Caravan no.4

Het begon in 2019 met de Sprite Cruzer: een luxe Engelse caravan. Helaas waren de electronische snufjes te ingewikkeld voor ons.

Na een jaar ruilden we hem in voor de Fendt 465. 

In de Covid-tijd waren wij dolblij met onze caravan die ons zoveel vrijheid gaf.

Al snel bleek dat we veel gebruik zouden maken van onze sleurhut. De 465 voldeed niet geheel aan onze wensen.

We ruilden hem in 2023 in voor de kleinere 445.

Met die heerlijke woning op wielen hebben we duizenden kilometers gereden. 

Stel dat de gemiddelde kampeerder zes weken per jaar met zijn caravan op pad gaat, dan hebben wij er zeker zes jaar op zitten. 

Vandaar dat we, met de wetenschap dat het een half jaar ons (t)huis wordt, een nieuwe en veel grotere Fendt 515 hebben gekocht.

Terug naar twee losse bedden, want iedere avond mijn eigen bed opmaken begon me op te breken.

Gisteren was de officiële overdracht.

De "oude" 445 stond bij de ingang en de nieuwe 515 stond binnen, wat heel fijn was.

Bijna drie uur heb ik met winkelwagentjes heen en weer gelopen.

Het was een hele klus, maar ik wilde alles meteen een goede plek geven en dat is gelukt.

Voor mijn geheugen (mijn brein is moes - 4 weken voor de verhuizing) heb ik foto's gemaakt van de gevulde kastjes.

De caravan blijft nog even bij de dealer in de stalling staan.

Maar wat hebben we veel zin om met ons nieuwe rolling home op pad te gaan!

*********

Ahrtal na 2022

In plaats van 645 kilometer naar de Elzas kozen we voor 290 kilometer naar het Ahrtal.

Want ook daar kopen we graag wijn.

We waren er een jaar na de natuurramp in 2021.

Toen was het vreselijk. De puinhopen lagen er nog.

Het lag ons zwaar op de maag. Zoiets had ik nog niet eerder gezien. 

Nu, bijna vier jaar na de ramp, zijn die puinhopen weg en is er aan de wederopbouw begonnen.

Echter, niet alles komt terug.

De infrastructuur gaat voor: wegen, spoorlijn en (nood)bruggen.

Dit is de weg naar ons Jägerstübchen in Laach aan de Ahr.

Vanuit de verte zien we dat er met nieuwbouw van een appartementengebouw is gestart.

↓Dit was ons Jägerstübchen in de gloriedagen.

↑En dit is wat "die Flut" in de nacht van 14 op 15 juli 2021 (middenin de Covid-pandemie) heeft aangericht.

De eigenaars en de gasten vonden net op tijd een veilig heenkomen.

Alleen al in dit deel van Duitsland verloren 134 mensen het leven. 

Na ruim drie uur in de auto te hebben gezeten wilden we even de benen strekken.

De zon lachte ons tegemoet.

↑Op deze foto kun je goed zien hoe hoog het water is gekomen.

Onvoorstelbaar dat zo'n lieflijke stroompje, de Ahr, ineens een gedaantewisseling onderging en een allesverwoestend monster werd.

↑Hier aten we tien jaar geleden met de kinderen.

Ons heerlijke, geheel gerestaureerde, hotel in Walporzheim (Bad-Neuenahr).

↑2021 - na de ramp.

Het water stond 2,5 meter hoog.

Ons hotel en het restaurant konden na de restauratie in februari 2023 de deuren weer openen.

↑13e eeuwse restaurant Sanct Peter/Brogsitter.

Ook aan de kerk wordt nog gewerkt.

Maar verder is het dorp nog uitgestorven.

Wij genoten de eerste avond van het zeer uitgebreide menu "Sankt Peter," vergezeld door de heerlijke Brogsitter wijnen.

Maar ook het ontbijt was een genot.

Na het ontbijt moest er - regen of geen regen - gewandeld worden. 

De tip van de "Rotweinwanderweg" boven Dernau was een goeie!

En daarna was het dan echt tijd om wijn te gaan kopen.

Het advies was voortreffelijk. Keuze te over.

En toen sneeuwde het. 

De tweede en tevens laatste avond namen we een voor -en hoofdgerecht. Wederom voortreffelijk!

Twee nachten was precies goed. Het is geen goedkoop uitje, maar hotel en restaurant excelleren dan ook.

Verwennerij pur sang.

*****