27 oktober, 2024

Zondagse plaatjes


↑Hier leggen de kippen nog dubbeldooiers.
↓Groot-Valkenisse: huis waar Martinus Nijhoff heeft gewoond.


↕"Pad" vol hindernissen.


Wandeling vorige week zondag.
Wandeling vandaag.


Dishoek.


↑Vlissingen
↓Middelburg 


↑Met veel tegenlicht.
↓Er is onvoorstelbaar veel gebouwd sinds.....


Op een bankje naar ships passing by kijken. Dat vinden wij heerlijk.


↑Een, voor ons, nieuw hotel - Zeeuws Licht genaamd.


↕Camping Dishoek waar Roompot andere plannen mee heeft zou, tot woede van de vaste campinggasten, na dit seizoen gaan sluiten. Velen komen uit Vlissingen, waar ze niet riant wonen, en hebben hier al jaren een seizoensplaats. 


Het laat zich makkelijk raden wat Roompot op deze prachtige locatie van plan is.

23 oktober, 2024

We springen op een al rijdende trein....


.....zo voelt het wanneer de bouwer je een bericht stuurt dat de deadline, speciaal voor de laatste kopers, is verlengd tot 30 oktober.
Mensen, we moeten nog naar de notaris!

Begrijpen doen we het wel, hoor. Vier weken geleden zagen wij bij toeval dit project in de etalage van voormalig garage Vos.

Toen hebben wij binnen twee dagen besloten ervoor te gaan.

Maar er zijn natuurlijk kopers die lang en breed klaar zijn voor de bouw. Die gaat dit jaar nog beginnen, maar de aannemer wil exact weten hoe onze keuken eruit gaat zien en welke vloeren we kiezen voor de natte cellen.
Vooral de leidingen, stopcontacten, aansluitingen, eventuele aanpassingen (zoals deuren en schuifpuien) zijn van urgent belang.

Dus racen wij nog steeds tussen aannemer, makelaars, hypotheekman, keukenleverancier, badkamer specialist, en interieurspecialist.

Natuurlijk werkt de aannemer met leveranciers voor interieur, badkamer en keuken. Maar of dat klikt met de koper is een ander verhaal.

Om de beginnen met de interieurspecialist die ons ook begeleidt en fraaie 3-D filmpjes van het appartement (ook met onze huidige meubels) zal maken.
TMC kennen we. We kochten daar eerder bedden en stoelen. Een prima bedrijf!!

Het afspreken ging goed, maar we ons op de afgesproken tijd in Kruiningen meldden wist niemand van de afspraak. De man was ziek.
Ook dat nog.
Daar stond we voor Jan met de korte achternaam.

Toen ze ons een beetje aapachtig stonden aan te kijken en even niet wisten wat ze moesten doen pakte ik mijn telefoon en liet zien wanneer ik had gebeld.
Toen kon er ineens veel meer.

We werden prima geholpen en goed geadviseerd over vloer en zonsverduistering.
Toevallig belde de zieke verkoper toen wij er zaten. Hij was het inderdaad vergeten.

Okee - een hobbel kunnen we nemen, maar nu het volgende..........

Wij hebben heel goede ervaring met DB keukens. Zij hebben ons voorzien in Brouwershaven (ook badkamer) en in 2021 in Rotterdam.
Altijd naar grote tevredenheid - qua klantvriendelijkheid, qua materiaal en qua service.

Maar de aannemer had een andere keukenspecialist in mind en die bezochten wij vorige week.
In noem geen naam, maar het was ronduit slecht. In de "showroom" stonden een paar blokjes en het enige wat de verkoper kon uitbrengen was "het is wat u wil."

Hij schatte ons in voor een goedkope keuken, wat wij al bizar vonden. Er was zo weinig keuze - dat ik echt in paniek raakte.
Hoe kun je een keuken van -tigduizend euro uitzoeken aan de hand van kleine plankjes??

De verkoper kon op de meest praktische vragen geen antwoord geven. Manlief liep weg en liet mij (bijna ontpoffend) de "specialist" weten dat dit tot niets zou leiden.
Ik had werkelijk 0,0 idee wat dit bedrijf ons kon bieden.

Bijna jankend keerde ik terug naar de auto. Ik belde meteen de "bouwbegeleidster" om ons ongenoegen te uiten.

Vervolgens belde ik Henry van DB - die ons de keuken in Rotterdam had verkocht. Dan maar plaatsen direct na oplevering van het appartement.
Hij pakte het direct op en maakte voor ons een afspraak bij Ardi in St. Annaland.

Daar moesten we gisteren al om 10 uur al zijn. Dat was een vroegertje.
Maar wat een heerlijke rit over de Oesterdam naar Tholen.


We werden allerhartelijkst ontvangen met koffie en zelfgebakken appeltaart.
Verkoopster Anne was geweldig.
We voelden ons meteen op ons gemak. Ze hartelijk. Zo duidelijk. Zo meedenkend. Zoveel kennis.


 En wat een genot om door de toonzaal te lopen.


De kleur van de kastjes was vrij snel uitgezocht: magnolia.
Het werkblad was moeilijker, maar ook daar slaagden we in.

Toen we terug bij Anne's werkplek kwamen waren de koffiekopjes weggehaald en stond er een schaal vol lekkers en een karaf met water en mooie glazen. 


De bespreking ging verder. Anne deed onnavolgbare dingen op haar computer en wij zagen onze keuken op een scherm ontstaan.

Daarna ging het over de apparatuur.
Om half twaalf kwam de gastvrouw vragen wat we wilden luchen. We keken haar stomverbaasd aan.

Anne stelde voor om na de lunch het hele verhaal rond te maken zodat we niet nog eens terug hoefden te komen. Daarbij voelden we de hete adem van de aannemer in ons nek.

Dus gaven wij onze wensen voor de lunch door.
Om 12 uur werden we geroepen.
Kijk nou toch eens!!!↓


Het uitzoeken van de keuken bij Ardi werd een feest!!
Ik krijg wat ik wil hebben en desondanks zijn we onder ons budget gebleven.


Om 14.15 uur zaten we dolgelukkig in de auto, terug naar Zoutelande.

Morgen naar de (aan de aannemer gelinkte) badkamerspecialist.

Fingers crossed!
*****

19 oktober, 2024

Terug naar zijn roots


We staan nog steeds op de camping in Werendijke (Zoutelande).

Ik weet eigenlijk niet welke titel ik dit blog moet geven. We hebben heel wat te verhapstukken gehad deze maand.

Update.

Het is 15 september 2024.

Na tien weken Groot-Brittannië zetten we voet op eigen land. Het vakantiegevoel willen we nog niet loslaten.

Zoutelande, het dorp waar manlief is geboren en getogen, is waar we de caravan voor anderhalve maand zetten. Op camping Werendijke van de familie Dingemanse verlengen wij het vakantiegevoel nog even. Een super heerlijke plek.

Ons dagelijks ritueel is om na het ontbijt met de hond over het strand te wandelen.

We rijden langs (voormalig) garage Vos. “Kijk Vosje is er nog,” zegt manlief.

Op de terugweg komen we er weer langs. Er hangen grote affiches van een te bouwen appartementengebouw in de lege toonzaal.

Maar pas een paar dagen later valt ons dat op. Dan reageert manlief direct: “Dat is wat voor ons El.”

“Wil je terug?” Het verbaast me eigenlijk niet, want nog nooit heb ik zijn ogen zo stralend gezien als de laatste dagen.


“Ja, dat wil ik en ik weet ook niet waarom ik dat goede gevoel na 47 jaar heb.”

We lopen al langere tijd met het idee om terug naar Zeeland te gaan.

Dat we op het mooiste plekje van Rotterdam wonen staat buiten kijf. Maar nadat we een paar keer ziek zijn geweest realiseerden we ons dat het appartement, met een slaapkamer en een wc, gewoon te klein is voor ons.

Maar ook bewegen we te weinig. Wij zijn geen mensen voor een sportschool. Het liefst wandelen we in de natuur. Het beton begint tegen te staan.

Dus……….

In de caravan vinden we alles wat we zoeken over dit project. Er zijn nog enkele appartementen te koop. Op de bovenste verdieping, precies wat wij willen.

Er is geen overleg: “schrijf ons maar in,” zegt manlief. “Voor de twee op de bovenste verdieping.” Er is geen tijd te verliezen aangezien de bouw nog in 2024 zal beginnen.

Op een antwoord van de makelaar wachten we niet. Ik bel meteen en maak een afspraak.

Het blijkt dat wij een van de laatste appartementen hebben gekozen, waardoor er groen licht is voor de bouw. Eind oktober gaat de garage tegen de vlakte en een maand later begint de bouw.

Een week later zitten we in Oost-Souburg tegenover de verkopende makelaar die ons precies uit de doeken doet hoe de door ons gekozen appartementen in elkaar steken.

Manlief begrijpt het. Ik kan vanaf tekeningen geen beeld krijgen – maar we maken eenstemmig een keuze. De makelaar kijkt ons blij maar ook verbaasd aan.

Heeft hij ooit mensen tegenover zich gehad die zo snel besloten voor een woning?

Toevallig komt de eigenaar van de voormalige garage (de verkoper dus) binnen. Een hartelijke ontmoeting tussen hem en manlief volgt. Bindende factor is de voormalige huisarts van Zoutelande: vader.


De makelaar verwijst ons naar zijn buurman: de hypotheekshop. Manlief ziet het zelf regelen via internet helemaal niet zitten en ik kan hem (achteraf bezien) geen ongelijk geven.

We maken aldaar op korte termijn een afspraak en zo gaat de trein langzaam rijden. Maar die komt wel heel rap op snelheid en wij houden ons krampachtig aan elkaar vast.

Manlief doet de financiën, ik de organisatie.

Ik sla nu een hectisch deel over, waarover ik in rustiger tijden wel ga schrijven.

Het is nu 19 oktober. 

We zijn vijftig geüploade -en verzonden documenten + foto's, -een taxateur, -een aankoop -en verkoop makelaar, -een hypotheekman, -honderd vragen, -fotograaf, -afspraken aannemer, -keukenman, -vloerenman, -verhuurbedrijven, -Funda….. verder. Ja, ik heb zelfs al tijdelijke woonruimte geregeld voor eind 2025.

En dan heb ik het nog niet over de tientallen e-mails, telefoongesprekken en appjes met alle deelnemers aan een succesvol verloop van aan -en verkoop - tot laat in de avond.

Dit wordt onze 10e verhuizing, met ook een aantal “tussendoortjes” (=huurwoningen ter overbrugging). Nog nooit hebben we nieuwbouw gekocht. Nog nooit heb ik een huis vanaf een plattegrond gekocht.

Impulsief?

Ik noem het liever vanuit het hart. Het voelde meteen goed, en dit keer was manlief de initiator.

We verruilen de Maas voor de Noordzee. We verruilen mijn roots voor zijn roots.