Mag ik het benauwd hebben?

Vanzelfsprekend dat ik mijn adem inhoud wanneer deze dictator met eindeloze dreigementen blijft gooien en aan alle kanten de mensenrechten aan zijn laars lapt.

De militaire ingreep werd een oorlog die veel aan de Eerste Wereldoorlog doet denken. Hij verandert ook continu van visie.

De focus van Poetin ligt nu op het Westen. Op ons dus.

Een minuscule misstap van de NAVO en ook wij zijn de pineut.

Dit benauwt me ook: hoe goed kan Nederland zichzelf verdedigen?

Rotterdam is het eerste doelwit en dat benauwt me nog meer. 

De steun aan Oekraïne is cruciaal. Daar ben ik ook voor.

Dat Zelensky parlementen buiten de Oekraïnse grenzen toespreekt begrijp ik.

Hij is afhankelijk van het Westen en moet de motivatie hoog houden.

Maar waarom nou via een beeldverbinding artiesten toespreken tijdens de uitreiking van the Golden Globes?

Dat irriteert me. 

Daar heeft hij niks te zoeken. Richt je tot de slachtoffers van deze oorlog.

Zien we hem volgende maand opduiken tijdens de uitreiking van de Oscars? Waarschijnlijk wel.

Deze drie heren benauwen me alledrie.

Allesbehalve Trump terug!!!! Hoewel ook andere Republikeinen steeds rechtser worden hoop ik toch dat hij verslagen wordt.

En de Democraten?

Die hebben eveneens weinig keus. Biden lijkt voor een tweede termijn te gaan.

Een vergeetachtige, stotterende tachtiger die spiekbriefjes nodig heeft. Aan de andere kant moet je hem daar misschien om bewonderen. Want hij doet het niet stiekem, maar voor tientallen camera's.

Ik hoop op een Democraat omdat de VS, als het om mensenrechten gaat, in zijn achteruit staat. 

De eeuwig positiviteit uitstralende Rutte benauwt mij zelfs. Ik vertrouw hem niet.

Hij schuift alles op de lange baan, vooral wanneer het om binnenlandse issues gaat.

Hoeveel crises kan Nederland aan?

En toch.........ook hier een ja maar: wat is het alternatief??

Wie kan de ervaren dossiervreter, in het buitenland zeer gerespecteerde Rutte opvolgen??

Antwoord: niemand!

Zoals het er nu uitziet zullen de kleine partijen als BBB en JA21 goed gaan scoren tijdens de komende verkiezingen.

Hoewel ik bewondering voor Caroline van der Plas -en een zwak voor Joost Eerdmans heb, ik zie ze niet de leiding van ons land overnemen.

Maar, mochten ze bij de Tweede Kamerverkiezingen (2025) ook goed scoren, dan pleit ik ervoor dat de VVD met hen in gesprek gaat.

Alle beter dan de Kaagplaag.

Criminaliteit is nog zoiets. Zelfs in onze Lusthofstraat worden winkels aan de lopende band overvallen.

En dan die bendes.

Doodeng, want ze schieten zoals we alleen van films kennen.

En dan het hele WOKE-gebeuren. Doodeng.

Hele stukken uit onze geschiedenis worden weggevaagd. 

Geschiedenis...........weet de jeugd nog wat dat is?

Geschiedenis is er juist om goede en slechte zaken vast te leggen voor de volgende generaties!!

Kunst en cultuur worden kapot gemaakt door een minderheid, maar iedereen is doodsbang om voor -ist uitgemaakt te worden......dus.

Mag ik mijn poëziealbum niet aan mijn kleinkind nalaten? 

Ben ik een zij of een het?

Kijk wat er hier buiten gebeurt: binnen no time is Rotterdam in een dikke nevel gehuld.

Hoe toepasselijk bij wat ik hierboven heb geschreven.

Tasten in het duister. Ook heel benauwend.

*****

"Zwemles"

Er staat mij een drukke middag te wachten.

Tutti moet naar zwemles. Oma's hulp is ingeroepen.

Kleinzoon is inmiddels vijf jaar en het is zo dat hij oma begeleidt in plaats van andersom.

Het dagelijks stramien staat in zijn brein gegrift en wee je gebeente als ik daar van afwijk.

Ik haal hem op van school. Hij oogt wat pips.

Hand in hand lopen we naar de auto. Zijn warme handjes verwarmen mij van top tot teen.

"Oma, heb je ontbijtkoek meegenomen voor na het zwemmen?"

Ik schrik.

Dat hij zich het nog herinnert.

>>> Een week eerder was Tutti bij ons. Toen had ik beloofd ontbijtkoek (van de bakker) mee te nemen.

Daar is hij dol op en dat is echt een oma-ding, zoals het voor zoonlief ook een opa-en-oma-ding was.

Maar zoonlief appte later "er zitten rozijntjes in zijn zwemtas."

Dus.............geen ontbijtkoek. <<<

Ik vertel hem eerlijk hoe het is gegaan en sluit af met "sorry schat."

Thuis vraag ik of hij niet eerst zijn handen wil wassen.

"Nee, dat doet papa nooit."

"Nou oma wel," dring ik aan. Mopperend doet hij, ook na bijval van schoondochter, wat ik zeg.

Het moment van rust vindt hij bij de televisie. Hij eet twee boterhammen in mijn oude ↑rotan stoeltje en ik zie de energie in het lijfje terugkeren. En ook de praatjes.

>>>Dat stoeltje kreeg ik volgens mij voor mijn vierde -of vijfde verjaardag. Of was het sinterklaas?

Hoe dan ook: het stoeltje is in perfecte staat en wordt 63 jaar later weer optimaal gebruikt. Het enige wat ontbreekt is het dekje. Dat wil ik nog een keer voor hem maken.<<<

"Oma, ik weet echt hoe we naar zwemmen moeten rijden hoor!"

Op advies van zoonlief vertrekken we bijtijds. Tutti-vertraging moet je altijd incalculeren.

Voor de zekerheid zet ik de GPS aan.

"Nee, we moet naar die kant roept hij vanaf de achterbank. Je moet niet naar dat ding luisteren oma. Die zegt het fout."

Ergens rijd ik te ver door, maar we vinden het.

De zenuwen gieren door mijn lijf wanneer ik de hoeveelheid kinderen zie. Ik hoor gehoest, zie groene neuzen en dus gaat het mondkapje, waar Tutti helemaal aan gewend is, uit voorzorg op.

Ik ben de enige.

De instructies:

1. je mag pas om 16.15 uur door het poortje, geef Tutti zijn pasje

2. ga naar de eerste verkleedruimte

3. doe hoesjes om je schoenen

4. armbandje

5. zwembril

6. wc voordat hij naar het zwembad gaat

7. wachten tot ze naar binnen mogen, dat is om 16.30 uur.

(Kijken doe je buiten of in het cafétaria waar een consumptie verplicht is en je hem af en toe op een beeldscherm kunt volgen. Of je moet buiten gaan staan.)

1. We zijn vijf minuten te vroeg en het poortje weigert open te gaan. Pas wanneer er meer kinderen en ouders binnenkomen haalt de receptioniste het slot eraf.

2. Dat we de eerste kleedruimte (voor moeder en kind) nemen roept protest op. Ik leg uit dat ik geen vader ben en het is okee.

Net als vroeger pak ik een plekje in de verste hoek. Andere kleren hangen drie haken verder.

Bij het uitkleden stelt mijn kleinzoon mij gerust: "het gaat goed hoor oma."

Zijn antenne werkt perfect. Hij voelt dat hij me gerust moet stellen en neemt me mee naar de gang waar al een hele rij ouders en kinderen staat te wachten.

3, 6, 7. Ik ben een van de weinigen met hoesjes om de schoenen.

Eerst moet de vorige groep uit het zwembad. Er zijn trouwens meerdere baden in gebruik.

Tutti zit nog steeds in bad één.

Maar eerst gaat hij op zijn blote voeten naar de wc. Ik gruwel.

De gang is nat en de vloer spekglad. Opgewonden kinderen rennen heen en weer. Dat moet een keer fout gaan, en dat gaat het ook.

Een jongetje valt. "Dan moeten ze hier ook maar niet rennen," roept een oppas-oma naast mij.

"Of een andere vloer," zeg ik.

Er gaan douches aan en rillenden kinderen vallen in handdoeken waar ouders mee klaarstaan.

Ik geef Tutti een dikke knuffel. "Tot straks schat, dan zien we elkaar weer hier."

Hij loopt gedwee met de anderen mee, wat niet van alle kinderen gezegd kan worden.

Ik herken mijzelf in een angstig huilend meisje dat in de armen van haar vader kruipt en hem niet los wil laten.

>>>Begin jaren zestig. Mijn vader was voorzitter van het Kralings Zwembad.

Een heerlijk zwembad in de zomer, maar ik kreeg in het voorjaar met Ineke privéles. Dat moest voor schooltijd. Net als zoonlief nam mijn vader die taak op zich.

Ik was bang voor mevrouw Bijl. Zij was streng en bracht mij aan het huilen. Juffrouw Rita was veel liever, maar we wisten nooit wie de vroege les zou geven. Dus was ik altijd zenuwachtig en bang.

Bang voor die harde bok waar ik op moest droogzwemmen en bang voor die ijzeren haak onder mijn oksel. 

Zwemles deed pijn. Maar, zoals mijn vader altijd zei: "even doorbijten Elsje."<<<

Ik besluit mij buiten bij moeders en de oppas-oma te voegen om iets van "de les" te zien.

Ze mopperen. "Iedere keer een andere badmeester......Ze kennen de kinderen niet...............Ze weten niet hoe ver de kinderen zijn...............De kinderen doen maar wat............Het schiet niet op....................Er komen ook telkens nieuwe kinderen bij..........Eén badmeester met 8/9 kinderen..........Ja, overal personeel tekort.........Maar wat moeten we dan?"

In het bad krioelen 8 of 9 kinderen om één, allesbehalve rustige, badmeester. Een les kan ik het niet noemen. Zo nu en dan geeft hij een ploeteraar aanwijzingen. Dat duurt hooguit een minuut en resulteert in hetzelfde gespartel.

Er is geen structuur. Ze doen maar wat. En dat 45 minuten lang.

>>>Twee weken geleden zag ik Tutti (met zwembandjes om) rustig naast zijn vader de rugslag oefenen in het zwembad van de Roompot.

"Dat gaat goed," dacht ik toen.<<<

De badmeester buigt zich ook over Tutti. Het ziet er tamelijk autoritair uit. Schreeuwerig. Tutti wordt rechtop gezet. Niet prettig om naar te kijken, maar ik kan niet horen wat hij zegt.

Het is een chaotische schouwspel. Een natte versie van Fawlty Towers.

"Kijk, dat jongetje met die donkere krullen nou eens. Die zwemt zo naar de overkant. Hij is overduidelijk veel beter is dan de rest."

 "Dat is mijn kleinzoon," zegt de oppas-oma.

 Op een gegeven ogenblik heeft Fawlty het ook door en stuurt hem naar een ander bad.

Zijn oma, die naast mij staat, reageert verbaasd. Terecht. "Hij heeft een kwartier met de verkeerde groep meegedaan."

Een ander mannetje vindt het allemaal prachtig. Hij heeft de kudde verlaten de loopt lachend van de ene kant naar de andere kant. Fawlty heeft hem niet in de smiezen.

Ik verlaat, wanneer het onaangenaam gaat regenen, de spartelles.

In de kleedkamer peins ik mij, bezorgd en teleurgesteld, suf hoe dit nu verder moet - want ik vrees dat deze weg naar afzwemmen weleens een hele lange gaat worden.

******

Feestdagen met een zwart randje

Allereerst wens ik u/jullie allen een goed 2023.

Vul voor "goed" maar in wat u wenst.

Het waren verwarrende dagen.

Vlak voor kerst werden zoon en kleinzoon ziek en dus konden de traditionele kaasfondue en cadeautjes niet doorgaan.

Dat laatste deden we via beeldbellen wat veel goedmaakte.

Mijn zorgen, vooral om mijn kleinzoon, werden gelukkig na twee dagen weggenomen - hoewel er nog wat onderzoekjes zullen volgen. 

Maar (o)ma is een piekeraar en ziet overal beren op de weg.

Ik moest aan vroeger denken, toen er in onze familie altijd iemand ziek was. En flink ook.

De griep sloeg toentertijd in december al fors om zich heen.

Die paar dagen in Cadzand deden ons goed, al waren mijn gedachten continu in Alkmaar en Broek op Langedijk. De jongste neef van mijn vader werd plotseling opgenomen.

De sterke man die ineens wegzakte en voor wie de artsen niets meer konden doen.

Hij overleed 30 december.

Dat beroerde me. Leven tussen hoop en vrees is uitputtend.

Nee, het waren voor mij geen uitbundige dagen. 

Ook dat vreselijke auto ongeluk op kerstmorgen waarbij drie mensen, waaronder een kind, om het leven kwamen hield me de hele dag bezig. 

De man die het ongeluk veroorzaakte reed te hard, was door rood gereden en had teveel gedronken. Hij heeft het overleefd. Maar, vraag ik mij dan af, hoe overleef je wat je hebt veroorzaakt?

Het nieuws dat een meisje van twaalf omkomt tijdens het skiën trek ik mij aan. Het nieuws dat kinderen handen verliezen bij het afsteken van vuurwerk maakt me razend.

Kappen met dat gedoe en ingrijpen!

Wat heb je aan een vuurwerkverbod als je het toelaat, zoals afgelopen week.

Voor Jacky was het een hel. Ze wist niet waar ze het zoeken moest, het arme beest.

Dan op schoot (hijgend en trillend), dan op de mat bij de voordeur, dan onder het bed.

En waarom de nationale vuurwerkshow werd afgelast begrijp ik echt niet. Om 00.00 uur waaide het nauwelijks.

Maar aan de zuidkant werd het volop gecompenseerd.

Wij hebben het samen gezellig gemaakt.

Lekker gegeten, gedronken, gelezen en tv gekeken.

Ik had een heleboel klassiekers (tearjerkers en komische films) opgenomen.

Specker maakt de lekkerste oliebollen, dat is zeker.

Die moeten er nu, met al die andere heerlijke dikmakers, af.

Zes kilo, lieve lezers.

Ik moet zes kilo afvallen.

The story of my life.

Zo begint ieder nieuwjaar voor mij.

Dus ook 2023.

****