Schaatskerst

Ons roodborstje wordt steeds brutaler en poseert graag voor de camera.

Ze weet dat ik haar geen kruimeltjes suiker, maar wel kruimeltjes brood aanbied.

Wat een geweldige kerst mensen!

Geweldig vanwege het weer. 

Wat een bof om nu hier te wonen. We kunnen zo heerlijk wandelen.

En ik zie beelden van mensen die schaatsen op natuurijs.

Dat is toch fantastisch!

Onze kerst is ook niet bepaald saai.

Op de 24ste reden we, nadat manlief om 8 uur bij de garage aanklopte met de kapotte benzineklep, naar het Novotel in Rotterdam.

Het zou lang duren, dus kreeg hij een autootje mee naar Zoutelande. Dat scheelde heen en weer rijden.

Maar om half elf was de auto al klaar waardoor we vanaf de garage meteen door naar Rotterdam konden.

We waren beiden behoorlijk moe, dus kropen we voor een uurtje onder de wol.

Manlief genoot van het grote bed. Hij verlangt naar zijn eigen bed.

Via de apotheek, waar we de laatste bestelling ophaalden, naar de kinderen.

Het werd een gezellig weerzien met de traditionele kaasfondue. Tutti werd, vanwege zijn mooie rapport en zwemdiploma, goed beloond.

De 25ste vertrokken we al om 10 uur. Het buffetontbijt dat 24,- p.p kost lieten we schieten. We hadden geen zin in rijen te staan met andere gasten.

Ik had thuis iets lekkers gepland.

Het werd een koude thuiskomst. De thermostaat stond op 10℃ en er klonk een bonkend geluid vanuit de meterkast.

Dus meteen de receptie gebeld en binnen 5 minuten stond klusjesman Michaël op de stoep. Hij heeft hier al vaker problemen opgelost en ook dit wist hij snel te fiksen.

Gelukkig deed de verwarming het wel. De thermostaat schijnt op beweging te werken.

Is er langere tijd niemand thuis dat gaat de temperatuur terug naar 10℃. Ze hebben het op ons verzoek aangepast naar 18℃.

Maar het werd even brunchen met de bodywarmer aan.

↑Ik had met kaasfondue gemorst en wilde zo snel mogelijk deze feestelijke trui wassen.

Na een half uur zag ik de ijspegels eraan hangen.

Hij kraakte helemaal, en ik kon hem gewoon neerzetten↓.

😃

Jacky is blij met haar warme Schotse jasje. Maar haar pootjes vinden die koude ondergrond niet fijn.

We hadden gereserveerd bij de brasserie op ons park.

Het zat bomvol. Veel lange tafels met families en vrienden - grotendeels uit de regio. De kinderen konden ook nog naar de speelruimte.

 

Kortom: de ambiance was uitstekend.

De keuze was groot: kerstmenu, à la carte of een keuze uit beide.

Manlief ging voor het kerstmenu: wildpaté, scholletjes en een perendessert.

Ik had mijn oog laten vallen op de zeer aantrekkelijke voorgerechten en bestelde tataki van tonijn, pompoensoep en gebakken geitenkaas. Ook het toetje van verschillende zoete hapjes beviel me goed.

De bediening was echt top!!

Heel vriendelijk, zeer accuraat - kortom feilloos.

Wat een uitdaging om vijf dagen lunch en diner te draaien in een uitverkocht restaurant (100+ gasten).

En nu is het alweer de 26ste en waag ik mij aan patrijzen.

De YouTube filmpjes van chefkok Peter Lute helpen me.

Vandaag is het OTK schaatsen begonnen.

De schaatsers staan stijf van de zenuwen. De beste 1000 meter rijdster is gevallen: Jutta Leerdam.

Mag zij nu niet naar de Olympische Spelen? Wat een drama!

********

Ieder ritje is een feest

We blijven wandelingen ontdekken, zoals hier bij de kreek even buiten Westkapelle. 

Maar ook boodschappen doen in de andere dorpen of Middelburg is voor ons een feest.

De steeds veranderende luchten, weersomstandigheden en belichting maken het rijden over Walcheren tot een ware traktatie.

Over traktatie gesproken:

Zaterdag moest ik wat lekkers kopen in Middelburg.

We konden goed op het historische, monumentale Damplein parkeren.

Zie de scheve deur.↑

↑Dit prachtige pand (in het midden) is eigendom van een oud-klasgenoot van manlief.

Hij hield er bij onze vrouwenclub een mooie, leerzame lezing over. Ongelooflijk hoe -en dat hij het met zijn eigen handen heeft gerestaureerd.

Naar de prachtig gerestaureerde Abdij van Middelburg (1127).

Ik moest natuurlijk zijn oude HBS zien, althans wat ervan over was. Dat is het deel achter hem.

Was een beetje teleurstellend, maar toch...

Bij chocolaterie Burger kocht ik drie dozen overheerlijke bonbons. Een lekker weggevertje.

↓Oh, ja - voor de spekjes komen ze van heinde en verre.

↓Van zoete spekjes naar zoute spekjes: buurman Ten Brink is een wat kleinere, ambachtelijke slager.

Ik bestelde patrijzen voor de kerst.

Op de weg terug naar de auto liepen we niet alleen lang excellente restaurants, ook moest ik naar binnen bij deze Barbour winkel - al was het alleen vanwege het historische pand.

Natuurlijk had ik voor manlief ook een doos bonbons gekocht. Hij mag er iedere dag twee pakken.

Hij weet dat ik dinsdag weer naar Middelburg ga om de bestelling op te halen.

😂

**********

De draad kwijt zijn

Verwarring.

Ik was er stellig van overtuigd dat er meer winterkleding was dan was meegekomen naar het huisje.

Het ging onder andere om een nette blauwe broek en truien van manlief, maar ook om nette shirtjes en truien van mij.

Tot twee keer toe heb ik (met een dwingend schiet eens op oog van manlief in mijn rug) gezocht in koffers en opbergdozen.

Tevergeefs.

Ik begon echt aan mijzelf te twijfelen. Echter, met de feestdagen in het vooruitzicht bestelde ik dezelfde shirtjes bij P&C.

Voor manlief kochten we een blauwe broek bij Bomont.

******

Het gesprek dat wij hadden toen manlief weer lid van de Domburgsche werd.

>>Neem in ogenschouw dat het ongeveer een decennium geleden is dat hij een jasje/pak droeg. Het nette goed verdween in een koffer en bleef daar - met een cederhouten plankje tegen motten.<<

Tot......

Ik: "Schat ik heb op de website van de club gelezen dat bij speciale evenementen toch wel jasje/dasje op prijs gesteld wordt. Zullen we even naar de opslag gaan?"

Hij: "Nee hoor - doe ik niet. Nette trui met overhemd volstaat."

Maar naar golfvriend A. luisterde hij wel.

Hij: "El, weet jij nog waar je het jasje hebt opgeborgen? Over twee weken is er herendag met maaltijd, dus dan moet ik toch een jasje aan."

We visten het jasje uit een koffer en manlief bracht het naar de stomerij.

Vanmorgen speelde hij negen holes en kwan tussendoor naar huis om te douchen en zich om te kleden.

Trots toonde hij zijn outfit. 

"Ik kan er nog in. Best wel een leuk jasje, hè?!

En toen ontdekten we gaatjes in de stof. Veel gaatjes. 

Ik: "Nee, dat kan niet." 

Hij (serieus): "Kun je het niet stoppen." 

Ik: "Nee, dat valt nog meer op - en waar moet ik beginnen Dorus?"

Met een luchtig jasje is hij vertrokken. Het zal zeker niet onopgemerkt blijven.

Zaterdag waren we van plan naar Middelburg te gaan. Dan zal mijn halstarrige echtgenoot er toch aan moeten geloven: een nieuwe blazer, of jasje.

Afgelopen week heb ik de tijd genomen om eens goed te spitten in de opbergdozen.

Resultaat: drie nette shirtjes, truien, nette blauwe broek 😮

********