Stemmen

Twee spraakmakende politici.

Een uit de jaren '70 en '80. 

De ander laat momenteel politiek Den-Haag op zijn grondvesten schudden.

Pieter Omtzigt is de enige politicus die de premier laat huiveren.

Dankzij de tomeloze inzet -en volharding van Omtzigt (CDA) en Leijten SP) is het kabinet nu demissionair en kijkt de VVD tegen een andere verkiezing aan dan waarop gehoopt was.

Omtzigt is een ware volksvertegenwoordiger.

Hij maakte het de pedante Hugo de Jonge moeilijk door zomaar zichzelf verkiesbaar te stellen. Het CDA werd wakker geschud maar koos toch voor De Jonge. Een keuze die volgens mij niet uit het hart kwam, maar uit de kenmerkende CDA-schijnheiligheid. Zijn onafhankelijkheid baart sommige partijgenoten zorgen.

We weten hoe het is verlopen. De Jonge heet nu Hoekstra en Omtzigt staat op twee en wordt fractievoorzitter. Ja, ik ben voorbarig.

Maar nu ga ik met de billen bloot.

Vorig jaar werd ik lid van de VVD. Het was tijdens de eerste Covid-golf.

Ik vond dat Rutte mijn steun verdiende. In al mijn blogs kunt u lezen dat ik, met een kanttekening her en der, het Corona-beleid steunde en trouw alle regels volgde.

Die regels volg ik nog steeds, strenger dan wie dan ook - waarover later in deze blog.

Echter, tijdens het volgen van de ondervraging door de parlementaire commissie toeslagenaffaire brak er iets.

Ik schaamde me kapot en heb direct mijn lidmaatschap opgezegd. de reden heb ik daarbij opgegeven en in het antwoord dat ik daarop kreeg gingen ze daar verder ook niet op in.

Ik zal uw bericht ook doorsturen naar onze Tweede Kamer fractie.

Het is voor hen van groot belang te weten wat er leeft bij onze leden

Sindsdien kijk ik ook anders naar Rutte. Ik bemerk dat hij niet recht door zee is en de immer opgewekte, energieke toon begint mij danig te irriteren.

Zijn toezeggingen en beloftes moet hij te vaak intrekken.

Doe die dan niet? 

Het ijs wordt steeds dunner, Mark!

Ik ben dus weer een zwevende kiezer.

Partijprogramma's doorspitten doe ik niet. In feite liggen ze dicht bij elkaar.

Ik ga wel socialer stemmen.

Er moet absoluut meer geld naar de zorg. Kinderopvang moet gratis worden.

Nog even naar de Covid-regels.

Gisteren moest ik naar de banketbakker en de stomerij op de Meent. Het zag zwart van de slenterende mensen.

Vandaag idem dito. Studenten blokkeerden het trottoir met kratten bier en keukenstoelen. 

Zijn ze zo zielig?

Een groep mensen (ik telde er negen) liep met glazen wijn van de Maasboulevard naar ik weet niet waar.

Dat staat stoer, met zo'n glas in je hand.

Hun provocerende lach deed mijn bloed koken.

Heus, ik word ook gek - vooral van woede.

Woede wanneer een vriend al een jaar vergaat van de pijn, maar niet geopereerd kan worden omdat hij vanwege zijn leeftijd wel eens op de IC terecht zou kunnen komen.

Woede omdat diezelfde vriend zijn eerste vaccinatie in Rotterdam krijgt, maar voor de tweede naar Den-Haag moet omdat er in 010 geen plaats is.

Geen plaats???

Schoondochter, zoon en ik zijn in dezelfde week jarig.

Wij feliciteren elkaar via facetime.

"Ach El, jullie kunnen toch wel saampjes......"

"Neen - verdomme neen. Eén is één."

Manlief bezocht gisteren een zieke (leukemie) vriend.

"Waar is Ellen?"

"Thuis. Wij houden ons aan de regels."

Juist omdat wij zo braaf zijn vind ik dat ik meer dan wie dan ook het recht heb om Rutte, Van Dissel en al die anderen te vervloeken..

******

Rotterdam, op één been kun je ook staan.

Even wat lentekiekjes.

Aan de ene kant heeft het een ik heb geen zin meer uitstraling,

aan de nadere kant is er toch wel toekomstperspectief (een woord dat ik eigenlijk niet meer kan horen).

De historische schepen hebben allemaal een verhaal. Deze is bijzonder.

↑Niet echt

↓Echt

De middenstand probeert het hoofd boven water te houden.

Veel deuren staan open.

Voor passanten die even willen zitten zijn tafels en stoelen neergezet.

De horeca lonkt met dit mooie weer.

Iedereen schreeuwt dat de terrassen open moeten. Zeker nadat de beelden van een overvol Vondelpark de huiskamers binnenkwamen.

Ik begrijp dat.

Maar het is niet zo dat alle horeca ondernemers er zo over denken is mij tijdens mijn wandeling duidelijk geworden.

Hij was boos op de schamele fooi die hij maandelijks uit de staatskas krijgt: €1000,- waar hij alles van moet betalen.

"Nee, alsjeblieft geen terrassen open. Als het fout gaat moeten wij weer als eerste dicht. Dat zie je na een week al gebeuren. Laten ze eerst de vaccinaties rond krijgen en de IC's wat meer ruimte geven. 

Een ander geluid dan ik iedere avond bij Jinek en OP1 hoor.

Een Rotterdammer met realiteitszin.

****

Twee sterren in mijn eigen 1 bij 3 keukentje

Aan huis bezorgen hadden we een keer geprobeerd en dat was een tegenvaller: Mangiare.

Ik hikte er iedere keer tegenaan. In Kralingen doen bijna alle restaurants aan afhaalmaaltijden.

Natuurlijk wil ik de lokale middenstand en horeca steunen in deze ongekend zware tijden. Maar ik wil dan ook wel van iets bijzonders genieten.

Dus stelde ik het uit en keek ik regelmatig op de sites van Parkheuvel, Fred en In den Rustwat.

De eerste twee hebben sterren en bezorgen ook voor een meerprijs.

Het laatste zetje kreeg ik van mijn zoon, die vorige week (Valentijnsdag) zijn vrouw verraste op een heerlijk thuisdiner van Aan de Zweth (voormalige Zwethheul).

"Kan jij ook mam. Even opwarmen in de oven. Het is super genieten!"

Die aansporing had ik nodig.

Fred adverteert enthousiast op Facebook en het viergangenmenu ad. 69,- p.p. sprak ons beiden meteen aan. Dit is inclusief heerlijke broodjes, boter, madeleines en nougat (voor bij de koffie).

Enige nadeel: het is geen keuzemenu. Bezorging €10,-

Keuze biedt In den Rustwat wel in zijn driegangenmenu ad. €32,50. Echter, dat moet je ophalen.

Parkheuvel was mij met €84,95 p.p. voor een viergangenmenu te duur. Bezorging €17,-.

De bestelling ging makkelijk. Ik ontving een link naar de uitleg op YouTube.

"Even opwarmen in de oven," is het niet. Ik begon te twijfelen.

Kon ik dit wel??

Dus met spanning wachtte ik af wat er bezorgd zou worden.

Om 13 uur werd de experience box afgegeven, die meteen de koelkast inging.

Wat een feest om de tafel weer eens mooi te dekken met echt zilver.

We begonnen met bubbels uit de Elzas, die we in oktober hadden meegenomen.

De keuken was aan kant. Ik wist, dankzij het duidelijke filmpje, precies welke keukengerei ik nodig had. Alles lag klaar. De afwasmachine was leeg.

Zo'n mooi pincet als Fred heeft om te garneren heb ik niet, maar mijn wenkbrauwpincet deed het prima.

Mijn keuken is sowieso niet uitgerust als die van Fred, maar het lukte allemaal prima.

Ik stond van mijzelf te kijken hoe mooi ik de borden opgemaakt kreeg.

En lekker was het.

Heerlijk!!!

Geniet even mee.

Van start tot finish.

Met de gele stickertjes: carré van gemarineerde watermeloen -en tonijn - dashi - amandel.

De blauwe stickertjes: kreeftravioli, kreeft, bisque, groente, basilicum.

Toen ging er iets mis met de kleuren (foto van de ravioli is mislukt).

Voor het hoofdgerecht gingen we over op rood, een geschenk van onze kinderen.

Wat een wijn!!

Rode stickertjes: sukade, hutspot van pastinaak en wortel, eendenlever, kalfsjus.

Witte stickers (vergeten te fotograferen): rijstpudding, sinasappels, witte chocolade.

Voor dit gerecht miste ik echt de goede borden (het zakte wat weg), maar dat maakte voor de smaak niets uit.

Goddelijk heerlijk.

Ik maakte alles op, en dat zie je ook op de foto's.

Zo had Fred het bedacht.↓

Kortom, we hebben twee uur aan tafel gezeten en volop genoten.

Mijn waardering in deze ongekend moeilijke tijden is groot.

Een smaakvol lichtpunt in de benarde tunnel waarin wij ons nog steeds bevinden.

****