Maar wat kijk ik uit naar ons eerste uitje.
*****