31 januari, 2013

De broek van Maxima


 
Gisteren blogde ik dat ik Sylvain Ephimenco van Trouw zo'n geweldige columnist vind.
 
Vandaag laat ik zien waarom:

Wat de toekomst betreft vind ik juist dat de troonswisseling aanleiding moet zijn voor een nieuwe discussie over de monarchie. Ik heb de stellige overtuiging dat deze in zijn prehistorische vorm de eeuw niet zal overleven. Erger: ik vermoed dat het koningschap van Alexander de monarchie fataal zal worden. Net als historicus Hermann von der Dunk, gisteren in de Volkskrant, geloof ik dat Alex te zwak, te onzeker en te koppig is om dit loodzware ambt te vervullen. Zijn koningschap zal van incident naar incident hobbelen en daar kan geen Máxima iets aan veranderen.

Het eerste incident werd gisteren al door de NOS-camera geregistreerd. Gevraagd om een reactie zei Máxima dat ze het een enorme eer vond om Beatrix op te volgen. Omdat er zoveel verschillende versies waren van die (gecorrigeerde) woorden ben ik zelf aan nauwkeurig transcriptiewerk begonnen. Máxima: 'Het zal enorme eer om mijn schoonmoeder te kunnen volgen, natuurlijk. Het wacht ons heel veel, maar hele leuke, en nou voldoende werk.' Het Nederlands van Máxima is, na een verblijf van meer dan tien jaar, al angstaanjagend. Maar inhoudelijk weet je hoe de verhoudingen zijn bij het koningspaar.

Zij gaat Beatrix opvolgen, vindt ze, en het leuke werk wacht op haar ijzeren vuist. De broekdragende Máxima zal zwakke Alex helemaal overklassen en ze zal de komende premiers vreselijke hoofdpijn bezorgen. Vamos muchachos! Dit kolkende Latijnse bloed zal de nieuwe Evita naar de kroon stijgen en in haar jongste woorden ligt al de essentie van een coup besloten: don't cry for me, Hollanda!
******

30 januari, 2013

Trouw en rebels



Vandaag, 70 jaar geleden, werd Trouw opgericht.
Mies, mijn moeder, had een haat-liefde verhouding met de krant.
Ze was fel tegen "de doorstart" van Trouw. Het was een verzetskrant en als zodanig moest het ook de geschiedenis ingaan.

Tijdens de "weekends" herinnerde een aantal (waaronder mijn moeder en haar verloofde Jan Penning) Bruins Slot regelmatig aan de, bij de oprichting gemaakte, afspraak: Trouw stopt na de oorlog.
B.S beloofde zich aan die afspraak te houden.

Dat mijn moeder hem "een rotzak" noemde kan ik mij goed voorstellen.
"Mijn ongeluk kwam ze goed uit," zei ze heel cynisch.
Die bitterheid is tot haar dood bij haar gebleven.

Mien Bouwman, die op mama's crematie "het een en ander" onthulde waardoor ik Weg van mijn moeder ging schrijven, vertelde me later in één op één gesprekken het volgende:

"Mies had in 1945 bij die vergadering moeten zijn. Maar ze lag na dat vreselijke ongeluk in het ziekenhuis. Het is haar dus nooit gevraagd en de beslissing werd door de anderen genomen. Dat heeft ze de groep nooit vergeven."

'Maar jullie wisten toch hoe fel mama gekant was tegen een doorstart. Zeker na de moord op Jan en de andere 22.'


Daar had Mien niet veel op te zeggen.

Achteraf denk ik dat Jan en Mies veel beter bij Vrij Nederland pastten.
Maar omdat ze tijdens de breuk (het speelde zich Amsterdam af) in het verre Limburg kranten aan het verspreiden was, ging voor haar en Cor van der Hooft de overgang naar Trouw als een vanzelfsprekendheid.
Een fait accompli, zogezegd.

Uit alles blijkt dat Mies en Jan regelmatig in opstand kwamen.

Op een eind september 1943 gehouden weekend gaf hij opnieuw uiting aan zijn onvrede over de toon van de krant. Een toon die deed denken aan ‘vroegere kranten van een zekere politieke partij’, drukte Van der Hooft het fijntjes uit. Hij werd bijgevallen door Mies Bruijnen, die hem bij de verspreiding in Limburg, zijn nieuwe werkgebied, assisteerde, en door Jan Penning, zijn opvolger in de Achterhoek. Bruijnen was hervormd; Penning, haar verloofde, niet-kerkelijk. Mies en Jan vonden Trouw veel te beschouwend. Ze wisten niet wat ze lazen toen ze in februari het eerste Trouw-nummer onder ogen hadden gekregen, met de getuigende artikelen ‘Onze naam’ en ‘De grond van ons verzet’. De grond van ‘hun’ verzet was afkeer van de bezetter en zijn handlangers, niets meer en niets minder. Trouw moest angst aanjagen, gewetens geselen en tot strijdvaardigheid aansporen. Daartoe moesten veel meer ‘verzetsartikelen’ worden opgenomen, artikelen als ‘En nog “De Standaard”’, waarin die krant als ‘gelijkgeschakeld apparaat in handen van de Nationaal-Socialisten en de Duitschers’ over de hekel werd gehaald. Of ‘Mijn burgemeester’, waarin de nog zittende burgemeesters op cynische wijze werden aangesproken: ‘O, ik geloof het, hij bedoelt het zoo niet, hij doet nog zoveel goeds. Mijn burgemeester is een reuze kerel, maar ... hij moest mijn burgemeester niet meer zijn. Dan was het in orde.’De lezers wilden bondige, snedige artikelen – géén stichtende vertogen en diepgravende verhandelingen.

    Op bovenvermeld weekend maakten Mies Bruijnen en Jan Penning nogal wat misbaar over het artikel ‘Sociale opbouw’ dat in het nummer van midden september stond afgedrukt. Wie was er nu gebaat bij ingewikkelde bespiegelingen over de vraag hoe werknemers en werkgevers na de bevrijding de sociaal-economische wederopbouw ter hand moesten nemen en in welke organisatorische vorm die samenwerking moest worden gegoten? Trouw moest ‘voor alles als strijdblad tegen de Duitschers dienen’, notuleerde Van der Hooft met een uitroepteken. ‘Hierover’, aldus de notulen, ‘ontwikkelt zich een dispuut waarin de meeningen verdeeld zijn, maar waarbij toch algemeene eensgezindheid heerscht wat betreft “allereerst verzet tegen Duitsche onderdrukking”’.
‘Allereerst verzet tegen Duitsche onderdrukking’: bij Van der Hoofts woorden zal wellicht de wens de vader van de gedachte zijn geweest, maar feit was dat er ook door antirevolutionaire ver­spreiders werd geklaagd over ‘te zware artikelen’. ‘Laat toch in hemelsnaam mensen schrijven die een vlotte pen hebben’, verzuchtte Jaap de Graaf, op dat moment verspreider in het Gooi, naar aanleiding van het artikel ‘Sociale opbouw’. Hij sprak niet alleen voor zichzelf. Maar uit de bewaard gebleven verslagen van de weekends kan worden opgemaakt dat de kritiek uit deze hoek vooralsnog een incidenteel karakter had. Fundamentele kritiek kwam van een minderheid die buiten de antirevolutionaire kring stond en soms bij voorbaat al kritisch was. Vooral dat laatste begon Bruins Slot langzamerhand behoorlijk te irriteren.
Toen Arie Speelman en Cor van der Hooft op een in december 1943 gehouden weekend opnieuw begonnen over – wat ze noemden – de‘uitgesproken rechts-orthodoxe lijn’ van de krant en eerstgenoemde aandrong op opname van artikelen van het ‘genre’ van VN, besloot Bruins Slot klare wijn te schenken. Wilden de verspreiders de koers van Trouw wijzigen, prima, maar dan stapte hij op. Met andere woorden: de discussie was gesloten; Trouw bleef Trouw.

    Dat werd Arie en Cor nog eens extra duidelijk gemaakt bij het punt dat Wim Speelman ter sprake bracht: mochten Trouw-medewerkers ook andere illegale bladen verspreiden? Hij vond zelf van niet en achtte het de taak van de provinciale verspreiders aan die praktijk een einde te maken. Zij moesten hun onderverspreiders‘bezielen met en overtuigen van de geest, welke uit ons blad spreekt’. Die geest stond haaks op die van VN, om van Het Parool maar te zwijgen. Bruins Slot was het roerend met Speelman eens. Van der Hooft vroeg daarop vertwijfeld wat dat dan voor hem, hoofdverspreider in Limburg, inhield. Moest hij zijn rooms-katholieke verspreiders soms gaan bekeren? De vraag die hij zichzelf na het weekend ging stellen was: ben ik bij Trouw nog wel op mijn plaats. Hij meende van niet en trok zich terug. In de Landelijke Organisatie voor hulp aan onderduikers (LO), waarin antirevolutionairen samenwerkten met christelijk-historischen en katholieken, maar ook met socialisten en liberalen, voelde Van der Hooft zich beter thuis.
Lees alles

Trouw is anno 2013 een moderne, eigentijdse krant met een hoofdredacteur die niet van christelijken huize is.
Ik lees Sylvain Ephimenco graag.
Gelukkig kan ik dat online doen.

Hoe mooi en hoe goed Trouw ook is (European Newspaper 2012), ik kan het niet over mijn hart verkrijgen de krant te kopen - laat staan er een abonnement op te nemen.

Het verzet zit in mijn genen.
****

Ja heus

 
Half januari had "banketbakker Specker" gezegd.
 
Wis en waarachtig.
Al twee weken te koop bij Jumbo.
 
Ik heb voor de zekerheid even naar de vervaldatum gekeken.
******

28 januari, 2013

Dagboek van een loods (29)



==>Maar eerst even dit:
"Goed stuk," schreef iemand naar aanleiding van "Matterhorn.
Maar er zaten twee knoeperts van fouten in. 
Het is de straf die ik verdien voor wordfeuden met zes mensen. Wordfeud en Vert-el-sels gaan ook niet samen.
Ik legde tot twee keer toe echo.
Dat tikte ik ook in mijn stukje. Stom! Dat had ego moeten zijn.<==

*****
28 januari 

Vandaag staat er weer een spannend bezoek aan dok geprogrammeerd.
Ze zal uitsluitsel geven over wel of niet naar Florida.
Maar ook vandaag laten de leukocyten zich nog niet echt zien. Ze zijn 0,12 gestegen.

Bloedplaatjes en hb laten, hoewel nog te laag, wel progressie zien. Transfusies zijn gelukkig van de baan.
We constateren allemaal dat P. weer een "normale" gelaatskleur heeft.

'Ik vind dat u wel moet gaan,' zegt dok. 'Ik ga het nog wel even voorleggen in de groep.' (lees haar baas)

P. krijgt er nieuwe infectie -en virusremmers bij, waardoor het totaal nu naar zeven per dag gaat.

Volgende week nog een "tussencheck" om er zeker van te zijn dat de leukocyten blijven stijgen.

'Dan ligt er ook een brief voor de artsen in de VS klaar en ik geef dan ook nog een kuur voor 't geval u koorts krijgt. Maar dan moet u wel meteen naar het ziekenhuis, hè! Dat weet u, hè?!'

P. laat het allemaal over zich heen komen. Hij vertrouwt erop dat ik alles onthoud wat dok zegt.

"Zo, dan kun je nu de rest regelen," zegt hij in de auto. Hij doelt op autohuur, hotelreservering in Zaventem en een taxi naar Zaventem. Ik blijf terughoudend.

Bijgeloof weerhoud me ervan al die zaken nu te regelen.
Annuleren kost meer tijd dan reserveren.
Ik wacht tot volgende week. Tot het licht echt op donkergroen gaat.


Maar het kan geen kwaad (vast) batterijen te kopen voor de purifiers, die ons hopelijk nog steeds beschermen tegen besmettelijke invloeden in de cabine.
*****

Dag koning(in)


Let op mijn woorden. 

30 April wordt K(r)oningsdag!

W.A. van Buren wordt koning Willem IV.

Leve de republiek!
****

27 januari, 2013

Matterhorn


Vanavond ging dit veelbelovende werk van voormalig Vliegende Panter Diederik Ebbinge in première tijdens het International Film Festival Rotterdam.

Aan humor geen gebrek in deze oer-Hollandse film.

De anderhalf uur durende film is een aaneenschakeling van prachtige beelden.

De cinematografie is van grote klasse.

Zo ook het acteerwerk.
René van 't Hof en Ton Kas zijn subliem.
De film lijkt op maat gesneden voor beide acteurs.

Een opzienbarende film vind ik het niet.
Het verhaal is allesbehalve origineel.

Fred is een eenzame man die sinds de dood van zijn vrouw alleen in een gehucht woont. Zijn zoon ziet hij al jaren niet meer.
Hij heeft buren, gaat naar de kerk, maar verder gebeurt er bitter weinig in zijn leven. Tot hij op een dag een toevallige ontmoeting heeft met een vreemdeling die in het dorp opduikt. Door het contact met deze vreemdeling weet Fred uit zijn beklemmende omgeving los te breken. 

Het kleffe, van sentiment doordrenkte einde was een regelrechte afknapper.

Maar goed nieuws:
Matterhorn is geselecteerd als een van de zes Telefilms die in 2013 op Nederland 2 worden uitgezonden. 

Producent Gijs van de Westelaken hield zijn bedankpraatje in het Engels.
Het is tenslotte een internationaal festival.

Regisseur Diederik Ebbinge had zich toch tenminste voor de gelegenheid kunnen kleden (ja, ik ben old school).
+
Papa, mama en vrouw Roos bedanken had in het Engels gemoeten!

Of was de populaire Diederik bang om op zijn bek te gaan. 
De lachers op je hand krijgen geeft je een enorm ego. Uitgelachen worden ontmaskert dat ego.

En nog wat: Matterhorn (niet te verwarren met Matterhorn uit 2007) is absoluut geen Van Warmerdammetje.

Gelukkig maar, zou ik zeggen.
Iedere filmer zal zijn eigen genre willen ontwikkelen.

Het succes als cabaretier is geen waarborg voor het succes als filmer. 
Als al die kritiekloze Ebbinge-fans dat nou ook maar eens zouden zien.
Succes moet je verdienen.
****

Kokker-ellen (40) Hartige strudel



Vanmorgen haalde ik een varkenshaasje uit de vriezer.
Ik wilde eens iets anders.

Eerst had ik een hartige strudel verzonnen: de kort aangebraden varkenshaas wikkelen in jong belegen kaas en rauwe ham.

Maar bij nader inzien leek me dat een wel erg vette hap.
Dus rolde ik het vlees alleen in de rauwe ham.

Het pakketje heb ik een ongeveer half uur in een oven van 180 graden bruin -en gaar laten bakken.


Hierbij maakte ik een zoetzure, maar vooral frisse witlofsalade met uit, appel en een gekookte bietjes.


Een lekker gerecht dat je ruim van tevoren klaar kunt maken.

Ik moet zo meteen naar de film (IFFR-première van Matterhorn) en heb, bij thuiskomst, geen zin in een vuile keuken.
******

25 januari, 2013

Trouw, verzet en mails

 
 
U vindt mijn stukjes niet meer op NuJij.
 
1. Ik kreeg onprettige mails - to say the least.
Een vorm van verzet?
Na een doodsverwensing heb ik ook de toegang tot de reacties moeilijker gemaakt.
 
2. NuJij had er tevens problemen mee dat ik mijn boek te koop aanbied op mijn site.
Daar verzetten ze zich tegen.
Ze zien het als reclame.
 
Daar moest ik erg om lachen. Ik geloof dat ik een van de weinigen in internetland ben die niet commercieel is gegaan.
****
Binnenkort bestaat Trouw 70 jaar.
Begin 1943 verlieten enkele verzetsmensen Vrij Nederland en startten hun eigen illegale blad.
Trouw werd de grootse verzetskrant.
 
Mijn moeder bleef tot haar dood volhouden dat Trouw na de oorlog nooit de doorstart had mogen maken. Dat was niet conform de, bij de oprichting gemaakte, afspraak en dat kon ze Bruins Slot en consorten nooit vergeven.
Kwam het ter sprake dan maakte zich een giftige woede van haar meester.
 
Een paar maanden geleden kreeg ik een e-mail van een eindexamenkandidaat.
Ze moest een boekbespreking houden en had voor Weg van mijn moeder gekozen.
 
Ja, daar ben ik best wel trots op.
Wellicht nog belangrijker: het stemt mij hoopvol dat historisch besef bij de hedendaagse jeugd nog steeds bestaat.
 
Volgens mij gaat Trouw daar komende week aandacht aan besteden.
*****

24 januari, 2013

Veiligheid of cultuur.



Vanmorgen stonden de huismeester en twee brandweermannen voor de deur.
Of ik mijn boodschappenkar weg wilde halen.
Herstel: dat ik mijn boodschappenkar weg moest halen.
Die leverde een gevaarlijke situatie op. De vluchtroute (glazen deur) werd belemmerd.
Ik slikte mijn protest in en haalde de kar direct naar binnen.

Ik vroeg me af of de huismeester ons specifiek op het oog had of gingen ze iedere verdieping checken?

Om erachter te komen welke maatstaven de brandweer hanteert wees ik naar de deur aan de overkant.

In het weekend kun je daar helemaal niet lopen. Je hebt je nek gebroken voordat je de vluchtdeur (links) hebt bereikt.


 "Mag dat wel?"

"Tja...," zei de brandweerman. "Dat is hun cultuur."
****

Avondrood

23 januari, 2013

spELLEN



"Speel jij Wordfeud?"
Het werd mij vele malen gevraagd.
"Nee, dat doe ik niet. Daar begin ik ook niet aan. Het lijkt mij verslavend. Trouwens, ik heb geen iPad."

In juni gaf ik P. een iPad. Als afleiding tijdens de chemokuren.
Hij probeerde mij te verleiden. 
Met een grijns: 'Hier dan mag je er even mee. Jij kunt zo'n iPad toch niet weerstaan, El?! '
Dat kon ik wel.

Ik ben dol op spelletjes.
Hoe harder mijn hersenen kraken des te heerlijker ik het vind.

En dus ging ik vorige week door de knieën toen een verweggiestan-vriendin mij uitnodigde voor een potje Wordfeud.
Vooral het chat aspect sprak me aan.
Ik speelde één spelletje en had meteen door dat dit onweerstaanbaar leuk was. Maar ook een bedreiging voor andere bezigheden.

Dus gooide ik Wordfeud eruit.
Toch bleef het in het koppie zitten.

Nou ja - en nu zit ik met een stuks of zes vrienden woordjes te leggen.
Ik moet P. omkopen.
"Ik vul jouw pillendoosjes als ik jouw iPad mag gebruiken."
Zo gaat dat met verslavingen.
"Jij krijgt fish pie als ik staks met jouw iPad mag."

Ik ben 28 februari jarig.........
***

21 januari, 2013

We........the people.



Van begin tot einde heb ik naar de inauguratie gekeken.
De inauguratie van een "zwarte" president met vooruitstrevende ideeën, die hij vol passie en zelfverzekerdheid uitsprak.
Gewaagd, waarvoor hulde!

We........the people
oftewel
I have a dream.

Homohuwelijk, klimaatverandering, gelijke rechten, scholing voor arm en rijk..................
Obama zet een sublieme voordracht neer. Hij weet zich omringd door meesterlijke speechwriters.


We........the people
oftewel
I have a dream.

Ik zag (in gedachte) mijn Republikeinse vrienden met gekromde tenen naar de inwijding van "hun" Democratische president kijken. Sommigen zullen de televisie uitgezet hebben. Ik hoorde scheldkanonnades.
En wat had ik vanavond laat graag naar O'Reilly gekeken.

We........the people
oftewel
I have a dream.

Startend met de gospel Glory Glory Hallelujah werd de zwarte toon gezet.
De inauguratie van Barack Obama was voornamelijk een African American feestje. Een bijeenkomst van de civil rights movement.


Aan Beyoncé is alleen haar stem nog zwart.
In tegenstelling tot Aretha Franklin (4 jaar geleden) zong zij het volkslied zonder enige valse noot.
Prachtig!

We........the people
oftewel
I have a dream.

The war is over en de crisis ligt achter ons zijn verdraaiingen van de waarheid die ik opvallend vond.
Vreemd: bij DWDD hoorde ik daar niemand over.
Volgens mij leven we op een borrelende vulkaan, maar die message wilde de president van de VS zijn volk niet meegeven.


We........the people
oftewel
I have a dream,
sprak Martin Luther King op 28 augustus 1963 op de plek waar vandaag de 44ste president werd geïnaugureerd.

Barack Obama deelde vandaag zijn dream met de wereld.

Voor conservatief Amerika begint een vier jaar durende nachtmerrie.
******

High five



20 januari, 2013

Rotterdam in problemen


Snoepy in de garage. 
Eenzaam, en bedekt met sneeuw.


Koopzondag.
Normaliter de drukste winkeldag van de week.
Vandaag.......



Hoeveel trams telt u?
Juist ja: het wachten is op hulptroepen.

RED de RET!!
****

"Hamsturwéééékun!"



Koude voeten




Manlief heeft 's nachts last van koude voeten.
Zijn wollen sokken zijn niet afdoende.
En dus pakte hij iedere avond mijn plaid.
Daar kruip ik 's avonds op de bank altijd onder. Lekker alleen tv kijken, met chips en single malt.

Maar manlief is ziek en dus durf ik mijn plaid niet terug te eisen.
Nu heb ik een kruik voor hem gekocht.
Bij 't Kruidvat. Maar Blokker schijnt ze ook te verkopen.

Tien minuten voordat hij naar bed gaat leg ik die in zijn bed. 
Ik zorg goed voor mijn man.

Kruiken zijn dus gelukkig nog te koop.
Ik dacht echt dat het een artikel uit grootmoeders tijd was.

Oma Egmond had altijd een kruik in bed.
Als ik kwam logeren kreeg ik er ook een. Heerlijk vond ik dat.


In het grote huis aan zee was tot eind jaren zestig geen centrale verwarming. Dus de slaapkamers waren 's winters ijs -en ijskoud.

Die kruiken mocht ik niet aanraken. Ze waren kokendheet.
Oma had zelf een hoes gebreid. Of opa's oude geitenwollen sokken werden als "cover" gebruikt.
Momenten uit een lang -en ver verleden.

Voeten -en hartverwarmend - zo'n kruik.
****

19 januari, 2013

Kokker-ellen (39) Lemon delight met filodeeg



Lemon delight heb ik het genoemd.

Een Engels toetje, welteverstaan.
Meng 6 tablespoons crème fraiche (light voor degenen die op de calorieën letten) met 1,5 tablespoon lemon curd. Laat goed koud worden in de ijskast.
Eetlepels kan natuurlijk ook.

Laat een pakje filodeeg ontdooien.
Neem bakpapier.
Besmeer het eerste plakje met gesmolten boter en besprenkel het dun met poedersuiker.

Herhaal dit met de volgende drie lagen (dus vier gestapelde bladen).

Laat +/- 20 minuten op 200 graden bakken in de oven. 
!!Regelmatig kijken, want het brandt snel aan.

Laat het baksel afkoelen.

Besmeer het met het lemon curd mengsel en geeft er rood fruit, zoals frambozen of aardbeien bij.

Ik had nog een rest cranberries over wat er prima bij paste.

Dit is een erg lekker en fris dessert.


18 januari, 2013

Versterking



Het drama Tele2 - geen internetverbinding - bereikte gisteren zijn climax.

Nog voor de avond viel moest het modem zes keer gereset worden. Een handeling van 10 seconden, maar het is fout en verdomd irritant.

Ik heb een router gekocht die ik helemaal zelf heb geïnstalleerd.

Nu maar hopen dat wij alle stoorzenders in de buurt de baas blijven.

In ieder geval kunnen we al twaalf uur ononderbroken internetten.
****

Nog maar 13 jaar geleden


17 januari, 2013

Waardig sterven



Mijn man heeft een ongeneeslijke ziekte.
Hij heeft vier kuren gif geslikt om zijn leven te verlengen.
Het klinkt dramatisch als ik de vorige twee zinnen teruglees, maar het is de keiharde realiteit.

Ik denk vaak aan hoe het leven moet eindigen. Beter gezegd: hoe ik het zou willen verlaten.
Niet alleen vanwege de ziekte van manlief, maar ook omdat ik mijn ouders heb zien sterven. 

Mijn vader had dezelfde ziekte als P. en heeft, door vele complicaties, lang moeten lijden. Hij is uiteindelijk thuis aan de verdovende morfinepomp gestorven.
Mijn moeder is kortstondig ernstig ziek geweest. Zij stierf in een kille ziekenhuiskamer.

Mijn schoonmoeder had een euthanasieverklaring bij de notaris liggen.
Zij is, 93 jaar oud en kerngezond, gaan slapen en nooit meer wakker geworden.

In Amerika denken velen, met name de conservatieven, dat in Nederland bejaarden met bosjes worden "afgemaakt."
Ze vinden ons sowieso losgeslagen liberals, maar presidentskandidaat Rick Santorum stookte dat vuurtje nog eens extra op.
"Elderly people in the Netherlands don't go into a hospital. They go to other country."
"In Nederland dragen oudere mensen een polsbandje met "Euthaniseer me niet". 

Waardig sterven.
Ik kan het niet beter verwoorden dan Theodor Holman:
"Onze beschaving zou gemeten moeten worden aan de kwaliteit van het leven. En bij die kwaliteit hoort ook de mogelijkheid tot een kwalitatief hoogwaardige afronding."
****

Fun


16 januari, 2013

Dagboek van een loods (28)



Het ziet ernaar uit dat dit (voorlopig - want de ziekte gaat nooit weg) mijn laatste loods-blogje is.

Ik had vandaag buikpijn van de zenuwen.

Dok zou bellen met de uitslagen van de beenmergpunctie en de ct-scan.

Beiden zouden moeten uitwijzen of de vier kuren (in plaats van de geplande zes kuren) afdoende zijn geweest.

Dok belde tien minuten geleden.
Met goed nieuws.

De ct-scan toont een schoon beeld.

En het beenmerg lijkt actief. Dat betekent dat de goede witte -en de rode bloedcellen weer aangemaakt (zullen) worden, evenals de bloedplaatjes (noodzakelijk voor de stolling).
Het betekent ook dat de slechte cellen weer aangemaakt worden, maar dat is van later zorg.

De vier kuren hebben drastisch werk verricht. Zo drastisch dat kuren vijf en zes fatale gevolgen hadden kunnen hebben. 
Dat had niemand verwacht.
En dat is ook zo verdomd vervelend van deze ziekte. Niemand heeft er grip op.
Voor de zekerheid moet P. nog twee maanden - de in juli al gegeven - antibiotica blijven slikken.
Het gevaar van infecties en/of aangestoken worden is/blijft onverminderd groot.
Met koorts belandt hij 1,2,3 in de DdH en dat willen we absoluut NIET!!

Hij heeft 28 januari weer een reguliere afspraak.
Ik bid tot wie dan ook dat de goede leukocyten zich dan vermeerderd hebben. We willen zó graag naar Florida na dit (excusez le mot) KUTJAAR.

Vooralsnog is er reden tot proosten.