30 november, 2006

Juliana is uitgespeeld


Een toneelstuk dat in het hiernamaals wordt opgevoerd, zo kan ik het kort omschrijven. In de hoofdrollen Juliana, Bernhard, Greet Hofmans en de toenmalige premier Beel. Het viertal speelt het drama Hofmans nog eens over, maar de slotconclusie is: het blijft het geheim van Soestdijk.

Een leuke vondst, mooi uitgevoerd door vooral Renée Soutendijk.
Helaas is Rotterdam de op één na laatste plaats die dit toneelgezelschap aandoet. Ze hadden waarschijnlijk gehoopt op een volle zaal en gezien de aandacht, die dit stuk terecht heeft gekregen, verwachtte ik dat ook. Maar andermaal zat de zaal half vol en kan ik er geen verklaring meer voor geven waarom de theaters en concertzaal in Rotterdam zo leeg blijven.
Waar ik nu voor vrees is dat het voor gezelschappen en of musici/dirigenten niet meer loont hier op te treden. Dit kost alleen maar geld en leidt tot zunig an doen, waardoor je minder kwaliteit krijgt.

“We” prijzen onszelf uit de markt.

29 november, 2006

Acteren

Vanavond naar de schouwburg. Juliana, gespeeld door Renee Soutendijk.
We hebben trouwens veel theater de maand december.

Om even op 007 terug te komen, hij had wel antigif in het dasboardkastje van zijn Austin Martin liggen dat wellicht het leven van Litvinenko had kunnen redden. Tsjonge wat een misser van de oud Sovjetspion.

Gistermiddag - en avond werden we getrakteerd op een nieuw seizoen van de VVD real live soap: de Verdonk code. Dacht ik dat we na de verkiezingen ons op andere programma`s konden gaan richten, komt madam weer met iets nieuws. Het vervelende is dat je je er niet aan kan onttrekken want het wordt op alle zenders vertoond.
Rita Verdonk heeft zelf het scenario geschreven, doet de regie en speelt de hoofdrol. Ook de verrassende locatie, waar zij haar one-(wo)manshow opvoerde had zij zelf uitgelozen.

Het kan U niet zijn ontgaan: vanuit een café vroeg zij in feite om een parlementaire onderzoekscommissie dat uit louter partijleden mocht bestaan. Het was deel 1 van de Verdonk code, er zouden nog velen volgen. Althans, zo had de hoofdrolspeelster zich dat voorgesteld. Het laatste deel zou eindigen met een (Malie)veldslag waarbij zij Markje genadeloos zou vernietigen. Vervolgens zou zij een grootse (r)entree op het Binnenhof maken als Victoria Verdonk.

Een paar uur later was haar hele plan weer van de baan en heerst er nu onrust en boosheid in alle gelederen van de VVD.
Het vuur is gedoofd, maar het smeult gevaarlijk na.

28 november, 2006

007

Vanmorgen heb ik het darmonderzoek gehad, wat op een paar zeer pijnlijke krampen na, goed te doen was. Een echt schrikbarende diagnose is er op eerste hand niet gemaakt, maar een biopsie moet volledig uitsluitsel geven. Daar wachten we dus nog even op.
Waar ik wel van schrok is het bericht dat het slijmvlies van mijn darmen onherstelbaar is aangetast door middelen die senna bevatten. Middelen waarvan ik (toch niet helemaal medische nitwit, noch naief) dacht dat ze "onschuldig" waren.

Toen ik, toch enigszins te neergeslagen thuis kwam, opperde mijn zoon om naar de film te gaan. Het werd Casino Royale.
Wie een Jams Bond fan is, mag hem niet missen. Maar ik vind het niet de beste en deze blonde adonis is zeker niet mijn favoriete 007. Hij ziet eruit als een Duitse schurk met een bodybuilders lijf.
Ik geef een voldoende omdat het fenomeen James Bond niet verloren mag gaan.

Mocht er zoiets als een 007 foundation opgericht worden, dan meld ik mij als eerste.
Call me a Bondgirl.

27 november, 2006

Darmen in de knoop



Dit is een endoscope waar ze morgen mee in mijn dikke darm gaan kijken. Leuk zal dat niet zijn, maar er echt tegenop zien doe ik ook niet. In mijn 51-jarig bestaan heb ik de nodige (vervelende) onderzoeken moeten doorstaan, dus deze kan er ook nog wel bij. Toch knaagt er iets aan me: de twijfel, de onzekerheid, de vrees voor slecht nieuws. Het komt altijd wanneer je het niet verwacht.

Vandaar dat er vandaag niet veel zinnigs uit mijn Vert-el-selbrein komt. 'T is alsof die, net als mijn darmen, verstopt zit. Ben benieuwd of de clisma's zover reiken.

Hopelijk ben ik morgen weer in mijn tellingmood en zit er niet teveel stront aan de knikker.

26 november, 2006

Zondagsdrift

Als er iets mis moet gaan, is het ook altijd in het weekend.
Ik kwam heel laat mijn bed uit en trof een verlaten huiskamer aan. Er lag een briefje op de eettafel: wij zijn aan het douchen op 112.
De deur naar de bijkeuken stond wagenwijd open en op de vrieskist lag the manual van de CV. Mijn hersenen werkten optimaal: hier was iets niet in orde.
De drukmeter van onze 1 jaar oude CV-ketel stond op 0. Oei foute boel er flikkerde iets digitaals.

In mijn peignoir liep ik naar 112 waar de 88-jarige buurvrouw met een stralend gezicht de deur opendeed.
Ja, mijn mannen hadden bij haar gedoucht en genoten nu van koffie en zelfgebakken speculaas. Drink je een kopje mee, vroeg ze uitnodigend.
Ik bedankte vriendelijk, doch ook danig geïrriteerd.
Wilt U vragen of ze onmiddellijk naar huis komen. Het lijkt me dat we iets aan het mankement moeten doen, zei ik op verbeten toon. Een klein stemmetje in mij sprak mij vermanend toe: je reageert je af op de verkeerde persoon, El.

Onze CV-man is van de zwarte kerk en werkt dus niet op zondag, zelfs niet als God hem daar zijn fiat voor zou geven.
Thuis sloeg ik de gebruiksaanwijzing er nog eens op na en het leek mij een oplosbaar probleem. Er moest water bij. Iedereen kan en doet dat zelf, dus wij ook.

Mijn (v)echtgenoot riep bij binnenkomst dat hij dat niet kon.
Maar ik wel, antwoordde ik kordaat. Dat kon hij niet hebben en ging als een idioot aan de gang: wasmachine verschuiven, kranen dicht, kranen open, emmertje hier, doekje daar, sleutel zus, tangetje zo. De stemming zakte gelijk de druk naar zero. Gescheld, getier, drift, spuug, bijna slaag, noem maar op. Hoe driftiger hij werd, des te kalmer en recalcitranter werd ik. In mijn gedachten was ik al wel met een echtscheidingsadvocaat bezig. Ik zou hem dermate financieel uitkleden dat hij voortaan alle klusjes wel zelf MOEST doen.
Laat mij nou.
Nee donder op, jij bent te zwak. Laat mij, nee roep Jaak die is nog sterker. Nee ik heb geen grip, ik moet een nat doekje hebben.
Ach, schat laat mij nou.
Nee, verdomme sodemieter op. Geef mij m'n bril, verdomme waar is mijn bril.

We kregen het water erin, maar toen brak er iets af tijdens het draaien van een knop. Nou ja, die knop draaide dus niet, maar brak af.

Mijn man gaf zich gewonnen en liet zich danig bezweet en totaal over de rooie op de bank vallen. We waren misschien een half uurtje onderweg en hij gaf het op. Een aanval van hysterie lag op de loer, hij zei dat wij met huid en haar zouden vergaan.
Zonder verder te reageren belde ik onze klusjesman Wout op, die ongelovig is. Wie bel je, vroeg P geagiteerd. Wout.
Ik wist dat ik een tsunami verwensingen over mij heen zou krijgen, maar dat viel mee. Toch kon hij het liet laten te zeggen: als het mij niet lukt, dan lukt het Wout ook niet.

Mijn geweldige brainwave pakte goed uit, want Wout stond binnen 5 minuten in zijn beste pak op de stoep en draaide de knop om. Mijn reactie, oh Wout wat zie je er mooi uit. Als je je goeie goed maar niet vuil maakt, wimpelde hij weg. Ben je naar de kerk geweest, wilde ik toch weten. Ineens sloeg de schrik van twijfel om mijn hart.
We hebben straks een feestje, antwoordde de altijd goedlachse schilder.
Morgen ga ik zijn vrouw een bloemetje brengen.

Nadat de aangerichte schade was hersteld dook manlief onder een kokendhete douche en kwam vervolgens geheel naakt, glunderend en fris ruikend de keuken in. In een kijk mij eens houding, met zijn handen in zijn zij ging hij pontificaal voor mij staan.

Hij doet het weer, riep hij triomfantelijk.

24 november, 2006

Real life thriller

Het is bijna niet te geloven. Ik dacht dat dit alleen in films voorkwam. Bijna tegelijk met het uitkomen van de nieuwe James Bondfilm, worden wij gratis en voor niets getrakteerd op een spionagescenario, waar fictie niet tegenop kan.

Deze real live thriller is begonnen met een dode, zoals gebruikelijk in dit soort films.
De voormalig Sovjetspion Litvinenko is inmiddels gestorven aan wat lijkt een nucleaire od. De Russiche regering is vooralsnog verdachte no. 1.

Het wachten is op de volgende scène, nl. het laatste interview van de vermoorde spion met de BBC. Maar dan nog...................., zijn laatste woorden vormen geen spijkerhard bewijs. De Britse regering heeft al vragen gesteld, dus het kan niet lang meer duren eer MI5 wordt ingeschakeld. Logisch gevolg daarop is dat 007 de opdracht van M krijgt te infriltreren in het Kremlin. Q maakt deze dagen overuren. Ik kan ze aanraden Maurice de (speur) Hond in te schakelen als de valse gravedigger, dan doet Nederland ook nog een duit in het zakje.

Wordt vast nog spannender en vervolgd.

23 november, 2006

Happy Thanksgiving

The day after....

Het is achter de rug.............de verkiezingen. De verliezers likken hun wonden, de winnaars eten taart.
Vier jaar geleden was de victorie aan de LPF, nu gaat de SP met de zege aan de haal. Het kan verkeren.
Over maximaal 4 jaar kan het weer helemaal anders zijn, zo zweverig in NL blijkbaar geworden. Nu kan het knutselen beginnen. De scherven liggen op tafel, wie levert de lijm?
Mijn zeer wijze echtgenoot keek me vannacht in bed bedroefd aan toen hij zei: de tijden van den Uyl breken weer aan. Dat klonk niet echt bemoedigend.

Terug tot de orde van de dag.

17-jarige jongens filmen verkrachting.
Afschuwlijk nieuws.
Weet U waar ik dit bericht vind?
In de rubriek: entertainment.

22 november, 2006

Met de billen bloot

Dit is René Kamphuis. Ik heb op hem gestemd, al ken ik hem niet. Nu heb ik zijn naam ingetypt, zodat ik bij de naam een gezicht kan plaatsen.
Waarom ik op hem heb gestemd ga ik nu uitleggen. Dat ben ik mijn lezers verschuldigd, nadat ik mij de laatste maanden zo laatdunkend over de politiek heb uitgelaten.

Vanmorgen liep ik nog malend het huishouden te doen. Wat moet ik nou? Verdomme waar moet ik nou op stemmen?

Ik wist zeker dat ik NIET op links zou stemmen, vanwege de verkwanseling van wat is opgebouwd. Hoewel: Femke Halsema heeft mijn hart wel gestolen en het gisteren geweldig gedaan in het laatste debat. Maar zij kiest (nog steeds) voor links helaas.
Mijn sympathie ligt om zeer uiteenlopende redenen bij Eén NL en D66. Dat is niet te rijmen, dat klopt. Het gaat om het inhoudelijke. Pastors spreekt mij aan vanwege zijn integratie-ideeën. Ik deel zijn zorgen over de uitwassen binnen de Islam. Hij is een waardige Fortuynopvolger op wie ik gestemd heb bij de gemeenteraadsverkiezingen. De Fortuynisten hebben Rotterdam goed gedaan.
D66 is altijd een redelijk alternatief geweest, zeker w.b. de bestuurlijke vernieuwing, waar ik landelijk vaak op heb gestemd. Maar D66 heeft zichzelf de das omgedaan.
Beide partijen zullen, volgens mij, geen rol van betekenis spelen bij een kabinetsformatie.

Dus kwam ik bij VVD terecht en ging bij mijzelf te rade hoe ik dat (voor mijzelf) kon rechtvaardigen. Ik weiger Rutte en Verdonk te erkennen, ik griezel van ze.
Maar........ik herinnerde mij ineens dat Pieter Winsemius, wij noemen hem hier liefkozend Winsemuis, aangegeven heeft graag de post van Verdonk over te willen nemen mocht de VVD weer gaan meeregeren. Kijk en dat vind ik acceptabel.
Winsemuis stond niet op de lijst, maar ik zie hem graag weer in de regering.
Mijn oplossing: ik stem op de laatste = nr. 56 van lijst 3 en dat is heel ver van 1 en 2 verwijderd. Een zeer weloverwogen anti-persoonstem en toch ook een heel weloverwogen pro-partijstem. Het valt nl. niet te verwachten dat heer Kamphuis in de Kamer komt.

En dat is dus wat ik heb gedaan en waar ik mij goed bij voel. Bij deze citeer ik graag de rijdende rechter: dit is mijn keuze en daar zult U het mee moeten doen.

Stembiljet kwijt??

, maar ik kan U niet helpen.










20 november, 2006

Stempas

Wij hebben een stempas. Voor dit stukje heb ik hem even tevoorschijn gehaald en zie tot mijn verrassing dat "ons" stembureau is verhuisd naar de overkant. Maakt allemaal niets uit.
Wij, grote stedelingen, mogen met deze stempas nl. stemmen waar wij maar willen. Woensdagochtend ga ik de stad in. Jippie, wat geweldig, ik kan stemmen waar ik maar wil. Er worden zelfs extra stembureaus geplaatst o.a. bij V&D en in het CS.

Er kan gegarandeerd niet mee gefraudeerd worden, zo is ons verzekerd. Is U wel eens om een legitimatiebewijs gevraagd ? Ik stel mij voor dat ik met een stapeltje gestolen stemkaarten toch her en der een stem kan uitbrengen, of niet soms.

Van mijn voornemens komt niets terecht, zoals gewoonlijk. Het is altijd hetzelfde liedje: rond 5 uur herinner ik mij ineens dat ik nog moet stemmen en ben dan altijd het stembiljet kwijt.
Shit....en ik weet nog steeds niet op wie ik moet stemmen.
Ik spring op mijn fiets en rij naar "ons" stembureau naast de Hoflaankerk. Daar loop ik tegen een gesloten deur aan en raak even in paniek.

Oh ja da's waar ook,............ ik moet oversteken.

18 november, 2006

Dank U Sinterklaasje

Eredivisie: Feyenoord loopt in op AZ

Feyenoord heeft voor de vijfde opeenvolgende keer een competitieduel gewonnen. Op eigen veld bleven de Rotterdammers AZ de baas, 3-2. Het winnende doelpunt kwam op naam van Nicky Hofs.

Zeeuwse roem


Mijn hart gaat altijd sneller kloppen wanneer Zeeland in het nieuws is. Vandaag was dat zeker het geval toen onze nationale Sinterklaas (via Veere) in Middelburg aankwam. Wij zaten dan ook aan de televisie gekluisterd. Dieuwertje en Rik doen enorm hun best, maar kunnen mij mijnheer Aart niet doen vergeten. Ik mis mijnheer Praatjes ontzettend evenals de oude wegwijs Piet ( recht zo die gaat ).
Gisteravond zag ik Aart weer schitteren in het prachtige televisiedrama “Walz”.

Als geboren Rotterdamse, getrouwd met een echte Zeeuw, ben ik zo gehecht geraakt aan dit prachtige stukje Z-W Nederland. In principe komen we hier ieder weekend, ongeacht het weer.
Het is uitgestorven, de haard knispert en de kaarsen zijn aan. Hoe stiller het is, des te heerlijker vind ik het. Back to basic.
Scooby geniet, evenals wij, van de strandwandelingen en de loopjes over de dijk langs het Grevelingenmeer.
Inmiddels heb ik mijn verftaak volbracht. Manlief moet nog vijf deuren rollen en stelt dat maar uit. Geeft niet: hier mag alles en moet niets.

Vanmiddag deed ik nog wat boodschappen bij de plaatselijke super. Tot mijn grote verrassing voer net een echte stoomboot de haven van Brouwershaven binnen. Langs de kant stonden een honderdtal kinderen met (groot)ouders. Verbazingwekkend, maar ik kon gewoon mijn auto op het marktplein voor de bakker zetten. Ik had het beeld nog op mijn netvlies van een afgeladen Middelburg, waar geen auto meer in of uit kon.
Hoe klein en aandoenlijk was de feestelijke intocht van Sint in het historische geboortestadje van Jacob Cats. Op het plein in de muziektent werd de Sint toegesproken - en gezongen.
Dit was oud-Hollandsch volksvermaak.

Ik heb vanavond maar één wens: winst van Feijenoord op AZ in de Kuip. Verder hoef ik niets in mijn schoen.

17 november, 2006

Stemmen in Desmet

Iedere dinsdag en vrijdagavond tussen 6 en 8 uur luister/kijk (webcam) ik naar Desmet Live, gepresenteerd door Theodor Holman.
http://www.747live.nl/
Dinsdag is kunst- en cultuurdag, terwijl op vrijdag de toestand in de wereld aan de orde komt. Je kunt er ook live bij aanwezig zijn, maar eerlijkheid gebiedt mij te zeggen: dat is een enorme tegenvaller.
Niet alles boeit, zodat ik zo nu en dan even wegloop om in wat potten en pannen te roeren.
Wat me zolangzamerhand echt de neus uitkomt zijn die wekelijks terugkerende egotrippende gasten, wier mening ik inmiddels wel ken.
Wanneer Gijs Groenteman of Chris van der Heijden met hun oeverloos geklets aan bod komen, is het tijd om nog een borrel in te schenken en het vlees om te draaien.
Friem weet, wanneer ik de kamer binnenstap, hoe laat het is: " Groenteman weer? "
Wanneer hij eens met iets anders dan tv, dvd' s of films komt, blijf ik zitten.
Juist omdat er zo weinig in de kunst - en cultuurpot zit, moet hij ons nationaal product promoten. Maar G.G. houdt blijkbaar niet van (klassieke) muziek noch van enig andere vorm van theaterkunst en promoot liever de commercie en de buitenlandse film.
Zijn geneuzel over hoe mooi de Avonden van de VPRO is, komt bij mij dan ook heel ongeloofwaardig over. Een artistiek, intellectuele luchtballon waar ik zo doorheen prik.

De andere dagen, vooral de IKON-donderdag , hebben een veel gevarieerdere invulling en live muziek. Het zal allemaal wel met geldtekort te maken hebben, maar toch.....

Ondanks mijn (opbouwende, inhoudelijke) kritiek: toch luisteren vanavond! Kritiek die ik overigens niet alleen op mijn eigen blog durf te uiten, maar eerder al op de 747 site heb gespuid.
Vandaag gaat het natuurlijk, hoe kan het ook anders, over de verkiezingen. Een panel opiniemakers heeft zich, net als ik enkele weken geleden, gewaagd aan die veel besproken Stemwijzer en Kieskompas. Ik ben heel benieuwd tot welke conclusie de heren aan de stamtafel komen.

Hersenspinsels mijnerzijds of toch CDmAnipulatie.

Recapitulerend: het was een waardeloze uitzending.
Ik heb geen antwoord gekregen buiten een het was een opmerkelijke uitslag. Deze goedbetaalde heren hadden een gezellig onderonsje over de verkiezingen, waarbij behoorlijk denigrerend werd uitgehaald naar de mensen. Wij, het klootjesvolk, snappen er niets van.
Zelf wisten ze nog niet waarop ze gaan stemmen: ja ze zijn allen links-liberaal. Potentiële D66-igers dus, maar daar gaan ze niet op stemmen. Of ze durven er niet voor uit te komen.
Over klein rechts werd lacherig gedaan. Max Pam liet zich laatdunkend uit over Marc Pastors. Hij vond hem plat Rotterdams praten en ook het streepjespak stond Pam niet aan. Het typeerde de arrogantie van deze opiniemakers en daar gruwel ik van.

15 november, 2006

Op de rails


Met wat vertraging is dan toch de Erasmuslijn tussen Rotterdam Hofplein en Den Haag CS van start gegaan.

Ik ga volgende week zeker een ritje maken. Zal ik nog meemaken dat ik Dokkum vanuit Kralingen kan bereiken met de metro?

14 november, 2006

Rumsvalt


Rumsfeld in Duitsland aangeklaagd

BERLIJN (ANP) - Een groep advocaten heeft in Duitsland dinsdag een aanklacht ingediend tegen de gewezen Amerikaanse minister van Defensie Donald Rumsfeld. Ze beschuldigen hem ervan het gebruik van marteling in Irak en in Guantánamo Bay te rechtvaardigen en goed te keuren.
Een groep advocaten heeft in Duitsland dinsdag een aanklacht ingediend tegen de gewezen Amerikaanse minister van Defensie Donald Rumsfeld Openbaar Ministerie heeft de ontvangst van de 220 pagina's tellende aanklacht bevestigd, verklaarde een van de raadslieden dinsdag. De advocaten treden op namens elf gewezen Iraakse gevangenen van de beruchte gevangenis Abu Ghraib bij Bagdad en een gedetineerde van het detentiecentrum op de marinebasis Guantánamo Bay.

De juristen vragen in de aanklacht het Duits Openbaar Ministerie een vooronderzoek te beginnen en een strafrechtelijk onderzoek in te stellen naar Rumsfeld en andere hooggeplaatste functionarissen wegens het goedkeuren van oorlogsmisdaden.
Bron: de Gelderlander.

Het zat eraan te komen, maar komt toch vroeger dan verwacht. Wat hierop volgt is bijna niet voor te stellen.
Bush moet in elkaar krimpen van angst, want de deksel van de beerput staat al op een kier. Hij heeft de onmogelijke taak de stank binnenskamers te houden.
Ik voorpel dat dit het grootste politieke schandaal van de eerste helft van de 21ste eeuw gaat worden.
Colin Powell zal over 2 jaar eindelijk zijn onthullende autobiografie durven te publiceren. Reken maar dat het manuscript al klaar ligt, veilig opgeborgen in zijn kluis.
Er zullen senaatscommissies komen, verhoren, aanklachten vanuit alle werelddelen, kortom het jaar 2009 wordt het jaar van de politieke thrillers.
Met deze aanklachten tegen Rumsfeld is het startsein voor de achtervolgingscampagne gegeven.

Vrijheden

Wat gaat het er in de verkiezingen dit jaar hard aan toe, incl. gemanipuleerde naaktfoto van de Groene lijsttrekker.
Jazeker, ik heb de foto op geen stijl ook bekeken en post de link hierbij.
http://dump.geenstijl.nl/mediabase/6083/fdebc859/index.html
Op de seksistische cartoons / foto`s van de Clintons kreeg ik zoveel enthousiaste reacties, dus .......
Zie maar of U blote Fem wilt zien of niet.
Dat is de vrijheid van aanklikken.

De SP stiefelt de VVD voorbij, wat her en der verkeerd begrepen wordt. Dat de VVD er niet geweldig voorstaat met sapje Rutte aan het roer, is duidelijk. Hij jammerde dat de media hem niet genoeg aandacht gaven. Mijn spuugbak loopt dagelijks over. Ik kan de man niet meer zien.
Zodra ik de naam hoor, zap ik weg naar zenders waar ik normaliter niet op zou afstemmen.
Dat is de vrijheid van zappen.

De Boskabouter was laatst in één NOS-journaal drie keer te zien, waardoor mijn humoristische man de grappige uitdrukking BOS-journaal bedacht. Hij kan de hardheid niet aan, oh nee.
Wouter vind het allemaal niet eerlijk en jammert op Calimero-achtige wijze.
Jan M. pikt al mijn stemmen in en da's nie eerlijk...................ohh nee.
J.P. wil niet met mij regeren en da's nie eerlijk........ohh nee.

Dat is de vrijheid van pesten.

En J.P. zelf ziet het allemaal lachend aan. Er rest nog een week en tot nu toe is er weinig schokkends over hem en het CDA te vertellen. Jammer, ja. Maar het geeft ook aan hoe saai de huidige premier is en hoe geslepen zijn partij eventuele vuiligheden onder het christelijke tapijt houden.
Want sorry, maar die Maxime V. vind ik een gluiperd van het zuiverste soort.
Laat ik dan maar iets verzinnen waar JP in ieder opzicht opgewonden van zou kunnen raken.
Moeder Balkenende in doorzichtig Zeeuws kostuum, of met zwarte kousen aan een opwindend jarretelletje.
Of Maxime Verhagen die (verstoppertje) speelt onder de jurk van paus Bene-dich-tus.
Dat is vrijheid van hypocrisie.

En D66 lijkt al van de aardbodem verdwenen. Alexander de Verliezer wilde niet in gesprek met Wilders. Wilders op zijn beurt reageerde ironisch: Pechtold is van generlei betekenis meer, hij is uitgespeeld.
Maar er zal, net als voor zijn oud-collega de Graaf, nog wel ergens een burgermeesterspost voor hem zijn. Madurodam of zo.
Dat is de vrijheid van afgaan en weer opkomen.

Mijn vrijheid bestaat uit wel of niet gaan stemmen. Al heb ik mijn keuze nog niet gemaakt, stemmen ga ik zeker. Mijn ideale partijprogramma zit er niet bij, ik ga voor de minst slechte.
Gelukkig heb ik ook de vrijheid te wijfelen.

Vanavond bij even voor zeven (knooppunt Kranenbarg op radio 2) zal het zeker ter sprake komen en zal ik mij er weer over uitlaten.
Het aftellen is begonnen, nog 5 uur te gaan.
U heeft de vrijheid te luisteren, maar ook om de knop om te draaien.

13 november, 2006

Nou tabee dan.


Het door S. van Ravesteyn na de Tweede Wereldoorlog ontworpen stationsgebouw zal binnenkort worden gesloopt. Veel van de ontwerpen van Van Ravesteyn zijn inmiddels verdwenen, zoals het Centraal Station van Utrecht en een groot deel van de bouwwerken in Diergaarde Blijdorp.

Even, heel even is er sprake van geweest dat CS Rotterdam in de lijst der monumenten opgenomen zou worden. Het is nl. een monument en het verdient een koninklijke onderscheiding.
Helaas.... De sloophamer zal het beeld van Rotterdam wederom veranderen.
Wordt het Groothandelsgebouw ook geslachtofferd? Gaan alle eerste na-oorlogse gebouwen voor de bijl? Ik vrees het ergste.
Gelukkig hebben we de foto`s nog.

12 november, 2006

Night of the blues

Aangezien de tour eindigde in Rotterdam heeft het weinig zin om een uitgebreide review te geven over deze muziekavond in het Luxor.
Vorig jaar was het een groot succes dat, wat ons betreft, nauwelijks te overtreffen leek.
Echter tot de pauze was het geweldig, mede door de dame op deze foto, Trudy Lynn.

Helaas was de uitsmijter van de avond, wat normaliter een knock-out moet zijn, een enorme teleurstelling.
Ellis Hooks, een mengeling van Otis Redding en Wilson Picket, bracht niet waar de echte bluesliefhebber op zat te wachten.
Na de laatste noot liep dan ook een deel van het publiek, waaronder wij, direct naar de garderobe. Rotterdammers laten zich op zo`n moment niet onbetuigd.
Jammer, want zo`n laatste optreden blijft hangen, terwijl wij in de pauze nog hadden geconcludeerd dat het geweldig was.

Trudy Lynn heeft tal van CD`s gemaakt en mocht U (soulbluesliefhebber) nog een leuk sinterklaas - of kerstcadeautje zoeken, dan is dit een aanrader.
http://www.answers.com/topic/trudy-lynn

Volgend jaar is er weer een Night of the Bluestour, waar ik (als ik er bijtijds aan denk) tijdig melding van zal maken.
Wij gaan sowieso weer!

11 november, 2006

De Club van 6000+

Zo nu en dan klik ik de site van de Club
van 100 aan. Vorig jaar werd ik lid met het doel mijn vraag en aanbod ook daadwerkelijk te volbrengen cq. beantwoord te zien.
Toen kon je met recht spreken van de club van 100.
Het was (is?) een mooie, non profit instelling, die na één jaar nogal uit zijn voegen is gegroeid. De combinatie van het internet met radio / tv (=RVU) was vrij uniek. Ik was dan ook dag en nacht online tot grote ergernis van het thuisfront. De contacten waren boeiend en de projecten/acties werden in een razend tempo op touw gezet waarbij de toenmalige leden zich niet onbetuigd lieten. Zo viel ik van het ene goede doel in het andere. Dat werkte verslavend.

Mijn aanbod indertijd was: een boek inspreken op CD. Het is iets anders gegaan. Ik heb (voor een project van een ander lid) gedichten ingesproken, om vervolgens de daarbij passende muziek te zetten. Dit alles met de hulp van Marcel v.d. Steen (ook Cv100 lid), die het hele technische gedeelte in de Llinkstudio vrijwillig op zich nam.

Dankzij de Cv100 heb ik Lonneke, mijn huidige schrijfcoach, leren kennen. Daarmee werd mijn vraag al vrij snel beantwoord. Zij is wel het mooiste wat ik aan de Cv100 heb overgehouden. Zij heeft haar eigen tekst- en redactiebureau dat schrijft over kunst, cultuur en lifestyle.

In december was er een ééndaagse sessie Therapeutisch Schrijven, o.l.v. Theodor Holman. Dat leek mij goed van pas te komen bij het schrijven van mijn boek, doch de teleurstelling was groot. De 4 uur durende sessie werd in twee televisie-uitzendingen (van 10 minuten) geperst, waar ik achteraf niet zo blij mee was. Ik liet teveel het achterste van mijn tong zien en heb daar achteraf spijt van. Gelukkig is daar in de uitzendingen niets van te zien, maar het onbehaaglijke gevoel heb ik er zelf wel aan overgehouden.
De desillusie was des te groter daar ik aan het hele zogenaamde therapeutisch schrijven niets had, het was een luchtballon waar ik zo doorheen prikte.
Enfin, Theodor (ook lid van de Cv100) kon zich uitleven in zijn one man show.
De Club van 100 heeft dat kleinschalige, intieme verloren en is nu een massaproduct geworden. Naar ik begrepen heb zendt de RVU dagelijks uit.
Ik vind die onderliggende gedachte van het elkaar vrijwillig helpen cq. van dienst zijn ook nergens meer terug. De internetsite is meer een chatsite geworden, tenminste dat is mijn vluchtige impressie.
Waarom ik er nu op kom?
Op de site van de Cv100 staat wederom (of nog steeds?) de foto van ons schrijfclubje.
Daarom.....en daarom ook de desbetreffende foto.

10 november, 2006

De Hond vangt bot

Zoek, zoek, zoek!!!
Dat hoor ik hier in het Kralingse Bos regelmatig wanneer ik Scooby uitlaat. Enthousiaste honden rennen achter weggegooide ballen en stokken aan. Her en der duiken viervoeters met een jachtinstinct in konijnenholen en beginnen driftig te graven.
Onze 12,5 jarige lab is in dit alles niet meer geïnteresseerd en kijkt me met een meewarige blik aan. " Commandeer je hondje en blaf zelf " , hoor ik haar denken.
Zo ook Maurice de Hond. Hij rook metaal bij het graf van Wittenberg, maar ging niet zelf graven. Dat liet hij mannen in witte pakken doen onder tenten, die ook bij zomerse tuinfeesten worden gebruikt.
Zijn gevoel voor rechtvaardigheid neemt lugubere vormen aan.
Is de Hond aan het doorslaan, lijdt hij aan paranoia, een psychose, dwangneurose? Ik weet het niet, echt niet.
Inmiddels beginnen zijn acties op wanhoopsdaden te lijken. Hij volhardt in zijn overtuiging dat een onschuldige man vast zit. Mocht uiteindelijk blijken dat de Hond gelijk had, dan is al die overhoophalerij niet voor niets geweest. Daarom doe ik (nog) geen uitspraak.
Maar het boeit me wel.

Mocht er ooit nog een mes gevonden worden, dan hoop ik, voor de Hond, dat het het juiste is en hij er zelf niet invalt.

09 november, 2006

Het toneel speelt Alexander

Rollen:
Xander van Vledder - Filotas
Justus van Dillen - Agasthenes
Kees Boot - Hefaistion
Kaspar Schellingerhout - Alexander
Mark Rietman - Parmenion
Petra Laseur - Sisygambis
An Hackselmans - Barsina
Tanya Zabarylo - Stateira
Ferdi Stofmeel - diverse rollen
Robert van der Ree - diverse rollen.
'Alexander' is de eerste grote-zaalregie van Ira Judkovskaja.

Willem Jan Otten schreef ALEXANDER, een tragedie van het succes, speciaal voor Het Toneel Speelt.

Sorry, dit keer weet ik niet wat ik erover schrijven moet. Ik geef de link naar het gezelschap en laat het verder over aan de toneelliefhebber.
Echt enthousiast ben ik op dit moment, na een lange zit van 3 uur, niet. Echt slecht vond ik het ook weer niet. Afgezien van de scènes met Mark Rietman, kon het mij helaas niet boeien. Mijn lekenoog zal wel iets gemist hebben, want de recensies zijn over het algemeen positief.
http://www.hettoneelspeelt.nl/

Volgens de westerse geschiedschrijving was Alexander de Grote een nobele held die de barbaarse horden in het huidige Arabiëbeschaving bracht door ze op een vriendelijke manier in de pan te hakken. Otten volgt dat beeld, om er aan het eind een draai aan te geven dat Alexander, eenmaal op de troon in Babylon, verandert in een achterdochtige machtswellusteling, geen haar beter dan de man die hij tot aan de rietkragen van de Indus achtervolgde: Dareios, koning van de Perzen. En hoe die lieve jongen zo geworden is? Otten lijkt de schuld te willen geven aan de moeder van Dareios, lekker hekserig gespeeld door Petra Laseur.

Mijn Vert-el-sels op de radio







Totaal overrompeld zit ik hier achter mijn toetsenbord. Een half uur geleden belde een alleraardigste mevrouw van de NCRV mij op. Gelukkig had ik mijn mobieltje dit keer eens aanstaan.

In eerste instantie dacht ik aan een enquête, iets over kijk- en luistergedrag. Lang tijd om daar verder over na te denken kreeg ik niet.
Ik had mij opgegeven voor Even voor Zeven, een item in het heerlijke programma Knooppunt Kranenbarg. Dat had ik nog niet eens zo heel lang geleden gedaan, maar nooit meer aan gedacht. Of ik op korte termijn wel in de uitzending mijn zegje wilde doen. Jemig de pemig! Ja, natuurlijk wil ik dat, al heb ik juist op die dag niet veel bijzonders gepland. Gisteren concert, vanavond toneel, zaterdag Night of the Blues, dus daarna maar eens even pas op de plaats. Zeeland slaan wij derhalve dit weekend ook over.

Radio 2 staat bij ons vrijwel altijd aan, zowel thuis als in de auto. De combinatie van lekkere muziek en informatie is heel prettig, het is een relaxt geluid dat uit de boxen komt.
Nou ja, ik was dus flabbergasted but not speechless en ratelde volgens mij aan één stuk door. Ook merk ik dat ik nu gewoon niet goed weet hoe ik dit allemaal moet verwoorden. Het is gewoon spannend en leuk!

In ieder geval: a.s. dinsdag van 17 – 19 uur luisteren.
Ik zal wel ergens tussen 18.30 en 19 uur te horen zijn. Natuurlijk maak ik nu even de link naar dit programma bekend:

http://www.ncrv.nl/ncrv?nav=byddHsHtGATmKnJyuC

08 november, 2006

Fame dirigent

Het tweede concert in onze serie meesterwerken begon met de Ouverture Leonore (Fidelio) van Beethoven. Wel een hele lange ouverture voor een opera, moet ik zeggen. Vervolgens werden wij getrakteerd op een pianoconcert van Schumann briljant uitgevoerd door de Russische pianiste Elisabeth Leonskaja. Ik zakte steeds verder weg in mijn stoel, geheel ontspannen door de heerlijke klanken van het virtuoze pianospel. De wereld buiten de concertzaal was even onbelangrijk.
De wederom half gevulde grote zaal van de Doelen trachtte er een langdurige, staande ovatie uit te persen, doch een toegift bleef uit.
Na de pauze werd de 5e van Dvorák prachtig uitgevoerd. Er moet eigenlijk een omgekeerd ^ op de r, maar die zit niet op mijn toetsenbord.

Ik wil even stilstaan bij de gastdirigent van het Rotterdams Philharmonisch. Rossen Milanov is een Bulgaar die zijn opleiding heeft genoten in de V.S. en vaste dirigent is van het Philadelphia Orchestra. Hij studeerde aan de Juilliard School in New York, dat is de school die model heeft gestaan voor de populaire (en indertijd spectaculaire) serie Fame.
Het was deze dirigent ook aan te zien, want buiten zijn vrij excentrieke outfit, leidde hij het orkest op onconventionele wijze.
Mijn ega ergerde zich eraan en vond dat het afleidde. Ik vond het wel vermakelijk. De man had een geweldige conditie en zweepte het orkest enorm op.
Het was in ieder geval duidelijk dat op Juilliard alle vormen van theaterkunsten worden gedoceerd. Milanov dirigeerde met expressie en dans. Hij maakte er een klein showtje van. Amerikanen zijn daar dol op, Nederlanders zijn daar (nog) niet aan toe.
Morgen de kritieken, ik ben benieuwd!

Oh ja, Rumsfeld is afgetreden. Mosterd na de maaltijd.

Democraten winnen

Nancy Pelosi wordt de eerste vrouwelijke voorzitter Huis van Afgevaardigden


http://www.nytimes.com/ref/elections/2006/Senate.html

Gelukkig, ik kan nog even doorgaan met mijn Clintongrappen, Hillary zit nog op haar senaatszetel. Niet dat ik anders had verwacht, hoor.
Bovenstaande link uit de Harald Tribune geeft prachtige statistieken weer met namen van senatoren, gouverneurs en congresmen. Een handig all in one pakketje, makkelijk te lezen en het geeft een goed overzicht.
Ja ik ben blij dat de Republikeinen verlies hebben geleden, al is het in de senaat nog een nek-aan-nek-race.
Maar hoe gaat het nu verder? Wat kunnen en gaan de Democraten daadwerkelijk uitrichten ?
Bush heeft nog 2 jaar te gaan, daarna laat hij zijn opvolg(st)er met een droeve erfenis zitten. De Democraten hebben eveneens 2 jaar om hun ware gezicht te laten zien en zich klaar te stomen voor de presidentsverkiezingen.
Twee jaar hebben beiden partijen om zich op poll position te plaatsen.

En iedereen (= mijn echtgenoot) is vandaag gefocust op Wall Street en the Nasdaq, want de geringste verschuiving in de V.S. kan een dramatisch of positief effect hebben op de beurs.

07 november, 2006

Langs de buitenlandse velden

Vandaag zou ik aandacht moeten/kunnen besteden aan de verkiezingen in Amerika, maar daar zijn ze op dit tijdstip nog niet wakker.
Tijdens het gesnuffel in Amerikaanse kranten, viel mij onderstaand artikel op in the Harald Tribune. Het is leuk en dus post ik het.

Spoiling American kids on the field
Harlan Coben

The New York Times

Enough with the organized snacks.


When did this start anyway? I'm at my 7-year-old's soccer game. The game ends and this week's designated "snack parent" produces a ginormous variety pack of over-processed chips and an equally gargantuan crate-cum-cooler. Our children swarm like something out of the climactic scene in "The Day of the Locust."

Do our kids need yet another bag of nachos and a juice box with enough sugar to coat a Honda Odyssey? Can't they just finish playing and have some water?

Call me a spoilsport, but I don't want to bring a team snack.

I hate that first day, when the coach's spouse passes around the sign-up sheet so we can schedule what parent brings the communal snack on what day. It's too much pressure.

Suppose I'm away? Suppose we want to visit relatives and miss that week? Now we have to find "snack coverage."

And heaven forbid you forget altogether and then the little darlings look longingly for the expected goody and you're the social pariah who didn't come through and that one mom, the one who always has the perfect after- school arts 'n' crafts project, gives you the disapproving eye and head shake.

The scheduled snack is yet another way we Americans cater to our child's every whim. Guess what? Precious can go an hour - maybe more! - without eating. And if your child can't make it that long, bring your own snack. Feed your kid's need, not mine.

Are none of us reading about the obesity of our young people? Do you think it helps their well-being that after every sporting event our children gorge themselves Fall-of-Roman- Empire style on extra calories, extra sugar, extra hydrogenated fat?

I recently sat down with Annette O'Neill, a registered dietician and bonafide nutritionist, and asked her, "Do you think it's a good idea for our kids to have Cheetos and Kool-Aid after a sporting event?" Her response: "Uh, no."

And please don't get on me about bringing so-called alternative or healthy snacks. I barely remember to put on my son's shin guards and cleats, not to mention those long socks and that black soccer eye make-up - I don't have time to slice up 50 orange wedges that the kids will never eat because last week's cool parent brought Ho Hos and Hawaiian Punch.

This isn't about ruining anyone's fun or being the food police, but does the fun always have to revolve around food? Do you know what should be fun when your kid plays soccer? Playing soccer.

While we are on the subject, when your child celebrates a birthday during the school day, maybe we can try for a small cookie or cracker and a rousing, even multicultural, rendition of "Happy Birthday." Stop with the cupcakes the size of softballs. Have you ever seen the leftovers brought into the school's main office? By two in the afternoon, the place looks like an Italian street fair.

Where did this organized snacking start anyway? Is it a holdover from the toddler years, those half-hour library story times when we trot out Goldfish and those cute Cheerios containers and use the small foods as calming pellets? Is it the Old World philosophy of food-equals-love? Or are we just trying to keep them quiet for our own sake?

I don't know. I don't care. But I want all Americans to join me in banning these organized parental sports snacks. We should do something for the youth of the United States right now and end the American Snack Tyranny.

I will start by asking my friends at the Ridgewood Soccer Association to stop the snacks. Furthermore, I am asking all sport associations in my hometown to follow suit. I encourage the rest of Americans around the country to contact your league officials and join the fight.

Instead of spending those last few athletic minutes forcing down a fruit roll-up (what mentally malnourished monster, by the way, invented those?), why not have your child gather with his coach, have him or her explain some of the fundamentals (like how being active is healthy!), talk about teamwork or the important life lessons of sports? Maybe even try listening - instead of trying to sneak an extra Chips Ahoy for his younger sibling?

And hey, enjoy your water.

Reactie van mijn Amerikaanse vriendin Allison:
Hi Ellen...this article hits home! Sadly, this is exactly how my town is. I cannot fully understand the logic behind it. It is hard to explain to your kids when you are the one bringing healthy snacks.

When Madison signs up for softball we have to pay a "Snack Shack" charge of $125. IF we volunteer 3 hours in the snack shack we get our money back. If not, they take the money. This is to make sure the parents actually volunteer. For football, the fee is $200. It is higher to make sure the parents do their share and sadly, most do not and pay the money instead of taking 3 hours to volunteer.

So if the parents won't even take the time to volunteer to help the organization their child participates in then why would they take the time to fix a healthy snack?

I am trying to teach the girls that food is fuel and nothing else. The healthier you eat the better you will feel and you body will do it's job better. I tell them the body is like a machine and if you put in the right gas the machine works well. If not then the machine could break down and not work right.






05 november, 2006

Dag des Oordeels

Sadam is ter dood veroordeeld waarop zijn advocaten, zoals verwacht, direct in beroep zijn gegaan. Een definitieve uitspraak kan dus maanden, zo niet jaren op zich laten wachten.
Dus of en wanneer het hoofd van de Irakese tiran in de strop gaat is nog onzeker.
J.P. mocht er meteen het zijne van zeggen in het Buitenhof. Een terechte straf, maar J.P. is in principe wel tegen de doodstraf. Dat doet mij meteen denken aan één van de beste nieuwjaarsconferences van Wim Kan: het CDA geeft richting naar links, maar slaat rechtsaf.
Ook Amnesty laat weten tegen het doodvonnis van S.H. te zijn. De mensenrechtenorganisatie moet consequent zijn, ongeacht de genocide die in Irak heeft plaatsgevonden onder Sadams commando. Ik ben heel erg voor consequent denken en voor Amnesty, doch ………

Er is weer pittig nieuws uit de V.S. Na de republikeinse aanval op de overspelige Clinton vrees ik dat de democraten nu, op een even vuile manier, terugslaan.
Een zoveelste populaire massapredikant (ook bevriend met born again christian G.W. Bush) heeft het gedaan met een homo. Wat hij heeft gedaan behoeft geen uitleg, laat uw fantasie de vrije loop.
De bekende Amerikaanse evangelist Ted Haggard is donderdag opgestapt als leider van de dertig miljoen leden tellende National Association of Evangelicals. Mocht het bij orale handelingen zijn gebleven, dan kan hij de stelling van Clinton overnemen: I did not have sexual relations with.....
De uitgesproken christen, die zich geregeld negatief heeft uitgelaten over de mannenliefde en het homohuwelijk, verklaarde dat hij altijd volledig trouw is geweest aan zijn echtgenote, de moeder van zijn vijf kinderen. Zo`n schandaal zou voor de Republikeinen wel eens de strop kunnen betekenen bij de komende Congresverkiezingen van a.s. dinsdag. De kerk is heilig bij en voor de kiezers, daar is geen beroep tegen bestand.

04 november, 2006

Slaapdebat

Heeft iemand gisteren naar het debat op RTL 4 gekeken?
Ja, ik heb het geprobeerd doch dommelde na 5 minuten in slaap. Het was drie keer niks.
Waarom toch iedere keer J.P. versus de Boskabouter? Het wekt de indruk alsof het om een (minister)presidentsverkiezingen gaat. Ook de hele opzet van het debat deed Amerikaans aan. Het was echter plagiaat van het slechtste soort. Wij moeten kiezen uit tig partijen en 150 volksvertegenwoordigers. Laat dan tenminste alle lijsttrekkers aan het woord en wacht daar niet mee tot de laatste week. Juist de confrontatie tussen uiterst rechts en uiterst links (voor zover dat nog bestaat) lijkt mij heel interessant.
Kom eens op tafel met echte problemen zoals de integratie, het fundamentalisme, de inperking van vrijheid van meningsuiting, het knopen doorhakken in de gezondheidszorg. Kortom, kom eens op tafel met zaken waar politici zich niet over durven/willen uitspreken. Ja ik weet het, dat zijn onderwerpen die mij aanspreken.

Ik kreeg vandaag van twee stoere Zeeuwse dienstkloppers (incognito) een vette, (terechte) stomme bekeuring omdat ik mijn veiligheidsgordel niet om had. De tranen sprongen, uit machteloosheid, in mijn ogen. Ik was witheet.
Woedend in eerste instantie op mijzelf omdat ik hen hielp aan de, van overheidwege beloofde, bonus. Maar ook woedend dat het zo werkt in dit modderland.
Mensen op Schouwen: PAS OP VOOR EEN ZWARTE FORD FOCUS!!!

Trouwens, ik krijg reacties op mijn stukje manipulatie over Kieskompas. Die reacties onderschrijven mijn vermoeden.
Mag ik mijn lezers vragen even een paar minuutjes uit te trekken om de vragenlijst op http://www3.kieskompas.nl/ te beantwoorden. Mocht blijken dat meer mensen dezelfde ongebruikelijke uitkomst krijgen, dan wil ik de media daarover informeren. Laat in dat geval een (anonieme) reactie achter.

Terug naar het debat van gisteren, dat ik heb opgenomen.
Mijn slaapprobleem is opgelost. Nu nog een afspeelapparaat in de slaapkamer.

02 november, 2006

Geprolongeerd

Gisteren zaten wij vóór de columnistenavond een hapje te eten in een nabijgelegen eetcafé.
Naast ons kwamen vier jonge redacteuren van HPdeTijd zitten. Ze vroegen mij of wij toevallig een kaartje over hadden, waarop ik ze moest teleurstellen. We raakten aan de praat.
Eén van hen herkende ik: het was Ricci Scheldwacht die ik een jaar eerder had gezien in het onvolprezen Familiefeest.
Ik sprak hem aan: " speelde jij niet in Familiefeest".
Zichtbaar blij verrast knikte hij ja en vroeg mij wat ik ervan vond. Hij glunderde toen ik hem complimenteerde met de voorstelling.
Enthousiast vertelde hij dat het stuk komend jaar weer op de planken komt. Er zijn zelfs vage plannen voor een verfilming, zo vertrouwde hij me toe.

Familiefeest is een ontzettend leuk toneelstuk, naar het boek van Theodor Holman en geregisseerd door Annemarie Oster. De twee broers en zus Scheldwacht vertolken de rollen van de verschillende Holmannen. Het is zeer de moeite waard. De uitvoering was tot nu toe in kleine zalen, zoals Bellevue, waardoor je het gevoel hebt in de huiskamer van de familie Holman te zitten. Het toneelstuk blijft heel dicht bij het boek. Vader Holman overlijdt plotseling en de familie komt bij elkaar. De verwikkelingen zijn op zijn Holmans geschreven: vol zelfspot, ironie, humor, maar ook de onderliggende pijn drijft boven. Kortom, een boeiend verhaal, mooi vertolkt.
De voorstellingen van vorig jaar waren allen uitverkocht. Zet het vast in de 2007 - agenda en boek online.
Jammer alleen dat Rotterdam (nog) niet op de speellijst staat. Het RO-theater of de kleine zaal van de schouwburg zouden uitermate geschikt zijn voor deze productie.

Nieuwe speeldata staan op de site van http://www.scheldwacht.nl/

Hoezo, alleen voor Amsterdammers??

Terug op het Zeeuwse nest kan ik (enigszins uitgeput)verhalen over mijn Amsterdamse avontuur. Bij Lonneke (coach) was het gezellig en de kaasfondue heerlijk.

Cor en Joyce van Rijn onthaalden mij met een uitgebreide lunch. Tot mijn grote vreugde kreeg ik een dvd te zien van een televisieregistratie van het verhaal van de dierentuin (org. Zoostory) uit 1965. Een prachtige dialoog tussen Louis Steenbergen en Cor, waarbij Cor werkelijk het onderste uit de toneelkan haalt. Indertijd heeft het lovende kritieken ontvangen van o.a. Ischa Meijer.

De woensdagavond in de Rode Hoed was spectaculair. Een jarige Max Pam had deze columnisten een stelling gegeven, waar zij een column over moesten schrijven. De voordrachten waren gevoelig, poëtisch, komisch, ironisch, kritisch maar vooral prikkelend.
De onderliggende gedachte was de onbeperkte vrijheid van meningsuiting. Zo nu en dan vlogen de spetters eraf, maar op een enkeling na waren er niet veel gewaagde columns bij. Goede uitzonderingen als Paul Cliteur en Afshin Ellian daargelaten. De aan hen opgegeven stellingen vroegen ook wel om een pittig betoog, waar zij ruimschoots aan tegemoet kwamen.
Natuurlijk werd er veelvuldig stilgestaan bij de dood van Theo van Gogh, van wie wij nog konden genieten in twee korte filmpjes (1999) met/van Max Pam.
Ik zou zeggen, lees Max’ eigen impressie van de avond op zijn website, waar tevens de genoemde filmpjes op te zien zijn. Eén is, achteraf bekeken, erg wrang of de maker had een vooruitziende blik zo U wilt. http://www.maxpam.nl/
Martin Bril zorgde voor een komisch slot door ons deelgenoot te maken van zijn (hechte) vriendschap met Max Pam. Dat was subliem en Bril kreeg met zijn humoristische anekdotes de dubbel uitverkochte zaal plat.
Volgende week zal HPdeTijd uitgebreid aandacht besteden aan deze scherpe pennentjesavond. Naar ik begrepen heb worden dan ook alle columns gepubliceerd. De avond liep uit tot nabij middernacht, maar was geen moment boring.
Max refereerde in zijn dankwoord aan zijn ziekte, zijn ontslag bij de NRC, zijn moeilijke weg terug en natuurlijk aan zijn vriendschap met Theo.
Vandaag is het twee jaar geleden dat de vrijheid van meningsuiting een doodsteek werd toegebracht: Theo van Gogh werd vermoord.

Ik geef graag gevolg aan de oproep van Max Pam:
lieve Vert-el-selslezers, denk nog eens even aan Theo.