We waren op weg naar het National Park, maar werden onderweg opgehouden door leuke, mooie, interessante bezienswaardigheden.
Rennington
↕Scarecrow festival
↑Markt in Alnwick.
Edlingham.
Prachtig 11e eeuws kerkje - ouder dan de ruïne van het kasteel.
Zo bijzonder. Zo oud.
↕Manlief zakte bijna tot zijn enkels in de modder.
We waren hier twee jaar geleden ook, dus hield ik het voor gezien - letterlijk en figuurlijk.
↕De geplande route die we helaas niet af konden maken.
Maar eerst............the Moors↓
De hei kleurt al.
↑Alsof ik naast DCI Vera Stanhope zit.
Rothbury.
Gezellig met zelfstandige middenstanders. Historisch en mooi.
Ik ben dus helemaal verzot op dit soort winkels die wij in Nederland niet meer hebben.
Zo'n winkel waarvan je zegt: "als ze het hier niet hebben....."
We hadden het goed naar ons zin. Heerlijk koffietje met Victoria Sponge.
Mooie kerk met een indrukwekkend kapelletje.
↑Dit kapelletje dus. Een mooie plek om te herdenken.
"Ik ga nog even wat lekkere lokale kaasjes kopen."
De auto stond pal voor de deur. Manlief bleef wachten in de auto.
Terwijl ik uitstapte parkeerde een oude zwarte (meer grijs van de modder) Mitsubishi voor ons. Het ging moeizaam.
Sinds de aanrijding op het parkeerterrein eerder deze zomer zijn wij alert. Britten zijn slordig.
"Ik vertrouw het niet," zei ik nog. "Let goed op!!"
Ik moest nog afrekenen of manlief stoof naar binnen.
"Ongeluk!!!"
"Jacky," dacht ik en rende achter hem aan.
Een oude dame die eruit allesbehave charmant uitzag stond bij de auto's.
Haar kleding paste bij de modderige, gehavende staat van haar vehikel. Echter, ze sprak tamelijk geaffecteerd en was heel aardig.
Ouder dan wij - dus tegen of over de tachtig denk ik. Haar volwassen dochter was er gelukkig bij. Die was minder vriendelijk, maar dat schuif ik af op geschrokken en schaamte.
Wat was er gebeurd?
Ze had haar auto voor ons geparkeerd (langs de stoep) op de "disabled" plaats. Volgens haar zeggen wilde ze de golftas van haar zoon in de achterbak rechtleggen.
Manlief was ook net uitgestapt en zag haar auto naar achter rijden. Ze was uitgestapt zonder de handrem aan te trekken.
Manlief haalde de schadeformulieren tevoorschijn die beide partijen volledig invulden. Ze had geen internet (woont middenin The Moors), maar dochter gelukkig wel.
De dames van de kaaswinkel kwamen heel lief te hulp en fluisterden me in dat het goed zat. Ze kenden de dame.
Ik blijf het idioot vinden dat men hier zonder toonbaar rijbewijs de weg op mag.
Dat hadden we de vorige keer ook mee te maken.
We hebben nog geluk gehad dat onze auto geraakt werd door dat reservewiel.
In tegenstelling tot de onbeschofte dame die ons in het voorjaar aanreed (die schade moet nog hersteld worden) en weigerde een handtekening te zeggen op het schadeformulier wilde deze mevrouw dat het goed werd afgehandeld.
Daarom zijn die schadeformulieren essentieel. Die handtekeningen zijn noodzakelijk volgens de verzekering!
Ter plekke belde ze met haar verzekeringsagent en maakte ze ons deelgenoot van het gesprek.
Wij maakten rechtsomkeert. Ons heerlijke dag leekt meteen aan gruzelementen te liggen.
Bij een benzinestation belden we meteen Allianz. Heel fijn: we kregen dezelfde mevrouw aan de telefoon als de vorige keer.
Hoeft allemaal niet: mag ook via internet: maar zij gaf ons wel meteen een schadenummer en noteerde als een heleboel gegevens van de tegenpartij. En het lucht op om tegen iemand aan te praten.
Onderweg het kasteel gefotografeerd.
In de caravan meteen alle foto's en documenten per e-mail opgestuurd naar Allianz en ook de garage op de hoogte gebracht.
Van Allianz mogen we de twee schades tegelijk laten repareren.
Ik moet wel nieuwe schadeformulieren hebben. Zojuist een e-mail naar de boerin gestuurd met de vraag of zij ze wil uitprinten.
Just in case.
We zijn moe in het koppie van de spanning, maar het uitpakken van mijn aankoopjes verzachtte de pijn.
