30 maart, 2014

Zondags uitje

Jaja, op de fiets
naar
Naples Pier.  
Een beeld dat je aan deze kust niet veel ziet.
Druk op het strand
en
ze moeten allemaal iets lozen. 
Heel veel vaders, zonen en hengels.
 
Na een coke en een banaan fietsen wij door naar 3th Street, waar het ook gezellig druk is. 
Mooie
en
lelijke auto's. 
Heerlijke vloeibare lunch
maar
nu lozen wij wat (te veel ijs). 
Tot slot even kijken, maar niet kopen.
 
Dan.....met loodzware Bloody Mary benen terug naar huis.
***

Bezeten

 
Vervang Jezus door iedere willekeurige naam en het wordt meteen opgevat als een pornografische tekst.
****

27 maart, 2014

"Mijn naam is E.Gret....

 
 
....en zo ziet mijn (werk)dag eruit.

Yellow shirt heeft heerlijke aas (nee, niet ass) en zo voor het grijpen.
Maar dat vindt yellow shirt niet goed en dan gaat hij schelpjes naar mij gooien.
 
Gelukkig vindt die dikke dame met haar fototoestel mij aardig en durft yellow shirt niet echt boos te worden.
 
 
Toch loop ik even naar red shorts, want zo te zien heeft die beet.
Red shorts is my man.
Jammer dat hij morgen terug naar Michigan gaat. Hij is aan het inpakken.
 
Terug naar yellow shirt. Beetje jennen.
 
Eerst op afstand toekijken en als hij zijn hengel uitgooit,
dan............. 
 
Oei nou wordt het toch wel link.
De dikke dame en de man met de flaporen, grote neus en zebra-buik moeten erg lachen.

 
Maar yellow shirt heeft het helemaal met mij gehad.
Hij pakt zijn boeltje.....

.....en is weg.
 
Yellow shirt weg. Red shorts weg.
Blijf ik alleen over met flapneus-zebra en dikke dame.
 
Nou ja, misschien zit er iets lekkers in hun koelbox.
Laat ik eens wat kunstjes vertonen.
 
 
Knap hè?!
 
Nee flapneus-zebra, E.Gret mot geen peanutbutter cookies."
*****

26 maart, 2014

"Let nature take its course"

 
Uit de verte zag het er aandoenlijk uit:
een meeuw liet zich aanraken door een paar kinderen.
 
Toen ik naderbij kwam zag ik dat het beestje nauwelijks op zijn poten kon staan. Vliegen was onmogelijk.
 
Iedereen loopt de godganse dag te telefoneren - maar nu had niemand een phone bij zich.
 
"I need somebody to call animal rescue!!"
 
Ik heb dertig mensen aangesproken, ben naar de concession stand gelopen en was zoek naar de Beach Patrol.
Al mijn pogingen om de meeuw van het strand te krijgen mislukten.
 
"I need somebody to call animal rescue!!"
 
Niemand wilde helpen.
Totale desinteresse. Onbarmhartigheid.
 
P. zette een bakje water bij het lijdend voorwerp.
 
"Let nature take its course."
De jonge vogel, met waarschijnlijk een verwonde vleugel, werd aan zijn lot overgelaten.


 
 Men keek wel, maar niemand deed iets.
 
Filmpje 2

Ik werd uitgelachen.

Raar mens: wie geeft er nou om een vogel?
*****

25 maart, 2014

In de achtertuin

 
Eerst schichtig.
Maar toen in een pose.
 
Hoe zou het met Peter en de Petertjes zijn?

24 maart, 2014

Geheimen

 
Het is "springbreak."
Universiteiten en colleges zijn vrij.
 
We zaten in onze favoriete Bistro821 naast een tafel met vader, moeder en dochter.
Beschaafde mensen. Ik schatte dochter hooguit 19 jaar.
 
"Ze zat op."
Ik herkende het. De verplichte uitjes met haar ouders.
Ze wilde van alles vertellen, maar ze wist - nee, ze dacht - dat haar ouders haar niet zouden begrijpen. Ze verwachtte afkeuring.
 
>>>Zoonlief was na zijn VWO een jaar in Clemson - SC.
Freshmen zijn als losgelaten honden. Ze schieten alle kanten op.
Ineens kunnen ze met elkaar dingen doen die ze nooit mochten -en eigenlijk nog niet mogen doen.
 
Ze feesten, ze drinken, ze roken, ze blowen, ze neuken.................................
Ze voelen zich vrij gaan losbandig met die vrijheid om.
 
In Nederland gaat het er iets minder "losgeslagen" aan toe dan in de VS.
Het feit dat zoonlief in Nederland met zijn vader biertjes dronk was iets exceptioneels.
 
Hahaha - toen J. terug naar huis kwam bleek dat hij in Clemson was gaan roken.<<<
 
Enfin: terug naar het meisje in het restaurant.
Haar ouders bestelden veel eten, zij alleen een salade.
 
"Oh my gosh," zei mom toen dinner werd uitgeserveerd.
Ze schaamde zich tegenover haar dochter en de dochter schaamde zich voor haar "hongerige" ouders.
 
 
Ze had haar phone onder tafel, hield haar ouders angstvallig in de gaten en zat stiekem te sms'en. 
 
Het gesprek verliep pijnlijk stroef.
 
"We're so proud of you," zei de vader meerdere keren. Ik zag angst en wanhoop in zijn ogen.
 
Zijn dochter was zich aan het loswurmen. Ze probeerde aardig te doen, maar het liep niet (meer) lekker.
 
Er vielen beklemmende stiltes.
 
Telkens wanneer de ober aan hun tafel stond zag ze kans razendsnel een tekstje te versturen.
 
De situatie was zo herkenbaar. Grappig en verdrietig tegelijk.
 
Hee, ik heb ook gelogen tegen mijn ouders hoor! Alle kinderen doen dat! Zeker op die leeftijd.
 
Kind wil losgelaten worden. Ouders willen wel loslaten, maar het voelt als fantoompijn.
 
Ik realiseerde me, daar in dat restaurant, dat ik kind en ouder ben.
****

22 maart, 2014

Paniek in/over auto


We zijn op weg naar Miromar Outlets: kleren kopen voor mijn nichtjes.

Ik duik in het dashboardkastje waar de verhuurpapieren liggen.
"Wat zoek je," vraagt P.
'Ik wil graag weten wie ons die upgrade heeft gegeven. Daar hebben we wellicht volgend jaar iets aan."

De naam die ik zoek staat niet op het huurcontract.
Die naam vind ik ook helemaal niet belangrijk meer wanneer rechtsboven op het epistel lees dat de auto op 13 februari teruggebracht had moeten zijn.
Dat is een maand geleden.

Ik slik.
Brok.
Ik slik weer een brok.

Zenuwen.
Ik twijfel of ik het P. nu moet vertellen. Het is druk op I75.
Maar we rijden nu toch richting Fort Myers.

"Kun je het vinden?"
'Nee................maar ik vind wel iets anders.'

P. hoort blijkbaar aan mijn stem dat er iets goed fout is.
Ik lees hardop voor.

Het is stil.

"Godver!..........................Doorrijden naar het vliegveld?"
'Might as well.'

Dan begint het gissen - het delibereren - het twijfelen: 
Ik heb toch wel de goede data doorgegeven? Hebben we echt staan slapen bij het ondertekenen?

Maar ik herinner me heel goed dat de medewerkster ons extra papieren liet tekenen omdat de (ver)huurperiode extreem lang was.

De gedachte aan een bijbetaling van een paar duizend dollar (ter plaatse huren is twee keer zo duur) krijg ik niet weggeduwd.

Mijn phone ligt thuis, aan de oplader.

'Mag ik jouw mobieltje? Kan ik R. even bellen en vragen of ze het telefoonnummer van Alamo Nederland wil sms'en. We hebben geen bewijs van betaling bij ons. Alles ligt in het hotel.'

P. wurmt zijn telefoontje uit zijn broekzak.

"Ik ga nooit meer op vakantie. Er gaan altijd dingen fout.
Jij krijgt slikproblemen, ik krijg maagkrampen."

'Nee, laten we vooral achter de geraniums gaan zitten.'

Ik haat het als hij zo'n fatalistische houding aanneemt. 

'Fijn. KPN heeft geen bereik.'

"Huh? Geen bereik, zo vlakbij een groot vliegveld?!"

Ik blijf proberen. Tevergeefs!

"Nu moeten we vast deze heerlijke auto inleveren."

'Het komt heus wel goed.
Anders hadden ze ons toch wel opgespoord?'

Tegen beter weten in proberen we elkaar weer rust in te praten.

Bij Alamo zet P. de auto daar waar hij niet mag staan - achter een hoog traliewerk.

Ik blijf in de auto met mijn meest doemscenario's.

'Blijf alsjeblieft rustig, schat.'
Hij knikt.

Na ongeveer tien minuten (het lijkt wel een uur) verschijnt hij weer: de duim omhoog en een grijns op het gezicht.

" Beetje dom El."

Hij geeft mij het koopcontract en zegt: "Kijk eens op de achterkant."


Alle paniek voor niets.
Ritje vliegveld eveneens voor niets.

Het is tijd voor een troost-snack.
Tijd voor onze jaarlijkse zonde: een vette hap van Burgerking.

P. smult van zijn Whopper, die hij niet in mijn bijzijn mag nuttigen (ik word misselijk wanneer ik zie wat er langs zijn kin druipt).
Ik slik probleemloos een Strawberry Shake weg.
****

21 maart, 2014

WinkELen

 
Dinsdag is ladies day bij Bealls. Dus de foto van deze twee mannen behoeft geen uitleg.
Een man bracht een groen shirt terug dat hij duidelijk gisteren (St. Patrick's Day) gedragen had.
Maar het labeltje zat er nog aan, dus...........
 
Op deze ladiesday kocht ik een shirt, nachtpon, top en zwempak voor $78,35 = €56,23
 
Daarna gingen we een verjaardagscadeautje voor Tommy kopen, bij Petco.
Ik ben nog nooit in zo'n grote dierenwinkel geweest.
 
 
We keken onze ogen uit.
Veel getut, maar ook heel veel super handige artikelen en gadgets.
 
Deze voederbak zou geweldig zijn geweest voor onze Flint en Scooby, die hun eten binnen tien tellen opschrokten.
 

18 maart, 2014

Aan de haak




Filmpje 2

Filmpje 3

De vogel was even in shock, maar niet voor de rest van zijn leven getekend.

Deze Duitse mannen daarentegen wel.
 

17 maart, 2014

Mijn blue monday

 
Het is broeierig weer. Donkere wolken drijven Naples binnen.
 Het past bij mijn zwaarmoedige bui.
 
Op de pier lopen deze mannen naar een mevrouw die ineens geen stap meer kan verzetten. Ze staat aan de railing genageld.
Bizar.
*** 
Ik denk meteen aan K.
Gisteren vertelde een vriendin dat K. plotseling is overleden - een maand geleden al.
Er was niemand om hem te redden.
 
Ik was (en ben dat nog steeds) er kapot van.
P. en K. speelden samen hockey.
We zagen hem op feesten en partijen van gemeenschappelijke vrienden.
Altijd hartelijk. Altijd geïnteresseerd en vol medeleven. Altijd aardig.
Die warme, stevige knuffel zal ik missen.
 
"We moeten nou echt eens een afspraak maken." Iedere keer zeiden we het, maar het gebeurde nooit.
En nu kan het niet meer.
***
We slapen beiden "zwaar."
Het zal aan de lucht liggen. De airco toert de hele nacht door.
We worden veel wakker en ik droom heel naar.
 
Ik heb ook weer slikproblemen.
 
In 1993 kreeg ik daar - na het overlijden van mijn vader - last van.
Psychisch riep mijn moeder.
 
Maar eerst werd de spreekwoordelijke brok in mijn keel door meerdere specialisten onderzocht.
De enige lichamelijke afwijking was een scheurtje in het middenrif waardoor het maagzuur een makkelijke weg naar boven vond.
Daar kreeg ik een medicijn voor, dat ik nog steeds slik.
 
Na een tiental sessies bij de psycholoog verdwenen mijn slikproblemen.
 
Maar tijdens deze break floept de brok weer regelmatig mijn keel in.
En weer moet ik constateren dat het te maken heeft met spanningen. Ik maak me druk.
 
Ik maak me vooral druk om dingen waar ik zelf niet veel aan kan doen.
Zoals?
 
Zoals...de dood van K.
 
Zoals... dat iedereen om ons heen vreselijk ziek wordt en/of dood gaat.
 
Zoals...dat het westen met de rug tegen de muur staat en het wacht op een vuursalvo.
 
Zoals... dat ik vanmorgen de onmacht en angst in de ogen van Obama zag toen hij een persconferentie over Rusland en de Oekraïne gaf.
 
Zoals...dat er een vliegtuig vermist wordt en alle scenario's waar kunnen zijn - maar wij waarschijnlijk nooit zullen weten wat er gebeurd is.
 
Zoals...dat de moordenaar van Els Borst nog steeds niet opgespoord is.
***
Ik ontving deze felicitatie:"ik wens je een humoristisch nieuw jaar."
 
Sorry, maar van zo'n verjaardagswens krijg ik een brok in mijn keel.
*****

Sun, sea, sail

 
Geen windsurfers?
Het was 29 graden.
 
Een perfecte dag om de zeilen te hijsen.