Ik voelde de nabijheid van Couperus

Zondag reden we, op aanraden van vriendin D., naar Den-Haag om weer eens lekker Indisch te eten.

In Rotterdam is dit soort uitgestorven - zeker wanneer het ook om de zo belangrijke ambiance gaan.

Bij De Poentjak waan je je in een grote Indische huiskamer: rommelig, knus en oubollig.

De rijsttafel was heerlijk. De bediening uitstekend.

Ik begrijp dat dit de favoriete eetgelegenheid van de premier is.

Het wandelingetje van -en naar de (dure) parkeergarage was zeker zo leuk.

Je loopt door de roerige 17e eeuw, maar ook door het decor van Eline Vere en andere Couperus romans.

Kortom: Den-Haag ademt geschiedenis.

Thuis genoten we nog na met koffie en spekkoek.

****

 

Het kijken meer of minder waard

(Series wil ik het liefst achter elkaar afkijken. Dus opnemen, of NPO Start.)

↑"Fallen," een Zweeds/Deense misdaadserie met een bekende (The Bridge) hoofdrolspeelster.

Een spannend verhaal dat zeker boeit - met een afgeraffelde ontknoping.

Dan blijf je even ontgoocheld achter.

Maar niet lang.

↓"The Gold" is gebaseerd op de waargebeurde Brinks-mat roof (1983).

Een bijzonder (spannend) verhaal met een deels open einde.

Ik hoop dus op een vervolg.

↓Iets totaal anders is de Human serie "Staal."

Het huidige Tata Steel stoot gif uit en het regent grafiet in Wijk aan Zee.

Alle kanten komen aan bod. Erg goed gedaan.

In de vierdelige documentaireserie STAAL volgen we staalfabriek Tata Steel en zijn buren in veranderende tijden. Na een eeuw staalproductie in de duinen van Wijk aan Zee staan de bewoners van de IJmond lijnrecht tegenover elkaar. Voor veel IJmonders is de fabriek hun leven en hun brood. Zij zien het rokende gevaarte in de duinen als een vanzelfsprekend onderdeel van het landschap.

Andere, vaak nieuwe, bewoners maken zich ernstig zorgen over hun gezondheid. Plannen om groen te gaan produceren komen misschien wel te laat. Want het geduld raakt op en het protest van omwonenden tegen Tata Steel groeit. STAAL gaat over de grote vraag van nu: hoe leef je samen, als de belangen zo uiteenlopen?

Werknemers (zowel bestuurlijk als op de werkvloer) worden tijdens de opnames ontslagen.

In het laatste deel van de vierdelige documentaireserie is te zien hoe Mendes Stengs zijn met stomheid geslagen zoons – de jongste werkt zelf bij Tata – moet vertellen dat hij na twintig jaar de zak heeft gekregen. Op 15 januari 2024.

Wekenlang leeft Mendes Stengs in de veronderstelling dat hij ontslagen is, hij spant er zelfs een rechtszaak tegen aan. Maar op 20 februari, één dag nadat HUMAN de eerste trailer van STAAL de wereld in stuurt, wordt hij plotseling weer aangenomen.

Ook ik heb een link met De Hoogovens, zoals het in mijn tijd heette.

Mijn vader moest er voor zijn werk (groothandel in metaal) maandelijks heen. Vrachtwagens van Bruijnen&Wolffenbüttel reden vanuit Rotterdam wekelijks naar de IJmond.

Onze buren in Heerhugowaard werkten er. De bus stopte op de hoek.

Zij draaiden onregelmatige diensten, en deden dat met veel plezier. Het bedrijf stond erom bekend goed voor zijn werknemers te zorgen.

↓"The Bay" is een serie met verschillende casts.

Een echte Britse krimi waar ik graag voor opbleef.

Ik kijk daarom uit naar de vijfde serie.

Serie 1 van "True Detective" steekt er met kop en schouders boven uit - vind ik.

↓De laatste serie met Jodie Foster is zeker de moeite waard, maar je moet wel zitvlees hebben.

↓"Payback" houdt je op het puntje van je stoel.

Het zit zo knap in elkaar en heeft gelukkig wel een verrassend slotstuk. 

↓Over de tweede documentaire over onze nationale geschiedenis hoor/lees ik alleen maar lovende verslagen.

Daar wijk ik dan toch vanaf.

Mijn kritiek is dat er met zevenmijlslaarzen door het verleden van de Oranjes gebanjerd wordt.

Nu ben ik best wel een beetje historisch onderlegd en misschien is dat de reden dat ik "een aantal" essentiële feiten mis in deze serie.

Het is mij te oppervlakkig en te schematisch.

↓"Ridley" is een goede, maar niet frappante, serie.

Of hoofdrolspeler Adrian Dunbar (o.a Line of Duty) ooit van het politieagent imago afkomt vraag ik mij af - maar hij is er dan ook geknipt voor.

↑"The forest of the missing" is een typisch Franse krimi. Het speelt zich zowel in Karlsruhe als in Strassbourg af.

Het is een wat warrig, maar spannend verhaal - met een open einde.

Er komt wel degelijk een vervolg, waar ik nu al naar uitkijk.

↑"Een huis vol emigreert," is hier absoluut de grote favoriet.

Het is genieten en ergeren tegelijk. Het boeit van het begin tot het eind.

Onze liefde voor de familie Jelies stamt al vanaf hun eerste optreden in "Een huis vol."

Waarom?

Omdat de kinderen gelukkig zijn en een stevige band met hun ouders hebben. Ze zijn sportief, leergierig en openhartig. Je hoort of ziet niemand zeuren of ruzieën.

Johan en Janneke betrekken hun kinderen bij alles en geven ze de aandacht die ze zich maar kunnen wensen. En wat een beeldige snoetjes!

In dit gezin straalt van liefde.

Een groter contrast met de familie Kraan kun je je niet bedenken.

Wellicht is dat ook het succes van de serie.

Waarom hebben deze mensen kinderen vraag ik mij af wanneer ik zie hoe de kleine Kraantjes aan hun lot wordt overgelaten op die camping in Luxemburg.

Ze lopen 's middags nog in pyjama, krijgen alleen fast food te eten, moeten zichzelf vermaken en worden regelmatig alleen gelaten. Dan gaan ze klieren.

Liefde en positiviteit is hier ver te zoeken. 

Het echtpaar runt een camping, maar zit zelf tijdens werktijd op het (gasten)terras aan de wijn, bier en bitterballen.

Ik kijk naar een debacle - zowel zakelijk als privé en betrap me erop dat ik ervan geniet.

******

Bewogen dagen

De opening van het Holocaust museum werd overschaduwd en overschreeuwd door demonstraties.

Ik vond het zeer ongepast, intimiderend en bedreigend.

De opening van een museum is een niet politieke gebeurtenis.

Dat de NOS begon met de demonstraties vond ik stuitend. Ze eindigden er ook mee.

De verschikkelijk oorlog in Gaza en de Jodenvervolging in de tweede Wereldoorlog hebben niets met elkaar te maken.

In de synagoge was de herrie te horen. Dat maakte sommige mensen angstig.

Overigens vond ik het niet het juiste moment om op te roepen tot vrijlating van de gijzelaars. Dat deed president Herzog namelijk en daarmee kreeg de ceremonie toch dat politieke tintje.

Maar het boegeroep bij de voordeur van het museum deed mijn bloed echt koken. Een nabestaande verrichtte met zijn kleindochter en de koning de openingsceremonie.

Kijk eens naar de eerste (bovenste) foto: het is het onschuldige meisje dat langs een grimmige menigte naar een veilige plek gebracht wordt.

Het werd de zondagnacht van "Oppenheimer" met veel Oscars waaronder: ook voor Hoyte van Hoytema.

Met een mistig hoofd zit ik achter mijn laptop.

Gisteravond heb ik naar de hele serie van "De Joodse Raad" gekeken.

 Wat een indrukwekkende productie!!

Pierre Bokma is weergaloos als David Cohen, een van de voorzitters van de Joodse Raad. Je vergeet al snel dat het Pierre Bokma is.

Dat geldt trouwens voor alle hoofdrolspelers. Minder fortuinlijk vind ik de figuranten, maar storend is het niet.

De gebeurtenissen zijn authentiek neergezet, zonder romantiek of overbodige uitweidingen.

Wat treffend in beeld wordt gebracht is hoe de Duitsers stapje voor stapje verordeningen opleggen aan de Joodse bevolking in de hoofdstad.

Vernedering na vernedering volgen elkaar op en uiteindelijk is daar de volledige vernietiging.

Wat ik zo knap aan het spel van Bokma vind: hij (David Cohen) roept geen woede op, noch medelijden. Je ziet de worsteling wanneer hij steeds verder in het web van de bezetter verstrikt raakt.

De botsende momenten met zijn dochter Virrie, die veel Joodse kinderen gered heeft, zijn aangrijpend - zonder sentimenteel te worden.

Deze serie kleeft aan me, wetende dat antisemitisme zich weer volop manifesteert.

Ik moet snel naar het museum.

*****

Kokker-ellen (69) - Salade met sinasappel, biet en gerookte eendenborstfilet

Het is deels van een kookprogramma, maar grotendeels van mijzelf.

Een heerlijke maaltijdsalade:

rucola of veldsla

gekookte biet

2 bloedsinasappels

rijpe avocado

1 eetlepel balsamicoazijn

3 eetlepels olijfolie

peper

zout

chilivlokken

ongezouten walnoten

eendenborstfilet

Rasp de schil van één sinasappel.

Maak een sausje van olie, azijn en rasp. Evt. wat sap erbij.

Peper, zout en chilivlokken toevoegen.

Snij biet in kleine blokjes en vermeng het met sukjes sinasappel (zonder vlies).

Kwestie van alle ingrediënten in een ruime schaal mengen, proeven (evt. op smaak brengen met kruiden) en de borden opmaken.

Glas rosé doet het hier prima bij.

Waarom is het geen voorjaar in mijn hoofd?

Het huis staat vol bloemen.

Ik trakteer mijzelf iedere week. Dit zijn wat betreft bloemen de fijnste weken van het jaar.

 Maar liefst zeven vazen staan gevuld.

Albert Heijn is deze week zelfs goedkoper dan de markt.

De voorjaarsklassiekers zijn weer begonnen.

Ik heb voor het eerst de was buiten kunnen drogen.

Manlief heeft de hor in de deur geplaatst.

De extra warme winterjassen zijn gewassen en opgeborgen.

Ik ben de eerste caravanreis aan het plannen. Over vijf weken is het weer zover.

We hebben beiden nieuwe brillen aangeschaft: een financiële aanslag.

O ja, het GFT-bakje is een handzaam klein ding dat ook in de afwasmachine past.

Aangezien de container pal voor huis staat maken we er goed gebruik van.

Gisteren belandden er meteen drie stronken witlof (ook AH) in.

Vanavond eten we rode kool, maar eigenlijk vind ik het te winters.

Allemaal lentedingetjes zou je zeggen.

En toch ben ik niet in een bloemetjes en bijtjes stemming.

Oorlogen waar niemand een einde aan lijkt te willen maken, ruzies in eigen land, discriminerende demonstraties, ordeverstoringen, aanslagen, onrust bij bondgenoten, ..............

Het voelt alsof we, achtervolgd door onheil, het einde van een doodlopende weg hebben bereikt.

Omdraaien kan niet.

Het is de zwaarste beproeving sinds de Tweede Wereldoorlog.

Misschien vrees ik de verkiezingen in de VS nog wel het meest. Ik zie ook wel dat Biden veel te oud is en dat hij aan alle kanten stuntelt.

Maar Trump, die als een olifant door de porceleinkast gaat, is echt een gevaar voor wat er nog over is van de wereldvrede.

Van dat angst aanjagen lijkt hij te genieten. De conservatieve Amerikanen hebben helemaal niets met de rest van de wereld.

Europa wordt omsloten door dreiging en gedraagt zich vleugellam. 

Putin speelt in op onenigheid binnen de EU.

Macron zegt manschappen naar de Oekraïne te willen sturen waarmee hij de boel ongewenst op scherp zet.

De zwakke Scholtz manoevreert zich in onmogelijke posities en moet een lek bij de Duitse defensie zien te dichten.

Daar reageren de Britten weer woedend op.

Dus om nou te zeggen dat het lekker gaat......

*****

Nederland wacht met smart op een kabinet.

De kiezer was glashelder: het moet anders. Dat weerklonk duidelijk in de verkiezingsuitslag.

Maar ook de formatie lijkt op een doodlopende weg te zijn beland. Ik vrees voor nieuwe verkiezingen.

Ondertussen bezoekt de demissionair premier het ene na het ander NAVO-land, met succes.

Totdat Hongarije......

Nou, daar zal wel een aardig "relatiegeschenk" tegenover worden gesteld.

Want zo gaat dat in de politiek.

******