Na bijna 7000 kilometer zijn de nomaden terug in het land.
Bij de Eurotunnel was weer een vertraging. Om daar zonder enige beschutting te staan wachten tot het licht op groen springt is geen pret.
Een oud Peugootje begaf het dan ook en moest weggeduwd worden uit de rij. Of de twee jonge mannen ooit Frankrijk gehaald hebben weet ik niet.
Maar ook bij de Westerscheldetunnel was het mis.
Een onverklaarbare file van 4 kilometer is ook een file.
Dus was het bijna zeven uur dat we in Kortgene op de camping arriveerden.
Het is hier bomvol en geenszins rustig.
Drie keer per dag komt er een kinderoptocht voorbij. Vanavond is er bier, wurst en muziek op het plein.
De voertaal is Duits.
Het is een gigantisch groot park met ik weet niet hoeveel speeltuinen, zwembaden, snackbar, restaurant, winkel, wasserette, aanlegsteiger, bootverhuur.
We waren lichtelijk geradbraakt toen we ons om 19.55 uur meldden bij het restaurant met terras over het water.
De bazin snauwde dat ze om 20 uur gingen sluiten. De twee serveersters waren gastvrijer en brachten nog twee menu's.
De garnalenkroketten waren lekker. Bier en sneeuwwitje ook.
De rest was matig en te duur.
We zijn blij met onze extra luxe plaats naast een boom.
Ideaal dat ik niets in de caravan hoef te doen.
Was, afwas, drinkwater, afvoerputje - het komt goed van pas.
Op de luxe badkamer is niets aan te merken.
↑Alleen troffen we, toen we terugkwamen van het eten, een dood konijntje achter de caravan aan.
Het was blijkbaar al de tweede die dag. Leek op Mixamortose.
De receptie was natuurlijk allang dicht, maar er is altijd een "alarm"bel.
Mevrouw wilde het doorschuiven naar de volgende dag, maar dat vond ik met dit weer onacceptabel vanwege Jacky.
Ze hebben het diezelfde avond weggehaald.
De service is trouwens uitstekend. Wij kunnen eindelijk televisie kijken omdat er een kabelaansluiting is.
W moesten wel een nieuwe kabel komen volgens de handige Paardekreek-techneut. Hij heeft hem voor ons aangesloten en de televisie ingesteld.
↑Gisteravond voor het eerst buiten gekookt.
↓Vanmorgen heeft manlief volkoren brood gekocht. Daar keek ik na tien weken toast zo naaruit.
Gisteravond heb ik de bloedrukmeter maar eens gepakt.
Bij beiden was hij laag. Voor mensen met hypertensie zelfs erg laag.
We moeten ook veel meer drinken en zouter eten.
Vandaag halen we de twee liter vocht wel.
Na een drukke vrijdag met een lijst vol boodschappen en een to do list is het vandaag blijf zitten waar je zit en verroer je niet.
Manlief kan dat beter dan ik.
Hij zat nog geen minuut en kreeg een kledder vogelpoep op zijn schone broek.
Schone broek, omdat hij gisteren op dezelfde plaats onder vuur was genomen door een duif.
Dus de parasol dient twee doelen.
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten