28 november, 2018

Zomaar wat kiekjes


Honden mogen niet op op het strand, vandaar.....
Gemberbloesem.


Ik mocht hem niet oppakken, heeft een gemene (schaar)bijt.


Mijn zoon verzamelt Monopoly's uit de hele wereld. Heb het toch niet gekocht.
Bij "Alterations" denk ik aan een klerenmaker (verstelwerk).


Failliet.
Hudson Bay volgt vast. 


27 november, 2018

Red Tide


Zodra ik mijn voeten op het warme strand zette, voelde het alsof het zand ook in mijn bronchiƫn kroop.
Het hoestje, meer een kuchje, herkende ik onmiddellijk.

Red Tide.
(Algenbloei is een zomers verschijnsel waarbij grote hoeveelheden algen tot ontwikkeling komen zodat er te weinig zuurstof in het water overblijft om de grote hoeveelheid biomassa in stand te houden. Hierdoor kan een grote sterfte optreden door hypoxie.)

"Onzin," zei manlief.
"Je wordt verkouden, net als ik."


Maar toen ik mijn wandeling ging maken en zoveel dode vissen zag, wist ik het zeker.

Overal hoorde ik het kuchje.
Sommigen hadden door dat er iets aan de hand was, maar anderen reageerden er helemaal niet op.

Vogels bleven op gepaste afstand van de dode vis.

Er werd minder, maar toch wel gezwommen.
Ik liet het aan mij voorbijgaan.

Na een paar uur werd de ademhaling onprettig zwaar en vertrokken we.

Ook bij de parkeermeter stonden mensen te kuchen.
Onwetend waarom. 


's Middags zagen we akelige, verontrustende beelden van dode dolfijnen op het lokale nieuws.

Onder verdachte omstandigheden gestorven, evenals de toch al uitstervende manatees (zeekoeien).

Ze stillen hun honger met vergiftigde vis en sterven vervolgens zelf.  


25 november, 2018

Black Friday


Iedereen verklaarde ons voor gek, maar wij zijn krenterige Nederlanders.

Ik had een lijstje gemaakt en ging zeker niet winkel in, winkel uit.

Om 8.45 uur waren we bij Miromar (Outlets).

Zie eens hoe leeg het parkeerterrein was.

De echte jagers waren de avond ervoor al op pad gegaan (veel grote winkels gingen open om 5 pm en sloten om 1 am). De meeste Amerikanen gingen voor elektronica, zoals tv's en Apple producten.

Bij Kate Spade stond ook al snel een rij wachtenden buiten. Ze lieten mensen plukjesgewijs binnen.

Ik vond het allemaal nogal duur en was snel weer buiten, maar ik zag vrouwen lopen met drie Michael Kors tassen aan de linker arm en vier Kate Spade tassen aan de rechterarm.

Die gaan ze met winst op Ebay verkopen, werd mij verteld.


Wij liepen na twee uur winkelen (lange rijen bij de kassa's) heel tevreden naar de auto, met maar drie tassen. 


Als je het slim doet en je bent niet koopziek, dan is Black Friday echt ongelooflijk de moeite waard.
*****

24 november, 2018

Gevlucht


The Cove Inn: vorig jaar gesloten vanwege orkaan Irma.

Wij waren een van de eerste gasten dit seizoen en kregen de kamer waar we twee jaar geleden zo tevreden over waren.
Wat verheugden wij ons op deze vakantie in dit hotel op die unieke locatie aan de haven.

The Cove Inn heeft "privately owned" kamers.
Derhalve verschillen ze qua inrichting.

Het eerste wat ik checkte was de koelkast.
Rampzalig. Alles op de bovenste plank bevroor, ook op lage stand.

Het vriesvak deed het dan weer wel en dan weer lekte het water en legde ik er maar een doekje in.
Wij moesten daarom ijsjes weggooien.


Er waren twee grote (teflon) koekenpannen. Beide zwaar beschadigd, dus die bracht ik naar de receptie.
Ze werden niet vervangen.
Ik moest zelf een nieuwe pan (foto) kopen.


Dan was er de lekkende airco. Het water, dat zelfs tegen de schuifpui spetterde, maakte van het balkon een voetbad.
Na aandringen werd er een lege vuilnisbak onder gezet die dagelijks geleegd moest worden.

Heb ik geklaagd?
Jazeker.
En e-mails gestuurd, met foto's. naar het management met het verzoek ze door te sturen naar de eigenaar(s) van onze unit.

De koelkast was duidelijk een tijdelijk exemplaar. Er had een andere gestaan die kapot was gegaan en de eigenaar had er zolang een oude ijskast in gezet.

De general manager ontweek me continu.
Er kon ook geen gedag af.

Tot het moment dat ik hem alleen kon aanspreken over de koelkast.

"Mrs. - it is Friday, 6 o'clock and I'm going home."

Dat herhaalde hij wel tot drie keer toe. Volgens hem moesten de eigenaars er een nieuwe ijskast inzetten.
Hij deed in ieder geval niets.

De volgende dag sprak ik eigenaars van een andere unit. Ik deed mijn verhaal en vertelde hoe onbeschoft ik te woord was gestaan door de general manager.

Ze schrokken en beloofden ons te helpen.
Een uur later werd er een goede ijskast in de kamer gezet. Voor tijdelijk, zo werd gezegd.
De oude koelkast bleef staan.

O ja, dan waren er de wasmachines.
Ik koos voor heet, maar kreeg koud.
Manlief hevelde teiltjes warm water van de kraan naar de wasmachine.


Hieronder drie foto's (ik had er wel 30 kunnen plaatsen) om de stand van onderhoud te tonen.


Wij zaten iedere dag in de lucht van verf -en de herrie van drilboren en getimmer.
Er werd nog volop gerenoveerd.


Zaten we net te ontbijten, klom er ineens iemand op een ladder die voor ons neus ging schilderen.
Onze privacy was ver te zoeken.

Niemand had ons hierover ingelicht.

De laatste druppel viel maandag.

We hoorden een hels kabaal, keken naar buiten en zagen dat de relingen van de zijkant gesloopt werden.
Vervolgens begon het schuren en boren en kwamen cementdampen onze kant op.


De maat was vol.
Manlief probeerde bij de front desk manager verhaal te halen.

Zij wilde wel, maar weer stak de general manager er een stokje voor.
Er werd veel over en weer gepraat, maar verder dan een korting van 20% voor twee dagen kregen we niet.

Dat was voor ons onacceptabel.
Ik ging pakken en ondertussen zochten we naar een ander hotel.

Ik wilde graag terug naar het hotel waar we in 2017 logeerden en het lukte om in dit drukke seizoen een kamer te bemachtigen.


Nadat ik tafel en stoelen op ons balkon stofvrij had gemaakt konden we voor de allerlaatste keer nog even genieten van het uitzicht.

Vanmorgen zagen we onze buurvrouw op de galerij. Wij waren de auto aan het inladen, zij liep met haar ontbijtje naar beneden.
Ze was wakker geschrokken door het lawaai en zag toen ze de gordijnen opendeed mannen de reling van haar balkon eruit rammen.

Ze vertelde dat ze van tevoren, bij de boeking, had geĆÆnformeerd of er werkzaamheden aan de gang waren. Daarover is ze verkeerd ingelicht.

 Ook zij gingen weg. Razend.

De dronkenschap van een aantal badende gasten heb ik nog buiten beschouwing gelaten.

Hadden we na die onbeschofte "It's 6 o'clock and I'm going home" onze koffers maar gepakt, dan was ons veel ergernis bespaard gebleven en hadden wij langer kunnen genieten van de Residence Inn.
******