In 2006 begon ik met dit blog. Het enthousiasme was destijds zo groot dat ik dagelijks een stukje fabriceerde.
Mijn vaste lezers missen dat misschien, of misschien ook niet.
Aan de lay out heb ik niets veranderd. Ik vind het wel goed zo.
Echter, momenteel ontbreekt de tijd gewoon. ↑In de garage, de berging, de huiskamer en zelfs in de slaapkamer staan de verhuisdozen gestapeld.
We zijn al vier keer met een bomvolle auto naar de stalling in Middelburg gereden, dus die vult zich (iets te) gestaag.
Het is ook lastig: een half jaar in de caravan en een half jaar in een huisje.
Het inpakken doe ik. Heb ik al 10 keer gedaan.
Manlief zou wat meubeltjes wit schilderen. Hij is daar weken mee bezig geweest, maar het resultaat valt erg tegen. ↓Oma's theekastje en hangoor belanden toch bij het grof vuil.😕
Over een maand wordt ons appartement leeggehaald en halen wij onze nieuwe caravan op.
Inmiddels heb ik een goede stalling op Wacheren gevonden.
Afgelopen dinsdag zijn we gaan kijken. Het ziet er keurig uit en het voordeel is dat we 24/7 bij de caravan kunnen - dus daar gaat hij in oktober een plaats krijgen.
Ik mocht een zakje errepels meenemen.
Een dag eerder hadden we een onroerend goed aanslag ontvangen van de gemeente waar we in het voorjaar gaan wonen.
↓Nou, dan voel je je meteen thuis...........toch?
Akkefietjes waren er ook.
Zo zag ik dat de Postcode Loterij €15,50 van mijn rekening had afgehaald.
Ik had in november opgezegd!!!
De mevrouw die ik toen aan de telefoon had beloofde het in orde te maken en gaf me de maand december gratis erbij.
Wij vonden dat heel aardig.
Maar toen ik mijn bankafschrift zag was ik helemaal niet blij, dus bellen.....
Het werd, zeg ik eerlijk, goed opgepakt.
Ik was niet goed voorgelicht.
Nadat mij die extra maand was aangeboden had ik blijkbaar nogmaals moeten opzeggen.
Logisch???
Neen dus. Onduidelijk wel. Leek op een trucje.
Maar ik kreeg sterk de indruk dat ik niet de enige was bij wie dit was gebeurd.
Goed - mijn donaties werden per direct stopgezet en ik kreeg maart terug.
Maar voor januari en februari moest ik bij een andere aflevering zijn: de ledenservice.
"Maar wie heb ik dan in november gesproken?"
"Een extern bureau." Gewoon thuiswerkers dus.
Enfin - ik werd doorgeschakeld naar degene die over de financiën gaat.
Weer vertelde ik wat er was gebeurd en dat ik mijn geld teruggestort wilde zien.
Maart was okee, maar januari en februari niet.
Ze begreep mijn frustratie wel goed en bevestigde ook dat het geen reklame voor de Postcode Loterij was.
Ik hield vol dat de eerste medewerker mij had gegarandeerd dat de gehele bijdrage terug zou komen.
Ze ging overleggen met haar meerdere en kwam na vijf minuten terug.
Heel aardig hoor.
Ik denk dat mijn 70ste verjaardag (morgen) ertoe heeft bijgedragen, want het geld komt terug.
Tja, en dan het mooiste nieuws als laatst.
Manlief hoeft niet meer naar de hematoloog.
Hij is ontslagen.
Sinds 2013 (na die zware, vroegtijdig gestopte chemo) zijn er in zijn bloed geen sporen meer de bekennen van de CLL.
Het werd in 2002 ontdekt in Friesland, waar wij toen woonden.
Het was DE reden om naar Rotterdam te verhuizen zodat hij behandeld kon worden in de Daniël den Hoed/EMC.
Twee jaar geleden meldde zijn hematoloog aldaar, met wie hij een nauwe band had opgebouwd, dat zij afscheid van hem moest nemen.
Wij vonden dat heel verdrietig, maar wel begrijpeijk.
Zijn gezondheid was te goed voor het Erasmus.
Dus werden de controles in 2024 overgenomen door de hematoloog van het Ikazia.
Maar ook daar komt nu een eind aan. De huisartsenpraktijk is nu het aangewezen traject.
Fantastisch, maar ook bizar - want CLL is een ongeneeslijke vorm van leukemie.
Ja, ik zit het nu nog even op te zoeken en kom dan o.a dit tegen:
Tot nu toe kan met chemotherapie geen volledige genezing worden bereikt. Wel is een tijdelijk verdwijnen van ziekteverschijnselen mogelijk.
Omdat CLL voorlopig nog beschouwd wordt als ongeneeslijk, wordt in het begin vaak afgewacht met behandeling als er geen symptomen zijn.
Ik ben natuurlijk heel blij, maar toch blijft iedere controle spannend. Na 23 jaar poets je dat niet zomaar weg. Dat gezegd hebbende: mocht de chronisch lymfatische leukemie zich weer openbaren, dan ontwikkelt hij zich heel traag - en dat geeft een gevoel van zekerheid.
CLL was de reden dat we terugkwamen naar Rotterdam.
Nu die sporen niet meer traceerbaar zijn kunnen we met een gerust hart Rotterdam vaarwel zeggen.
Of tot ziens.
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten