30 april, 2015

Er de p in hebben

 
Parbleu, ik was blijkbaar iets te voorbarig gisteren.
 
P. schudde mij vanmorgen wakker.
"Poepje" (ja, heel toepasselijk), we moeten snel douchen en c'en.
 
Potverdomme, tot vijf uur morgenmiddag mag de afvoer niet gebruikt worden.
 
Poepen en pissen moet op de doos.
 
Pontificaal parkeerde P. de porta porti voor het raam in de eetkamer.
Prachtig uitzicht. Parkline-vrije zone.
 
Partner krijgt dat ding makkelijk in z'n eentje vol, dus vertrokken hond en ik naar zonnig Zeeland.
 
Prettig is anders.
 

29 april, 2015

Een geluk bij een ongeluk

 
Een bypass.
 
Zo kan ik de werkzaamheden aan de riolering omschrijven. Om het simpel te zeggen: er wordt een nieuwe buis door de oude geschoten.
(Neen, een stent corrigeert echtgenoot bij het lezen van mijn blog.)
 
Ons complex zit gedurende twee maanden met deze gigantische klus opgescheept.
 
Nu was ons tijdens de informatieavond verzekerd dat de bovenste verdieping nergens last van zou hebben. We hoefden niet eens thuis te blijven.
 
Andere bewoners zouden wel gebruik moeten maken van de aangeboden porta potti's.
 
 
Voor het eerst sinds bijna een half jaar slaap ik weer in Rotterdam.
Vanmorgen werd ik gewekt door de bel.
 
Ik mocht de afvoer niet meer gebruiken.
Lastig want ik moest nog douchen.
"Wilt u een porta potti"?
Ik kon nog net naar de wc en ben toen maar weer lekker naar bed gegaan.
 
Om half een kon ik douchen.
Omdat ik terug naar Zeeland zou gaan haastte ik mij met het schoonmaken en stofzuigen.
 
Ik hoorde een hels kabaal en dacht dat mijn stofzuiger zou exploderen.
 
Toen zag ik bruine drab uit de bezemkast komen.
Nee, geen stront want het kwam van boven en boven ons zit het dak. Maar stinken deed het.
 
Ik rende naar buiten en riep om hulp.
 
Binnen no time stonden er vijf mannen binnen die geen van allen fris roken.
Oeps, foutje - nee ongelukje.
Ze waren met de veer regelrecht door de oude buis gegaan, precies boven ons hoofd.
 
Ik moest in allerijl de kast leeghalen.
De mannen vloekten. Allemaal.
"Precies in een bocht. Hoe komen we er bij?"
 
 
Inmiddels zijn manlief en Jacky gearriveerd.
Of het plafond eruit moet weten we nog niet.
 
De huismeester heeft de kast schoongemaakt.
Ze vertelde dat ze grotere calamiteiten in andere flats heeft meegemaakt en dat de troep bij ons nog meeviel.
 
Goed dat ik thuis was.
 
Dat deze operatie nodig is blijkt nu overduidelijk.
Maar hij stinkt wel.
*****

27 april, 2015

Achter de schone schijn.....

 
Koningsdag nieuwe stijl, maar wat er nieuw aan was heb ik niet kunnen ontdekken.
 
De kraampjes waren wellicht gemoderniseerd:
de oranjebitter was nu een likeur gemaakt van sinaasappelschillen en het koekhappen was vervangen door patisserie proeven.
Maar verder zag ik weinig verschil.
Of het moet zijn dat het saaier was, het longontsteking verwekkend koud was en de prinsessen er nu ook bij waren.
 
U merkt, ik heb het niet zo op het koningshuis.
Ik kijk wel graag naar de mooie kleren van Maxima en iedere keer zie ik aan haar ogen hoe zij van haar "sprookjesrol" als koningin geniet.
 
Wanneer je jezelf zo beeldschoon kunt kleden, hoe krijg je het dan in vredesnaam voor elkaar je kinderen als kleine griffo's aan te kleden.
Echt, dit is toch zielig: knotjes en zwarte kousen.
 
Nu gaat mijn blog over wat mij bezighoud en dat ga ik u nu vertellen.
 
Wat schuilt er achter die schone schijn?
 
Ik kon geen chemie ontdekken tussen de drie zusjes. Geen moment was daar een spoor van vriendelijkheid.
Gespannen waren ze allemaal, vooral de koning - die duidelijk als de dood was wanneer hij een microfoon zag.
Aan iedereen mocht één vraag gesteld worden door de NOS. Aan iedereen behalve de prinsessen.
 
Willem Alexander heeft een zenuwtrekje.
Blijkbaar durft niemand daar ooit over te reppen, maar ik doe het toch.
Hij schudt heel kort zijn hoofd alsof er haar in zijn ogen zit.
 
De regie zoomde graag in op de prinsessen. Eerst had ik het niet door, maar toen ze wat langer in beeld was zag ik duidelijk dat prinses Alexia ook een tic heeft, zij het heel wat erger dan haar vader.
 
Wat zielig.
Ik vind Alexia by far de knapste van de drie.
Tijdens de dansparade op de markt stond zij stokstijf stil. Ze had mijn aandacht getrokken en sympathie gewonnen.
Ik zag dat ze de hand van haar moeder tegen haar wang hield.
 
Tsja, daar ga ik dan verder over nadenken.
Hoe gelukkig is het meisje?
Hoe moeilijk is het om tussen de toekomstige koningin, die nu al overheersend overkomt, en de benjamin in te zitten?
Hoe eenzaam is ze?
Een meisje van negen met zo'n zenuwtrek.....
 
Het is gissen, maar het zou zomaar de reden kunnen zijn waarom de koningskinderen nog steeds buiten de schijnwerpers worden gehouden.
 
Reden temeer om dit instituut op te heffen.
Je kunt het je kinderen niet aandoen.
***

25 april, 2015

Mijn "irritatie top 5"

5.
Dit is het ouderlijk huis van P.
Zijn ouders lieten het in 1950 bouwen. Inmiddels is het geen doktershuis meer.
Ik reed er langs en schrok.
De schrik sloeg over in irritatie. Onzin natuurlijk, maar ik heb er nou eenmaal moeite mee wanneer persoonlijke herinneringen verstoord worden.
Alle bosschage aan de voorkant is weggehaald.
Oud geld verbergt rijkdom. Nieuw geld toont het.
 
4.
Deze man irriteert me mateloos.
Brinkman is inmiddels aan zijn vijfde partij toe.
Bram krijgt media aandacht, dus Hero krijgt dat ook.
Wil, onze redding in de studietijd van mijn moeder, zei altijd wanneer ik met mijn knuistjes tevergeefs in de koektrommel graaide:
"OPperdepOP."
Ze liet dan een lege trommel zien. Dat irriteerde mij toen mateloos.
"OPperdepOP," ik hoop het nu van harte.
 
3.
De smakeloze reacties op het vergaan van boten vol vluchtelingen.
Ik erger mij kapot aan al die asociale uitingen.
Als je voor een hard beleid bent, prima. Maar dat kun je ook op een andere manier uiten.
 
Eerlijk gezegd weet ik niet wat mij het meest irriteert:
De afwachtende houding van de EU, de agressieve reacties, of die miljoenen meningen die tot niets leiden.
 
Ook aan die Bed Bad Brood discussie heb ik mij behoorlijk gestoord.
Eerst dat eindeloze onderhandelen en dan met een oplossing komen waar weer fel tegen geageerd wordt.
Hondsvermoeiend.
Ik ben het wel eens met de harde lijn. Zachte heelmeesters.....
 
2.
Het debat over de MH17-ramp in de Tweede Kamer.
Wellicht de deskundigste man op het gebied van identificatie, die openlijk zijn fouten heeft toegegeven en daarvoor openlijk zijn excuses heeft aangeboden, wordt uit zijn functie ontheven.
De minister denkt daarmee een goede daad te stellen naar de nabestaanden toe.
 
Verklaring professor Maat over MH17-lezing
"De afgelopen periode heb ik enkele lezingen gehouden over het identificatieproces rond MH17. Die waren bedoeld voor studenten medische en forensische wetenschappen, maar die zijn uiteindelijk ook door anderen bezocht. Dat heb ik mij niet gerealiseerd.
Daarnaast heb ik in deze lezingen uitspraken gedaan die niet tot mijn vakgebied behoren. Dat had ik niet moeten doen. Inmiddels is gebleken dat een aantal van deze uitspraken feitelijk onjuist zijn.
Het spijt mij zeer dat ik hiermee mogelijk de nabestaanden heb gekwetst of onnodig heb gegriefd.  Dat is nooit mijn intentie geweest. Juist al mijn werk, kennis en ervaring heb ik de afgelopen maanden ingezet voor de nabestaanden om tot een identificatie van hun dierbaren te komen."
 
Het debat:
Ik zag een lege Kamer, één minister en één staatssecretaris.
Hoe serieus neem je die honderden nabestaanden, die ongetwijfeld zaten te kijken, dan?
 
1.
Een tot levenslang veroordeelde moordenaar, die het niet eens was met zijn opsluiting in de extra beveiligde inrichting in Vught, pleegt zelfmoord.
Dat hij dat doet interesseert mij niet veel.
Maar wederom is de reactie die daarop volgt tenenkrommend. Misschien is de EBI wel te onprettig.
Godsallemachtig.
 
Wat mij levenslang zal blijven irriteren is de locatie van 's lands zwaarst beveiligde gevangenis.
 
Een luguber idee: zo’n beruchte gevangenis naast een concentratiekamp waar onschuldige, moedige mensen in bange hoop zaten te wachten op transport naar de vernietigingskampen, executie of.....vrijheid.
 
Toen ik de eerste keer (dat ik NM Kamp Vught bezocht) mijn auto uitstapte met armen vol tulpen voor de in 1944 vermoorde JAN (verloofde van mijn moeder) en JOOP (mijn moeder kon tijdens zijn arrestatie ontkomen) parkeerde er een auto naast me met vier vrouwen.
 
Ik was op dat parkeerterrein al emotioneel. Bang voor wat ik zou gaan zien.
De vier vrouwen staken allen een sigaret op en waren luidruchtig.
Waar ik rechtsaf ging richting ingang museum, liepen zij rechtdoor......naar de gevangenis.
 
Het was tijdens één van de 4 mei herdenkingen dat de gevangenen gelucht werden.
We hoorden stemmen achter de metershoge muur.
Toen de eerste krans werd gelegd schalmden discodreunen uit de luidsprekers.
Een pijnlijk moment, ja. Maar ook iets om heel diep over door te denken. 
 
 
Begrijpt u mijn irritatie niet?
Bij deze lever ik u geheel gratis LINK naar NM Kamp Vught.
Nog beter: ga het museum en de fusilladeplaats zelf bezoeken.
 
Het idee dat u dat wellicht nog niet heeft gedaan voegt weer een irritatie toe.
*****

22 april, 2015

De wereld van Jacky

 
Rennen tot ik erbij neerval.
Die 20 meter lange lijn is geen belemmering.
Met de baas het strand op. Zout water proeven.
 
 
 
 
Domme baas stapt in een drol.
Niet van mij hoor.
 
 
Ik ben alleen op de wereld.
 
 
Klitten en krullen.
Heel vervelend, ik moet naar de kapper
 
 
 
Gepiept. Maar niet door mij.
Ik ben (gelukkig voor mij) ook niet helemaal geplukt.
Vrouwtje en baasje zeggen dat dat de volgende keer wel weer moet.
Maar dat duurt nog een half jaar.
 

20 april, 2015

Rechtse splinters

 
P. kijkt op zondagochtend naar WNL, Harry Mens en Buitenhof.
Hij heeft een brede kijk op zaken.
 
Ik viel ergens halverwege in Buitenhof.
 
Het ging over VNL.
Ik vind dat een naam voor een luchtvaartmaatschappij, maar dit terzijde.
Bram Moszkowicz, iemand van "veelbesproken" gedrag, wordt genoemd als leider van deze partij.
 
Een zich druk makende Chris Aalberts ("De puinhopen van rechts") zat tegenover Joram van Klaveren (ex-VVD, ex-PVV, VNL).
 
Aalberts maakte een geagiteerde indruk. Hij interrumpeerde, verloor zijn geduld.
  Van Klaveren bleef rustig en beleefd. Zijn geboetseerde glimlach irriteerde Aalberts zichtbaar.
Aalberts: "Ik geef er geen stuiver voor."
Man, waar maak je je dan druk om (vroeg ik mij af). Het is onze democratie. 
Van Klaveren won.
 
Waar ik mij echter wel druk over maak en waar ik ook al eerder over heb geblogd is wat er aan zo'n nieuwe partij voorafgaat.
 
Is er onenigheid binnen een partij, dan kan een fractielid zomaar als VZP'er (Vertegenwoordiger Zonder Partij) in de Tweede Kamer blijven zitten.
Hoeveel VZP'ers telt de Tweede Kamer inmiddels?
 
Okee, hij/zij is gekozen. Maar hij/zij is gekozen omdat hij/zij tot een bepaalde partij behoort.
Ik stem in eerste instantie op een partij.
 
Het klopt niet en het brengt de geloofwaardigheid van de politiek ernstig schade toe.
BN'ers worden gevraagd het gezicht van een nieuwe partij te worden.
Gordon of Barbie in de Tweede Kamer. Ik sluit niets uit.
 
VNL.
Een professioneel bestuurd vliegtuig vol passagiers, of een door windbuilen ontworpen luchtkasteel?
*****

15 april, 2015

Zorgwekkend

 
Uitgezwaaid door man en hond rijd ik naar Rotterdam.
Het dakje neer: voorjaar!!
Wind door de haren, zon op de huid. Ik voel mij een jonge blom.
 
Ik moet naar de pijnpoli.
Even vertellen dat het "tense apparaat" goed bevalt.
 
Op "De Zwaan" krijg ik buikpijn.
Een file houdt mij zeker tien minuten op.
 
 
Vijf minuten te laat sta ik bij de balie.
De assistente is nog druk met een oudere patiënt bezig. Ze probeert hem iets uit te leggen, maar de man begrijpt er niets van.
 
Ik begrijp het wel.
Maar ik begrijp niet waarom de assistente tot tien keer toe hetzelfde verhaal ophangt.
 
Het is belangrijk wat ze hem vertelt.
 
>> De man slikt veel medicijnen, die blijkbaar door de apotheek in "slikklare porties" aan hem worden gegeven.
Nu krijgt de man binnenkort een oproep voor een dagopname. Hij krijgt een bijzonder zware injectie, waar geen andere medicatie bij gebruikt mag worden.
Dus moet de man zijn apotheek daarvan verwittigen, zodra hij de oproep krijgt.<<
 
Het is allemaal te vaag voor hem.
 
"Wanneer krijg ik die oproep dan?"
'Ja, mijnheer dat weten we nu nog niet. We moeten de planning nog gaan maken. Dat wordt wel mei hoor.'
 
"U schrijft andere namen op dan die op de potjes staan."
'Het is hetzelfde, mijnheer. Alleen gebruiken wij de stofnaam.'
 
Stofnaam?
Nu begrijpt de man er helemaal niets meer van.
 
"Ik woon op een verdieping met andere mensen. We delen één postbus. Het gaat nogal eens fout."
'Ja, u maakt het wel ingewikkeld mijnheer. Maar gaat u nou maar eerst naar uw apotheek om te zeggen dat u moet stoppen met uw medicatie voordat u die prik krijgt. Anders gaat het echt fout.''
 
"Maar wanneer....."
 
Oh, wat is dit triest.
Hij begrijpt het niet, of de uitleg van de assistente verdampt meteen in zijn oude brein.
 
Ik kijk op de klok en zie dat ik nu vijftien minuten te laat ben. In de wachtkamer zit niemand meer.
Dus reikt mijn arm langs de zij van de man en leg ik mijn afsprakenkaart op de balie.
 
'Ik help nu eerst even deze mevrouw, mijnheer.'
 
Gelukkig heeft de anesthesist nog een patiënt binnen. Dan ben ik aan de beurt.
 
Binnen vijf minuten ben ik klaar.
Ik bof: een vervolgafspraak is niet nodig.
 
De man staat nog steeds bij de balie.
 
Ik mag me nergens mee bemoeien, maar ik vraag me af waarom de assistente niet even een briefje richt aan de apotheek. Of even opbelt.
Daarmee bespaart ze de man veel hoofdbrekens en het kost haar minder tijd.
 
Vergrijzing.
Verzorging.
Verwarring.
Verontrusting.
*****

13 april, 2015

Netflix

 
Natuurlijk loop ik weer achter, maar bij thuiskomst uit de VS heb ik de knoop doorgehakt:
Ik heb mij geabonneerd op Netflix.
 
Lang heb ik het af weten te houden, maar waarom eigenlijk?
P. heeft zijn golfzender. Mag ik dan mijn film-app?
 
Ik kon er niet meer tegen:
Vrienden, de (social) media.....iedereen had het over seizoen 4 van "House of Cards."
"Veel beter dan Borgen," werd er gezegd.
 
Liefhebbers keken snakkend uit naar de nieuwe serie waarin één van mijn favoriete acteurs - Kevin Spacey - de hoofdrol speelt.
 
Ik dacht er al aan toen we twee maanden geleden in Savannah waren en langs "zijn" huis - "Midnight in the Garden of Good and Evil"- liepen.
 
Ik dacht er weer aan toen ik hem bij David Letterman zag.
 
En ik dacht er nogmaals aan toen ik hem voor de -tigste keer zag schitteren in "The Usual Suspects."
 
Spacey is ZO goed als hij ZO een slecht mens speelt.
 
Aanmelden is een fluitje van een cent.
Voor €8,- per maand kun je kiezen uit een gigantisch aanbod van films en series.
De eerste maand is gratis.
 
Ik weet mijzelf te bedwingen tot de avond.
Dan ga ik echt los.
House of cards is een lange serie. Ieder seizoen kent 13 afleveringen.
Ik ben halverwege seizoen 3.
 
Beter dan "Borgen."
Dat kan ik niet zeggen.
Anders.
Moet ook.
Statsminister kun je niet vergelijken met Mr. President.
****

09 april, 2015

Privacy? Ten koste van wie?

 
"Kijk, onze koffers!"
Het klinkt kinderachtig opgewonden.
 
Ik luister naar de purser die zegt dat we op het punt staan te vertrekken en dat alle elektronische apparatuur uit moet.
 
Onze koffers gaan er als laatste in en komen er (als het goed is) als eerste uit.
De privileges van business class vliegen
 
 
Ik denk aan Germanwings.
Alle bagage van dat neergestorte vliegtuig ligt in de Franse Alpen.
 
Hoe kortgeleden is het nog maar?
Ik hoor er niet veel meer over.
 
De gezagvoerder zegt dat deze vlucht naar Zürich gaat en dat we over moeten stappen als we naar Brussel willen.
Het is 1 april.
 
De Fransen hebben goed werk geleverd.
Er hoeft niet meer naar DNA gezocht te worden, de zwarte dozen zijn gevonden en de oorzaak is bekend.
 
Hoorde ik een zucht van verlichting? Ook bij mijzelf?
Zat je in dat vliegtuig, dan had je pech. Overgeleverd aan een psychiatrisch patiënt.

 
Onze koffers worden naar een ander ruim gereden.
 
Ik ben eigenlijk nooit bang. Maar ik kijk altijd wel wie mijn medepassagiers zijn.
 
Els Borst had ook pech.
Wat heb ik mij daar boos om gemaakt. Ziedend was ik.
 
Hoe snel ebt het nieuws weg.
Hoe snel vergeten wij, slaan we de bladzijde om.
Een nieuw hoofdstuk. Een nieuwe ramp. Een volgende gek.
 
We zijn in de lucht.
Een piloot komt in onze cabin slapen. Hij duikt in zijn tentje.
Er zijn nu nog zeker twee bemanningsleden in de cockpit.
 
Er moet iets veranderen!
Het recht op privacy mag geen levens kosten.
 
In godsnaam, sukkel niet in.
Ga aan de slag.
 
Wij arriveren op tijd in een mistig Brussel.
Onze koffers staan als eerste op de band.
 
Ik realiseer mij heel goed dat er mensen zijn die nog op een snipper, een scherf, een lap uit de Franse Alpen wachten.
*****

07 april, 2015

Atlanta

 
 
De laatste overnachting op Amerikaans grondgebied was bij onze lieve, gastvrije vriendin K.
Zij liet ons nog even het een en ander van haar stad, Atlanta, zien.
 
Ik ben inmiddels gewend aan de betrekkelijk jonge geschiedenis van dit land.
Het is de geschiedenis van de V.S. Niets meer en niets minder. Daar hoef je niet laatdunkend over te doen.
 
De burgeroorlog woedde hevig in Atlanta.
In de heuvels, vlakbij het huis van onze vriendin, werden zware veldslagen geleverd.
 
We reden door Buckhead (foto boven), het Beverly Hills van Atlanta.

 
We bezochten het historische Swan House (in de VS vooral bekend als filmlocatie van "The Hunger Games").
Daarna was The Smith Family Farm aan de beurt.

 
Atlanta en Gone with the wind zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Hier woonde de schrijfster Margaret ("Peggy") Mitchell in een piepklein appartement. Hier schreef zij het grootste deel van de, met de Pulizerprijs bekroonde, bestseller.
 
Bekijk mijn foto's en alle info, het is echt de moeite waard.

 
Atlanta was een niet te overtreffen toetje.
*******

05 april, 2015

De laatste stuipen

Apple Tini 
Strandverhuizing 
War for sale. 
Stillevens 
Boom met haar
$30,- kwak 
Erop los spuiten.
Golf-scrotum
Spitting image
Retro? Nee, antiek
Nep? Nee, echt
Zwompak
Laatste avond, eerste sunset.
 
So long Naples.
****