Oma gebruikte hem nog: ↑de weegschaal die in de winkel van tante Anna, haar zus, stond.
Sinds 1986 is hij in mijn bezit. Oma was 91 jaar en moest vanwege haar gezondheid naar een verpleeghuis.
Een jaar later stierf ze.
Tante Anna en haar twee jonge kinderen stierven in 1938 aan een besmettelijke hersenvliesontsteking.
Vreselijk.
De weegschaal was erg gaan roesten en er zat nog nauwelijks verf op. Dus dacht ik er nu toch maar eens afscheid van te moeten nemen.
Maar daar stak manlief een stokje voor.
Dus heb ik hem eerst schoongemaakt met schoonmaakazijn, waarna ik met een kwastje Owatrol heb aangebracht.
Onze Hubo had er nooit van gehoord, maar kon het wel bestellen bestellen.
Een prijzig goedje, dat wel.
De weegschaal heeft op het balkon twee dagen staan drogen en over het resultaat ben ik zeer tevreden.
Het huis van grootouders ten Bruggencate was groot.
Achter de bijkeuken was een zomerverblijf. Tegenwoordig zouden we het een studio (zonder douche) noemen.
Ze verhuurden het aan "badgasten."
Ook ↓deze kist komt bij oma vandaan. Hij stond op de grote zolder waar ook twee tweepersoons slaapkamers waren (met wastafel, maar voor de wc moesten ze twee trappen af).
Oorspronkelijk konden daar gasten logeren. B&B heette toen, kamers met ontbijt. Voor dat ontbijt, in de huiskamer van opa en oma, zorgde mijn grootvader.
Er was zelfs een "gasten servies."
Toen opa in 1964 overleed is oma daarmee gestopt. Teveel werk en zij was ook minder gastvrij dan opa.
Wel bleef ze verhuren.
Zo ook de gehele eerste verdieping wat een geweldige woning was met wel drie slaapkamers en uitzicht op zee. Maar geen douche.
Die woning werd goed verhuurd. Mensen zagen de VVV-kaart voor het raam, belden aan en wanneer ze oma aanstonden dan mochten ze het huren.
Terug naar deze kist, die helaas zo verrot is dat we hem door de gemeente hebben laten ophalen.
Zomervakantie 1964: wij (twee oudere zussen en ik) logeerden in Egmond.............op zolder.
Oma had televisie. Op het NTS nieuws hoorden we dat er een moord was gepleegd in de IJsclubdwarsstraat in ons eigen Kralingen.
Ik was negen jaar en wilde, nadat ik de ijzingwekkende details had gehoord, niet meer op die enge donkere zolder met gordijnen en kisten slapen.
Ik mocht bij oma slapen, maar mijn zussen wilden dat niet. We zijn met ons drietjes via twee krakende trappen toch naar boven gegaan.
Oma gaf een po mee.
Nadat we alle kisten en kasten op lijken hadden gecontroleerd en onder de bedden hadden gekeken kropen we met elkaar in één bed.
Seriemoordenaar Hans van Z. werd opgepakt, maar dat hij die moord heeft gepleegd is nooit bewezen.
Volgens mij spookte het op oma's zolder.
"Neen skat, dat is de wind," zei ze dan.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten