Het vrouwtje met de dunne handen.

Het vrouwtje met de dunne handen had een pechdag.

Nou ja, de dag begon goed, want ze was weer afgevallen en haar streefgewicht kwam in zicht.

Maar verder was het een en al pech.

Ze liet een bak kwark uit haar handen vallen. Gelukkig schoot het hondje met de korte pootjes haar te hulp. Die likte alles op.

O jee:

het hondje met de korte pootjes zag het Perzisch tapijt aan voor een servet waar zij haar witte snorrebaard aan kon afvegen.

"Kleenex!," schreeuwde het vrouwtje met de dunne handen tegen de man met de grote oren.

Hij hoorde haar en probeerde te redden wat er te redden viel.

"Wil je een kopje koffie om te kalmeren?"

"Ja graag." 

Het vrouwtje met de dunne handen nam plaats op de anderhalf jaar oude bank.

Het hondje met de korte pootjes piepte dat ze op schoot wilde.

Dat mocht.

Na de koffie besloot ze een boodschap bij Trekpleister te doen. Het vrouwtje met de dunne handen wandelt graag met een doel.

Toen ze voor de winkel stond ontdekte ze dat ze haar portemonnee was vergeten.

Ze belde de man met de grote oren, maar ze kreeg meteen zijn voicemail. Ze twijfelde of ze weer naar huis zou lopen, maar bedacht zich.

Ze belde het vrouwtje met de blonde haren die van 8.30 -16.30 uur in huis is. Die waarschuwde de man met de grote oren.

Na vijftien minuten zag ze het Franse witte autootje.

Eenmaal thuis viel haar pijnlijke oog op een grote gele vlek.

Op de anderhalf jaar oude bank.

"Nee hè?!"

 

Dat moest gebeurd zijn toen het vrouwtje met de dunne handen het hondje met de korte pootjes had opgetild.

Paniek alom.

En veel gevloek.

"Water en azijn," had de man met de grote oren op Google gevonden.

"Er is alleen schoonmaakazijn. Maar we hebben wel een extra verzekering. En ik heb toen ook een speciaal schoonmaakmiddel gekocht wat de winkel ons aanraadde."

Na enig zoeken vonden ze de fles en ging het vrouwtje met de dunne handen aan de slag.

Eenmaal opgedroogd zag zij toch nog iets geels, maar de man met de grote oren ging daar tegenin.

 "Dat slijt dan wel," zei hij om ervan af te zijn.

Die avond, na de afwas, masseerde het vrouwtje met de dunne handen haar vingers een voor een soepel en zacht met een vette zalf.

Ze miste een ring.

Haar trouwring.

Ze gingen zoeken. Alles werd overhoop gehaald. Zelfs de (afwas)handschoenen werden binnenste buiten gekeerd.

Zonder resultaat.

De moeheid weerhield haar ervan in de auto en de berging te gaan kijken.

"Dat doe ik morgen wel. Ik wil deze pechdag nu echt afsluiten."

De volgende dag stond in het teken van het zoeken naar de trouwring.

De man met de grote oren zou met het hondje met de korte pootjes buiten gaan speuren.

Hij pakte de riem toen er vanuit de keuken een opgewonden gil klonk.

"Ik heb 'm!"

Het vrouwtje met de dunne handen hield een afwashandschoen op. "Die deed ik aan en toen voelde ik iets hards."

"Maar daar had je gisteren toch ook in gezocht?"

"Ja schat. Maar dat is nou het verschil tussen een pech -en een geluksdag."

******

Kapot

Ach, wat triest.

Een jaar geleden waren ze nog volop aan het schilderen -en inrichten.

Toen kwam de eerste lockdown.

Deze zomer, toen Rotterdam met vakantie was, mochten ze open.

Het was van korte duur.

En nu......

Kapot.

De EU laat zich in tijden van wereldwijde crisis van zijn slechtste kant zien.

Zo nationalieerde Macron de mondkapjes-industrie. Onze burgemeester Aboutaleb onthulde daar vorige week het een en ander over bij Jinek. Als de nood aan de man is kiest ieder voor zijn eigen hachje.

Maar nu de vaccins. Zoals ik maanden geleden al voorspelde, daar komt herrie van. Duidelijk is dat Nederland met 100.000 gevaccineerden eerder in de achteruit dan in de vooruit staat.

Er is een tekort. 

Over de tijd tussen de eerste prik en de tweede is ook onenigheid.

Voormalig RIVM-voorman Roel Coutinho (de enige die ik geloof) zegt al tijden dat de vaccinatie-logistiek schandalig slecht is. Dit is geen taak voor de politiek.

Hij wijst naar Israël als goed voorbeeld.

Wij wachten geduldig af - kijken 's avonds uit ons raam en zien helicopters cirkelen en surveillanceauto's luidruchtig over de Willemsbrug scheuren.

Is dit oorlog?

Zijn dit jongeren met een testosteron probleem? 

Hoe zat dat tussen 1940-1945?

Vijf jaar lang een testosteron probleem? Geen eten. Geen radio. Geen vrijheid van meningsuiting.

Onze democratie wordt kapot gemaakt door mensen die het hardst schreeuwen dat zij het recht hebben om......

De meeste verwende natie is over alles ontevreden. 

Ik heb al eerder geroepen om militaire inzet. Zet ze vooral bij ziekenhuizen neer, want ook die worden bedreigd.

De politie kan dit niet meer aan. Een blauwe burnout dreigt.

Winkeliers, die nauwelijks het hoofd boven water kunnen houden, zien hun panden aan puin geslagen worden.

Waarom zouden demonstranten dat doen??

Ook Charlois heeft, na Lansingerland, een test oproep ontvangen.

Er zijn coronasporen in het rioolwater aangetroffen.

Ik hoorde op RTV Rijnmond hoe de bewoners daarop reageerden. 

Negatief.

"Ik heb het al gehad."

"Ik draag een mondkapje."

"Ik kom nooit buiten."

"Hun doen het niet, dus ik ook niet."

Driekwart van de bijna 70.000 inwoners heeft een migratieachtergrond.

Charlois is een probleemwijk.

In Lansingerland, met een veelal witte, hoger opgeleide bevolking, was de testbereidheid veel groter.

En zo is er niets meer over van die saamhorigheid tijdens de eerste lockdown.

Wij maken Covid-19 niet kapot.

Covid-19, die steeds ongrijpbaar muteert, maakt ons kapot. Fysiek en mentaal.

******

Verborgen verleiders

Aangezien de winkels dicht zijn ben ook ik aangewezen op "webshoppen."

Nu probeer ik mij te beheersen en bestel ik alleen dingen die ik nodig heb, zoals deze knoflookpers.↑

Hij bevalt beter dan de knijper en ik ben inderdaad afgegaan op de plaatjes.

Op Facebook verschijnen verleidelijke reclames. Een selectie van handige en leuke gadgets die mijn aandacht trokken.

↓Een praktisch apparaatje, maar niet voor mij - want ik maak nooit zelf pasta.

↑Wat ben ik blij dat ik mijn haar niet kleur. Nooit gedaan ook.

↓Zelfs mijn uitbundige grijze lok is puur natuur.

↑Bij lekkernijen scroll ik snel weg.

↓Maar over dit kussen moet ik nog een nachtje slapen. 

↕Voor handige gadgets ben ik altijd te porren.

↑Hier word ik blij van.

↓Deze twee hieronder lijken mij ideaal in de caravan.

↑Ruimtespaarders die je na verloop van tijd weggooit. Komen goed van pas in de sleurhut.

↓Zo'n clip is fijn, maar ik kan natuurlijk ook een broche gebruiken. Een broche: klinkt heel erg jaren '70, Toch?

↑Erg praktisch omdat er niet geboord hoeft te worden.

↓Ik geloof niet dat het is wat u denkt dat het is.

↕Beiden zie ik graag in mijn nieuwe keuken.

↑Draadloos is ook wel verdraaide handig.

↓De hygiënische wc-borstel die makkelijk onder de randen komt.

Wat me vooralsnog tegenhoud zijn de onbekende leveranciers en de lange bezorgtijd.

Maar ideeën te over.

*******

"Met een stok, oma"

Naar aanleiding van een flink aantal besmettingen met de Britse mutant op de school in Berschenhoek, eind december, kreeg heel Lansingerland een oproep zich te laten testen.

Bijna 45.000 inwoners deden vrijwillig mee. 27000 monsters zijn inmiddels geanalyseerd.

Resultaat halverwege: 242 positief waarvan 12% de Britse variant heeft, die vooral is waargenomen op en rond de school. 

Dat valt gelukkig mee. 

Ook mijn zoon, schoondochter en kleinzoon van drie lieten zich testen.

Ik maakte mij zorgen om mijn kleine lieveling. Hoe zou hij getest worden?

Vriendinnen stelden mij gerust: "met het sabbelsponsje, El." 

Daar hield ik me aan vast. Het beeld van een tegenstribbelende, angstig gillende peuter probeerde ik te verdringen.

Tutti kan van een klein stootje een drama maken.

We whatsappten:

"Hi schat."

"Hi oma."

"Waar ben jij geweest?"

"Bij de dokter, oma. Ik ben bij de dokter geweest."

Ik deed verrast. 

>>>Een paar weken geleden heb ik (nadat ik hem geen troostende zoen wilde geven op zijn - volgens hem - pijnlijke mond) uitgelegd wat mij van innige knuffels weerhield.

"Corona is een beestje in de lucht dat je niet kunt zien, maar dat mensen ziek maakt. Daarom kan ik ook papa en mama niet knuffelen en daarom dragen wij mondkapjes. We willen niet ziek worden."

Of hij het begreep weet ik niet, maar hij accepteerde het wel.<<<

"Waarom was je bij de dokter, schat?"

"Om te testen. En papa en mama ook."

"Goh, wat goed. Moest je sabbelen op een sponsje?"

Hij keek me verbaasd aan.

"Nee hoor."

"O, hoe deed de dokter het dan?"

"Met een stok, oma."

Ik probeerde mij schrik te verbergen. 

"Het kriebelde." 

Hij lachte erbij waaruit ik opmaakte dat het geen traumatische ervaring was geweest.

"Kwamen er traantjes," vroeg ik terwijl ik mijn eigen waterlanders nauwelijks kon bedwingen.

"Nee joh."

"Wow, schat. Wat ben ik trots op jou!!! Heel erg trots."

Hij glunderde.

"Cor kreeg ook een stok in zijn neus." Cor is zijn onafscheidelijke knuffel in moeilijke tijden.

"En was Cor net zo flink als jij?"

Hij knikte en stak nog een kroepoekje in zijn mond.

"Kijk eens wat ik gekregen heb, oma."

"Wat leuk!! Een nieuwe knuffel. Heb je die van papa en mama gekregen?"

"Nee, van de dokter."

We kletsten nog wat door en naar ik later van schoondochter begreep was de sponsjes test eigenlijk een lastige optie.

Er moet voldoende speeksel zijn, ze moeten het erg lang in hun mond houden en de kans op mislukking is aanwezig waarna het nog eens moet. 

Tutti zat op schoot bij zijn vader in de speciaal voor gezinnen, met balonnen versierde, testruimte. 

Twee ervaren testers testten vader en zoon tegelijk. Zo kon Tutti geen reactie van zijn vader zien.

Goed doordacht allemaal.

"En nu gaan we nasi eten, oma." En weer verdween er een kroepoekje in zijn mond. 

Een tikkeltje lastig voor een lijnende oma rond etenstijd.

"Met pindakaassaus."

"Wat ga jij eten, oma?"

Ik liep met de telefoon naar een pan rode kool. Een restje van kerstmis.

"Rode kool met een hamburger."

"O."

"Niet zo lekker als nasi."

"Nee. Ga je ook een eitje bakken, mama?"

Het is duidelijk en tevens een opluchting voor deze overbezorgde oma:

 eten is belangrijker voor mijn kleinzoon dan de Covid-test.

*****

Een scheepje in de haven lag

Mijn nieuwsoverzicht

Voor u staat een demissionair kabinet.

Alle pijlen worden momenteel op premier Rutte gericht, maar hij geeft geen krimp.

Daarentegen is Wiebes opgestapt. Klinkt als ik ga wel, dan kan jij blijven zitten.

In deze ongekende crisis, die onbegrijpelijker wijze nog steeds massaal wordt ontkend, hebben we Rutte nodig.

Ondanks de fouten, de vreemde maatregelen -en andere zwakheden die, met vooruitschrijdend inzicht, aan het licht komen is er niemand anders die de klus kan klaren.

Rutte is een gummy bear.

Hij werkt 20/7, schat ik zo in. Al een jaar lang.

Wie doet hem dat na?

Wat mij stoort is dat Den-Haag er een soort van tweestrijd van maakt.

De toeslagenaffaire versus Covid-19.

Mag ik even.

Niet alleen het kabinet valt veel te verwijten. Ook de Tweede Kamer, justitie, lokale overheden, de belastingdienst........hebben boter op het hoofd.

En natuurlijk zijn er partijen die uit deze ellende een verkiezingsvoordeel willen slaan.

Betaal de gedupeerden. Nu!! Meteen!!

Maak de kinderopvang gratis, net als het onderwijs. We betalen er genoeg belasting voor.

Politiek is vies, zo blijkt ook uit het opstappen van Lodewijk Asscher.

Aboutaleb blijft onze burgemeester. Lilianne Ploumen moet het doen.

De PvdA is niet mijn partij, maar Asscher mocht ik graag.

Nog meer opvallend Covid-nieuws behalve (te weinig) vaccinaties, testen in Lansingerland en Charlois, dodencijfers, besmettingscijfers, avondklok, demonstraties, jaloersmakende vergelijkingen met andere landen, mutanten, scholen, horeca......? 

Kijk dan vooral vanavond naar de talkshows. U wordt ermee doodgegooid.

Akwasi, Willem Engel, Phil Spector, Donald Trump: griezels - dus geen verdere aandacht.

Hoewel, ik heb wel iets over Trump wat nou niet direct door de NPO wordt uitgezonden.

Het schijnt dat Trump dit erger vindt dan de impeachment.

In de Trump National Golf Club Bedminster werd voor miljoenen geïnvesteerd om de US PGA Championship in 2022 te kunnen hosten.

Een prestigieus tournooi, waar Trump en zijn zonen zich enorm op hadden verheugd.

Voor het eerst zou er een major op een van zijn banen worden gespeeld. Het moest groots en onvergetelijk worden.

Maar na de aanval op het capitool heeft, in navolging van andere instanties, ook de PGA alle banden met de Trumps verbroken en daar heeft de president enorm de smoor in - om maar te zwijgen over het fenomenale financiële verlies dat hij lijdt.

Het zoveelste verlies dat hij te verduren krijgt want er lopen nogal wat claims van zijn golfbanen/resorts.

Business Insider:

President Donald Trump is reportedly more upset that one of his club's will no longer host a PGA golf tournament than he is about the prospect of a second impeachment.

Trump is "gutted" by the PGA's decision to pull its 2022 championship from his golf club in Bedminster, New Jersey, The New York Times' Maggie Haberman reported on Monday.

Wederom een nederlaag voor de (nog 48 uur) zittende president.

Wil er überhaupt nog wel iemand met hem golfen? Er is uitgelekt dat hij zijn bal nogal eens stiekem verlegt.

Maar dat zal wel fake news zijn.

***********

Ik voel me in een ziekenhuis veiliger dan in een supermarkt

Sinds maart 2020 kamp ik met extreem hoge bloeddruk.

Stress dachten huisarts en ik.

Covid-19 werd als boosdoener aangewezen.

Ik had ook angstaanvallen. Drukkend gevoel op de borst.

Huisarts verhoogde mijn medicatie tot twee keer toe.

Vreemd. Ik was een paar jaar geleden nog door de cardiologische mangel gehaald.

Scans, echo's - de hele ratteplan.

Alles was goed.

En de bloeddruk was juist laag. Soms te laag.

Ik was het, na terugkomst in Nederland, zat.

En ook de huisarts, teleurgesteld dat de vakantie geen wonderen had uitgericht, vond dat de specialist mij moest zien.

Vasculaire (vaten) geneeskunde dit keer.

Aangezien ik vanmorgen voor dag en dauw het huis moest verlaten was ik mij gisteren vast laten inschrijven.

Het Erasmus MC is ultra modern, dus je even voorbereiden en uitzoeken waar je moet zijn is verstandig.

Ik reed via de Maasboulevard naar de Westzeedijk waar ik de auto in de garage wilde zetten.

Dat leek goed te gaan tot...............ik in een file terechtkwam.

Een lange file, veroorzaakt door wegopbrekingen.

Alles moest in één baan.

Dit is de weg naar het Erasmus MC, ook voor ambulances.

Als ik nu een sirene hoor, dan......, dacht ik.

En....................ik hoorde een sirene.

Paniek alom, want niemand kon een kant op.

Ik wist mijn Peu'tje tussen een lantaarnpaal en wegwijzerbord te manoevreren, maar voor me bleven ze stil staan.

Niemand durfde het kruispunt over.

De sirenes werden harder en sneller gezet, maar dat hielp niet.

Er kwam geen beweging in die drie auto's.

Een agent sprong uit de auto en rende naar voren.

Eindelijk...

Ik begrijp echt niet dat hulptroepen deze weg nog nemen.

De wegopbrekingen gaan nog maanden duren en de situatie is gewoon onmogelijk.

↑(De foto heb ik op de terugweg gemaakt.)

Ik bereikte de garage, waar ik uiteindelijk een half uur heb gestaan.

€2,70 vind ik nogal stevig voor een ziekenhuisgarage - waar je nou niet bepaald voor de lol staat.

In het ziekenhuis was iedereen zeer behulpzaam.

Druk was het niet.

Een bloemetje voor een patiënt kopen is er niet (meer) bij.

↓Met enig weemoed keek ik naar de vorderende afbraak van het Dijkzigt ziekenhuis.

Het riep herinneringen op, zoals toen mijn oma er als een van de eerste patiënten in 1960 werd opgenomen. We vonden het toen een heel modern ziekenhuis.

Een paar jaar geleden bezocht ik een zieke vriendin en toen schrok ik van de vervallen toestand.

↑Na hooguit drie minuten verscheen mijn volgnummer op het scherm.

Ik had mijn lesje geleerd en reed vanmorgen om kwart over zeven via de stad naar Museum Boymans om de auto aldaar in de garage te zetten.

Maar ook hier was de weg versperd en dus parkeerde ik hem voor Boymans en liep ik naar het ziekenhuis. Die wandeling van tien minuten deed me goed.

Het was nog donker.

In het ziekenhuis had ik door dat ik mijn mondkapje binnenstebuiten had opgezet.

Ik kreeg een nieuwe.

Bij iedere ingang staan zuilen die een dagpasje uitspuwen wanneer je je rijbewijs of paspoort scant.

Daar staat precies op welke afspraken je hebt en waar je moet zijn.

Er komt dus geen afsprakenkaart meer aan te pas.

Eenmaal op de afdeling scan je je dagpasje waarmee je je aanmeldt.

De doemdenker in mij denkt dan natuurlijk: en als het systeem nu uitvalt?

De uitleg in de brief mag wat mij betreft wat duidelijker.

Zo wist ik niet dat in eerst aan een 40-minuten meter moest.

De ruimte was in drieën verdeeld door schotten.

Tegenover mij op wel twee meter afstand zat een mevrouw die duidelijk stamgast was.

Ze had bij binnenkomst geen mondkapje, maar een plastic scherm voor.

Die zette ze af.

Ik voelde mijn bloeddruk stijgen.

Er kwam nog een meneer, die ik niet kon zien maar wel kon horen.

"Wilt u een krantje?"

"Nee, dank zuster - dan ga ik mij opwinden."

Patiëntenhumor.

"Moet ik mijn mondkapje ophouden," vroeg hij.

"Ja, die regel stellen wij," zei de verpleegster.

"Die regel geldt in het hele ziekenhuis," zei ik.

De verpleegster keek naar de stamgast.

"U heeft hem afgedaan?"

"Ja, we zitten ver van elkaar - dus dan hoeft het niet. En ik wil zo nu en dan iets drinken."

Dat er meer dan genoeg afstand was, klopt. En ook de schotten gaven een veilige impressie.

Maar regel is regel!!!

De verpleegster mompelde iets van "aan anderen denken" - maar ze verplichtte de vrouw tot niets en dat vond ik slecht.

Vervolgens moest ik naar cardiologie voor de 24-uurs meter.

Dat attribuut is niet echt met zijn tijd meegegaan.

Het slangetje werd kruip door sluip door aangelegd en het kastje paste ternauwernood in mijn broekzak.

Waarom geen houdertje met een hengsel zodat je hem om je nek kunt hangen? 

Dat wordt vannacht nog wat wanneer ik (slaapdronken) naar de wc moet.

Het werd ook nog wat toen ik na het bloedprikken op de wc in een potje urine moest opvangen. Juist toen begon de manchet om mijn arm op te zwellen.

De activiteiten houd ik nauwkeurig bij: 

15.15 - 17 uur werk op laptop.

Tijdens het tikken van dit blogje zijn er zes metingen gedaan.

Ik hoop dat ze perfect zijn.

******

Winter

Manlief vindt het koud.

Ik vind dat hij zeurt.

"Het is winter en daar hoort kou bij. Anders gaan mensen weer roepen dat de opwarming van de aarde...enzovoort."

Zolang het droog is vind ik alles best.

Zaterdag was een heerlijke wandeldag, maar helaas dachten dat meer (te veel mijns inziens) mensen over.

Ik moest een boek naar vrienden brengen en dacht een ommetje door het park te maken, over het pad van mijn jeugd. De camera ging mee.

Gezien het aantal te ontwijken mensen besloot ik dat toch maar niet te doen.

Is het niet wat vroeg voor kleintjes?

↓Ik sta stil en zie mijzelf op het schoolplein spelen.

↓Op de hoek van de Rozenburglaan en (mijn) Oranjelaan blokkeert een verzameling kerstbomen de stoep.

Dat was in mijn jeugd wel anders. Even na twaalven werden ze op het kruispunt verbrand en wensten alle buren elkaar een gelukkig nieuwjaar.

Ach, iemand heeft een aangename ontmoeting gehad - maar vergeet dat het minder prettige gevolgen voor bietsende honden kan hebben.

****