Dunstanburgh Castle (14e eeuw)

Het is een zonnige zondag met een mild briesje. Ik heb mij voorgenomen Dunstanburgh Castle te bezoeken. Van veraf lijkt het niet veel: een paar muren – that’s it.

We zijn vroeg op. Manlief komt erachter dat de kraan van het drinkwater verdwenen is. Hij gaat het meteen om negen uur bij de warden melden. Iemand heeft het koperen kraantje ontvreemd.

Het lijkt de warden niet te interesseren. Geen bedankje voor de melding, niks.

Om een goede parkeerplaats bij het strand te krijgen zijn we er al om half tien. Manlief en Jacky steken de baan over naar het strand. Ik loop langs de prachtige baan richting kasteel.

Het is nog een hele tippel, ook omhoog. Mijn NT-pasje wordt gecontroleerd. Ik ben verrast door de grootte van dit kasteel. Het is prachtig en de uitzichten met dit heldere weer zijn weergaloos.

Het kasteel heeft een interessante geschiedenis - en deed zelfs in de Tweede Wereldoorlog dienst als verdedigingsbolwerk tegen eventuele aanvallen van de Duitsers. Vandaar ook de bunker die ik op mijn wandeling terug aantrof.

↕

↕

Via de andere kant van de baan loop ik naar het strand waar Jacky van veraf mijn fluitje hoort. We drinken nog wat op de golf. Mijn wandeling, zonder stops – want daar word ik alleen maar moe van, heeft twee uur geduurd.

Terug op de camping staat er een file nieuwkomers. Zij blokkeren de ingang.

We moeten maar wachten. Van de acht wardens is er geen die actie onderneemt.

Het kraantje is nog in dezelfde staat. Wanneer manlief de warden ziet bij wie hij het gerapporteerd heeft vraagt hij hoe het ermee staat. “We’ve been busy,” klinkt het kortaf.

Maar als hij even later polshoogte gaat nemen blijkt dat hij er nog niet eens naar gekeken heeft. Hij wil manlief spreken, die net op de wc zit. Dan legt hij uit dat de andere kraan (not drinking water) verbonden is met dezelfde leiding. Die kunnen we dus gewoon gebruiken. Inmiddels komt de ene na de andere nieuwkomer voor drinkwater.

Als ik de warden voorstel om er een briefje op te hangen wijst hij naar zijn badge en zegt “that’s not my job.” Ik word nu echt kwaad. “So who do we turn to as GUESTS?? Do I have to call a plumber?”

Hij verdwijnt om later toch weer terug te keren. We zien hem bij de kranen slijmerig met andere mensen praten. Het is duidelijk dat hij nattigheid voelt.

 Tot onze grote verbazing zet hij er zelfs een ander kraantje op. Die waren dus wel voorradig.

Mijn review zal niet mals zijn.

********