Het binnensluipend failliet van de Markthal

"Kijken en niet kopen" schreef ik in mei 2015.

link

We zijn bijna twee jaar verder en de gevolgen van "Kijken en niet kopen" zijn dramatisch.

Vandaag was er markt.

Ik nam een kijkje in de Markthal en schrok bij het zien van de lege plekken.

Voor de bloemist bij de ingang, die het ook niet gered heeft, is een tijdelijke expositie gekomen.

Staat anders zo rottig. 

Er wordt veel gegeten. Dat loopt prima.

Maar het blijven vooral de toeristen met fototoestellen die het druk maken in de imposante hal en dat zal altijd zo blijven, want een architectonisch hoogstandje is -en blijft het.

Het gaat niet lukken, vrees ik.

Te duur.

Te duur voor de standhouders, die dat weer doorvoeren in hun prijzen. Dus ook te duur voor de klant.

Wie koopt er nou in de Markthal een bosje tulpen voor €4,50 als je op de markt vijf bossen voor €5,- kunt kopen?

De vrees bij de marktkoopman zat er, toen ze met de bouw begonnen, goed in.

"Wat moeten wij nou?"

Toegegeven: ik dacht ook aan een ander format. Meer zoals Les Halles in Parijs.

Maar het is totaal anders uitgepakt.

De markt spint garen bij de komst van de Markthal.

Ik dacht even aan Eleanor Roosevelt

O, wat hadden de reporters van CNN het moeilijk.

Ze konden de inauguratie van de 45ste president van de Verenigde Staten niet vrolijk aan elkaar praten.

Ze hadden met Hillary Clinton te doen.

Die kwam aanlopen met een gezicht alsof ze een fles azijn had leeggedronken.

"Flink dat ze er is," hoorde ik regelmatig.

Wat een nonsens.

Ze was er als vrouw van voormalig president Bill Clinton.

Maar om Bill gaat het allang niet meer. Die had alleen maar oog voor alles wat jong en blond was.

"Moet je opletten," zei ik tegen manlief. "Zodra ze buiten komt drukt ze op de lachknop."

En ja....toen ze werden aangekondigd kwam er een, enigszins zuur, lachje tevoorschijn. Alle ogen waren op haar gericht.

De Bushes liepen achter de Clintons. Het leedvermaak stond op George's gezicht gedrukt. Maar ook opluchting. Dat hij niet meer hoeft.

U begrijpt: ik heb van het begin tot het bittere einde gekeken en ik heb vooral op de entourage gelet.

Die bestond vooral uit hypocriete lieden.

Mensen die iets van Trump willen of iets willen goedmaken.

Nancy Pelosi, partijleider van De Democraten, is zo iemand.

Haar vileine glimlach is te verraderlijk.

Roy Blunt, Missouri's senator, was een van de ceremoniemeesters. Waarom zijn vrouw Abigail, een van de top lobbyisten (Kraft) in Washington, ook zo prominent aanwezig was weet ik niet.

Haar plastisch chirurg zal onder zijn bureau gekropen zijn.

En zo zag ik vele nep gezichten met nep-glimlachjes.

Er was veel aandacht voor de Obama tortelduifjes die heel professioneel de camera's wisten te bespelen.

Het contrast met de Trumps kon niet groter zijn en daar genoten de Obama's zichtbaar van.

Doortraptheid: de ceremonie werd ermee overgoten.

Ik had, op een lacherige manier, te doen met de familie Trump.

Zij weten raad met miljarden dollars, maar nog niet miljarden ogen.

De jongste telg kromp ineen bij de gebeden. Ik zag een puberaal ventje in een donkere jas met fluwelen kraag gniffelend met zijn handen spelen. Hij miste zijn iPhone.

Het ging om het beeld. Niet de inhoud.

Zo hield Trump ook een oppervlakkige speech met veel retoriek en een nationalistische boventoon.

Dat begrijpt het volk.

Dat begrijpt Donald Trump zelf ook.

De 45ste president van de Verenigde Staten.

******

AH restaurantactie

Online was de prijs van het menu niet te vinden.

Op het afgelebberde A-viertje (even wat menuutjes printen lijkt me nauwelijks werk) stond de prijs.

€29,50.

Voor die prijs verwacht je wat.

Maar wederom werd het een teleurstelling.

"De kleintjes" van AH wordt door dit deelnemende restaurant "Red Pepper" heel letterlijk genomen.

Tot tien keer toe werd ons gevraagd of we nog wat wilden drinken.

De extra's werden ons bijna door de strot geduwd.

Het voorgerecht was lekker, maar ik moest echt om sojasaus vragen om het hoofdgerecht eetbaar te maken.

Heet, maar smakeloos.

Droge brokken geef ik aan mijn hond.

En dat voor €29,50

De nasi (€1,50 extra per portie) leek nergens naar.

Onder het ijs trof ik een veeg chocolade aan.

Was dit van een vuile lepel?

Het doodgeslagen bier was ook geen succes.

Sorry.

Jammer van de entourage. Het restaurant ziet er veelbelovend uit.

Maar dit is de derde keer dat een restaurant ons een waardeloos AH-menu voorschotelt.

En dus de laatste keer. 

Cordon sanitaire

Het is alsof alle lijsttrekkers de luchtverfrisser ter hand hebben genomen.

Ze krijgen er lucht van dat de PVV volgens de peilingen gaat winnen in maart. Die lucht staat hen niet aan en moet weg.

Als een wind al fris ruikt, dan moet die door hun partij waaien.

Er mag na maart ook geen PVV-luchtje aan hun partij kleven.

Het waren eens VVD kornuiten: Mark Rutte en Geert Wilders.

Maar ook de VVD-lijsttrekker heeft de spuitbus ter hand genomen.

Dit tot ieders verbazing, want Rutte wil dolgraag regeren en zo snel mogelijk een kabinet vormen met zo weinig mogelijk partijen.

Maar vooralsnog spuit hij die mogelijkheid weg.

De VVD moet fris blijven ruiken.

Waarom?

Ik denk dat hij gokt. Het gaat tenslotte tussen de VVD en de PVV. De rest doet voor spek en bonen mee.

Als hij een vies gezicht richting PVV blijft trekken denken de zwevende kiezers wellicht dat Wilders geen kans maakt in een kabinet te komen.

Zwevende kiezers zijn makkelijk de goede kant op te spuiten, zo denkt Rutte wellicht.

Ik weet het zo net nog niet.

Wilders zou weleens als laatste de wc kunnen doortrekken.

**********

"Yes we can"

Het is niet uitgekomen.

Ook ik had in het begin goede hoop.

Alles was beter dan een vervolg van het Bush tijdperk.

Barack Obama, een jonge intelligente sprankelende Democraat, beloofde het roer om te gooien.

Een droom voor gekleurd Amerika kwam uit.

Maar de beloftes heeft hij grotendeels niet waargemaakt.

Obamacare werd Obama's struikelblok. De Democraten verloren daarmee de meerderheid in het Congres en Obama's plannen werden sindsdien stelselmatig door de Republikeinen om zeep geholpen.

Mocht u "Inside Obama's White House" nog kunnen bemachtigen, dan raad ik u dat van harte aan.

Obamacare wordt momenteel ontmanteld door de Senaat en het Congres.

Ik vind het schokkend dat onder deze zwarte president raciale rellen, zoals ik ze herinner uit de jaren '60, zijn toegenomen.

Hij had er geen grip op.

Op Facebook plaatsen mensen huilende berichten over het afscheid van Barack en Michelle Obama. Ze hemelen hem op en ze willen Michelle als president.

De Amerikaanse maatschappij is de onze niet.

De staatsvorm is anders. Zo ook het kiesstelsel.

Wij kunnen het ouderwets en oneerlijk vinden. Daar denken de Amerikanen heel anders over.

Zij kiezen hun president. Niet wij.

Hij is hun president. Niet de onze.

Ja, Michelle Obama kon mooie speeches houden. Mensen, die schreef ze niet zelf hoor!

Ze had zich tot doel gesteld de arme Amerikanen aan gezond voedsel te krijgen.

Meer groente. Meer fruit. Minder fast food.

Maar eenieder die zoals ik vaak en langdurig in de VS verblijft, weet dat verse groenten en fruit duur zijn. Een happy meal van $1,99 vult de maag beter dan een appel.

The First Lady werd een stijlicoon.

Ook daar waren de meeste Amerikanen niet over te spreken.

Big spender Michelle Obama mag dan populair zijn in Hollywood en fancy New York, haar betrokkenheid bij de minder bedeelde (gekleurde) Amerikanen komt op mij als hypocriet over.

De laatste acht jaar is de onrust, achterdocht en verdeeldheid alleen maar toegenomen.

Toen ik laatst het adres van een voormalige buurman zocht, die 10 jaar geleden fervent Democraat was en toen voorspelde dat de VS regelrecht op een burgeroorlog afstevende, zag ik tot mijn grote verbazing Republican achter zijn naam staan.

De kiezers zijn de Democraps zat.

Met zijn laatste stuiptrekkingen: 

het uitzetten van Russische diplomaten, zijn aanval op Trump/Putin en het Syrië fiasco, laat hij zien een wanhopig verliezer te zijn.

Mijn stelling:

Als Obama echt zo'n goede president was geweest, dan was Donald Trump nooit gekozen.

Ik had het ook liever anders gezien.

*****

Het wassende water

Maar eerst even dit:

Boerengat zal deze woonboten missen. Ze moeten weg.

Ze moeten plaatsmaken voor luxe jachten.

Laat de gemeente Rotterdam dan ook maar meteen de naam veranderen in

Rijkeluisgat.

Plaatjes van Rotterdam aan de Maas zijn onder alle weersomstandigheden de moeite waard.

Vandaag is er verscherpte dijkbewaking, incluis onze kades.

Ook bijzonder.

Zelfs de sluizen bij onze haventje zijn gesloten en dat mag bijzonder genoemd worden.

Oud type

"Oud type."

Ons kind zal twee zijn geweest (1981/82) dat hij in Egmond op de schoot van zijn grootvader voor het raam alle automerken opdreunde.

Mercenes.

Cinetroen.

Jeno

....

Wist hij het niet, dan was het een "oud type."

Gisteren herdacht ik de 97ste geboortedag van mijn moeder.

Ik zag een kamer vol rokers. Papa had alle merken in huis.

Ik zag koffie en gebakjes. "Foei, het zijn taartjes," zou mijn schoonmoeder mij verbeteren.

Maar in Rotterdam werden gebakjes gegeten. Van Nienhuis.

En daarna was er bowl.

De glaasjes staan hier in de kast. Ik heb ze nog nooit gebruikt, maar kan er geen afstand van doen.

Er werd gedronken.

Bier, jenever, advocaat, sherry, martini...

De zussen smeerden toastjes, van die kleine vierkante.

Ik sneed blokjes kaas en worst.

Het was altijd gezellig.

Pap achter de piano. De tantes stonden achter hem evergreens te zingen.

Wij zongen en dansten tussen de schuifdeuren.

Oud type.

Wat dacht u van deze twee.

Ik herinner mij vaag de Opel Olympia die als gezinsauto dienst deed.

Ook zie ik mijn moeder in een lesauto stappen op de hoek van de Oranjelaan en de Julianalaan.

Ze was geen held.

Haar eerste autootje was een wit Renaultje.

Een leuk autootje (met dubbele clutch), maar mijn moeder kon er totaal niet mee overweg.

Ze schoof het stuur en zat met haar neus tegen de voorruit.

Wanneer ze de motor startte dacht je dat er een helicopter opsteeg.

En een rook dat er uit die uitlaat kwam!!

Ze verzoop de auto regelmatig en dan werd mijn vader weer uit een vergadering gebeld terwijl mama's patiëntjes in Rotterdam-Zuid op haar zaten te wachten.

Met een lach en een weemoedige traan denk ik terug aan die tijd.

Daar heb ik, naarmate ik ouder word, steeds meer last van.

*****

De aanval op 2017

Zoals ik al vreesde: het gewelddadige 2016 loopt bloederig over in 2017.

Berlijn.....Istanbul.

In beide gevallen kon de dader ontkomen.

Ze bliezen zichzelf niet op.

Er is niets aan te doen.

U kunt in de supermarkt zomaar in de loop van een geweer kijken.

Gewoon doorleven.

Doen alsof er niets aan de hand is.

Come on.

Dat is wel heel erg 2014.

Ik loop toch liever dan dat ik de metro pak.

Valt een datum van een toneelvoorstelling op een islamitische hemelvaartsdag, dan kies ik een andere datum uit.

Voel ik mij onveilig?

Neen.

Maar ik weet wel dat mijn wereld onveilig is.

Het is als lopen over een slecht trottoir.

De losse tegels moet je vermijden.

****