29 november, 2016

Kijk op het strand


Dit één Banyan tree. Een oude tante.

We lopen langs the Historical Society.
Het hek is inmiddels geverfd en de naambordjes van de gulle donateurs prijken in de zon.

 

Hahahaha, hier is het vrij (dichtbij het strand) parkeren en dus heeft de middenstand er op deze manier een stokje voor gestoken.

Er zijn nieuwe parkeermeters geplaatst in Naples. Ze worden gevoed door zonne-energie en heel veel quarters.

Niemand weet hoe deze ultramoderne machines werken.
Wij hebben een beach sticker, die we altijd op de eerste dag voor $50,- kopen, dus wij mogen overal parkeren.


Vier weken zon en warmte.
Temperaturen van ver boven de 25 graden.
Misschien tien druppels regen die al verdampt waren voordat ze de grond raakten.
Ik geloof niet dat we dit ooit hebben meegemaakt.

Het werd dus ook een strand -en zwembad vakantie.

Ik kan, in tegenstelling tot manlief, niet lezen op het strand.
Ik moet mensen kijken. Situaties opnemen.

Overal zie ik verhaaltjes.
Ze lopen langs. Ze zitten naast je. Ze dobberen in de zee. Ze graven kuilen. Ze eten. Ze drinken. Ze smeren. Ze...
Ze zijn er.


Kijk!
Een rondleiding over het strand. De gids is iemand van de Historical Society.
Hij vindt zichzelf heel belangrijk.
Sinds 1929 is Naples via het land bereikbaar, pak ik even mee.

Er worden professionele kerstfoto's gemaakt.

 

Stel je voor dat er zand aan de tas komt..
Petticoat in beeld.


Mee-eter
Zonnebaden.


Hier moesten we erg om lachen.
Oké, de parasol heeft het begeven. Maar kijk even waar de man zit en waar de schaduw is.
Wat overbleef leek meer op een vlag.
Who cares, I'm on the phone.

28 november, 2016

Met de Amerikaanse slag


Nee, u hoort mij niet klagen.
Dat dit hotel wasmachines en drogers voor de gasten heeft vind ik alleen maar een plus en ik maak er graag gebruik van.

Maar hoe het werkt, daar moet ik erg om lachen.

Ik stel de wasmachine in op "hot."

Het water wordt niet verwarmd door een element, zoals onze Nederlandse machines.
Nee, het komt direct op temperatuur uit de kraan.
Nou ja......op temperatuur?
Het haalt de veertig graden nog niet eens.

En dan is de was in een half uur klaar.

De drogers daarentegen doen het fantastisch.
Een heel uur lang.

Op hoge temperatuur drogen gaat heel goed.
Na dertig minuten haal ik het ondergoed eruit.

Dan verzet ik de temperatuur naar low en gooi er onze shirts in.
Het is maar goed dat ik zo ben afgevallen.
Juist ja..............de temperatuur blijft hoog.

En op de galerij ligt stof, uitgeblazen door die drogers.
Aan het einde van de dag komt een schoonmaker met de stofzuiger langs.


Nog zo'n lachertje.
De tuinman en zijn blazer.
Het enige wat hij doet is de rommel verplaatsen van de ene kant van de straat naar de andere kant.

Laat nooit meer iemand iets slechts van de Fransen zeggen.


Tot slot onze kamer.
De foto hierboven toont een stopcontact achter het fornuis. Het hangt uit de muur en levert zodanig een gevaarlijke situatie op.
Het is een paar keer voorgekomen dat maintenance langs moest komen omdat het fornuis het niet deed.
De stoppen waren doorgeslagen.

De airco is ook niet echt van 2016.
Hij doet het goed, maar maakt ook een enorm lawaai.
In de ochtend hebben we de deuren open, maar buitentemperatuur loopt iedere dag al snel op tot ver over de 26 graden.

Wil ik vanuit mijn bed televisie kunnen kijken, dan moet de airco uit.
Dus heb ik weinig tv gekeken.

26 november, 2016

Zwarte vrijdag


Na de stilste dag van het jaar, Thanksgiving, komt de gekste dag van het jaar, Black Friday.
Een soort Dwaze Dagen, maar dan op één dag en in heel het land.

Bij Miromar (Outlet) stond een agent het verkeer te regelen.
Wij waren op tijd en konden nog makkelijk een plaats vinden. Je volgt gewoon mensen met volle tassen en vraagt of ze weggaan.


De rijen buiten doen het ergste vermoeden, maar de Amerikanen weten dit soort evenementen goed te regelen.
In de winkels was geen sprake van gedrang en/of gegraai.
Integendeel. Er liep genoeg personeel en ook bij de kassa's verliep het afrekenen smoothly.

De aanbiedingen waren dan ook niet mals.
Ik kocht Ralph Lauren polo's voor $30,- en bij Vera Bradley kreeg ik maar liefst 80% korting op mijn aankopen.

Mijn twee kleine tasjes vielen in het niets bij de gigantische inkopen van de Amerikanen.
De mannen wachtten buiten geduldig af.


Toen wij, tegen twaalven, terugreden naar de I75 schrokken we wel even van de enorme file die ons tegemoet kwam.

Het leuke deel van deze Black Friday werd om een uur of zeven ruw verstoord door, wat ik dacht, drie enorme dreunen op de deur.

"Niet gaan kijken," riep manlief.
'Waarschijnlijk een dronkenlap?'

"Ik weet het niet. Maar laat de deur dicht El."
'Oké. Maar zet het geluid van de tv even af en de airco uit, dan kan ik misschien horen wat er aan de hand is.'

Manlief deed wat ik vroeg.
Ik legde mijn oor tegen de deur.

Ik hoorde paniekerige stemmen. Flitslichten kwamen door het raampje in de deur.
'Jezus, er is iets heel erg mis.'

Ik belde de receptie.
'What's going on?'
"Stay in your room Mrs. Just stay in your room."

Dat deed ik......misschien een paar minuten.
Toen hoorde ik stemmen op de galerij en deed ik de deur open.

Het hele hotel was omsingeld door politie, ambulances, brandweer.....you name it.
Een paar politieagenten zaten geknield bij een lichaam.

Ik hoorde stemmen en gekreun en deed snel de deur weer dicht.

Wij bleven binnen totdat de gewonde man afgevoerd was.
Hoewel iedereen zich kapot geschrokken was bleef paniek uit.

Wij waren deze avond thuisgebleven, maar het idee dat we bijna iedere avond rond die tijd op het altijd pikdonkere parkeerterrein lopen beangstigde me wel.

Het schietincident gebeurde pal onder onze kamer. Misschien op tien meter afstand.
Daar stond ook de (oude) auto van de verdachte/gewonde en zijn vriendin/vrouw. Het portier stond open.

Al snel werd, in grote lijnen, duidelijk wat er was gebeurd.
Ik plaats bij deze een link, omdat essentiële details nog ontbreken.

Plaats delict was afgezet, maar niet afgeschermd.
We konden alles zien en horen.
Het betrokken meisje zat op een stoeprand en werd daar ondervraagd.
Ja, dat vond ik raar.

Sinds elf uur gisteravond is dit continu op het nieuws.

Later op de avond klopte er nog een agente aan. Of we getuige waren geweest van wat er gebeurd was.

Punt is dat je in je kamer niets van buiten hoort omdat de ouderwetse airco een razend lawaai maakt en wij ook nog eens de televisie aan hadden staan.

Wel bleef het lang onrustig.
Tot in de morgen stonden grote schijnwerpers op de plaats delict gericht (en dus op onze kamer).

De politie in uniform maakte plaats voor de FDLE (Florida Department of Law Enforcement).

Forensics deden grondig onderzoek.
Het voelde alsof ik in een aflevering van CSI zat. Zo onwerkelijk.
Nu weet ik hoe "gunshots" klinken.

Black Friday veranderde van het ene op het andere moment in Bloody Friday.

Gelukkig!
Vanmorgen stond het parkeerterrein vol met auto's van "ontbijters."

Ook wij waren aan sterke koffie en a stack of pancakes toe.
********* 

24 november, 2016

Thanksgiving


"Naples looks like a ghost town," zei ik tegen de enige man die ik passeerde op weg naar het strand.

"Sure does. Everybody is cooking."


In het water was het drukker dan op straat.
Het wemelde van de dolfijnen.

 

Opa's en oma's hadden de kinderen en kleinkinderen in laten vliegen om deze belangrijk(st)e feestdag (dankdag voor het gewas) bij hen te zijn.

Ze liepen de tijd te doden op het strand.
Zelfs de chickee hut was dicht.


"Maar Publix is wel open," dacht manlief.
Nope.

Eerlijk. Zo hebben wij Naples nog nooit gezien.
Meerdere auto's op de oprit wezen op een gezellig samenzijn.

Samen eten en samen football kijken.
Dat is Thanksgiving.

23 november, 2016

TE!


Die medische reclames zijn te stom voor woorden.
Er moet een geneesmiddel verkocht worden, maar het opdreunen van de bijwerkingen en gevaren duurt langer.
Indekken heet dat. Indekken tegen aanklachten.......mocht er iemand toch buikpijn van krijgen.
Het moet waterdicht zijn.


En dan dit:

Waarom moeten Amerikanen altijd zo te koop lopen met hun lichamelijke problemen?

Bij een verstuikte enkel krijg je hier al een enorme brace aangemeten.

Om nog maar te zwijgen van die zuurstoftanks die emfyseem -en COPD-patiënten meesjouwen.

Ik zie dat in Nederland (bijna) nooit.

Vandaag kwam er een doodzieke man met zijn familie bij het zwembad zitten.
Hij had twee enorme koelboxen bij zich. Daar haalde hij grote jampotten uit.
Er zat vloeibaar spul in. Ik neem aan dat het voeding was.
Oranje (worteltjes?) en groen (spinazie?)

Hij kokhalsde toen hij het opdronk, maar ging er toch mee door en werkte achter elkaar vier van die potten weg.
Ja sorry, maar waarom bij het zwembad?

Het slikken deed hem duidelijk pijn en zijn zus vroeg of het wel ging.
Hij wilde meer morfine. Althans, dat hoorde ik hem zeggen.

Toen ging hij weg met de twee koelboxen en kwam na tien minuten weer terug met twee koelboxen.
Hij had een trui en een joggingbroek aangetrokken en een ijsmuts op zijn kale hoofd gezet.

28 graden, maar hij had het koud.
De koelboxen gingen weer open en de jampotten kwamen weer tevoorschijn.

Zulk lijden gun je niemand, maar waarom moeten wij hier getuige van zijn?
********

21 november, 2016

Politiek


Het is vrijdag.
We besluiten naar the pool te gaan.

Ik hoor alleen maar Engels Engels.
"Gosh, this sounds like little Britain."

Ik denk aardig -en leuk te zijn.
Maar dan staat er een stevige tante (begin 80?) op die mij toesnauwt dat ze geen Britse is, maar een Engelse.

Deze dame heeft een wat ielige man die wegduikt wanneer zij haar aanval op mij opent.

De andere Britten kunnen mijn vriendelijk bedoelde opmerking wel waarderen.

Ik ben nog zo stom om de vrouw uit te leggen dat Engeland ook onder het Britse Koninkrijk valt, maar haar verontwaardiging is niet te temmen en dus loop ik gewoon door.

Ik begrijp haar oververhitte reactie wel.
Het is exemplarisch voor de situatie in Europa en in het VK bij uitstek. Maar ik vind het wel hoogst onbehoorlijk.

De vrouw is een typisch "controller."
Ze klaagt.
Ze observeert.

Ze is een mengeling van Mrs. Bucket en Ma Flodder.

Later komt ze naar me toe om haar verontschuldigingen aan te bieden. Toch dramt ze door over het feit dat ze niet Brits genoemd wil worden.
"Too many nationalities call themselves British. I am English."

'Whatever,' is mijn botte reactie.
Ik heb helemaal geen zin in een discussie.

Later ontmoet ik mensen uit Wales en ben ik blij dat ik "Brits" staande houd.

J. uit Nieuw-Zeeland komt naar me toe terwijl ik nog zit uit te stomen.
"What is your political party called, Ellen?"

Huh?
Wat nou weer.

Ze legt uit dat ik als politician op Facebook geregistreerd sta.
Ik kijk, maar kan het bij mijzelf niet terugvinden.

J. haalt haar iPad en toont het bewijs.
Manlief heeft dan al uitgeplozen dat "independent" gelinkt is aan een (erg rode) politieke partij.
Dat was het niet toen ik mijzelf registreerde bij Facebook.

Maar goed.
Ik ben dus "politician" geweest, waarmee de wens van mijn moeder even in vervulling is gegaan.

Inmiddels is Ellen gewoon weer schrijver/blogger.
No longer independent, maar zelfstandig.
*********

19 november, 2016

Bas Hermans


Dit is Bas Hermans.
Wij ontmoetten hem gisteren op de (internationale) markt in Third Street.

Zijn oliebollenkraam deed het goed.
Bas komt uit Sittard en woont al 16 jaar in de VS.
Familie van??
Jazeker.

Ik geloof dat alle honden van Naples er waren.



Natuurlijk mocht levendige muziek niet ontbreken.
Let vooral op wat er achter de muzikant gebeurt.

Ervaringen Uitwisselen


Het zwembad is een soort van social meeting point.

Zo hebben we kennis gemaakt met een alleraardigst stel uit Auckland.
De liflafjes hebben plaatsgemaakt voor zwaardere kost.

Er werd ons gevraagd naar de uitkomst van het onderzoek naar het neerhalen van MH17.
De media in N-Zlnd hadden daar niet over bericht.
Blijkbaar was dat dus toch geen wereldnieuws.
Zo leer ik nog eens wat.

Maar nu dit:
Nieuw-Zeeland heeft zo zijn eigen Zwarte Pieten affaire.

Merry Christmas mag niet meer.
Het zou aanstootgevend/kwetsend zijn voor andere religies.

Het is nu Happy Holidays geworden, een soort blauwe Piet.


Vandaag dobberde ik een uur met een Zweedse familie in het water.
Het gesprek ging over de EU.

Een Zwexit is niet uitgesloten.
Net als in Nederland rommelt het. Men is boos, bang en bezorgd.

Ook de Zweden voelen zich niet veilig.
Ze zijn geen lid van de NAVO en ze voelen de hete adem van Putin in hun nek.

Angela Merkel is ook niet erg geliefd.
In Zweden is de invasie van vluchtelingen behoorlijk uit de hand gelopen.

Meerderjarige asielzoekers meld(d)en zich als minderjarigen.
Verkrachtingen, aanrandingen en criminaliteit hebben de tolerante Zweden veranderd.

"Het kan zo toch niet doorgaan," verzuchtte de aardige Zweed in het warme water onder een stralende zon.

"I am really worried."
******

17 november, 2016

Rijdende hondensalon


 Gisteren hadden we een wat mindere dag en dus was de Golf van Mexico vandaag wat woeliger dan normaal.

Het is uitkijken geblazen voor de verdoofde bijen die net als wij van de zon genieten.
Het wemelt ervan en regelmatig horen we "auwa!

 
"

Wat deed dat busje voor deze gigantische villa?
Het was de huiskapper. Van de hond des huizes.

Toen wij langs de bus liepen sprong er een voor mij onbekend ras uit.
Een mix van een poedel en een airedale. Maar het zal ongetwijfeld een zuiver ras zijn geweest.

De wat vervallen bus mocht blijkbaar niet op de oprit gezien worden.
Dus moest het maar zo.....met een oranje pion.

"See you next week."
De hond des huizes krijgt dus iedere week een behandeling.

Nagels, vacht, tanden en kiezen, oren, ogen.
Poedertje hier, snuifje daar.

Ik veronderstel dat deze hond geen hart of pens krijgt, maar tuna of filet mignon.

Want dit is Naples.

16 november, 2016

Shoppen


Winkelen (ik bedoel kopen) bij Waterside Shops in Naples is alleen weggelegd voor de rijksten van deze aardkloot.

Valentino, Gucci, Hermès en al die andere merken bewonder ik op afstand.


Maar wat ik zo leuk van de Amerikanen vind........
je komt ze bij Saks on Fifth tegen, maar ook bij Walmart.

Een bewolkte dag als vandaag leende zich bij uitstek voor "shoppen."

Gezellig hoor. De kerststemming zit er al goed in.


Volgende week vrijdag, de dag na Thanksgiving, is Black Friday.

Vandaag was Happy Tuesday, want ik ben geslaagd.


((Zo nu en dan kruipt er een knaller van een (taal)fout in mijn blogjes. Ik heb geen redacteur en verander tussentijds nogal eens iets in de tekst.
Geen excuus - maar zo zit het dussssss. Liefdewerk oud papier))